Lögmannablaðið - 2018, Side 30

30 LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 02/18
og nú er t.d. meirihluti stjórnar skipaður konum. Það
er hins vegar áhyggjuefni að þótt konum hafi fjölgað í
stéttinni þá hefur þeim ekki fjölgað hlutfallslega sem
sjálfstætt starfandi lögmönnum og brottfall úr stéttinni er
mun meira meðal kvenna. Samkvæmt mjög áhugaverðri
skýrslu um starfsumhverfi lögmanna og fjölskylduábyrgð
sem var unnin á vegum LMFÍ og kom út í desember s.l.
eru t.a.m. 35% kvenna með lögmannsréttindi sjálfstætt
starfandi samanborið við 56% karla eru sjálfstætt
starfandi og hafa þær tölur nánast ekkert breyst frá
árinu 2005. Sú staðreynd bendir til þess að einhverju
þurfi að breyta varðandi starfsumhverfi lögmanna og
það þarf félagið að skoða.
Í fjölbreyttari verkefnum úti á landi
Hver er bakgrunnur þinn?
Ég er fædd árið 1964 og uppalin á Akureyri. Ég lauk
stúdentsprófi frá MA 1984 og kandídatsprófi frá lagadeild
Háskóla Íslands árið 1989. Eftir það fór ég til Frakklands
og var þar í eitt ár að læra frönsku og sérhæfði mig í vín-
og ostasmökkun.
Svo fluttir þú á landsbyggðina, ekki rétt?
Jú, ætli megi ekki segja um mig að ég sé miðaldra kona
utan af landi! Ég réði mig sem fulltrúa hjá embætti sýslu-
mannsins á Húsavík með það í huga að vera þar í einn
vetur en ílengdist á Húsavík í 17 ár. Ég vann hjá sýslumanni
í 6 ár og síðan stofnaði ég árið 1996 lögmannsstofu og
fasteignasölu. Fyrstu árin var ég einyrki en síðan stofnuðum
við þrír landsbyggðarlögmenn lögmannsstofuna Regula
hver á sínu horni landsins; á Húsavík, Egilsstöðum og Höfn
í Hornafirði. Við gáfum okkur út fyrir að vera lands byggðar-
lögmannsstofa og stofnuðum síðar útibú í Reykjavík. Þar
vann ég fyrst eftir að ég flutti suður en gekk síðar til liðs við
Acta lögmannsstofu árið 2011. Acta var „kvennastofa“ en við
vorum sjö konur sem rákum þá stofu. Acta lögmannsstofa
sameinaðist síðan Lögfræðistofu Reykjavíkur vorið 2016
og þar erum við 18 lögmenn af báðum kynjum með
sérþekkingu á öllum sviðum lögfræðinnar auk þess sem
aldurssamsetning er fjölbreytt sem mér finnst mjög gott.
Ég hef því reynslu af öllum þeim rekstrarformum sem
viðgangast hjá lögmönnum í sjálfstæðum rekstri, þ.e. í
einyrkjarekstri, „púllíu“ og „regnhlíf“.
Er mikill munur á því að vera einyrki eða að vera partur af stærra
mengi á stærri lögmannsstofu?
Já, sérstaklega hvað varðar félagslega þáttinn, ég þrífst
frekar illa bara ein og sér. Það fylgir því vissulega meira
frjálsræði að vera einn en hins vegar hefur maður stuðning
og nýtur aðstoðar hvenær sem á þarf að halda á stærri stofu.
Þá vita það nú allir lögmenn að frelsi getur auðveldlega
snúist upp í helsi.
En er einhver munur á lögmannsstörfum í meðalstórum bæ á
landsbyggðinni eða á höfuðborgarsvæðinu?
Já, störfin eru að mörgu leyti fjölbreyttari úti á landi en
sérhæfingin hins vegar meiri á höfuðborgarsvæðinu. Þegar
ég var fyrir norðan þá kom ég til að mynda að sjóprófum,
var oddviti í landskiptanefndum og kom eiginlega að öllum
sviðum lögfræðinnar.
Hvaða sérsvið hefur þú helst fengist við í störfum þínum?
Ég hef mikið fengist við skiptastjórn og var meðal annars í
slitastjórn SPB á tímabilinu 2009-2016. Þá hef ég töluvert
sinnt fjölskyldurétti, bæði sifja- og erfðarétti, auk allrar
alhliða lögmannsþjónustu. Þá hef ég setið í bankaráði
Landsbankans frá árinu 2016.
Tæknivæðing réttarkerfisins nauðsynleg
Snúum okkur að LMFÍ, fyrir hverju hyggst þú beita þér sem
formaður?
Auðvitað er það þannig að hver formaður hefur sína ásýnd
en það skiptir máli að hafa gott fólk með í stjórn og ég tel
að nýkjörin stjórn Lögmannafélags Íslands sé afskaplega
vel skipuð. Við tökum við góðu búi frá Reimari og fyrri
stjórn og ég mun halda áfram að vinna að þeim málum
sem þegar eru í gangi.
Ég tel að formaður félagsins þurfi að koma fram sem
öflugur málsvari réttarríkisins og mannréttinda. Það eru
mörg mál sem þarfnast frekari skoðunar en brýnt er að
félagið gæti hagsmuna lögmannastéttarinnar í hvívetna
og standi vörð um sjálfstæði hennar. Þá er það einnig
á ábyrgð félagsins að stuðla að framþróun réttarins og
gæta réttaröryggis. Það hefur átt sér stað mikil vinna
innan lögmannafélagsins við endurskoðun samþykkta
og siðareglna félagsins auk þess sem nauðsynlegt er að
fram fari allsherjarendurskoðun á lögmannalögunum.
Lögmannafélagið hefur nokkrum sinnum sent tillögur til
dómsmálaráðuneytis um breytingar á lögmannalögum en
ekki haft erindi sem erfiði. Skylduendurmenntun lögmanna,
skilyrði um starfsreynslu við öflun lögmannsréttinda og
aðlögun að nýjum aðstæðum og tækni eru atriði sem vinna
þarf að. Við verðum að fara að tileinka okkur stafræna tækni
í meira mæli. Þau fornfálegu vinnubrögð sem fyrirfinnast
innan réttarkerfisins eru varla boðleg lengur, það er verið
að ljósrita sömu gögnin mörgum sinnum og í massavís, þau
sömu og liggja þegar fyrir hjá dómstólunum. Þessu þarf