Rit Búvísindadeildar - 20.11.1995, Qupperneq 30

Potkanski 1991). Þá hefur hún reynst minnka við forþurrkun heysins (Playne og
McDonald 1966).
Bufferhæfni heysins í tilraununum tveimur var mæld. Við slátt reyndist hún vera
þessi (mE/100 g þe.):
Tilraun I Tilraun 11
slegiðkl. 10-11 33,0 21,2
slegið kl. 21-22 28,6 18,0
Samanborið við erlendar mælingar eru þetta fremur lágar tölur, einkum í tilraun n. Heyið
ætti þvf að vera mjög vel fallið til votheysgerðar. Þá virðist geta verið um dægursveiflur
bufferhæfni heysins að ræða, gagnstætt því sem áður hefur verið haldið fram (Greenhill
1964), því í báðum tilraunum mældist hún h.u.b. 9% minni að kvöldi en morgni.
Bufferhæfnin fylgdi að nokkru breytingum á þurrefni heysins, þannig að hún féll upp að
vissu þurrkstigi heysins en steig sfðan við frekari þurrkun. Marktæk fylgni þessara þátta
með annarrar gráðu aðhvarfi reyndist þó aðeins vera í a-lið. 4. mynd sýnir dreifingu gilda
a-liðar úr báðum tilraununum.
Þurrefnl, %
4. mynd. Áhrif þurrefnis á bufferhæfni heysins (a-liður).
Lýsa má samhengi þurrefnis (x) og bufferhæfni (y) f a-lið þannig:
y = 61,2 - 2,06 x + 0,027x2 R2 = 0,49 P<0,05 n = 12;
Lágmark bufferhæfni heysins, fundið með því að setja ðy/ðx = 0, er við 38% þurrefni.
Sambærilegar tölur fyrir aðra liði tiliaunaiinnar reyndust vera þessar:
b. sl. að morgni, sn. e. 3 klst 48% R2 = 0,48 (n=12)
c. sl. að morgni, sn. e. 6 klst 44% R2 = 0,44 (n=12)
b. sl. að kvöldi, sn. strax 28% R2 = 0,64 (n=7)
b. sl. að kvöldi, sn. e. 12 klst 27% R2 = 0,55 (n=7)
Yfir fyrsta þurrkdaginn féll bufferhæfni heysins í a-, b- og c-liðum, en hvað minnst í þeim
síðastnefnda. Á sambærilegu þurrefnisbili steig hins vegar bufferhæfni heysins, sem
slegið var að kvöldi, til muna.
Lítill munur reyndist vera á bufferhæfni heysins úr a-, b- og c-liðum; lágmarksgildið
varð 21-22 mE/100 g þe. við 40-45% þe. Nú hefur forþurrkun heys til verkunar í
25