Morgunblaðið - 14.08.2020, Side 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. ÁGÚST 2020
✝ Eysteinn Berg-mann Guð-
mundsson versl-
unarmaður fæddist
í Reykjavík 11.
september 1941 og
lést á lungnadeild
Landspítalans 5.
ágúst 2020.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Bergmann Björns-
son og Gróa Skúla-
dóttir. Systkini Eysteins;
Ragna Bergmann, Hulda
Bergmann, Edda Bergmann,
Ólafía Bergmann og Sigurður
Bergmann. Eftirlifandi eig-
inkona er Sólveig Auður
Friðþjófsdóttir, fædd 21. júní
1943, og giftu þau sig 11.
september 1965. Foreldrar
Sólveigar Auðar voru Frið-
þjófur Helgason og Bergdís
Ingimarsdóttir.
Börn Eysteins og Sólveigar
Auðar: 1) Friðþjófur Berg-
en þó mest með knattspyrnu-
deildinni þar sem hann lék
m.a. 111 leiki með meist-
araflokki. Hann tók einnig til
hendinni við þjálfun yngri
flokka og meistaraflokkinn
þjálfaði hann árin 1970-1971.
Hann tók að sér formennsku í
stjórn handknattleiksdeildar
Þróttar og stjórnaði þar með
glæsibrag árin 1967-72.
Eysteinn tók ungur að
aldri dómarapróf og dæmdi
knattspyrnuleiki í þrjátíu ár.
Hann var einnig virtur al-
þjóðadómari í 15 ár og
dæmdi fjölmarga leiki á er-
lendri grund. Hann tók þátt í
félagsstörfum dómara og sat
í ráðum og stjórnum á vegum
KSÍ og var hann sæmdur
gullmerki Þróttar og KSÍ.
Eysteinn hafði mikinn áhuga
á mannrækt og gekk í Frí-
múraregluna.
Útför Eysteins fer fram frá
Lindakirkju í Kópavogi í dag,
14. ágúst 2020, kl. 15. Vegna
aðstæðna í samfélaginu verð-
ur athöfnin í kyrrþey en
verður streymt á Facebook-
síðunni www.facebook.com/
groups/ eysteinn.
mann, f. 8. júlí
1965. Maki: Lilja
Bergmann, f. 22.
september 1967.
Börn þeirra eru
Sólveig Auður
Bergmann, Ingi-
björg Bermann
og Bergdís
Björk Berg-
mann. 2) Berg-
dís Eysteins-
dóttir, f. 11.
janúar 1972. Maki: Haraldur
Haraldsson, f. 28. mars 1971.
Dóttir þeirra er Birta Björk
Haraldsdóttir.
Eysteinn fæddist í Skerja-
firðinum og ólst þar upp.
Hann starfaði alla ævi sem
verslunarmaður fyrst hjá
byggingarvöruversluninni
Húsinu og seinna hjá fyrir-
tækinu Vélar og verkfæri.
Eysteinn var félagi í íþrótta-
félagi Þróttar. Fyrstu árin
með handknattleiksdeildinni
Elsku pabbi, þegar ég sit
hérna heima í sófanum, hugsa til
baka og skoða myndir er svo
dásamlegt að rifja upp yndisleg-
ar minningar, geta bæði hlegið
og grátið yfir góðu stundunum
sem við áttum saman.
Pabbi, þú varst fámáll maður,
varst ekki mikið fyrir það að
tala um tilfinningar en ég fann
þegar þú faðmaðir mig þétt, þá
þýddi það „ég elska þig“, þú
kunnir bara ekki að segja upp-
hátt „ég elska þig“.
Það var svo dásamlegt hvað
þú varst mikill rútínumaður,
hafa allt í röð og reglu. Í æsku
man ég að þú borðaðir alltaf
karamellujógúrt, kaffi og sígó, í
hádeginu tvær pyslur með
kokteilsósu, kaffi og sígó, í
kvöldmat yfirleitt unnar kjötvör-
ur, kaffi og sígó. Þegar við vor-
um að ræða við læknana undir
lokin og ræða um heilsufarið
þitt og hvernig mataræðið þitt
hafi verið, þá sáum við það í
augunum á þeim að þetta á ekki
að vera hægt og þú 78 ára. Þú
varst ólíkindatól, þú elskaðir
þetta og vildir ekkert breyta
því, af hverju að breyta því sem
gott er?
Þú og mamma áttu ykkar
draumastað sem var Calpe á
Spáni. Áður en Calpe kom til
sögunnar voruð þið búin að fara
til Benidorm í nokkur ár. Þegar
það kom til tals fyrir eitt sum-
arið að ég, Halli og Birta okkar
(sem þá var 4 ára) færum öll
saman í sólina, sá ég að nýr
áfangastaður var í boði hjá
ferðaskrifstofunni sem var
Calpe. Það tók mig nokkra mán-
uði að sannfæra þig um að
breyta til og fara á nýjan stað.
Þú varst ekki alveg viss, þótt
Calpe væri bara 20 mínútur frá
Benidorm. Ástæðan fyrir því að
þú gafst þessum stað tækifæri
var að hótelið var lítið, rétt hjá
ströndinni, þú gætir leikið við
Birtu bæði við sundlaugina og
farið með hana á ströndina. þú
elskaðir afastelpurnar þínar svo
mikið og varst tilbúin að gefa
þessu tækifæri og við áttum
yndislegar tvær vikur á Calpe.
Eftir þessa ferð fóru þú og
mamma í 14 ár, alltaf á sama
hótel, helst sama herbergi.
Þetta lýsir þér og mömmu í
hnotskurn, af hverju breyta því
sem gott er?
Nú þegar er komið að leið-
arlokum í bili langar mig að
segja takk fyrir allar yndislegu
minningarnar. Takk fyrir fyrsta
bláa reiðhjólið mitt sem ég fékk
þegar ég var 6 ára. Takk fyrir
húllahringinn, ég man svo vel
hvað mín heitasta ósk var að fá
húllahring. Einn daginn sem ég
stóð úti á svölum og þú komst
heim með húllahring, þetta var
besti dagur lífs míns. Takk fyrir
alla ferðirnar til vinar þíns
Magga P til að kaupa takkaskó.
Takk fyrir allar stundirnar þeg-
ar þú og mamma buðuð okkur
öllum í grillað lambalæri eða
grillað spare ribs. Takk.
Ég kveð þig því að sinni með
ást og kærleik í hjarta elsku
pabbi.
Þín dóttir,
Bergdís Eysteinsdóttir.
Með þessum orðum kveð ég
föður minn er kvaddi þennan
heim síðastliðið miðvikudags-
kvöld og gátum við Bergdís
systir fylgt honum síðasta spöl-
inn þar sem við héldum hvort í
sína höndina þegar hann dró
sinn síðasta andardrátt, það var
falleg stund þó að hún hafi verið
afar erfið. Pabbi var einstakur
maður, hjartahlýr og með ein-
dæmum hjálpsamur. Við Berg-
dís gátum ekki verið heppnari
með foreldri þar sem við gátum
alltaf treyst á stuðning hans.
Ekki var hann síðri sem afi,
stelpurnar sóttust í að vera hjá
ömmu og afa, þar voru engin
boð og bönn. Pabbi ólst upp í
Skerjafirðinum og bókin „Polli
ég og allir hinir“ er skrifuð um
strákana og uppátækin í Skerja-
firðinum. Pabbi sagði mér sögur
sem ekki komu fram í bókinni
og þessi bók varð fljótlega mín
uppáhaldsbók, mér fannst Pabbi
og strákarnir Skerjafirðinum al-
gjörir snillingar. Pabbi spilaði
fótbolta um leið og hann gat
labbað og í fyrstu spilaði hann
alltaf í stígvélum þar sem ekki
var til peningur fyrir fótboltas-
kóm. Hann spilaði allan sinn fer-
il í Þrótti, bæði í handbolta og
fótbolta, þó mest í fótbolta þar
sem hann lék 111 meistara-
flokksleiki og var pabbi 16 ára
þegar hann spilaði sinn fyrsta
meistaraflokksleik. Pabbi var
einnig einn af fyrstu milliríkja-
dómurum Íslands bæði með
FIFA- og UEFA-réttindi og
dæmdi hann marga evrópuleiki
erlendis við góðan orðstír. Pabbi
átti farsælan feril sem knatt-
spyrnudómari og ég fann að
hann var vel liðinn hvar sem
hann kom. Mamma og pabbi
elskuðu að ferðast til annarra
landa og fór mamma með hon-
um í flestar dómaraferðirnar
hans og alltaf einu sinni á ári
fóru þau saman út í sólarlanda-
ferð, mest var það til Spánar og
var Calpe þeirra staður síðustu
fjórtán ferðirnar. Elsku pabbi
minn, þú varst svo traustur, það
þurfti enga samninga bara orð
og handtak, það sem þú sagðir
stóðst. Ég á þér svo margt að
þakka og stuðningur þinn var
ómetanlegur, ég er feginn að ég
gat stutt við þig síðustu árin. Í
hvert sinn sem við ræddum
saman hafðir þú það alltaf gott
og vanhagaðir ekki um neitt þó
að raunin hafi verið önnur. Þú
vildir ekki ónáða okkur Bergdísi
af því við hefðum svo mikið að
gera þó að við hefðum sagt við
þig að láta okkur vita ef þig
vantaði eitthvað, en þú vildir
ekki láta breyta neinu í daglega
lífinu, hvorki hjá þér né okkur.
Að missa þig, elsku pabbi minn,
er erfitt og sársaukafullt alveg
sama þótt við höfum vitað í
nokkurn tíma í hvað stefndi. Ég
held í tímann sem við áttum
saman og minningarnar munu
alltaf fylgja mér. Ég læt neð-
angreint ljóð fylgja þér, pabbi
minn, sem lýsir nokkurn veginn
því sem ég vil segja og kveð þig
með.
Elsku besti pabbi.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin – mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Friðþjófur Bergmann.
Ég kynntist Eysteini fyrir 36
árum síðan þegar ég og Diddi
urðum kærustupar. Okkar
fyrstu kynni voru góð og fann
ég strax hvað Eysteinn var hlýr
og góður maður. Hann vildi allt
fyrir alla gera og tilbúinn að
hjálpa ef á þurfti að halda. Ey-
steinn og Auður voru mjög sam-
rýnd hjón og yndisleg, þau voru
mjög hrifin af barnabörnunum
sínum og mjög dugleg að passa
þau þegar þurfti og ekki. Ynd-
islegri afa og ömmu er varla
hægt að finna. Stelpurnar okkar
Didda vörðu miklum tíma með
afa sínum og ömmu, það var
alltaf verið að bralla eitthvað
skemmtilegt, smíða kofa
(Krakkakot), fara út og kaupa ís
og nammi. Afi og amma voru
með áskrift að Stöð 2 og þar
skipti engu hvort myndir væru
bannaðar börnum eða ekki enda
afi og amma löngu sofnuð, þetta
kunnu mínar stelpur að meta.
Eysteinn elskaði að grilla og
hafa fólkið sitt í kringum sig og
voru grillveislurnar margar og
skemmtilegar. Ég hugsa til Ey-
steins með þakklæti huga og
þakka fyrir allar yndislegu sam-
verustundirnar. Ég veit að þú
varst hvíldinni feginn og góða
ferð í draumalandið.
Þín tengdadóttir
Lilja.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(B.J.)
Eysteinn var alltaf eins, hvar
sem maður hitti hann fyrir,
heima, að afgreiða í versluninni
Húsinu eða við vinnu sína hjá
Vélum og Verkfærum, alltaf
hlýr og hvetjandi, alltaf glettinn
og stutt í brosið en alltaf spurði
hann um mig og mína fjölskyldu
og hvernig við hefðum það. Ey-
steini var annt um sína og alltaf
fann ég það vel að ég og fjöl-
skylda mín værum í þeim hópi.
Þegar synir mínir sýndu fót-
bolta hinn minnsta áhuga, hvað
þá að æfa og spila hann, var Ey-
steinn uppnuminn og áhugasam-
ur að hvetja þá áfram enda var
hann mikilsvirtur knattspyrnu-
dómari langt fram eftir aldri og
vissi allt sem þurfti að vita um
knattspyrnu.
Ég minnist þess hve stoltur
og glaður Eysteinn var þegar ég
og besti vinur minn, Friðþjófur
(Diddi), sonur Eysteins og Auð-
ar, gengum að eiga tvíburasyst-
urnar Björk og Lilju fyrir 30 ár-
um. Við svo ung og björt
framtíðin blasti við okkur en þá
voru Eysteinn og Auður glæsi-
leg hjón á miðjum aldri, alltaf
svo samrýnd, samstiga og það
geislaði af þeim vinsemd og
væntumþykja.
Það má með sanni segja að
Eysteinn hafi ekki verið nema
tæplega hálfur maður síðustu
árin eftir að Auður var greind
með sjúkdóm sem varð til þess
að hún varð að flytja á hjúkr-
unarheimili þar sem óminnis-
hegrinn er smám saman að taka
hana frá ástvinum sínum. Ey-
steinn hefur átt mjög erfitt eftir
að Auður veiktist og má með
réttu halda því fram að hann
hafi dáið úr sorg á undan ástinni
sinni.
Við Björk og strákarnir okkar
sendum ástvinum Eysteins okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Genginn er gegnheill og góður
maður.
Blessuð sé minning Eysteins.
Helgi Magnús Hermannsson.
Elsku afi okkar. Minningarn-
ar um þig eru óteljandi og
ómögulegt að koma þeim fyrir í
stuttri minningargrein. Þú hafð-
ir einstakt lag á börnum og
þreyttist ekki á að leika enda-
laust við okkur barnabörnin.
Það sama átti við um dýr en
dýrin í hverfinu leituðu mikið til
þín þar sem þú varst alltaf tilbú-
inn með klapp og skál af mjólk.
Þú varst mikill kisumaður og
þér þótti alltaf vænt um að
klappa og dekra við Snúð og líka
þegar þú fékkst Púksa sem þér
þótti svo vænt um þrátt fyrir að
hann hefði verið mjög krefjandi
kisi.
Þú gerðir allt fyrir okkur,
nammiskápurinn hjá ykkur
ömmu var akkúrat staddur í
þeirri hæð að við gátum alltaf
gengið í hann en þannig vildir
þú einmitt hafa það og þú pass-
aðir líka alltaf að úrvalið væri
yfirdrifið nóg. Við stelpurnar
hlökkuðum alltaf mikið til að fá
ykkur ömmu frá Spáni en þá
vissum við líka að skápurinn
yrði fullur af fríhafnarnammi.
Þú sást líka til þess að það væri
nóg um að vera fyrir okkur úti í
garði, þú byggðir fyrir okkur
kofann Krakkakot, sandkassa og
settir upp rólur. Við elskuðum
að koma og gista hjá ykkur og
fá að horfa á Prinsessuna og
Durtana eða Stúart Litla langt
fram á kvöld og labba með þér
út í ísbúð eða Nóatún og velja
okkur morgunmat. Þið amma
voruð líka svo dugleg að halda
matarboð sem eru svo eftir-
minnileg og dýrmæt þar sem við
fjölskyldan hittumst saman. Þar
var oft rækjukokteill eða
sveppasúpa í forrétt, lambakjöt í
aðalrétt og það klikkaði aldrei
að það var alltaf eftirréttur enda
varst þú alltaf sannfærður um
að „maður væri aldrei of saddur
fyrir eftirrétt“. Elsku afi, þegar
við lítum til baka þá er þakklæti
okkur efst í huga, þakklæti fyrir
allar minningarnar okkar sem
við munum geyma um ókomna
tíð og þakklæti fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur en þú varst
alltaf boðinn og búinn að hjálpa.
Við elskum þig og söknum
þín, elsku afi.
Þín barnabörn,
Auður, Ingibjörg
(Inga), Bergdís Björk
og Birta Björk.
Knattspyrnufélagið Þróttur
var sannkallað stórveldi í dóm-
gæslunni á árum áður. Það skil-
aði hverjum dómaranum á fætur
öðrum inn í knattspyrnuheiminn
áratugum saman. Þar má m.a.
nefna Bjarna Pálmarsson, Bald-
ur Þórðarson, Halldór Back-
mann Hafliðason, Hjálmar Bald-
ursson og Gunnar Ingvarsson.
Hvorki fleiri né færri en sex
Þróttarar urðu alþjóðlegir dóm-
arar (FIFA-dómarar) fyrir Ís-
lands hönd; þeir Magnús Vignir
Pétursson, Grétar Norðfjörð,
Eysteinn B. Guðmundsson, Óli
P. Olsen, Þorvarður Björnsson
og Garðar Örn Hinriksson. Þeir
félagar fóru víða um heim sem
slíkir og voru landi og þjóð til
sóma. Garðar Örn kom seinna
við þessa sögu en hinir fimm en
segja má að Þróttur hafi nánast
einokað FIFA-listann um langt
árabil, með nokkrum eftirminni-
legum undantekningum.
Undirritaðir voru í hópi
þeirra „ungu og upprennandi“
knattspyrnudómara sem beið
það erfiða hlutskipti að leysa
þessa kappa af hólmi á knatt-
spyrnuvellinum. Við mættum til
leiks blautir á bak við eyrun en
nutum leiðsagnar nokkurra af
gömlu meisturunum. Eysteinn
var í þeim hópi, því hann var
bæði eftirlitsmaður dómara og
sat í dómaranefnd KSÍ árum
saman. Hann gaf okkur góð ráð
og stappaði í okkur stálinu þeg-
ar þess þurfti en umfram allt
var hann góður og skemmtileg-
ur félagi. Eysteinn og fleiri úr
þessum hópi lögðu okkur líka til
gott veganesti þegar við urðum
þess heiðurs aðnjótandi að feta í
fótspor þeirra á alþjóðavett-
vangi. Fyrir það þökkuðum við
heilshugar á sínum tíma en
þökkum aftur að leiðarlokum.
Eysteinn var ekki hár á velli
en þeim mun stærri persónu-
leiki. Hann var ávallt glaður í
bragði og snaggaralegur. Lík-
amstjáning hans var þannig að
jafnvel hávöxnustu knattspyrnu-
menn lögðu ekki í að deila við
dómarann. Umfram allt var Ey-
steinn þekktur fyrir að hafa
fulla stjórn á þeim leikjum sem
hann dæmdi. Þar komst enginn
upp með einhvern moðreyk.
Við kveðjum góðan dreng
með söknuði og virðingu. Fyrir
hönd félaga Eysteins í hópi
knattspyrnudómara og eftirlits-
manna sendum við Auði, börn-
um þeirra, barnabörnum og
barnabarnabörnum hugheilar
samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning vinar okkar og félaga,
Eysteins B. Guðmundssonar.
Bragi V. Bergmann,
Gylfi Þór Orrason.
Eysteinn Bergmann
Guðmundsson
Nú er Lára
frænka mín hnigin
til foldar og þar
með markast þau tímamót sem
þó óhjákvæmilega verða, að kyn-
slóðin á undan okkur er öll farin á
vit feðra sinna. Systkinin sem ól-
ust upp í Ögri við Ísafjarðardjúp
á tímum sem eru svo ólíkir því
sem við þekkjum í dag að erfitt er
að útskýra muninn og enn erf-
iðara að skilja hann.
Lára var elsta systkinið af sjö.
Guðríður dó ung, rétt rúmlega
tvítug, lítill drengur dó þriggja
daga gamall. Pabbi minn sem var
Lára Hafliðadóttir
✝ Lára Hafliða-dóttir fæddist
17. desember 1930.
Hún lést 7. júlí
2020.
Jarðsett verður í
Ögurkirkjugarði í
dag, þann 14. ágúst
2020.
annar í röðinni á eft-
ir Láru og systur
þeirra náðu fullorð-
insaldri en Ása sem
var yngst dó fyrir
sextugt.
Lömunarveikin
hjó skarð sitt í
systkinahópinn með
fráfalli Guðríðar og
Lára þurfti sem ung
kona að glíma við
þessa hryllilegu
veiki. Sú glíma setti mark sitt á
allt líf hennar en hún barðist fyrir
sínu og vildi helst enga aðstoð.
Sagðist geta unnið fyrir sér og
sínum og gerði það allan sinn
vinnualdur. Lengst af í félags-
málaráðuneytinu. En mér fannst
baráttan einkenna líf hennar
Láru frænku minnar alla tíð. Ef
ég spurði hana hvort hún tæki
þennan eða hinn hlutinn ekki of
alvarlega sagði hún að svona væri
þetta bara og sér væri sama hvað
öðrum þætti um það. Í slíkum til-
svörum minnti hún mig oft á
pabba minn, bróður hennar, en á
milli þeirra voru sérstök systk-
inabönd.
Mínar fyrstu minningar af
Láru frænku minni eru úr Ögri,
þá sjaldan að hún gat komið
þangað í heimsókn til mömmu
sinnar, ömmu minnar. Síðan til
foreldra minna sem tóku við jörð-
inni. Svo á hennar heimili á Háa-
leitisbrautinni. Þar giltu
ákveðnar reglur sem manni
skildist fljótt að rétt væri að
framfylgja. Það er misjafnt
hvernig fólk setur fram um-
hyggju sína því sumum er það
auðvelt en öðrum ekki. Lára
hafði sinn háttinn á því og það
nægði mér.
Þess vegna fannst mér alltaf
gott að hitta hana, segja henni frá
og hlusta á hana segja sögur úr
uppvextinum í Ögurvíkinni, fyrst
á Garðstöðum og svo á ættaróðal-
inu Ögri sem í dag er í eigu okkar
systkinanna, næstu kynslóðar
sem ólst þar upp. Láru var um-
hugað um að þannig yrði það og
að Ögur tilheyrði okkar fjöl-
skyldu.
Lára hélt sínu góða minni
mjög lengi og gat miklu meira en
henni var ætlað þegar hún veikt-
ist á sínum tíma. Hún bjó lengst
af ein en var síðustu mánuðina á
Droplaugarstöðum. Svanhvít
dóttir hennar sinnti henni af því-
líkri umhyggju og þolinmæði að
það er aðdáunarvert og í raun
ólýsanlegt hversu mikið hún gat
sinnt móður sinni.
Síðasta daginn sem hún Lára
frænka mín lifði sat ég hjá henni
um stund. Ég reiknaði með að
hún heyrði og skildi allt sem ég
sagði þó ekki gæti hún gefið það
til kynna. Ég sat hjá henni og tal-
aði út í eitt um Ögur og kom inn á
sögurnar sem hún og pabbi sögðu
mér og okkur systkinum. Og ég
kvaddi frænku mína með þeim
orðum að við sæumst heima í
Ögri.
Að hennar ósk verður hinsta
hvíla í Ögurkirkjugarði nálægt
foreldrum sínum og mörgum öðr-
um ástvinum. Heima í Ögri.
Halldór Halldórsson.