Morgunblaðið - 25.11.2020, Qupperneq 15

MINNINGAR 15
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER 2020
✝ Hrafn Jóhanns-son, bygginga-
tæknifræðingur og
skógarbóndi, fædd-
ist í Reykjavík 27.
júlí 1938. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans 16. nóv-
ember 2020.
Hrafn var sonur
hjónanna Jóhanns
Kristins Þorsteins-
sonar, málara og
efnafræðings, f. 23. ágúst 1906 í
Hallgeirseyjarhjáleigu í A-
Landeyjum, d. 20. apríl 1988 og
Mörtu Tryggvadóttur húsfreyju,
f. 22. ágúst 1907 í Arnarnesi við
Eyjafjörð, d. 13. maí 1981. Systur
hans eru Elva, f. 1936, Gíslunn, f.
1940 og Þórunn Margrét, f. 1946.
Hrafn giftist Arndísi Finnsson
hjúkrunarfræðingi, f. 5. júní
1943, þann 26. júlí 1963. For-
eldrar hennar voru Sveinbjörn
Finnsson, f. 1911 að Hvilft í Ön-
undarfirði, d. 1993 og Thyra Fri-
is Olsen, f. 1917 í Slagelse í Dan-
mörku, d. 1995.
Börn Hrafns og Arndísar eru:
1) Sveinbjörn, f. 19. mars 1964,
maki Anna Maria Moestrup. Með
fyrrv. sambýliskonu, Steinunni
Mar, á hann soninn Anton Inga.
fiskiðjuvers. Eftir heimkomu
starfaði Hrafn í stuttan tíma hjá
Vegagerðinni, síðan í nokkur ár
hjá Flugmálastjórn og í tvo ára-
tugi sem bæjartæknifræðingur
Seltjarnarnesbæjar. Á þessum
tíma bjó fjölskyldan í Kópavogi,
en þaðan lá leiðin austur á Hvols-
völl þar sem Hrafn var í mörg ár
byggingarfulltrúi og matsmaður
tjóna hjá Viðlagasjóði eftir stóru
jarðskjálftana á Suðurlandi 2000
og 2007. Síðar vann hann við eft-
irlit með byggingu álversins á
Reyðarfirði á vegum Mannvits
og Alcoa.
Hrafn var alla tíð mikill
áhugamaður um skógrækt, bæði
á höfuðborgarsvæðinu og austur
á Rangárvöllum og þar er einnig
þeirra sælureitur, Straumur, en
þar er sumarhús umvafið skóg-
argróðri. Hrafn var alla tíð mikill
náttúruunnandi og veiðimaður af
Guðs náð, bæði í stangveiði og
skotveiði. Áhuga hans á menn-
ingu og félagsmálum var við-
brugðið.
Útför Hrafns fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 25. nóv-
ember, kl. 11 að viðstöddum nán-
ustu aðstandendum. Vegna
ástandsins í þjóðfélaginu verður
streymt frá útförinni á vef Digra-
neskirkju.
Virkan hlekk á streymið má
einnig nálgast á:
https:/www.mbl.is/andlat
Með fyrrv. eig-
inkonu, Kristínu
Björk Arnórs-
dóttur, á hann a)
Arnór Finn og b)
Hrafndísi. 2) Marta,
f. 1. maí 1968, maki
Maxime Poncet og
eru börn þeirra a)
Lilja Louve og b) Yl-
ur. 3) Guðlaug, f. 17.
júlí 1969, maki Jan
De Zwaan. Sonur
hennar með fyrrv. eiginmanni,
Vigni Hlöðverssyni, er Hrafn
Geir. 4) Kristín Inga, f. 26. apríl
1973, maki Þröstur Jónasson og
eru börn þeirra a) Jökull Máni ,
b) Líf og c) Matthías. 5) Olga, f.
23. desember 1975. Börn hennar
og fyrrv. eiginmanns, Sigmund-
ar Unnars Traustasonar, eru a)
Salka, b) Embla og c) Myrra.
Eftir hefðbundna skólagöngu
lauk Hrafn múraranámi frá Iðn-
skólanum í Reykjavík 1962 og
meistararéttindi hlaut hann
1982. 1963 lá leiðin til Danmerk-
ur þar sem hann lauk námi í
byggingatæknifræði frá Odense
Teknikum 1967. Starfaði á ár-
unum 1968-1971 á Grænlandi
sem byggingarstjóri við hafn-
arframkvæmdir og byggingu
Ég held að ég geti óhikað sagt
að pabbi var einhver heilsteyp-
tasti maður sem ég hef kynnst um
dagana, hann var hreinlega flekk-
laus, alveg strýheill á allan máta,
og ef það var eitthvað sem hann
þoldi ekki, þá var yfirgangur það
sem hann sætti sig ekki við. Hann
fékk aldeilis að kynnast því dýru
verði.
Fyrst af hálfu hins opinbera,
mál sem hann vann eðlilega fyrir
dómstólum, og svo hin síðari ár,
ágreiningur um stærð á hans eig-
in landi, það fór einnig eðlilega
þannig að hann vann það líka og
rúmlega það, fékk aukaland sem
hann óskaði aldrei eftir að fá, vildi
bara vera í friði með sitt. Þessi
málaferli kostuðu ógrynni fjár
fyrir alla aðila og hreinlega settu
mark sitt á hann andlega, hrein-
lega gerðu næstum út af við hann,
hann skildi ekki af hverju fólk gat
tekið sig saman, sýnt svona ljótt
innræti og logið upp á hann þær
sakir sem á hann voru bornar.
Pabbi var einstaklega löghlýð-
inn og hafði mikinn áhuga á þeim
málaflokki og var býsna vel að sér
í þeim efnum. Lögfræðistofa ein
eða starfsmaður þar á bæ hafði
einmitt á orði að hann væri miklu
betur að sér í svona málum en
starfsmenn stofunnar.
Hann var einnig, þó ég segi
sjálfur frá, alveg einstakur sagna-
maður, Elva frænka sagði alltaf
um afa að hann hefði stálminni,
pabbi var þar líka og gat fært
áheyrendur inn í söguna, þannig
að fólk hreinlega upplifði atburð-
inn, einnig var hann einstaklega
vel og mikið lesinn um allt milli
himins og jarðar, gat setið heilu
dagana og kvöldin ef svo bar und-
ir og fræðst um alla skapaða hluti.
Afi var svona líka. Rómaveldi til
forna var eitt af því sem við deild-
um sameiginlegum áhuga á og
gátum við talað og horft á
fræðsluþætti um verkfræðiafrek
þeirra alveg út í eitt.
Pabbi hafði gríðarlegan áhuga
á skógrækt og hafði sl. 20 ár
plantað alveg fáránlegu magni af
græðlingum og trjám, lögbýli sem
er orðið skógi vaxið og landið er
ekki í líkingu miðað við það er for-
eldrar mínir festu kaup á Straumi
fyrir aldamót, enda var pabbi al-
veg einstakt náttúrubarn og
–unnandi, hann gat lesið þetta og
hitt í aðstæður og var slunginn að
meta ástandið hverju sinni. Ýkju-
laust þá gat pabbi gengið um
landið daginn út og inn spáð og
spekúlerað, án þess að segja eitt
orð, einn með sjálfum sér, virt fyr-
ir sér plönturnar dafna, horft á
fuglana, þarna var hann sko á
heimaslóðum, hann elskaði að
rölta um landið og virða þetta allt
fyrir sér, eða bara vera þarna á
staðnum, spila 10.000, drekka
kaffi, bara eitthvað að stússast,
tala nú ekki um veiðimennskuna,
hann var snillingur, algerlega laus
við græðgi, tók bara það sem hann
vantaði en ofveiddi aldrei og í
skotveiðinni var hann afburða-
hittinn, hreinlega með afbrigðum.
Því fer fækkandi alvöru fólki
sem er af sama kalíber og af sömu
kynslóð og pabbi var.
Þessi limra á vel við og segir
nokkurn veginn alveg hvernig
pabbi var, í essinu sínu á Straumi,
sannkölluð paradís að hans mati:
Stiklar og sprotar að Straumi,
hann stikar og sáir í draumi.
Græðlingar og gróður
gróa og mynda rjóður
fyrir fugla og menn veldur glaumi.
(Sv.H.)
Sveinbjörn Hrafnsson.
Í dag langar mig að kveðja ynd-
islega tengdaföður minn með
nokkrum orðum.
Mér var tekið alveg óskaplega
vel af Hrafni er ég kom í fjölskyld-
una á sínum tíma, það var eins og
ég hefði alltaf átt þar heima, gest-
risni og dásemd heim að sækja.
Hrafn var mikill sögumaður og
viskubrunnur um allt, einnig mik-
ill náttúruunnandi og lék skóg-
ræktin í höndunum á honum, eins
og sést þegar komið er að
Straumi, landinu hans og Arndís-
ar. Landið hefur tekið gífurlegum
breytingum á þeim 15 árum sem
ég hef verið í fjölskyldunni.
Kveðja
Ég minnist þín, er um mýrarnar þessar
geng.
Melar, runnar og hálfgróin rofabörð.
Kveðjur færa þeim glaða og góða
dreng,
sem græða allt vildi og unni þessari
jörð.
(Halldóra Magnúsdóttir)
Elsku Arndís og fjölskylda
mínar dýpstu samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Lífi Hrafns er lokið, þakklæti
er mér efst í huga.
Hvíl í friði.
Anna María Moestrup.
Hrafn mágur okkar var snar í
öllu sem hann tók sér fyrir hend-
ur.
Burtför hans af þessum heimi
var í þeim anda. Frá því að ganga
frískur um skógræktarland
þeirra Arndísar í Straumi og að
kveðjustund hafa liðið örfáar vik-
ur. Við í fjölskyldunni höfum varla
áttað okkur á þessu, því Hrafn var
hraustmenni.
Hann kom inn í tilveru okkar
bræðra snemma á unglingsárum
okkar fyrir hartnær 60 árum og
ávann sér strax virðingu og síðar
ævarandi vináttu og væntum-
þykju.
Hraður í hugsun, öruggur í
máli og frár á fjöllum, framúr-
skarandi sögumaður, eitraður
andstæðingur í spilum, gleðigjafi í
boðum með flottar ræður, þakk-
látur gestur og örlátur gestgjafi.
Einstakur ferðafélagi, þrælles-
inn og vel að sér í öllu sem sneri að
umhverfi og landslagi, náttúru,
dýralífi, gróðri, veiði og svo ekki
síst, mannlífi.
Víst er að honum, sem var hóg-
værðin holdtekin, þætti vand-
ræðalegt að lesa þessa lýsingu og
fulldjúpt í árinni tekið. En svona
hefur hann ávallt birst okkur.
Á kveðjustund raða sér upp
minningarnar, svo sem spila-
kvöldin, veislurnar í Víðihvammi
og á Öldubakka, ferðir vítt og
breitt um landið í tilefni ættar-
móta, tjaldútilegur sem og veiði-
ferðir og rökræður þar sem við
vorum öll á öndverðum meiði en
enduðu alltaf með hlátri.
Minnst er veiðiferðar fyrir um
tuttugu árum austur á land til
hreindýraveiða, sem af ýmsum
ástæðum varð lítið úr og í stað
villibráðar komið heim með fulla
kerru af krækiberjum úr Mjóa-
firði. Afurðanna er enn notið. Í
rjúpnaferð á Jökuldalsheiði var
einu sinni legið tvær nætur í tjaldi
í 18 stiga frosti. Ári síðar á bil-
uðum bíl um nótt í Hornafirði. Og
lengi má telja.
Og spilakvöldin – þegar öðrum
þótti nóg að segja og spila grand
fór Hrafn frekar í heila en hálfa
og stóð oftar en ekki.
Á brúðkaupsdegi þeirra Arn-
dísar, sem var daginn fyrir af-
mælisdag Hrafns, reiknuðu ungu
mágarnir út að mikið yrði um
dýrðir þegar haldið yrði upp á silf-
ur- og gullbrúðkaup þeirra og um
leið stórafmæli Hrafns. Það gekk
sannarlega eftir.
Hrafn varð aldrei gamall. Hann
var ævintýramaður.
Í stað þess að fara á fjöll eins og
til stóð í haust stefnir hann nú á
hærri hæðir.
Þeim mun ekki leiðast sem eru
honum samferða.
Við bræður kveðjum Hrafn og
þökkum samfylgdina, fordæmin
góðu og fyrir þann fjársjóð ljúfra
minninga sem hann skilur eftir.
Ólafur og Hilmar.
Lífið er undarlegt ferðalag.
Það er komið að kveðjustund. Það
stóð ekki til að kveðja núna heldur
ætluðum við að hittast í lok þessa
mánaðar og halda okkar árlega
jólaboð eins og við höfum gert síð-
ustu tuttugu og fimm ár. Það
verður með breyttu sniði í ár en
við vitum að þú verður með okkur
í anda.
Það eru yndislegar minningar
sem koma í hugann þegar við
kveðjum Hrafn vin okkar. Hann
var brosmildur, gestrisinn og
hafði áhuga á málefnum líðandi
stundar. Þegar við hittumst hafði
hann alltaf frá svo mörgu
skemmtilegu að segja. Hann var
fróður og ekki síður fróðleiksfús,
lét sig varða það sem var að ger-
ast. Hann hafði gaman af því að
segja sögur og lagði áherslu á frá-
sögnina með ákveðnum handa-
hreyfingum, brosi og látbragði.
Hann var heimsmaður.
Arndís og Hrafn voru mjög
samheldin hjón. Þau voru stór-
huga – festu kaup á landi við Af-
fallið og skógræktin var tekin
föstum tökum. Þegar við komum
þangað fyrst var varla stingandi
strá á landinu en nú er þetta ekki
bara nokkur tré, nei nei þetta er
skógur. Ástríðan í skógræktinni
fór ekki á milli mála og ófáir dag-
arnir og vikurnar fóru í að planta.
Allt gert eftir kúnstarinnar
reglum, allt varð í raun grænt í
höndunum á þeim.
Hún var dýrmæt stundin sem
við áttum saman með þeim hjón-
um í sumarbústaðnum í lok júní.
Gengum um landið í sól og blíðu,
skoðuðum skógræktina og náttúr-
una, hlógum og nutum þess að
vera saman. Þessi minning er
okkur ótrúlega dýrmæt.
Hrafn var veiðimaður fram í
fingurgóma, hafði gaman af
stangveiði og skotveiði. Frásagnir
Hrafns af hreindýraveiðum voru
svo lifandi og skemmtilegar að
þótt ekkert okkar hafi farið á
hreindýraslóðir varð sagan svo
skýr að það var engu líkara en við
værum með í för.
Alls konar náttúruafurðir hef-
ur Hrafn boðið okkur upp á, vín
og snafsa unnin úr náttúrunni og
auk þess margs konar te úr jurt-
um sem hann tíndi. Hann hafði
þennan ótrúlega hæfileika að lesa
náttúruna og nýta það sem landið
gaf.
Arndís og Hrafn voru mjög
samrýnd hjón og missir Arndísar
vinkonu okkar er mikill sem og
allrar fjölskyldunnar.
Við vinirnir viljum þakka þér
fyrir allar okkar góðu og dýr-
mætu stundir saman og allt sem
þú hefur kennt okkur að meta og
gleðjast yfir.
Við kveðjum þig með söknuði,
Rakel og Guðjón,
Kristjana og Arnar.
Hrafn Jóhannsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRDÍS SIGURÐARDÓTTIR,
Árgerði, Eyjafjarðarsveit,
lést 20. nóvember í Kollugerði á
hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir færum við MND-teyminu og starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Lögmannshlíðar fyrir einstaka umönnun
og hlýju.
Herdís Ármannsdóttir Stefán Birgir Stefánsson
Alda Björg Ármannsdóttir
Sigurður Helgi Ármannsson Gyða Gissurardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæra og elskulega eiginkona,
móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
STEINUNN BJARNADÓTTIR,
Skipalóni 7, Hafnarfirði,
lést í faðmi fjölskyldunnar aðfaranótt
laugardagsins 21. nóvember á
hjúkrunarheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði.
Útför auglýst síðar.
Gunnlaugur Fjólar Gunnlaugsson
Bjarni Þór Gunnlaugsson Sigríður Sigurðardóttir
Kristín Fjóla Gunnlaugsd.
Silja Rún Gunnlaugsdóttir Friðrik Guðjón Sturluson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær sonur minn, bróðir, frændi og vinur
okkar,
GUÐLEIFUR ÍSLEIFSSON
útgerðarmaður,
Starmóa 12, Njarðvík,
varð bráðkvaddur föstudaginn
20. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ísleifur Guðleifsson
Arnbjörg Ísleifsdóttir
Sveinhildur Ísleifsdóttir
Mekkín Ísleifsdóttir Guðmundur Sæmundsson
Innilegar þakkir fyrir auðsýna samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGURBORGAR BENEDIKTSDÓTTUR,
Hlíðarvegi 10, Ísafirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk sjúkrahússins á Ísafirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jónas Björnsson
Ástkær vinur, faðir, tengdafaðir og afi,
HANS HELGI STEFÁNSSON
matreiðslumaður,
lést á líknardeild Landspítalans, Kópavogi,
sunnudaginn 22. nóvember.
Útför auglýst síðar.
Alda Ægisdóttir
Sigríður Diljá Blöndal Þorsteinn Hallsson
Eva Rut Helgadóttir
Patrekur Helgason Unnur Ósk Burknadóttir
Viktor Elí Þorsteinsson, Hallur Frank Þorsteinsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
VALUR PÁLSSON,
viðskiptafræðingur
og leiðsögumaður,
lést á Landspítalanum mánudaginn
23. nóvember. Útför hans verður auglýst síðar.
Erna Maríusdóttir
Páll Valsson Nanna Hlíf Ingvadóttir
Karl Steinar Valsson Erla Dögg Guðmundsdóttir
Hermann Valsson Þóra Magnea Magnúsdóttir
Sigurður Valur Valsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi
SIXTEN ELOF HOLMBERG
Málmsmiður
til heimilis að Dalbraut 16
lést 24. nóvember á Landspítalanum.
Jarðaförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Heiður S Sæmundsdóttir
Edda Svanhildur Holmberg Jón Birgir Gunnarsson
Heiðar Holmberg Jónsson
María Lind Jónsdóttir Benjamín Páll Gíslason
Jón Trausti Benjamínsson