Bæjarins besta - 23.07.2003, Qupperneq 5

MIÐVIKUDAGUR 23. JÚLÍ 2003 5Lestu nýjustu fréttir daglega á www.bb.is
efu klukkustundir. „Þetta er
samt besta og þægilegasta flug
sem ég hef farið í“, segir
Trausti. „Við flugum með Thai
Air og þjónustan var ótrúleg
þannig að flugið var alls ekki
svo leiðinlegt. Flugið var eig-
inlega forsmekkurinn að því
sem koma skyldi, því ferðin
var í alla staði ótrúleg og við
lifðum eins og kóngar þarna
úti. Við gistum fyrst í tvær
nætur á fimm stjörnu hóteli í
Bangkok þar sem við fengum
ekki að opna dyr sjálfir, þjón-
ustan var svo góð.“
Enginn hafði séð
íslenskt vegabréf
Þegar þeir félagar höfðu
dvalið í Bangkok í tvo daga
var flogið til grannríkisins
Kambódíu, en íbúar landsins
hafa þurft að þola gífurlegar
hörmungar undanfarna ára-
tugi.
„Við lásum okkur til um
sögu landsins áður en við fór-
um út, um Rauðu kmerana og
allar jarðsprengjurnar sem eru
grafnar þarna. Við komumst
að því í ferðinni að sögurnar
af þessum hörmungum eru alls
ekki ýktar. Við komuna til
Kambódíu, þar sem enginn
hafði séð íslenskt vegabréf áð-
ur, fórum við fyrst að skoða
Angkor Wat, risastórar 800 ára
gamlar steinkastalarústir. Þetta
var alveg magnað fyrirbæri,
ótrúlega stórt og allir veggir
skreyttir með útskurði. Það
þurfti líka 380 þúsund þræla
til að gera þetta fyrir konung-
ana og verkið tók nokkrar ald-
ir“, segir Stefán.
Fátæktin ótrúleg
Því næst fengu þeir Trausti
og Stefán að kynnast því
hvernig hinn venjulegi Kam-
bódíubúi hefur það. „Við
keyrðum inn í þorp þar sem
fátæktin var hreint ótrúleg,
alveg ólýsanleg. Fólk bjó ekki
í húsum heldur einhvers konar
strákofum. Það vantaði annan
fótinn eða báða á margt af
fólkinu, en jarðsprengjubelti
hafa leikið Kambódíubúa
grátt. Það er sama hvar þú ert
í landinu, þú getur alltaf séð
fólk sem hefur misst útlim.
Við sáum oft skilti sem vöruðu
við jarðsprengjusvæðum“,
segir Trausti.
Stefán bætir því við, að þeg-
ar þeir voru í Angkor Wat hafi
barnaskari setið fyrir ferða-
mönnunum. „Það voru allir
að selja póstkort og alls konar
dót. Þessi börn mæta þarna
alla morgna áður en þau fara í
skólann og koma síðan aftur
eftir skóla. Þetta eru börn á
aldrinum 5-10 ára og þau gera
ekkert annað en að vinna og
læra.“
Börnin furðulega sátt
„Við skoðuðum líka athvarf
fyrir konur sem höfðu lent í
ýmis konar hremmingum,
heimilisofbeldi eða verið seld-
ar í vændi til Tælands, svo
nefnd séu dæmi. Í þessu at-
hvarfi er þeim kennt að sauma
og annað slíkt og svo eru þær
sendar í verksmiðjurnar. Við
skoðuðum nokkrar verksmiðj-
ur. Í einni Adidas-verksmiðju
voru fimm þúsund manns að
vinna á þremur hæðum við að
sauma og í Levi´s-verksmiðju
voru tólf hundruð manns á
einni hæð. Þetta var alveg ótrú-
legur fjöldi“, segir Stefán.
Trausti segir að þeir hafi
einnig skoðað skóla fyrir mun-
aðarlaus börn og fært þeim
gjafir. „Það sem kom mér mest
á óvart var hversu ánægð börn-
in voru. Þetta voru börn sem
áttu ekki neitt, ekki foreldra,
ekkert, en voru samt furðulega
sátt við lífið og tilveruna.“
Frá þorpinu sigldu strákar-
nir til Phnom Penh, höfuð-
borgar Kambódíu. „Við sigld-
um á gríðarstóru stöðuvatni
[Tonle Sap – innskot BB]. Það
var mjög fyndið, að þegar við
vorum komnir lengst út á
vatnið og hættir að sjá til lands,
þá sáum við fiskimenn á litlum
kanóum. Okkur fannst nógu
skrítið að sjá þá á þessum litlu
bátum lengst úti á miðju vatni.
En okkur brá enn meir þegar
þeir stigu út úr bátunum, stóðu
í vatninu og voru að athafna
sig. Vatnið er fáránlega grunnt
á nokkrum stöðum“, segir
Stefán.
Viðbjóðslegar leifar
ógnarstjórnarinnar
Strákarnir dvöldu í höfuð-
borginni í fimm daga og sáu
meðal annars eitt af mörgum
fangelsum sem Rauðu kmerar-
nir notuðu meðan á ógnar-
stjórn þeirra stóð síðari hluta
áttunda áratugar nýliðinnar
aldar.
„Þetta fangelsi var viðbjóðs-
legt“, segir Trausti. „Það var
ógeðslegt að sjá þetta. Alls
voru 27 þúsund manns settir í
þetta fangelsi og aðeins sjö
þeirra lifðu það af. Þarna voru
karlar, konur og börn. Fangar
voru pyntaðir og konum var
nauðgað. Við skoðuðum einn
pyntingarklefann þar sem
fingurneglurnar voru dregnar
af mönnum og geirvörtur rifn-
ar af konunum. Síðan settu
menn skordýraeitur í sárin.
Það var ennþá blóð á gólfinu
og á veggjunum. Þetta var al-
ger viðbjóður.“
Syntu í sama
fossi og DiCaprio
Eftir tíu daga dvöl víðs veg-
ar um Kambódíu, þar sem
Stefán og Trausti fengu að
kynnast ýmsum hliðum mann-
lífsins, var flogið aftur til Tæ-
lands og haldið í þjóðgarð þar
í landi.
„Þegar þangað var komið
fórum við í hjólreiðatúra og
gönguferðir í gegnum frum-
skóg“, segir Stefán. „Við höfð-
um vopnaðan leiðsögumann
með okkur sem sagðist bera
byssur og hnífa til að verjast
tígrisdýrum. Hann sagðist
tvisvar hafa þurft að skjóta
tígrisdýr til að verja ferða-
mennina. Við sáum reyndar
engin tígrisdýr en við sáum
apa, risaköngulær, hirti, blóð-
sugur og fleira skemmtilegt.
Svo syntum við í sama fossi
og Leonardo DiCaprio í
myndinni The Beach.“
Eitraður snákur
skemmdi fyrir
Síðustu daga ferðarinnar
voru þeir Stefán og Trausti á
eyjunni Ko Chang sem liggur
rétt við strendur Tælands.
„Þetta er alger paradísareyja“,
segir Trausti. „Á fyrsta degi
leigðum við okkur mótorvesp-
ur, sjö strákar saman. Til að
gefa hugmynd um verðlagið
þarna, þá kostaði vespan 400
krónur á sólarhring. Við ókum
um alla eyjuna og meðal ann-
ars syntum við í fossi. Við
ætluðum reyndar að synda í
öðrum fossi en baneitraður
snákur hafði komið á undan
okkur og við vildum ekki
keppa við hann um plássið.
Þessi ferð okkar á vespun-
um gekk nú ekki áfallalaust
og við skemmdum hjólin okk-
ar svolítið. Við þurftum að
borga fimm þúsund krónur í
sekt þegar við komum heim.“
Geðstirður fíll
Stefán segir að eyjan sé ægi-
fögur. „Umhverfið er alveg
eins og úr bíómynd. Strandir-
nar eru skjannahvítar, pálma-
tré út um allt og kókoshnetur
dettandi niður. Eyjan er enn
nokkuð óuppgötvuð og mjög
lítið um túrista svo maður get-
ur verið út af fyrir sig.
Einn daginn fórum við í
reiðtúr á fílum. Alls vorum
við á sex fílum, tveir á hverjum
fíl. Allir voru þeir kvenkyns
nema okkar. Hann var karl-
kyns og miklu stærri en hinir.
Trausti við foss í Tælandi, sama foss og Leonardo DiCaprio synti í.
Ókosturinn var hversu geð-
vondur hann var. Það er víst
bara einn maður sem getur
stjórnað honum.
Þessi fíll sem við vorum á
étur 250 kíló á dag og hann
var alltaf að fá sér að éta á
leiðinni með miklum látum.
Hann reif upp heilu trén með
rananum og nagaði þau. Grey-
ið fíllinn mátti ekki koma ná-
lægt hinum kvenfílunum, því
þá gat hann farið að haga sér
undarlega. Að ferðinni lokinni
voru allir að strjúka sínum fíl-
um en við máttum ekki koma
nálægt okkar.“
Fengu sér pylsu
við heimkomuna
Þessi þriggja vikna ferð var
mjög viðburðarík og ánægju-
leg fyrir þá félaga, sem voru
þó ánægðir að koma aftur
heim til Íslands nú um miðjan
júní. „Það fyrsta sem við gerð-
um þegar við komum var að
fá okkur almennilega pylsu
og kók“, segir Stefán. „Ég man
samt hvað okkur fannst ótrú-
lega kalt. Okkur fannst nógu
kalt þegar við lentum í Kaup-
mannahöfn fyrr um daginn en
við ætluðum ekki að trúa því
hvað var kalt á Íslandi. Samt
var komið sumar.“
Strákarnir í Angkor Wat steinarústunum.
Pyntingarklefi í fangelsinu í Phnom Phen.
Tíu þúsund tonn af
loðnu á land í Víkinni
Um tíu þúsund tonn af loðnu hafa komið í hús til loðnu-
bræðslunnar Gnár í Bolungarvík það sem af er yfir-
standandi sumarvertíð. Í síðustu viku var landað úr
loðnuskipinu Ísleifi rúmlega 1.000 tonnum, en þess má
geta að þetta er í áttunda skiptið í röð sem Ísleifur leggur
upp hjá Gná. „Það er vonandi að sumarvertíðin haldi
eitthvað áfram, en það er erfitt að segja hversu lengi það
verður. Við fengum um 17 þúsund tonn á land á síðustu
sumarvertíð og það er vonandi að við náum í það minn-
sta jafn miklu nú“, sagði Einar Jónatansson. – halfdan@bb.is
Lokið við gerði gervi-
grasvallar á Torfnesi
Lokið verður við gerð nýs gervigrasvallar á Torfnesi um
næstu helgi að sögn Björns Helgasonar íþrótta- og æsku-
lýðsfulltrúa Ísafjarðarbæjar. „Við stefnum að því að
heimila æfingar á mánudag (21.júlí). Þá ætti að vera
búið að girða völlin og ganga frá ljósabúnaði“, segir
Björn. Hlaupabrautir, stökkbrautir og körfuboltavöllur
við íþróttahúsið á Torfnesi verður lagðar svokölluðu
„tartan“ yfirborði. „Efnið er komið og núna er verið að
pússa og slípa undirlagið. Síðan verður flotspartlað og
efnið límt niður í framhaldinu. Í allt er þetta fimm daga
ferli. Þannig má segja að við megum ekki vera mikið
seinna á ferðinni svo aðstaðan verði klár fyrir unglinga-
landsmótið um verslunarmannahelgi“, segir Björn.
kristinn@bb.is
29.PM5 18.4.2017, 11:275