Málfríður - 15.05.1994, Side 26

MYNDASAGA UR MACBETH
í flestum framhaldsskólum er
það svo að nemendur á
málabraut lesa að minnsta kosti
eitt af leikritum Shakespeares.
Þeim finnst það flestum æði
mikið torf, og halda oft fyrir
fram að verk Shakespeares beri
að taka mjög svo hátíðlega. Þar
taka þeir eflaust mið af „gull-
strandarlengjunum" í bókaskáp-
um heimilanna, og álíta Shake-
speare aðeins vera við hæfi
prúðbúinna menningarvita á leið
í leikhús. Nemendur verða oft
undrandi að heyra að leikhús á
dögum Shakespeares hafi verið
skemmtun almennings, þar sem
fólk flykktist að til að njóta æsi-
legra átaka, spennu, hláturs,
gráts og gleði. Og því var fjarri
að gestirnir væru allir í sínu
fínasta pússi eða tækju sjálfa sig
of hátíðlega, enda ku vera satt
að Shakespeare hefji oft leikrit
sín á bardagasenum í þeim til-
gangi meðal annars að fanga
athygli róstusamra áhorfenda.
Þegar Shakespeare hefur þannig
verið klæddur úr hátíða-
búningnum er auðveldara fyrir
nemendur að nálgast hann.
Það er þó vissulega þungur
róður að pæla gegnum ræðu
eftir ræðu í skólaútgáfu af leikriti
eftir Shakespeare, þar sem
önnur hver síða er fyllt orðskýr-
ingum. Hljóðsnældur með upp-
tökum af leikritinu gera oft gæfu-
muninn inni í kennslustofunni,
og eftir því sem líður á leikritið
sækist nemendum betur að
skilja hvað fram fer. Þótt flest
leikritin megi fá á myndbandi
finnst mér ekki heppilegt að
sýna mikið af kvikmynduðu
verkinu fyrr en nemandi hefur
lesið bróðurpart þess, svo
ímyndunaraflið megi leika
lausum hala og nemandinn sjá
fyrir sér persónur og atburði.
Leikrit byggir að sjálfsögðu mun
meira á sjónrænum þáttum en
skáldsaga; sviðsmynd og upp-
setning skipta oft sköpum um
réttan skilning.
Þegar ég kenndi Macbeth í
fyrsta skipti í fyrra rakst ég á
ítarefni sem mér finnst gagnast
ágætlega til að hjálpa nemendum
að gera sér í hugarlund hvernig
ýmsar lykilsenur gætu litið út.
Uppi í hillu hjá syni mínum var
Sígilt sögublað um Makbeð; ég
tók það til handargagns, máði út
íslenska textann, og útbjó nokkur
blöð sem sýna mikilvæg atvik í
leikritinu. Ég hef svo tekið öðru
hverju 10-15 mínútur í lok tíma,
skipt nemendum f hópa, og falið
hópnum að skrifa enska textann
upp úr leikritinu inn í myndasö-
guna. Við höfum svo safnað
blöðunum í réttri röð upp á kork-
töflu í stofunni, og geta þá nem-
endur glöggvað sig á atburð-
arásinni þegar þeir þurfa. Hér
fylgir með sýnishorn af þessum
blöðum; ég vona bara að réttha-
far teikninganna sjái í gegnum fin-
gur við okkur vegna þessarar
óvenjulegu notkunar á verkum
þeirra.
Eva Hallvarðsdóttir
Fjölbrautaskólanum við Armúla
26