Morgunblaðið - 28.12.2020, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. DESEMBER 2020
✝ Ólafur ÞórJónsson fædd-
ist í Vest-
mannaeyjum 6.
nóvember 1962.
Hann lést í Hafn-
arfirði 10. desem-
ber 2020.
Foreldrar Ólafs
eru Helga Sig-
urgeirsdóttir og
Jón Berg Hall-
dórsson.
Ólafur var yngstur fjögurra
systkina, en þau eru Guð-
mundur, Halldór og Sigurbjörg.
Ólafur giftist 10. sept. 1983
Guðrúnu Guðmundsdóttur. For-
eldrar hennar voru Guðmundur
Einar Guðjónsson, f. 23. mars
1931, d. 23. apr. 1980 og kona
hans Björg Björgvinsdóttir, f.
10. sept. 1935, d. 7. feb. 2012.
Ólafur og Guðrún eignuðust
tvö börn: Arndísi Helgu, f. 11.
ág. 1984 og Magnús Einar,
fæddan 15. maí 1989. Arndís er
gift Gunnbirni Viðari Sigfús-
syni, fæddum 8. jan. 1981, raf-
virkja og eiga þau tvö börn:
Gabríel Arnar, f.
15. mars 2007 og
Emiliönnu Guð-
rúnu, fædda 2.
mars 2011.
Magnús Einar er
í sambúð með
Helgu Maríu Guð-
mundsdóttur.
Ólafur byrjaði
ungur sjómennsku
á Sambandsskip-
um, en eftir að hafa
fundið ástina hætti hann til sjós
og hóf nám í pípulögnum og
varð meistari í faginu og starf-
aði við það til æviloka.
Ólafur og Guðrún bjuggu í
Hafnarfirði næstum öll búskap-
arárin.
Útförin verður frá Hafn-
arfjarðarkirkju 28. desember
2020 og hefst athöfnin kl. 13 og
verða aðeins nánustu aðstand-
endur viðstaddir.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/y84jyejn
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
Nú þegar skammdegið birtist
í sinni dimmustu mynd skellur á
okkur enn meiri dimma. Það er
ömurleg lífsreynsla á gamals
aldri að vera vakinn árla morg-
uns við þá frétt að ástkær sonur
okkar sé dáinn á besta aldri 58
ára, í undanfari mestu hátíðar
ljóssins.
Svona höggi er ekki hægt að
verjast, en huggun er að á eftir
myrkri kemur ljós og það ljós
lýsir upp myrkrið með minning-
unni um ástkæran son, minning-
ar frá æsku hans og uppvexti
fram á síðustu daga hans. Það er
ljósið í myrkrinu.
Ungabarn í vöggu hló hann og
skríkti svo undir tók í herberg-
inu. Hann var alltaf léttur í skapi
og stutt í glens og gaman. Hann
hafði mikið yndi af börnum og
var sérlega barngóður, enda
dýrkuðu smábörnin í fjölskyld-
unni hann.
Hann ólst upp í Vestmanna-
eyjum sem voru honum alltaf
mjög kærar, sem og öðrum í fjöl-
skyldunni og fylgdist vel með
öllu þar.
Magnús sonur hans sagði mér
eitt sinn að hann hefði sagt sér
að fjölskyldan skipti öllu máli og
hann ætti að rækta hana vel.
Það sannar sig núna hvað hann á
góða fjölskyldu sem stendur sem
klettur með fjölskyldu Ólafs í
þessari miklu sorg.
Við biðjum Guð að blessa og
varðveita Ólaf og styðja og
styrkja Guðrúnu og börnin í
þessari miklu sorg.
Þó sólin skíni á grænni grundu
er mitt hjarta þungt sem blý,
því burt varstu kallaður á örskammri
stundu.
Í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo fallegur, einlægur og hlýr.
En örlög þín ráðin, mig setur hljóða,
við hittumst samt aftur á ný
Megi algóður guð þína sálu geyma,
gæta að sorgmæddum, græða
djúp sár.
Þótt kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Mamma og pabbi.
Elsku bróðir minn er fallinn
frá. Upp koma margar yndisleg-
ar minningar bæði frá því við
vorum börn og síðan þegar við
vorum bæði komin með fjöl-
skyldur. Ég man sumurin 1973
og ’74 þegar pabbi var við veiðar
í Norðursjónum, við vorum þá í
Hirtshals í Danmörku með
mömmu og annarri fjölskyldu.
Þar vorum við alltaf saman
ásamt fleiri krökkum og þvæld-
umst um allt. Ég man líka alltaf
eftir hvað þú varst myrkfælinn,
ef það var enginn heima þegar
þú komst heim á kvöldin þá
beiðstu annaðhvort inni í bílskúr
með allt kveikt þar eða sast úti á
veggnum og beiðst eftir að ein-
hver kæmi heim – þú fórst ekki
einn inn. Þú þekktir líka öll hljóð
í húsinu og alltaf heyrðist nokkr-
um sinnum eftir að allir voru
farnir að sofa – góða nótt. Þú
varst bara að tékka á hvort það
væri ekki einhver vakandi. Við
fjölskyldan fórum saman í
skemmtilegar útilegur einu sinni
á sumri. Yndisleg ferð sem við
fórum öll í til Kanarí þegar
mamma okkar varð 70 ára.
Elsku mamma, pabbi, Guð-
rún, Arndís, Maggi og fjölskyld-
ur, hugur minn er hjá ykkur.
Hvíl í friði elsku Óli, saknaðar-
kveðja,
Sigurbjörg systir.
Nú er komið að kveðjustund
og okkur langar að minnast í
nokkrum orðum elsku Óla bróð-
ur míns og mágs.
Frá því við vorum ungir peyj-
ar úti í Eyjum á Búastaðabraut-
inni, að fást við ýmis verkefni,
safna í brennu og grallarast en
við höfðum báðar alltaf sterkar
taugar til Eyja. Við höfum alltaf
verið góðir vinir og þegar við
urðum fullorðnir urðu fjölskyld-
ur okkar nánar. Við höfðum báð-
ir mikinn áhuga á tónlist og vor-
um með sama tónlistarsmekk
sem hefur lifað með okkur alla
tíð. Við minnumst þín sem
skemmtilegs manns, þú varst
barngóður og allir í okkur fjöl-
skyldu áttu góðar stundir með
þér. Við minnumst allra
skemmtilegu ferðanna, innan-
lands sem og utanlands, og allra
þeirra góðu stunda sem við átt-
um saman. Þú fórst alltof fljótt,
elsku bróðir.
Elsku Guðrún, Arndís, Magn-
ús og fjölskylda, mamma og
pabbi og systkini, við sendum
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Nú eru komin leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið
í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga
(Höf. ók.)
Þinn bróðir
Halldór Berg, Hrönn
og fjölskylda.
Fréttin um að Óli frændi væri
dáinn kom eins og reiðarslag á
aðventunni. Enginn fyrirboði og
skyndilega ekkert eftir nema
góðar minningar um góðan
dreng, um leið og sorgin þyrmir
yfir. Óli var yngstur barna
Helgu og Jóns. Við vorum
systrabörn, tveggja systra, sem
höfðu misst yngsta bróður sinn,
Ólaf Þór, á fermingaraldri. Inn-
an fjölskyldunnar vorum þrír
drengir nefndir eftir bróður
þeirra systkina, Sigmundsson,
Jónsson og Gunnarsson í þessari
röð. En oftast nefndir eftir
mæðrum sínum innan fjölskyld-
unnar. Í samrýndri stórfjöl-
skyldu gáfust oft tækifæri til að
hittast og á uppvaxtarárunum
var mikill samgangur. Eins og
gengur léku þau börn sér mest
saman sem voru á líkustum
aldri. Þau vina- og fjölskyldu-
bönd hafa svo haldið eftir að við
komumst á fullorðins ár og höf-
um eignast okkar eigin fjölskyld-
ur.
Óli var alltaf glaðlyndur í okk-
ar hópi, glettinn og alltaf stutt í
brosið. Sem barn var hann uppá-
tækjasamur og til í flest. Á full-
orðinsárum nýtti hann svo þessa
eiginleika til góðra verka. Var
alltaf til í að hjálpa og ráðleggja,
tók því alltaf vel ef til hans var
leitað og leiðbeindi ef hann gat
ekki leyst málin sjálfur.
Það verður mikill missir að
Óla úr systkinabarnahópnum.
Stærstur er þó missir Guðrúnar
og barnanna þeirra, Arndísar og
Magnúsar og fjölskyldna, Helgu
frænku og Jóns. Megi góður Guð
veita þeim styrk til að takast á
við sorgina. Minningin um góðan
dreng lifir. Guð blessi minningu
Óla frænda.
Sigurbjörg, Sigurgeir,
Ásta og Ólafur Þór
Guðrúnarbörn.
Óli kom inn í líf okkar í Öldu-
túnsskóla 1975, þvílík innkoma,
allir vissu strax hver þessi strák-
ur úr Vestmannaeyjum var, sem
millilenti eitt eða tvö ár í Kópa-
vogi áður en honum skolaði á
land í Hafnarfirði.
Ég man eftir sumrinu 1976,
við félagarnir í herbergi Óla að
pæla í tónlist, hlusta á hann
tromma, tveir appelsínugulir
plastkollar fengu hlutverk hljóð-
færis þangað til fyrsta Ludwig-
trommusettið var komið í bíl-
skúrinn. Tónlistin sem Óli spilaði
og söng á þessum árum fylgdi
honum út lífið; Paradís með Pét-
ur Kristjánsson í fararbroddi,
Dr. Hook, Queen og 10CC, síðar
komu David Bowie, Procol Har-
um, Led Zeppelin og fleiri af
þeirri gerðinni, rokk af bestu
gerð.
Ég eignaðist plötur með
Bowie, Steely Dan og Yes, við
tættum músíkina í okkur. Ingi
var með Boston, Elo og Frank
Zappa í Pioneer-græjunum á
Hringbrautinni. Þetta var ekki
nóg, Óli vildi stofna hljómsveit.
Það var ekki spurning hver yrði
trommari í bandinu, áralöng æf-
ing í að lemja appelsínugulu
plastkollana hafði búið Óla undir
hlutverkið. Ég hafði lært á
klassískan gítar. Óla fannst
bassinn passa betur við mig. Óli
sagði það ekki aðalmálið hvað
maður kynni mikið, vitnaði í við-
tal við Paul McCartney sem
kunni lítið á bassa þegar hann
stofnaði Bítlana. Ég varð aldrei
góður. Breytti því ekki að Óli
hafði alltaf óbilandi trú á mér
sem bassaleikara, ég var hans
maður.
Við fengum Gísla til þess að
vera sólógítarleikari, stuttu
seinna kom Dúddi, sem tók gítar
og söng. Við vorum með „debut“
á jólaballi Öldutúnsskóla þegar
ég var 13 ára, Óli 14 ára, söngv-
arinn Þórður (Dúddi) í mútum,
það skipti engu máli, þetta var
„success“. Við þurfum að styrkja
bandið sagði Óli eftir tónleikana,
Einar Sigmar Ólafsson söng eins
og engill, hafði frábært tóneyra.
Kládíus var fullsköpuð. Hljóm-
sveitin bjó ekki til ógleymanlega
tónlist en minningar, samkomur
og ferðalög sem höfðu áhrif ekki
bara á hljómsveitarmeðlimi
heldur þá fjölmörgu sem tóku
þátt í partíinu með okkur.
Við félagarnir Óli, Kristján,
Ingi og Júlli brölluðum margt
sem ekki verður rakið í þessum
fátæklegu kveðjuorðum. Traust
vinátta var alltaf til staðar, en
því miður ekki ræktuð sem
skyldi síðustu áratugina. Í nóv-
ember 2019 var ég einn í flugvél
á leið frá Íslandi til Bandaríkj-
anna, þegar ég var búinn að vera
tvo klukkutíma í flugvélinni fékk
ég mér göngutúr eftir þröngum
flugvélarganginum. Þar sem ég
var á rölti til baka í sætið mitt
heyri ég: „Maggi, ert þetta þú?“
Er þetta Guðrún við ganginn og
Óli í miðjunni? Við trúðum ekki
okkar eigin augum, ræddum um
heima og geima drykklanga
stund, hlógum og gáfum loforð
um að hittast.
Í byrjun febrúar 2020 komum
við félagarnir saman í síðasta
sinn. Bjór, hamborgari, sögur …
ein kvöldstund sem í dag skiptir
máli. Það eina sem við eigum í
þessu lífi sem einhverju máli
skiptir er tíminn, eigum að nota
hann vel. Um leið og ég sendi
Guðrúnu, börnum, barnabörn-
um, foreldrum og systkinum Óla
samúðarkveðjur kveð ég góðan
vin sem fékk allt of stuttan tíma.
Magnús Bjarnason.
Ólafur Þór Jónsson HINSTA KVEÐJA
Mig langar að minnast
Óla vinar míns. Við erum
búnir að vera vinir í yfir 40
ár, alltaf héldum við sam-
bandi og töluðumst við
reglulega. Ég á eftir að
sakna þess að heyra í þér
og ræða gömlu góðu dag-
ana.
Þinn vinur,
Ingi.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju vegna andláts og
útfarar ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
BERGÞÓRU HULDU ÓLAFSDÓTTUR,
Víkurbraut 15,
Keflavík.
Sveinbjörg Halldórsdóttir Eyjólfur Agnar Gunnarsson
Halldór Halldórsson Guðný Sigurbjörg Jóhannesd.
barnabörn og barnabarnabörn
Við þökkum af alhug öllum þeim sem sýnt
hafa okkur samúð og vinarhug við fráfall
elsku mömmu okkar, tengdamömmu,
ömmu og langömmu,
LILJU HJARTARDÓTTUR HOWSER,
Hraunvangi 1, Hafnarfirði,
áður Stekkjarkinn 3, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við Þórhildi Sigtryggsdóttur lækni,
heimaþjónustu HERU, líknardeild Landspítalans og
heimahjúkrun Hafnarfjarðar.
Guð blessi ykkur öll.
Laura Ann Howser Gunnar Leifsson
Hjörtur Howser
Delia Kristín Howser
barnabörn og langömmubörn
Renee Howser Polhemus Ronald J. Polhemus
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN ÁGÚSTA
SVEINBJÖRNSDÓTTIR,
Norðurfirði í Árneshreppi,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands á
Hólmavík að morgni laugardagsins 26.
desember.
Þórólfur Guðfinnsson
Sveindís Guðfinnsdóttir Hávarður Benediktsson
Sigríður Jóna Jóhannsdóttir
Jóhanna Guðfinnsdóttir Stefán Sigurðsson
Margrét Guðfinnsdóttir Kristján Kristjánsson
Guðrún Guðfinnsdóttir Jóhann Áskell Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
✝ Sigurliðifæddist í
Reykjavík 15.
október 1942.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 20. desember
2020.
Sigurliði var
sonur hjónanna
Guðmundar Ragn-
ars Einarssonar
frá Mið-Tungu í
Tálknafirði, f. 15. janúar
1917, d. 1. desember 2006, og
Sigrúnar Magnúsdóttur frá
Hrauni í Grindavík, f. 26. júní
1920, lést 13. janúar 2015.
Systkini Sigurliða eru:
Magnea Katrín, f. 7. mars
1947, Einar, f. 15. október
1942, d. 3. mars 2012, og
Anna Þórdís, f. 3. október
1959.
Sigurliði kvæntist Guð-
björgu Theodórsdóttir 27.
september 1963 og þau slitu
samvistir 1998. Þau eignuðust
tvo syni, þá Theodór Gísla, f.
8. febrúar 1964, og Sigurð
Ragnar, f. 28. nóvember
1967. Barnabörn Sigurliða
eru orðin sjö talsins.
Sigurliði kynntist Ríkey
Guðmundsdóttir 2001 og
bjuggu þau saman að Boða-
þingi 8 í Kópavogi þar til Sig-
urliði lést 20. desember 2020.
Börn Ríkeyjar eru Oddný
Ósk, Guðmundur
Elmar, Pálína
Svala og Kol-
brún Sandra.
Sigurliði var
rafvirkjameistari
og starfaði við
rafvirkjun og
einnig önnur
störf, hann var í
hópi þeirra sem
sendir voru til
Danmerkur að
nema helstu atriði sjón-
varpsvinnslu áður en Sjón-
varpið fór í loftið haustið
1966 og var lengi tökumað-
ur hjá Sjónvarpinu. Meðal
helstu verka sem hann
myndaði þar voru sjónvarps-
myndirnar Blóðrautt sól-
arlag (1977) og Vandarhögg
(1980), hann koma að mynd-
artöku fjölda annarra verka
á þeim árum sem hann starf-
aði fyrir sjónvarpið. Sig-
urliði starfaði síðast hjá
Vodafone og lét af störfum
þar 67 ára sökum aldurs.
Útför Sigurliða fer fram í
Kópavogskirkju 28. desem-
ber kl. 13, en vegna að-
stæðna í þjóðfélaginu verður
athöfninni streymt á slóð-
inni
www.tinyurl.com/y8ypc8p9.
Einnig má nálgast streym-
ið frá andlátsvef Morg-
unblaðsins, www.mbl.is/andlat.
Þú ert yndið mitt yngsta og besta,
þú ert ástarhnossið mitt nýtt,
þú ert sólrún á suðurhæðum,
þú ert sumarblómið mitt frítt,
þú ert ljósið sem lifnaðir síðast,
þú ert löngunar minnar Hlín.
Þú ert allt sem ég áður þráði,
þú ert ósk, þú ert óskin mín.
(Guðmundur Björnsson)
Takk fyrir yndislegu árin okk-
ar saman elsku besti Silli minn.
Þín
Ríkey.
Í dag kveðjum við elsku Silla
hennar mömmu.
Mikið munum við sakna þín
elsku Silli og þú fórst allt of
fljótt en við fáum litlu ráða, því
miður.
Viljum þakka þér fyrir allt og
þó sérstaklega hvað þú varst
góður og umhyggjusamur við
mömmu alla tíð og mikill vinur
hennar, það er okkur ómetan-
legt.
Viljum líka þakka þér fyrir
hvað þú tókst okkur vel og börn-
um okkar systkina, hvað þú
varst einstakur afi Telmu minn-
ar og alltaf tilbúinn að aðstoða
okkur við hvað sem var.
Kveðjum þig með miklum
söknuði, elsku Silli.
Takk fyrir allt.
Sandra, Magnús og Telma.
Sigurliði
Guðmundsson
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningargreinar