Morgunblaðið - 14.08.2020, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. ÁGÚST 2020
✝ Birna JónínaBenediktsdótt-
ir fæddist 20. nóv-
ember 1940. Hún
lést 2. ágúst 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Benedikt
Sigfússon, f.
18.8.1920, d.
6.2.1997, og Helga
Bjarnadóttir, f.
19.11.1919, d.
7.8.2002. Þau voru
bændur í Beinárgerði í Vall-
arhreppi.
Systkini Birnu eru Sigfús, f.
1942, Klara, f. 1945, Óskar, f.
1946, Þórhallur, f. 1952, d. 2000,
og Gunnar, f. 1960.
Dóttir Birnu er Stefanía Ósk
Stefánsdóttir, f. 1962, kennari á
Hvolsvelli. Eig-
inmaður hennar er
Lárus Ágúst
Bragason, f. 1959,
kennari við Fjöl-
brautaskóla Suður-
lands. Þeirra börn
eru Íris, f. 1986,
Bragi Ágúst, f.
1990 og Lea Birna,
f. 1994. Barnabörn-
in eru fjögur.
Birna starfaði
lengstum við Beinárgerðisbúið
utanhúss og innan. Einnig vann
hún fjölbreytt störf utan heimils
í mötuneytum og oft við slát-
urhúsið á Egilsstöðum.
Útför Birnu fer fram í dag,
14. ágúst 2020, klukkan 14.
www.egilsstadakirkja.is
Það er mér einkar ljúft að
minnast tengdamóður minnar,
Birnu Jónínu Benediktsdóttur.
Birna var dóttir Benedikts Sig-
fússonar bónda í Beinárgerði í
Vallahreppi og konu hans Helgu
Bjarnardóttur húsfreyju. Birna
fæddist í Kolstaðagerði og bjó á
ýmsum bæjum næstu árin allt
þar til foreldrarnir keyptu Bein-
árgerði vorið 1949. Þar ólst Birna
upp og bjó til dauðadags. Þar
biðu hennar þessi venjulegu
sveitastörf er biðu flestra sveita-
stúlkna.
Aðstoð inni og úti. Það var ær-
ið verkefni að gæta yngri systk-
ina, sá hópur stækkaði er árin
liðu. Drengirnir voru ekki alltaf
þægir, en að sjálfsögðu litu þeir
upp til stóru systur og hlýddu
henni umyrðalaust. Menntun
hennar var sem menntun vel
flestra ungra stúlkna þessa tíma.
Sveitin var henni hjartfólgin, lífið
í sveitinni var hennar líf, já hún
naut sín vel í útiverkum. Naut
þess að sitja góðan hest. Birna
bjó í Beinárgerði allt til dauða-
dags sem áður sagði. Fyrst með
foreldrum sínum. Seinustu árin
með yngri bróður sínum Óskari.
Já, sveitin var hennar staður. Þar
átti hún margar minningar.
Ekki verður heil minningar-
grein skrifuð án þess að minnast
á matinn sem hún gerði. Hún var
frábær kokkur og það erfðist frá
henni.
Ung eignaðist hún dóttur.
Stefanía var það sem líf hennar
snerist um. Samband þeirra var
mjög náið. Kærleiksríkara sam-
band er vandfundið. Draumar
hennar rættust í gegnum dótt-
urina. Birna var afar dagfarsprúð
kona. Hæglát og hlý og var ekk-
ert að koma sér og sínu að. Naut
hún mikillar virðingar innan fjöl-
skyldunnar. Já, hún var mið-
punktur alls og ógjarnan fóru
menn gegn hennar orðum. Þó bar
við að hún bölvaði hressilega þeg-
ar hún var yngri. En ég tek fram
að ég heyrði hana aldrei bölva.
Okkar samband var afar gott. Ég
kveð Birnu fullur þakklætis.
Veit að almættið er ekki af-
skipt um hennar hag. Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Lárus Ágúst Bragason.
Elsku amma, þú sem hafðir
svo fallega sál, nú er komið að
kveðjustund. Þú varst svo ótrú-
lega heilsteypt manneskja og átt-
ir svo mikið til handa öllum. Ég
sem ömmubarn þitt, sem og önn-
ur börn í fjölskyldunni, naut þess
að vera í kringum þig. Faðmur-
inn þinn var stór og hlýr, höndin
silkimjúk og röddin mild. Brosið
þitt var það fallegasta. Undan-
farið ár hefur verið erfitt fyrir þig
sökum heilsubrests en þrátt fyrir
það áttum við góðar stundir sam-
an í sumar.
Minningar um þetta fallega
sumar munu fylgja mér. Þú
kenndir mér svo margt, að elska
náttúruna, dýrin og ættfræði,
sem var eitt af þínum áhugamál-
um. Umfram allt kenndirðu mér
með framkomu þinni og öllu at-
læti að fjölskyldan er það mik-
ilvægasta og það að reyna að
leysa allt í góðu. Því mun ég til-
einka mér þín gildi, elsku amma.
Ég sakna þín sárt en minning-
arnar sem við eigum saman ylja.
Ég, þú og mamma áttum oft
dásamlegar stundir saman þrjár
sem vekja gjarnan upp hlátur.
Enn þann dag í dag skil ég ekki
þolinmæðina sem þú hafðir því
hún fyrirfinnst ekki í dóttur
þinni, móður minni. Kannski tek
ég bara við af þér að reyna að ala
mömmu upp og segja „ohh Stef-
anía mín“ með bros á vör. Ég gat
svo oft hlegið að þér, þú svona ró-
leg og mamma eins og storm-
sveipur, frekar fyndnar saman.
Ég skil heldur ekki hversu mikla
þolinmæði þú hafðir til þess að
skræla ofan í mig kartöflur því
ekki nenni ég því enn þann dag í
dag.
Það var dýrmætt að þekkja þig
amma, að fá að skríða uppí til þín
og hlusta á útvarpið og lesa bæk-
ur.
Vöffluilmurinn þegar þú bak-
aðir bestu vöfflur í heimi var
dásamlegur og stundirnar við
eldhúsborðið í Beinárgerði voru
góðar. Þetta eru einungis brot af
skemmtilegum augnablikum sem
við áttum saman. Stundirnar með
þér, Óskari, foreldrum mínum og
öllum ættingjunum í Beinárgerði
er það besta sem ég veit.
Mig langar að enda þessi
kveðjuorð á texta eftir Megas
sem þú hafðir miklar mætur á.
Ég sakna þín í birtingu að hafa
þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin
brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar
dimman dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttunni er
svipirnir fara á stjá.
Svo lít ég upp og ég sé við erum saman
þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem
færast nær og nær.
Ég man þig þegar augun mín eru opin
hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer ég á
þinn fund.
(Megas)
Hvíldu í friði í fögrum reit
elsku amma, þitt barnabarn og
stolt nafna
Lea Birna Lárusdóttir.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
Dáinn er ég þér.
En þú munt lifa
undir himni mínum
þar til myrkvast hann.
Missa hlýt ég þá
eins og þú hefur gert
ljós dagsins
land, sögu, hvern mann.
(Hannes Pétursson)
Með þakklæti í huga kveðjum
við þig, elsku systir.
Þín systkini og mágur,
Sigfús, Óskar, Klara
og Tryggvi.
Hjarta mitt er fullt af sorg,
hún Bidda mágkona mín er farin.
Ég get jafnframt samglaðst til-
veruflutningi hennar á annan
stað, í faðmlag kærleiksríkrar
fjölskyldu og vina sem tóku á
móti henni.
Hún Birna gaf sig alla, af
áhuga og umhyggju, í að hugsa
um fjölskyldu sína, foreldra,
systkini, tengdafólk, barn og
barnabörn. Við nutum þess að
finna fyrir einlægum áhuga
hennar og gæsku í okkar garð og
fordómalausra samskipta. Börn-
in mín og barnabörn fengu að
njóta kærleika hennar og minn-
ast umvefjandi kærleika hennar
sem ömmu.
Minningin um heimsókn í
Beinárgerði og við settumst við
eldhúsborðið, kaffið, dásamlegu
vöfflurnar hennar Biddu og rab-
arbarasultan, samræður um
landsins gagn og nauðsynjar og
skipst á skoðunum, rætt um fjöl-
skylduna og gamlar sögur eða at-
burði, um ættartengsl og bækur
sem búið var að lesa.
Mikilvæg og gefandi samskipti
sem glöddu en tóku alveg í ef
skoðanir fóru ekki saman. Birna
var þessi stöðugi stólpi fjölskyld-
unnar sem virkjaði límið í
tengslum okkar með því að hafa
samskipti við alla og flutti okkur
fregnir af fjölskyldumeðlimum
og minnti okkur á afmælisdaga
og nöfn barna og barnabarna.
Hún gladdist með okkur þegar
vel gekk og ekki síst þegar nýir
fjölskyldumeðlimir fæddust og
tók nærri sér þegar eitthvað bját-
aði á og tók þátt í sorgum okkar,
allt af umhyggju sinni og kær-
leika.
Stórt skarð er hoggið í tilveru
okkar en tíminn mun hjálpa okk-
ur að sættast við það. Minning
hennar lifir.
Kristín Hrönn, Gunnar,
Benedikt Kristinn, Anna
Katrín, Brynjar, Sævar og
fjölskylda, Oddur og fjöl-
skylda.
Nú er dagur að kveldi kominn,
elsku frænka. Ekki er annað
hægt en að þakka fyrir sumarið
og þann tíma sem við fengum
með þér. Undanfarin ár höfum
við verið búsettar annars staðar
og höfum því ekki getað verið
eins mikið og við vildum í sveit-
inni seinustu árin.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund óskar maður þess að hafa
getað komið oftar og verið leng-
ur.
Beinárgerði þar sem Bidda bjó
alla sína ævi var eins og okkar
annað heimili. Þar nutum við
okkar í dagsins önn með föður-
fólkinu okkar. Þar var oft líflegt
enda margir sem lögðu leið sína í
sveitina. Þar voru margar góðar
stundir í eldhúskróknum þar sem
var rætt um menn og málefni,
oftar en ekki ættfræði. Var þá
gjarnan boðið upp á heimabakaða
hjónabandssælu og vöfflur sem
enginn gerði betur en Bidda
frænka.
Eftir að við urðum fullorðnar
hafa börnin okkar fengið að njóta
þess að koma í Beinárgerði til
Biddu og Óskars, eiga þar nota-
legar stundir í eldhúskróknum,
borða vöfflur og blaða í Tinna-
bókum. Í þeirra huga er hún
þeim eins og amma.
Persónan þín var fögur að utan
sem innan, blíð og hógvær, ávallt
gátum við leitað til þín í gleði og
sorg.
Þótt þú skiptir sjaldan skapi
gat fokið í þig því þú hafðir sterka
réttlætiskennd og vildir að ávallt
væri komið fram við menn og dýr
af virðingu. Þú varst umhyggju-
söm og fórnfús fyrir þína nánustu
og naust þess að fylgjast með
börnunum vaxa og dafna.
Þú varst okkur svo mikið
meira en föðursystir og eftir situr
tómarúm sem erfitt verður að
fylla.
Minningarnar munu lifa og
fylgja okkur.
Fyrir allt sem okkur varstu
Ástarþakkir færum við þér.
Gæði og tryggð er gafstu
Í verki góðri konu vitni ber.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ingibjörg, Benedikta og Jóna.
Birna Jónína
Benediktsdóttir
✝ Erna Sigrún Há-konardóttir
fæddist 24. nóv-
ember 1947 á Ísa-
firði. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurlands 5. ágúst
2020. Foreldrar
hennar voru Hákon
Guðberg Bjarnason,
f. 28.1. 1928, d. 27.10.
2009, og Hulda Rósa
Guðmundsdóttir, f.
12.2. 1930, d. 9.5. 1996. Systkini
Ernu Sigrúnar eru: Hermann Al-
freð, f. 3.9. 1950, Stefán, f. 7.1.
1953, Hrafnhildur Konný, f. 20.2.
1958, og Bjarni, f. 25.8. 1961.
Erna Sigrún giftist Viðari Sig-
Ernu Sigrúnar og Erik Vetter er
Martin Vetter Berg, f. 20.12. 1984,
maki Juanita Schrøter Holm.
Börn þeirra eru Emma, Majfríð
og óskírður sonur. Erna Sigrún
giftist Leif Berg. Þau skildu. Eft-
irlifandi sambýlismaður síðan
2004 er Herbein Fjallsbak, f. 5.12.
1950.
Erna Sigrún ólst upp á Ísafirði.
Hún bjó um tíma á Akranesi og
starfaði sem gangavörður í gagn-
fræðaskólanum. Erna Sigrún
menntaði sig sem fjölskyldu- og
áfengisráðgjafa á Betty Ford í
Bandaríkjunum og Kempler Insti-
tute í Danmörku. Hún starfaði
meðal annars á meðferðarstofn-
uninni Voninni í Reykjavík og í
Krýsuvík. Erna Sigrún flutti til
Færeyja 1986 og starfaði þar sem
fjölskyldu- og áfengisráðgjafi.
Útförin fer fram við Selfoss-
kirkju í dag, 14. ágúst 2020,
klukkan 14. Athöfninni er streymt
á vef Selfosskirkju.
urðssyni, f. 25. októ-
ber 1947. Þau
skildu. Synir þeirra
eru: 1) Hákon, f.
5.12. 1967, maki
Lilja Ester Ágústs-
dóttir. Börn þeirra
eru Sylvía Kolbrá,
maki Magnús Blön-
dal Gunnarsson,
sonur þeirra er Há-
kon Hólm; Hákon
Huldar og Sólveig
Sigurjóna. 2) Sigurður, f. 5.12.
1969, maki Fabienne Clavel. Börn
Sigurðar eru Viðar og María. 3)
Elmar, f. 20.11. 1973, maki Soffía
Sveinsdóttir. Dætur þeirra eru
Erna Huld og Vigdís Anna. Sonur
Elsku systir mín Erna Sigrún er
dáin og er erfitt að meðtaka þau
tíðindi en hún lést eftir harða bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm. Dugnað-
ur, kjarkur og þor ásamt æðruleysi
lýsa hennar viðureign við þennan
vágest best og var Æðruleysis-
bænin alltaf í hjarta hennar. Fal-
lega, brosmilda og lífsglaða systir
mín sem alltaf reis upp og hélt
ótrauð áfram sama hvaða verkefni
lífið færði henni.
Erna Sigrún var 11 árum eldri
en ég og eina systir mín. Hún var
stóra systir sem passaði mig sem
barn og kenndi mér svo margt eins
og að synda og það sem hún var
stolt af því að ég varð synd fimm
ára gömul. Ég leit upp til þessarar
fallegu systur minnar og fannst
hún mjög klár og heillandi. Hún fór
í lýðháskóla til Danmerkur 16 ára
gömul og var ég ákveðin í því að ég
myndi feta í hennar fótspor þegar
ég næði þeim aldri. Ég leit svo upp
til hennar og dáðist að henni og var
því mjög ósátt sem barn hvað við
vorum ólíkar í útliti því ég vildi
vera með brún augu og brúnt hár
eins og hún og mamma en ekki blá
augu og ljóst hár. Hún sagði mér
eitt sinn í trúnaði að hún hefði haldi
það lengi vel sem unglingur að það
hefði orðið ruglingur á mér og
frænku minni á fæðingardeildinni
þar sem mamma og systir hennar
Magga lágu saman á sæng og eign-
uðust okkur frænkurnar, ég ljós en
hún dökk á brún og brá. Við hlóg-
um oft að þessu og göntuðust með
það.
Við ræddum oft um þann styrk
sem býr innra með okkur og vor-
um þess fullvissar að hann hefðum
við fengið í arf frá áum okkar,
sterku trúuðu baráttufólki.
Ég er svo þakklát elsku systir
að hafa átt þig að og notið þess að
geta rætt við þig um allt milli him-
ins og jarðar og þó að hjarta mitt
sé sorgmætt við að missa þig mun
ég ylja mér við allar góðu minning-
arnar sem við áttum saman. Því að
minning þín mun alltaf lifa með
mér.
Elsku Herbine, Hákon, Siggi,
Elmar, Martin og fjölskyldur, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð við
fráfall yndislegrar konu og móður.
Konný Hákonardóttir.
Elsku hjartans Erna mín.
Hvern hefði grunað að þú færir
svona fljótt, þú sem varst hreystin
uppmáluð og lifðir mjög heilbrigðu
lífi. En þrátt fyrir það kom stórt
högg þegar þú greindist með
krabbamein og allt sem þú hafðir
ráðgert breyttist.
Þú barðist hetjulega við meinið
en varðst að láta undan að lokum
því mennirnir álykta en Guð ræð-
ur.
Þú varst mér góð frænka, vin-
kona og sáluhjálpari. Ég gat alltaf
leitað í viskubrunn þinn þegar mér
fannst ég ekki ráða við hlutina. Þú
hafðir svo mikið að gefa og snertir
svo marga með gleði þinni, já-
kvæðni og hlýju og gerðir allt létt-
ara að takast á við.
Ég var 10 ára þegar þú fæddist,
dökk á brún og brá og auðvitað fal-
legasta barn sem fæðst hafði að
okkar mati. Það kom fljótt í ljós að
þú varst mörgum kostum búin,
dugleg, skemmtileg og fljót að
meðtaka hlutina. Þú varst inni á
heimili okkar ásamt foreldrum þín-
um fyrstu árin og varst því eins og
litla systir fyrir okkur yngstu móð-
ursystkinin og á þessum árum
mynduðust órjúfanleg tengsl.
Þú ólst upp hjá yndislegum for-
eldrum sem voru bara 17 og 19 ára
þegar þú komst í heiminn. Í upp-
vextinum vissu þau ekki alltaf
hvernig ætti að meðhöndla þessa
duglegu og sjálfstæðu stelpu sem
oftar en ekki fór sínar eigin leiðir,
en ástina og umhyggjuna vantaði
ekki.
Ég man eftir dugnaðinum í þér
þegar þú göslaðist með vinum þín-
um hlaupandi út og inn í miklu
frjálsræði á Ísafirði. Þú varst vin-
mörg enda mikil félagsvera.
Þú tókst þátt í allskonar uppá-
komum í leik og starfi enda mikill
orkubolti.
Líf þitt var ekki alltaf létt en þú
vannst úr því með þínu lagi og á
tímamótum í lífinu tókst þú
ákvörðun sem varð þín gæfa.
Þú giftist ung og þið Viðar áttuð
saman þrjá yndislega stráka sem
öllum hefur farnast vel í lífinu.
Seinna áttir þú svo Martin sem
seinni eiginmaður þinn Leif ætt-
leiddi. Ég sagði oft við þig hvað þú
værir heppin með strákana þína og
eru það orð að sönnu.
Við fluttum báðar á Akranes og
var mikill samgangur á milli heim-
ilanna. Stelpurnar mínar dáðu þig
og fannst þú skemmtilegasta
frænka í heimi og vildu hvergi ann-
ars staðar vera ef við foreldrarnir
fórum eitthvað.
Þegar þú fluttir til Færeyja
komst þú alltaf við hjá mér þegar
þú áttir leið til Íslands og gistir oft.
Þá var mikið spjallað og hlegið
enda hafðir þú alltaf frá mörgu að
segja.
Þið Leif slituð samvistum og þú
varðst aftur ein. En lukkudísirnar
voru með þér þegar þú hittir Her-
bein, þann öðlingsmann sem átti
eftir að verða þín stoð og stytta. Í
veikindum þínum var hann stór-
kostlegur þar sem hann fylgdi þér
bókstaflega skref fyrir skref allt til
enda.
Elsku Erna mín, þú varst trúuð
manneskja sem hjálpaði þér mikið
með það sem þú þurftir að takast á
við. Ég mun sakna þín mikið en
mun reyna að minnast þín alltaf
með gleði því þú barst hana með
þér hvert sem þú komst. Ég og
fjölskylda mín biðjum góðan Guð
að geyma þig.
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson)
Helga Gunnur
Guðmundsdóttir.
Elsku besta Erna mín. Það sem
kemur upp í huga minn þegar ég
hugsa um þig er hlýja, hlátur, virð-
ing fyrir öllum mönnum, fordóma-
leysi og opinn faðmur. Það var svo
gott að knúsa þig því þú gafst frá
þér svo mikinn kærleika og hlýju
sem þú virtist alltaf eiga nóg af. Þú
varst mér svo mikils virði og gafst
þér alltaf tíma til að tala við mig og
leiðbeina mér ef ég þurfti á því að
halda, þú varst einfaldlega einstök
manneskja sem gafst af þér von,
visku og ómælda væntumþykju.
Orð fá ekki lýst hvað ég á eftir að
sakna þess að sitja með þér í eld-
húsinu hjá mömmu talandi um
heima og geyma og hláturinn aldr-
ei langt undan. Nú sé ég þig hins
vegar lausa við alla þjáningu dans-
andi um í rauðum kjól á sumar-
engi. Guð geymi þig, elsku Erna
frænka, þú verður alltaf í hjarta
mínu.
Elfa Birna Ólafsdóttir.
Erna Sigrún systurdóttir mín er
farin og þótt við höfum lengi horft
upp á hetjulega baráttu hennar við
krabbamein er það óendanlega
sárt. Ótal kveðjur og falleg orð ber-
ast: vitur, hlý, góð, eftirminnileg,
heilsteypt, góður vinur. Sem er svo
rétt auk þess sem hún var dásam-
leg mamma, amma og frænka. Ást-
ríki Herbeins og umhyggja í veik-
indum Ernu var einstakt og
dýrmætt eins og ástúð sonanna.
Fjölskyldusaga frænku minnar er
óvanaleg því hún fléttast saman við
líf okkar yngri móðursystkina.
Hulda systir var bara 17 ára og bjó
heima þegar hún eignaðist Ernu
og sterkt ástarsamband myndaðist
milli mömmu og fyrsta barna-
barnsins sem hélt hún væri litla
systir okkar og meðtekin sem slík.
Þegar Hulda og Konni stofnuðu
eigið heimili vorum við yngstu með
annan fótinn þar, oft að passa því
börnunum fjölgaði. Mikil þáttaskil
urðu þegar mamma dó 51 árs, þá
var Erna 7 ára og heimili foreldra
hennar varð algjör vin í gjör-
breyttri tilveru okkar hinna. Þrem-
ur árum eftir lát mömmu fluttu
Hulda og Konni inn á æskuheimilið
til okkar yngstu því pabbi flutti
suður. Þessi fallega stelpa varð
snemma dugnaðarforkur, mjög fé-
lagslynd og vinmörg. Hún sýndi
frumkvæði og var með í uppákom-
um og ýmsum viðburðum í skól-
anum og stóð sig vel. Hún var
ábyrg og passasöm með litlu systk-
inin og þegar hún var átta ára
bjargaði hún bróður sínum 3 ára
Erna Sigrún
Hákonardóttir