Lögmannablaðið - 2018, Page 14

14 LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 02/18
MATSGERÐIR
OG SAKAMÁL
Einni málstofu lagadags var skipt í tvennt þar sem annars vegar var rætt um
málsforræði versus málshraða og hins vegar voru rökstólar um rannsókn sakamála í
stafrænum heimi.
Matsgerðir sem sönnunargögn
Á fyrri málstofunni, sem var stýrt af Ásgerði Ragnarsdóttur
héraðsdómara, var rætt um matsgerðir sem sönnunargögn
og takmarkanir á heimild til að fresta máli með hliðsjón
af nýlegri dómaframkvæmd Hæstaréttar. Frummælendur
voru Viðar Lúðvíksson lögmaður hjá Landslögum,
Ragnar Ómarsson byggingafræðingur og formaður
Matsmannafélags Íslands og Ásmundur Helgason dómari
við Landsrétt.
Matsgerðir eru grundvallarsönnunargögn í mörgum
málum en nýverið hafa komið upp dæmi þar sem mál
hafa dregist svo árum skipti þar sem vinna við matsgerðir
hefur gengið hægt eða erfitt hefur verð að afla gagna.
Þarna vegast á meginreglan um að hraða skuli málsmeðferð
annars vegar og um málsforræði aðila hins vegar.
Viðar Lúðvíksson sagði frá því að hann hefði verið lög-
maður matsbeiðenda í málum Hæstaréttar nr. 625/2017,
627/2017 og 628/2017, sem eru efnislega samhljóða, en
þar felldi Hæstiréttur úr gildi úrskurði héraðsdóms um
fresti í yfirgripsmiklum málum til að matsbeiðendur gætu
lagt fram beiðni um afhendingu gagna vegna matsgerðar.
Sagði rétturinn að skýra yrði 2. mgr. 102. gr. l. nr. 91/1991
um heimild dómara til að veita aðilum frest til að afla
gagna, sem ekki hefði verið nægur tími til áður, með
hliðsjón af meginreglu um hraða málsmeðferð og 70. gr.
stjórnarskrárinnar. Matsbeiðendur hefðu allt frá fyrstu
stigum gert sér grein fyrir því að líkur stæðu til þess að
þeir myndu þurfa að dómkveðja matsmann en beiðni þar
um hafi engu að síður ekki lögð fram fyrr en um einu og
hálfu ári eftir þingfestingu málsins. Hæstiréttur rakti einnig
framgang matsvinnu og að á þriggja ára tímabili hefðu
matsmennirnir ekki hafið vinnu við samningu matsgerða
fyrr en á síðustu tveimur mánuðum tímabilsins og að sú
vinna sneri aðeins að tiltölulega litlum hluta málanna auk
þess sem þeir teldu sér illfært að gera áætlun um hvenær
mætti ljúka matinu. Hefði þeim þannig gefist nægilegur
F.v. Ásgerður Ragnarsdóttir, Viðar Lúðvíksson, Ragnar Ómarsson og Ásmundur Helgason.