Morgunblaðið - 01.12.2020, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 2020
Það er með mikl-
um trega og sorg
sem við á Orku-
stofnun sjáum svo
skyndilega á bak
starfsmanni og samstarfsmanni
okkar í næstum fjóra áratugi. Jón
kom til starfa á Orkustofnun að
loknu meistaranámi i rafmagns-
verkfræði frá bandarískum há-
skóla 1980. Hann starfaði hjá
stofnuninni um sex ára skeið og
var deildarstjóri orkubúskapar-
deildar OS. Í samdrætti og skipu-
lagsbreytingum þess áratugar
varð að samkomulagi að hann
haslaði sér völl sem sjálfstæður
ráðgjafi utan stofnunar en sinnti
áfram mikilvægum verkefnum
við að þróa og nýta spálíkön fyrir
íslenska orkukerfið. Hann hefur
alla tíð síðan sinnt því verkefni af
miklum metnaði og unnið þétt
með orkuspárnefnd, sem er sam-
starfsvettvangur stofnana og fyr-
irtækja sem hafa skyldum að
gegna á þessu sviði. Vandaðar
orkuspár eru grundvöllur að
áætlanagerð og fjárfestingum í
orkuvinnslu og orkuflutningi, þær
eru mikilvægt tæki til þess að
meta nauðsyn gjaldskrárhækk-
ana fyrir flutning og dreifingu
raforku og á okkar tímum hefur
mikilvægi þeirra aukist enn, en
Jón Vilhjálmsson
✝ Jón Vilhjálms-son fæddist 5.
maí 1955. Hann lést
13. nóvember 2020.
Útför Jóns fór
fram 23. nóvember
2020.
því miður einnig
flækjustig, við að
meta og fylgja eftir
áætlunum um orku-
skipti og minnkandi
losun koltvísýrings.
Jón var gjörsamlega
óþreytandi við að
kryfja nýjar breytur
eins og t.d. sparper-
ur og orkuskipti í
samgöngum sem
hefðu áhrif á orku-
notkun og finna þeim stað og vigt
í spálíkaninu. Við sem komum að
þessu með honum áttum stundum
erfitt með að fylgja honum eftir
en hann var beinlínis natinn við að
skapa umræður og fá fram sjón-
armið sem flestra vegna þess að
þróun orkumála er ekki meitluð í
stein heldur stjórnast að hluta af
væntingum og viðhorfum í sam-
félaginu.
Við á Orkustofnun og hjá orku-
spárnefnd sendum hugheilar
samúðarkveðjur til eiginkonu,
fjölskyldu og samstarfsmanna
Jóns. Við munum reyna að við-
halda því góða verki og úthugs-
aðri aðferðafræði sem hann skilur
eftir sig, og sem á eftir að nýtast
með ýmsum hætti í glímunni við
loftslagsvandann.
Guðni A. Jóhannesson.
Kveðja frá Verkfræðinga-
félagi Íslands
Jón Vilhjálmsson rafmagns-
verkfræðingur lauk prófi í raf-
magnsverkfræði frá Háskóla Ís-
lands 1979 og meistaraprófi frá
tækniháskólanum í Atlanta í
Bandaríkjunum 1980. Að námi
loknu starfaði Jón hjá Orkustofn-
un á árunum 1980-1986, lengst af
sem deildarstjóri orkubúskapar-
deildar. Hann stofnaði verkfræði-
stofuna Afl árið 1987 ásamt öðr-
um. Það var einmitt árið sem ég
kom sjálf heim að loknu fram-
haldsnámi í raforkuverkfræði og
leiðir okkar lágu fljótlega saman
vegna verkefna sem við unnum að
fyrir sömu aðila.
Á árinu 2008 sameinaðist Afl
þremur öðrum fyrirtækjum undir
merkjum Eflu verkfræðistofu,
sem í dag er ein stærsta verk-
fræðistofa landsins. Þar stýrði
Jón orkusviði frá 2010 fram á
þetta ár og sat í stjórn fyrirtækis-
ins um skeið. Jón átti afar farsæl-
an feril innan verkfræðinnar og
eftir hann liggur fjöldi greina og
skýrslna um orkumál og orku-
stefnu hér á landi.
Jón var dyggur liðsmaður
Verkfræðingafélags Íslands og
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir félagið. Hann sat í mennta-
málanefnd VFÍ á árunum 1983-
1990, þar af sem formaður um
tveggja ára skeið, og kom síðan
aftur í menntamálanefndina 1996-
1999. Jón vann ötullega að eflingu
endurmenntunar og símenntunar
verkfræðinga og tæknifræðinga
og var lengi formaður nefndar um
þau mál. Jón var í matsnefnd Há-
skóla Íslands um nám í verkfræði
1986-1987 og var um langt skeið
formaður námsmatsnefndar Evr-
ópusamtaka verkfræðinga og
tæknifræðinga, FEANI, á Ís-
landi. Jón hafði skilning á mikil-
vægi VFÍ við að standa vörð um
gæði náms í verkfræði og starfs-
heitið og var tilbúinn að leggja
sitt af mörkum. Það var gott að
leita til Jóns um ýmis fagleg mál-
efni. Hann var fyrirlesari á fund-
um og ráðstefnum hjá félaginu og
veitti meðal annars ráðgjöf við
umsögn félagsins um fyrsta
áfanga orkustefnu stjórnvalda á
árinu 2018.
Verkfræðingafélag Íslands er
stærsta og öflugasta félaga
tæknimenntaðra á Íslandi. En
styrkur félagsins er ekki einvörð-
ungu metinn út frá fjölda fé-
lagsmanna. Hann felst ekki síst í
því að góðir og traustir fræði-
menn eru tilbúnir að leggja félag-
inu lið og vilja hag þess sem mest-
an. Fyrir það viljum við þakka
Jóni Vilhjálmssyni.
Á persónulegri nótum langar
mig að geta þess að leiðir okkar
Jóns lágu margoft saman, í at-
vinnulífinu, vegna raforkumála og
innan VFÍ. Samskipti okkar voru
alla tíð afar ánægjuleg og traust.
Hugurinn reikar til Parísar árið
2014 þar sem við sóttum bæði
ráðstefnu CIGRE, alþjóðaráðs
um stór raforkukerfi, og áttum
ánægjulega daga saman ásamt
stjórnendum Landsnets. Ég á fal-
lega mynd af okkur öllum saman
þar sem við stöndum brosandi úti
á götu í París. Jóhönnu Rósu, eig-
inkonu Jóns, vantar því miður á
myndina því hún tók hana. Á
þessa mynd horfi ég nú, þegar
þessi minningarorð eru rituð.
Við minnumst Jóns með hlýju
og vottum Jóhönnu Rósu og fjöl-
skyldu þeirra Jóns innilega sam-
úð.
F.h. Verkfræðingafélags Ís-
lands,
Svana Helen Björnsdóttir,
formaður.
Nú ertu farin,
æskuvinkonan góða,
yfir móðuna miklu.
Við kynntumst fyrst í
alvöru í Gagnfræðaskólanum í Eyj-
um og síðan á vinnustað okkar hjá
Pósti og síma. Hinum megin við
götuna var Höllin þar sem við
brugðum okkur í bíó og á böll. Lífið
var fjörugt hjá okkur á veturna
þegar allt fylltist af vertíðarfólki en
fjaraði síðan út, því að á sumrin
fóru flestir karlmenn á síld og eftir
urðu nokkrir karlar og konur og
börn. Það var ákaflega rólegt fram
að Þjóðhátíð.
Sumarið 1956 fórum við, Inga,
Viggý og undirrituð, þá 17 ára
gamlar í sumarfrí. Við sigldum
með Heklunni til Þórshafnar,
Bergen, Kristiansand, Gautaborg-
ar, Kaupmannahafnar og heim aft-
ur. Þetta var á tímum haftanna og
erfitt að verða sér úti um gjaldeyri
til lystitúra, en ferðalagið var
skemmtilegt og tók um þrjár vikur.
Ég á enn þá bréf frá þér þar sem
þú skrifar mér um fæðingu Jón-
asar og dauð föður þíns. Ég komst
við þegar ég las aftur þessi gömlu
bréf, eftir að þú fórst.
Þið Gísli óluð upp börnin ykkar
bæði hér á landi og erlendis. Þú
sýndir bæði dug og dáð þegar þú
þurftir oft að ferðast ein með hóp-
inn á eftir Gísla sem var að vinna á
vegum FAO. Um áramótin 1988-89
heimsóttum við Sigurður ykkur á
eyjuna Dómeníku sem er í Karíba-
hafinu. Þið Gísli og barnahópurinn
fóru í siglingu og létuð okkur eftir
húsið ykkar. Við könnuðum eyjuna
Viktoría
Karlsdóttir
✝ Viktoría Karls-dóttir fæddist
6. nóvember 1939.
Hún lést 31. októ-
ber 2020.
Viktoría var
jarðsungin 30. nóv-
ember 2020.
og komumst að því að
í gluggum voru engar
rúður, margir sam-
einuðumst um vatns-
krana, einn ljósastaur
í hverfinu ykkar, hjá
landbúnaðarráðherr-
anum, engin bryggja,
ekkert frystihús.
Karlarnir drógu fyrir
og konurnar komu
niður í fjöru með
pottana sína og fengu
fisk. Konurnar skoluðu þvottinn
sinn í ánni og vildu ekki láta taka af
sér myndir.
Þegar fjölskyldan kom til baka
fórum við með Gísla til að ná í hum-
ar sem vinur hans var búinn að kló-
festa. Humarinn var geymdur í
poka sem bundinn var við staur
sem rekinn var niður í fjöruborð-
inu. Fellibyljir höfðu lagt heilu ban-
anahlíðarnar í rúst. Við fórum í sjö
tíma gönguferð, ásamt Viktoríu
yngri, að skoða eldfjallagíg á kafi í
regnskógi, þar sem í bullaði og sauð
vatn, Boiling lake. Þessi gígur er
annar stærsti af þessu tagi í veröld-
inni. Sá stærsti er á Nýja-Sjálandi.
Minjar frá komu Kristófers Kól-
umbusar til eyjarinnar voru byssu-
kúlur til þess fallnar að eyðileggja
segl á óvinaskútum, voru þarna í
stórum bingjum í gömlu virki. Það
var sólskin á hverjum degi og hitinn
við 30 gráður og það rigndi nokkr-
um sinnum á dag. Þökk fyrir að við
fengum að skoða Dómeníku.
Við gömlu vinkonurnar hittumst
sumarið 2019, til að minnast þess að
undirrituð hafði orðið áttræð á
árinu, drukkum saman kaffi og rifj-
uðum upp ýmislegt. Þú gafst okkur
gjafir sem við þáðum með þökkum.
Ég minnist þín Viggý mín og glaða
hlátursins sem var svo einkennandi
fyrir þig. Þakka þér samfylgdina.
Ég votta öllum ástvinum þínum
dýpstu samúð.
Bryndís Gunnarsdóttir.
✝ Anna Lísa Ás-geirsdóttir
fæddist á Akureyri
12. mars 1941. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 3. nóv-
ember 2020.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ás-
geir Matthíasson,
f. 3.7. 1891, d.
28.10. 1955 og
Anna Luise Matthíasson, f.
11.10. 1913, d. 28.12. 1986.
Eftirlifandi systir Önnu Lísu
er Annetta, f. 23.12. 1937.
Hún bjó fyrstu árin sín á Ak-
ureyri og þaðan flutti fjölskyld-
an til Húsavíkur, um 1960 flutti
hún síðan til Keflavíkur.
Anna Lísa giftist þann 1.
október 1977 Walter Gunn-
laugssyni, f. 3.8.
1935, d. 3.10. 2017.
Dóttir Önnu
Lísu er Anna Birg-
itta Nicholson, f.
19.6. 1961, hún er
gift Birni Línberg
Jónssyni og eiga
þau fjögur börn og
sex barnabörn.
Stjúpbörn:
María Guðrún,
Erla, Vilhjálmur
og Hildur.
Anna Lísa starfaði við skrif-
stofu- og verslunarstörf, síðan
stofnaði hún sitt eigið fyrirtæki
sem var verslun og snyrtistofa
í Keflavík.
Einnig var hún félagi í Odd-
fellowreglunni.
Útför Önnu Lísu fór fram í
kyrrþey að hennar ósk.
Önnu Lísu Ásgeirsdóttur
(Sússý) kynntist ég þegar hún
rak snyrtistofu við Hafnargöt-
una í Keflavík. Hún vissi af því að
ég hafði lært snyrtifræði og hana
vantaði tímabundna afleysingu.
Það var mikill lærdómur að
vinna fyrir Önnu Lísu, já hún var
af þýskum ættum og þá þurfti
klukkan að vera rétt stillt fyrir
hvern viðskiptavin og þá þýddi
ekkert að vera að dúllast of lengi.
Upp frá þessu urðum við mikl-
ar vinkonur og aldursmunurinn
á okkur skipti aldrei máli. Við
fórum saman í innkaupaferðir til
London, Amsterdam og ég hjálp-
aði til með að opna verslun í
Portúgal. Ekkert stöðvaði hana
og hennar einstöku
framkvæmdagleði og skipulag
skein ávallt í gegn. Hún gekk í
hlutina og kynnti sér aðstæður á
hverjum stað, lærði tungumálið
og kom sér alltaf í samband við
réttu aðilana og vann með þeim.
Allar ferðirnar voru mér einstak-
ar í upplifun og minningarnar
um hversu mikil heimskona hún
var, bóhem og naut lífsins.
Anna Lísa var gift honum
Walter Gunnlaugssyni og var
hann gull af manni. Þau voru
mjög samrýmd og hann studdi
hana í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur.
Eftir að Anna Lísa hætti að
vinna og Walter orðinn veikur,
þá vorum við í sambandi nærri
því daglega þar sem hún var
fljót að tileinka sér tölvu-
tæknina og við skiptumst á
pósti alla daga. Við áttum okkar
gælunöfn sem við notuðum alla
tíð hvor um aðra til loka dags,
þær Sússý og Stússý.
Já, við brölluðum margt og
fórum margar ferðirnar til
Reykjavíkur. Stundum fengum
við okkur hádegismat á Borg-
inni, en Sússý var mjög skýr um
að við skyldum sko ekki að fara
á plaststólana, heldur færum
við þangað sem væri uppádúk-
að. Ég skyldi alltaf passa upp á
það.
Anna Lísa gekk í Oddfellow-
regluna 1986 og starfaði þar
mikið, meðal annars í félagi sem
vann við að stofna fyrstu Re-
bekkustúkuna hér í Reykja-
nesbæ. Hún kynnti mig fyrir
Oddfellowreglunni og hefur það
verið mér mikil gæfa. Ég mun
ævilega vera henni þakklát fyrir
það.
Að eiga vin er lífsins mesta mildi
og margur fær að skilja kraftinn þann
því það sem okkar tilvist gefur gildi
er gæska sú sem vekur kærleikann.
Ef kuldi fer um vitund vina þinna
skal vonarglætan þín þeim gefa yl
og þegar vinir skrekk og skaða finna
þá skal þitt hjarta einnig kenna til.
Að njóta allra mildi með þeim snjöllu
og merkilegum vinum sem þú átt,
það líkist því að eiga nóg af öll
og efast síst um hjartans heita mátt.
(KH)
Sendi Önnu Birgittu, Hildi,
Erlu, Maju, Villi og fjölskyldum,
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Elsku Sússý mín, megi sá sem
öllu ræður umvefja sálu þína og
gefi þér kærleik og frið, þar til
við hittumst næst.
Elsa Skúladóttir.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku vinkona. Ég hef þekkt þig
alla tíð. Þið Anna Birgitta voruð
mikið með okkur fjölskyldunni
þegar ég var að alast upp og á ég
margar góðar og skemmtilegar
minningar frá þeim tíma. Ég
kallaði þig Lístu því ég gat ekki
sagt Lísetta eins og foreldrar
mínir kölluðu þig. Við höfum
umgengist hvor aðra mikið síð-
ustu ár. Þú sagðir öllum sem við
hittum að þú hefðir keyrt mig
um í hvítum barnavagni þegar
ég var lítil, með glugga aftan á.
Á brúðkaupsdaginn okkar
Gunna keyrðir þú okkur í kirkj-
una á fínu Cortínunni þinni. Ég
man svo vel hversu hamingju-
söm þú varst þegar þú kynntist
honum Wolla þínum. Öllum lík-
aði vel við Wolla enda yndislegur
maður með hjarta úr gulli. Þeg-
ar Wolli var á Hval 8 fór ég
stundum með þér upp í Hval-
fjörð til að hitta hann. Það var
gaman að heyra sögur af ferða-
lögum ykkar enda af miklu að
taka. Það var alltaf gott að koma
í heimsókn til ykkar, enda höfð-
ingjar heim að sækja. Þegar
veikindin bönkuðu upp á hjá
Wolla stóðst þú þig eins og hetja.
Þú keyrðir hann til Reykjavíkur
í hvaða veðri sem var og hugs-
aðir um hann fram á síðasta dag.
Þú varst alltaf svo fín og vel
tilhöfð, bleiki liturinn var í uppá-
haldi hjá þér, hvort sem það var í
klæðaburði, förðun eða bara
hlutir sem prýddu heimilið þitt.
Þú varst mikil athafnakona,
rakst snyrtistofu, snyrtivöru-
verslun og svo síðar sjoppu í
Keflavík. Ekki má þá gleyma
þegar þú opnaðir búð í Portúgal.
Þú lést ekkert stöðva þig, lærðir
tungumálið sem var þér leikur
einn. Oddfellow-hreyfingin var
þér afar mikilvæg. Þú misstir svo
mikið þegar Wolli féll frá, þá fór
að halla undan fæti og veikindi
þín bönkuðu hratt upp á. Allt í
einu varstu orðin svo hjálpar-
vana. Við höfum getað talað mik-
ið saman og treyst hvor annarri
þrátt fyrir aldursmuninn. Þér
var mjög annt um fjölskyldu
mína og fylgdist vel með og
spurðir frétta af þeim næstum
daglega, og átti Nína stað í
hjarta þínu. Þú komst oft í heim-
sókn til okkar Gunna á meðan
heilsan leyfði og oftast komstu
með eitthvað gott úr bakaríinu.
Ég á eftir að sakna þess að sjá
ekki nafnið þitt á símanum mín-
um, eins og þegar þú varst að
hringja í mig, og röddina þína,
„hvað segir þú, krúttmúsin mín“.
Þegar við Elsa sátum hjá þér á
spítalanum daginn sem þú
kvaddir sagði hún mér svo
skemmtilega ferðasögu af ykkur
vinkonunum. Þið voruð í Amst-
erdam og höfðuð keypt ykkur
fallegar kápur. Þegar komið var
á Schiphol-flugvöll vildir þú
kaupa fullt af túlípönum í stíl við
kápurnar ykkar. Þetta var þér
líkt. Elsku Anna Lísa mín, nú
ertu komin á stað þar sem öllum
líður vel og þjáningar þínar að
baki. Þú ert komin til Wolla þíns
í Sumarlandið og þið sameinuð á
ný. Takk fyrir samveruna og
sjáumst seinna.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson)
Elsku Anna Birgitta og fjöl-
skylda, ég og fjölskyldan mín
biðjum Guð að styrkja ykkur öll
á þessum erfiðu tímum.
Sigurveig (Siddý).
Anna Lísa
Ásgeirsdóttir
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar,
ÁSTHILDAR GUÐMUNDSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á
hjúkrunarheimilinu Hlíð á Akureyri.
Bjarni Jónsson Elín Sigurðardóttir Hammer
Anna Guðný Halldórsdóttir
Torfhildur Stefánsdóttir
Kristín Sigvaldadóttir
Páll Sigvaldason Margret Björk Björgvindóttir
Óskar Sigvaldason Linda Hildur Leifsdóttir
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
EINAR GUÐMUNDSSON,
Langagerði 98, Reykjavík,
síðast til heimilis á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund föstudaginn 13. nóvember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Hjúkrunarheimilinu Grund eru færðar hjartans þakkir fyrir
einstaka umhyggju og alúð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Einarsson
Eiginkona mín,
HALLDÓRA G. SIGURJÓNSDÓTTIR,
Dora Karlsson,
frá Reykjavík,
Álalind 14, Kópavogi,
lést á Landakoti 25. nóvember.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Baldur Karlsson