Morgunblaðið - 29.12.2020, Blaðsíða 21
Þorra frænda eru gamlar minn-
ingar sem ylja um hjartarætur
þegar hugsað er til baka.
Það sem stendur upp úr í þín-
um fjölmörgu hæfileikum eru
ljóðin. Hvert einasta ár, á meðan
þú hafðir heilsu til, fékk ég nýtt
ljóð á afmælisdaginn. Hvert öðru
glæsilegra og margar ljóðlínur
sem hafa fest í huganum og koma
reglulega fram sem dásamleg
minning. Af ljóðunum hef ég lært
mikið og reyni stundum sjálfur að
setja saman nokkrar línur. Þú
fylgdist með mér þegar ég var að
glamra á orgelið í Birkilundinum,
að reyna að semja lög og hjálpaðir
með textagerðina og studdir mig
við að reyna að skrifa nótur þó ég
haldi reyndar að þú hafir ekkert
kunnað það, en það var aukaat-
riði.
Ég vil enda á texta sem þú
samdir fyrir mig þegar amma Ína
átti stórafmæli fyrir rúmum 20
árum og var sunginn við lag Elvis
Presley, Love me tender. Ég tók
mér leyfi að breyta honum aðeins
nú en textinn á vel við um þig sem
alltaf varst til staðar og verður
sárt saknað.
Skilaðu kveðju til afa.
Elskulega amma mín,
nú kveðjustundin er.
Umhyggjan og ástúð þín,
yljar sífellt mér.
Þó eftir degi, komi kvöld og kveðji ár og
öld.
Um eilífð, elsku amma mín, mín þökk er
þúsundföld.
(HB)
Kveðja,
Helgi Þór.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 2020
Nú eru þau öll horfin okkur og
með þeim merkur kafli í sögu for-
feðra okkar og mæðra.
Lífshlaup þeirra systkinanna
frá Hvammeyri er mikilvægur
hluti af fjölskyldusögu okkar, en
líka mikilvægur aldarspegill sem
lýsir vel lífsbaráttu og lífsgildum
þeirrar kynslóðar sem nú er að
hverfa sjónum okkar. Þegar þau
voru að alast upp var búið á hverj-
um bæ í Tálknafirði. Lífsbaráttan
var hörð og landkostir Hvamm-
eyrar buðu ekki upp á mikinn bú-
skap, nokkrar kindur, þrjár kýr
og hænur, en sjórinn sá til þess að
alltaf var matur á borðum, fiskur,
selur og fugl. Þau hjónin Jóhanna
og Jón Bjarni á Hvammeyri voru
e.t.v. ekki dæmigerðir kotbændur
á Vestfjörðum á þessum tíma. Jó-
hanna hafði ung siglt suður og
stundað nám við Flensborgar-
skóla. Í kjölfarið gerðist hún
kennari í Hænuvík á Barðaströnd
þar til hún flutti aftur í Tálkna-
fjörð og giftist Jóni Bjarna sem
var nokkuð sérlundaður, bóka- og
frímerkjasafnari og hagleiks-
smiður.
Þegar Ína var aðeins 6 ára lést
kjölfestan Jóhanna, móðir henn-
ar, frá fjórum ungum börnum. Sú
lífsreynsla hefur án efað mótað
þau systkinin. Á þeim erfiðu tím-
um opnuðu móðursysturnar fyrir
sunnan faðminn og heimili sín fyr-
ir systurbörnum sínum. Hjá þess-
um konum, sem voru fátækar
ekkjur með full hús barna, dvöldu
þrjú eldri systkinin á vetrum
fram á fullorðinsár. Ég er afar
stolt af þessum formæðrum mín-
um sem stóðust hverja ágjöf og
studdu hver aðra þegar vindurinn
var í fangið. Úr þessum jarðvegi
var móðursystir mín Kristín
Jónsdóttir sprottin. Fjörðurinn,
móðurmissirinn og lífsbaráttan
mótaði þau systkinin og gerði þau
að því sem þau voru, nægjusöm,
samheldin, umhyggjusöm, með
ríka samkennd með öðru fólki.
Þær systurnar Halldóra og Ína
áttu einstaklega traust og fallegt
samband alla tíð. Þær töluðu sam-
an nær daglega, studdu hvor aðra
og deildu gleði og sorgum. Ég
minnist Kristínar Jónsdóttur
móðursystur minnar með þakk-
læti og virðingu.
Þeim Smára, Jóni Bjarna,
Hrefnu og fjölskyldum sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Jóhanna Einarsdóttir.
✝ Gestur Finns-son fæddist á
Skriðuseli í Að-
aldal 22. október
1923. Hann lést
15. desember 2020
á Droplaugarstöð-
um í Reykjavík.
Hann var sonur
hjónanna Finns
Valdimars Ind-
riðasonar, f. 10.
janúar 1890, d. 30.
júní 1979, og Hallfríðar Sig-
urbjörnsdóttur, f. 7. sept-
ember 1891, d. 21. apríl 1943.
Systkini Gests voru Baldur, f.
30. mars 1915, Indriði, f. 12.
nóvember 1916, Sigrún, f. 19.
janúar 1920, Dýrleif, f. 9. sept-
ember 1922, Eiður, f. 24. maí
1926, d. 19. febrúar 1986,
Anna Sigríður, f. 9. janúar
1929, Unnur, f. 6. apríl 1931,
og Haukur, f. 8. febrúar 1933.
Þau eru öll látin.
Kona Gests var Guðrún
Magnúsdóttir, f. 22. september
1923, d. 25. ágúst 1993. Fyrir
átti Guðrún Guðna Sævar
Guðmundsson, f. 27. desember
1942, d. 5. apríl 1966; Hafdísi
Hafsteinsdóttur, f.
6. maí 1945, börn
hennar eru Helga
Sigurósk, f. 1971,
Halldóra Björk, f.
1981, og Sigrún
Elva, f. 1983;
Unni Hafsteins-
dóttur, f. 8. sept-
ember 1946, börn
hennar eru Sæ-
rún, f. 1966,
Kristinn Þór, f.
1968, Björn Finnbogi, f. 1980,
og Harpa Dís, f. 1986. Barn
Gests og Guðrúnar heitir
Sissa Gestsdóttir, f. 7. október
1950. Börn hennar eru Gest-
ur, f. 1969, Guðrún, f. 1971,
Vagnbjörg, f. 1978, og Alex-
andra, f. 1989.
Útförin fer fram í Áskirkju
þann 29. desember 2020 kl.
13. Í ljósi aðstæðna verða að-
eins nánustu aðstandendur
viðstaddir.
Útförinni verður streymt á
vefslóðinni:
https://youtu.be/5nIGr4e0AoA
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á
https://www.mbl.is/andlat
Elsku pabbi. Við minnumst
þín með mikilli hlýju og þakklæti
fyrir allt sem þú hefur verið okk-
ur og okkar börnum. Þú varst
alltaf til staðar, boðinn og búinn
að hjálpa þar sem þörf var á og
gerðir líf okkar innihaldsríkt. Þú
þurftir mjög ungur að læra að
lifa af við erfiðar aðstæður vegna
fátæktar og veikinda móður
þinnar sem vissulega markaði líf
þitt. Þú varst okkur gott for-
dæmi í reglusemi, leik og starfi
og kenndir okkur margt eins og
nægjusemi, að axla ábyrgð og
ekki síst að bera virðingu fyrir
náttúrunni og njóta hennar. Þið
mamma voruð þekkt fyrir ein-
staka snyrtimennsku og kennduð
okkur að taka til hendinni og
taka þátt í daglegum heimilis-
störfum þegar við vorum ungar
að aldri. Þú varst okkur góð fyr-
irmynd, ósérhlífinn og hugsaðir
alltaf um að öllum liði vel. Mál-
tækið sælla er að gefa en þiggja
átti sannarlega við um þig elsku
pabbi. Þú áttir marga góða vini
sem voru þér þakklátir fyrir
trygglyndi þitt og aðra góða eig-
inleika sem þú bjóst yfir. Við
kveðjum þig elsku pabbi er þú
heldur héðan á brott eftir langt
og gott ævistarf. Þú hefur gefið
okkur þín bestu ár. Það undrast
víst enginn sem eitthvað þekkir
til að af hvarmi falli nú sakn-
aðartár.
Þínar dætur,
Sissa og Unnur.
Elsku afi okkar er dáinn. Við
viljum þakka þér fyrir allar dýr-
mætu stundirnar sem við áttum
með þér. Þú kenndir okkur svo
margt, eins og að bera virðingu
fyrir náttúrunni og að njóta sam-
vista með fjölskyldunni. Minn-
ingarnar flæða fram elsku afi,
allar sumarbústaðaferðirnar,
göngutúrar í náttúrunni þegar
þú kenndir okkur að bera virð-
ingu fyrir fuglunum sem byggðu
sér hreiður og máttum við ekki
koma of nálægt til að trufla ekki
hreiðurgerðina. Svo voru það
berjaferðirnar og þú lést þig
ekki muna um það þótt þú þyrft-
ir að klifra yfir girðingar til að
komast í gott berjaland. Við
heimsóttum þig oft á sunnudög-
um með ömmu og þá bakaðir þú
vöfflur og auðvitað var þeyttur
rjómi með ásamt öðrum veiting-
um. Alltaf áttir þú Fanta fyrir
okkur börnin og bauðst upp á
bingókúlur. Við vorum svo lán-
söm að eiga svo langan tíma með
þér og erum óendanlega þakklát
fyrir það. Elsku afi, við eigum
eftir að sakna þín.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín afabörn,
Anja, Karen og Arnsteinn.
Elsku afi. Ég var svo lánsöm
að hafa þig í mínu lífi í fimmtíu
og fjögur ár. Margar eru minn-
ingarnar sem koma upp í hug-
ann alveg frá því ég var smá-
stelpa. Ég var fyrsta
barnabarnið þitt og alla tíð fann
ég mikla umhyggju frá þér. Þú
varst duglegur að fara með mig í
hin ýmsu ævintýri. Við fórum
saman í göngutúra, tókum upp
kartöflur, fórum í berjamó og
lékum á leikvöllum. Sérstaklega
þykir mér vænt um ferðalagið á
bjöllunni þinni tvö saman í sveit-
ina þína. Þar veiddum við silung
í soðið sem smakkaðist svo
ósköp vel. Frá fríum á sumrum
áttum við svo eftirminnilegar
minningar í sumarbústað mörg
sumur. Þú passaðir að enginn
yrði svangur og alltaf áttirðu
kræsingar handa okkur barna-
börnunum og síðar barnabarna-
börnum. Þú varst góð fyrir-
mynd, svo hjálpsamur og
heilbrigður. Mikill reglumaður
og alltaf svo duglegur. Börnun-
um mínum varstu góður langafi.
Mér þykir ég heppin að hafa átt
þig sem afa og þakklát fyrir allt
sem þú kenndir mér.
Hvíldu í friði elsku afi minn.
Særún.
Elsku afi okkar. Við kveðjum
þig nú í hinsta sinn. Takk fyrir
allar samverustundirnar sem við
áttum, útilegurnar, sumarbú-
staðarferðirnar, berjatínsluferð-
irnar og leikvellina.
Við erum þakklát fyrir að
hafa fengið svo langan tíma með
þér og yljum okkur við margar
góðar minningar. Sumarbú-
staðaferðirnar standa upp úr
enda margar og oft fór veturinn
í að bíða eftir því að sumarið
kæmi og afi spilaði við okkur og
léki. Þar nutum við náttúrunnar
með þér og lærðum að bera virð-
ingu fyrir dýralífinu og hinum ís-
lenska viðkvæma gróðri.
Þú varst náttúrubarn, alþýðu-
maður sem lifðir við kröpp kjör
sem barn. Þú lifðir tíma sem við
þekkjum ekki af eigin raun en
lesum okkur til um í gömlum
skruddum þar sem segir frá
fólki sem barðist við mikla fá-
tækt og kúgun, það var þinn
raunveruleiki sem barn. Þú
varst merkilegur maður, harð-
duglegur, einstaklega ósérhlífinn
og nægjusamur, reglumaður og
máttir hvergi aumt sjá. Þú varst
alltaf til staðar ef á þurfti. Elsku
afi, góða ferð inn í sumarlandið
og við berum áfram það sem þú
kenndir okkur til komandi kyn-
slóða.
Þínar afastelpur,
Gunný, Vagna og
Alexandra.
Elsku afi minn og nafni, þó að
það sé sárt að kveðja þig í hinsta
sinn, þá kemur þakklæti fyrst
upp í huga minn. Að þú hafir
fengið 97 ár og það lengst af full-
frískur, er ekki sjálfgefið. Síð-
ustu mánuðir voru erfiðir þar
sem þú fékkst ekki tækifæri að
fá þitt fólk í heimsókn vegna
Covid en öllum að óvörum tókst
þér að takast á við tæknina til að
hafa samskipti við þitt fólk.
Það er sérstakt að hafa átt afa
sem var fæddur 1923 og ólst upp
sín fyrstu sjö ár í torfbæ í
Skriðuseli í Aðaldal sem í raun
var bæði híbýli og fjárhús og er
það óraunverulegt. Afi ólst upp
við mikla fátækt ásamt foreldr-
um sínum og systkinum þar sem
lífsbaráttan var hörð en hann fór
að heiman rétt fyrir tvítugt eftir
fráfall móður sinnar og var
stefnan tekin til Reykjavíkur þar
sem einu tækifærin voru fyrir
hendi til að fá vinnu. Hann lagði
af stað á tveimur jafn fljótum og
gekk meira og minna alla leið,
hann fór á milli bæja og fékk
gistingu, stundum gegn vinnu-
framlagi. Í einhver skipti fékk
hann far með bílum sem voru á
leið suður en annars var gengið,
þegar hann var kominn í Hval-
fjörð réð hann sig á vertíð áður
og í framhaldi af því sem vinnu-
maður á bænum Þyril í Kjós hjá
frænku sinni. Að lokum gekk
hann til Reykjavíkur og fékk
hlutavinnu hjá Kol og salt, þar
mættu menn á bryggjuna
snemma morguns og var hluti
valinn til uppskipunar en aðrir
héldu heim án þess að fá vinnu
þann daginn. Hann hjólaði mikið
á yngri árum og gekk mikið á
meðan heilsan leyfði.
Síðar fékk afi fasta vinnu hjá
Eimskip. Þar starfaði hann í 50
ár og var hann ævinlega þakk-
látur fyrir þá vinnu, enda ekki
hlaupið að því að fá vinnu á þess-
um árum. Afi var vel liðinn hjá
Eimskip og kom það bersýnilega
í ljós þegar hann átti að fá úr að
gjöf sem þakklætisvott fyrir vel
unnin störf en hann neitaði að
taka við úrinu sem lýsti hans
hógværð. Honum fannst að ekki
þyrfti að verðlauna fólk fyrir að
mæta til vinnu, heldur ætti ætti
hann að þakka fyrir að hafa
vinnu.
Við höfðum sameiginlegan
áhuga á fótbolta og horfðum
saman á enska boltann, þrátt
fyrir að eiga sitt hvort uppá-
haldslið í enska boltanum var
alltaf gaman að ræða málin og
heyra allar frásagnir hans af
leikjunum á Melavellinum, þar
sem helstu afrekin áttu sér stað
af hans sögn. Þá man ég vel er
hann kenndi mér að fylla út get-
raunaseðlana.
Afi var mikið náttúrubarn og
eru það forréttindi að hafa feng-
ið að upplifa allar þær bústaða
og útileguferðir sem við fórum á
sumrin og hann þreyttist ekki á
því að fræða okkur um fugla og
annað sem sneri að náttúrunni.
Að lokum langar mig að minn-
ast á sögu sem lýsir afa best, en
þegar hann var um 85 ára þá var
hann hjá lækni í Kringlunni, og
eftir einhverjar þol mælingar
segir læknirinn að hann sé eins
vel á sig kominn líkamlega og
unglingur en það vildi afi ekki
kannast við eins lítillátur og
hann var. Þá spyr læknirinn
hvernig hann hafið komið frá
Dalbrautinni þar sem hann bjó,
þá viðurkenndi afi að hann hafi
nú gengið þaðan, þessi saga lýsir
afa vel.
Kveð ég afa með bæði þakk-
læti og söknuði.
Gestur H. Magnússon.
Gestur Finnsson
✝ Jóhannes Frie-drich Vestdal
Jónsson fæddist í
Reykjavík 19. mars
1937. Hann lést 21.
desember 2020 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni í
Reykjavík. For-
eldrar hans voru
Marianne Elisabeth
Vestdal, fædd Wer-
ner, 1909 í Dresden
í Þýskalandi, d. 2001, og Jón Er-
lendsson Vestdal, efnaverkfræð-
ingur og forstjóri Sementsverk-
smiðju ríkisins á Akranesi, síðar
í Reykjavík, f. 1908 á Breiða-
bólsstöðum á Álftanesi, d. 1979.
Systir Jóhannesar
var Elísabet Mari-
anne Vestdal Jóns-
dóttir, f. 1939 í
Reykjavík, d. 2003.
Jóhannes kvæntist
Elínu S. Benedikts-
dóttur og eignuðust
þau eina dóttur,
Sólveigu, f. 26.9.
1962, þau skildu.
Barnabarn Jóhann-
esar, dóttir Sól-
veigar og Þórs Saari, er Hildi-
gunnur Þórsdóttir Saari, f.
1999.
Útför Jóhannesar fer fram í
dag, 29. desember 2020, í kyrr-
þey.
Fallinn er frá á 84. aldursári
Jóhannes Friedrich Vestdal
Jónsson frá Breiðabólsstöðum á
Álftanesi. Jóhannesi kynntist
ég á sínum tíma gegnum dóttur
hans Sólveigu og er hann með
þeim eftirminnilegri, en jafn-
framt flóknari mönnum sem ég
hef kynnst um ævina. Hann var
margbrotinn maður sem lifði
tímana tvenna og flókin æskuár
á stríðsárunum og eftirköst
þeirra settu mark sitt á hann,
sem og mjög agað uppeldi á
fremur einangruðu heimili for-
eldra hans á Hávallagötunni í
Reykjavík.
Jóhannes átti sér margar
hliðar, var allra manna
skemmtilegastur og örlátur
þegar svo bar við, en gat einnig
verið snúinn í umgengni. Hann
var mikill tónlistarunnandi og
nánast alæta á tónlist og sann-
kölluð alfræðibók þegar kom að
klassískri tónlist, með skarpt
eyra og þekkti auðveldlega í
sundur hinar mismunandi upp-
tökur á fjöldanum öllum af
klassískri tónlist. Jóhannes var
líka einn af feðrum pönkbylgj-
unnar á Íslandi þegar hann á
sínum tíma lánaði mörgum
sprotum þess tónlistartímabils
kjallarann á heimili sínu á
Breiðabólsstöðum til hljóm-
sveitaræfinga og þar stigu
margar af þekktari hljómsveit-
um tímabilsins, svo sem Þeyr
og Kukl, sín fyrstu spor. Jó-
hannes var skarpgreindur,
hann var bridgespilari, áhuga-
maður um skák og líka mikill
fuglaáhugamaður og þegar
hann bauð mér með sér í hina
árlegu vorferð Fuglavinafélags-
ins um Suðurnesin náði hann að
vekja áhuga minn á fuglaskoð-
un.
Jóhannes bjó stóran hluta
ævinnar á Breiðabólsstöðum á
Álftanesi, í húsi sem afi hans
hafði reist árið 1884 og er eitt af
fyrstu tilhöggnu steinhúsum
landsins. Hann talaði stundum
um dvöl sína þar hjá afa sínum
sem krakki og var greinilegt að
þar hafði hann unað sér vel.
Hann bar sterkar taugar til
staðarins og var ekki um það
gefið ef aðkomufólk gekk of
langt í athafnasemi sinni á
svæðinu. Honum var einnig
annt um umhverfið á Norður-
nesinu eins og þessi hluti
Álftaness er kallaður og tók
hiklaust til handargagns það
sem aðrir á svæðinu höfðu skil-
ið eftir og gamla húsið á
Breiðabólsstöðum varð með
tímanum að sannkölluðum æv-
intýraheimi þar sem ægði sam-
an hinum ólíklegustu hlutum.
Jóhannes átti við veikindi að
stríða síðustu árin og dvaldi í
góðu yfirlæti á Hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni í Reykjavík
og ný kynslóð er tekin við á
Breiðabólsstöðum, ungt fólk
sem annt er um staðinn og sem
hefur af mikilli röggsemi gert
upp þetta gamla sögufræga
hús svo mikill sómi er að. Þeg-
ar þetta er skrifað er undirrit-
aður staddur í því sem áður
var gamla véla- og verkfæra-
geymslan á Breiðabólsstöðum
sem Jóhannes heitinn afhenti
okkur Sólveigu á sínum tíma til
viðgerðar og varðveislu og sem
var heimili okkar um skeið. Er
ég lít hér út um gluggann á
gamla fallega íbúðarhúsið er
minningin um Jóhannes skýr
þar sem hann fótafúinn fetar
sig niður tröppurnar með
stuðningi handriðsins sem
dóttir hans smíðaði. Hann
vappar um hlaðið í svolitla
stund, gáir til veðurs og lítur
svo í kringum sig á þann heim
sem honum var svo kær, og
kemur svo í heimsókn.
Að kvöldi dánardags Jó-
hannesar er ég kom heim og
stóð hér á hlaðinu um stund,
hugsandi um örlög manna,
komu þessi orð upp í huga
mér: „Jæja Jóhannes. Þú varst
alveg ótrúlegur.“
Kæri fyrrverandi tengdafað-
ir. Far vel. Takk fyrir allt og
allt.
Þór Saari
Jóhannes
Vestdal
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og vinur,
EINAR ÞÓR SIGURÞÓRSSON
rafvirki,
Háamúla í Fljótshlíð,
lést miðvikudaginn 16. desember á
Heilbrigðisstofnun Suðurlands á Selfossi.
Útförin verður í Hlíðarendakirkju í Fljótshlíð miðvikudaginn 30.
desember klukkan 13. Aðeins nánustu aðstandendur og vinir
verða viðstaddir athöfnina en henni verður streymt á slóðinni:
facebook.com/groups/utforeinars
Auður Dóra Haraldsdóttir
Katrín Einarsdóttir Valdimar Grétar Gunnarsson
Haukur Þór Valdimarsson
Sölvi Freyr Valdimarsson
Atli Einarsson Harpa Kristjánsdóttir
Egill Atlason
Arnór Atlason
Sara Atladóttir
Freyr Friðriksson og fjölskylda
Óskar Sveinn Friðriksson og fjölskylda