Bæjarins besta - 20.02.2002, Page 10

10 MIÐVIKUDAGUR 20. FEBRÚAR 2002
Eini vestræni nem-
andinn í skólanum
Ívar, sem er átta ára síðan í
haust, hefur setið á skólabekk
í kínverskum barnaskóla þar
sem eru tólf hundruð nemend-
ur og er hann eina vestræna
barnið í skólanum.
„Það er mjög erfitt og ég
verð að segja að ég dáist að
honum að hafa kjark í þetta
en hann tók þessa ákvörðun
sjálfur. Þarna er hann frá
klukkan hálfátta á morgnanna
til klukkan fjögur á daginn og
í rauninni er allt innifalið í
skólastarfinu, t.d. tónlist,
myndlist og jafnvel bíóferðir.
Við fylgdum honum alltaf í
skólann á morgnanna og á
mánudagsmorgnum biðum
við aðeins því þá voru börnin
látin stilla sér upp í röð fyrir
framan skólann og svo var
fánahylling áður en þau fóru í
stofurnar. Aginn er mun meiri
en við eigum að venjast, t.d. í
bekknum hans Ívars eru 32
börn og þegar maður leit þarna
við á daginn til að athuga hvort
ekki væri allt í lagi, þá hefði
mátt heyra saumnál detta í
kennslustofunni. Aginn og
virðingin fyrir kennaranum er
algjör og það er eitt af því
sem maður sér stóran mun í
samanburði við skólastarfið
hér heima.
Samskiptin við kennarann
hafa gengið ágætlega en hann
talar þokkalega ensku og Ívar
gat því bjargað sér frá byrjun
á því sem hann kunni í ensk-
unni þannig að það hafa ekki
komið upp nein vandamál í
þar. Hann hefur því jafnhliða
kínverskunni lært ensku og
þar hjálpar honum sjálfsagt
talsvert að á hótelinu sem við
búum nást allar þessar hefð-
bundnu amerísku sjónvarps-
stöðvar sem við þekkjum. Í
haust var hann síðan í einka-
kennslu í kínversku, tvo tíma
á dag, og það gekk mjög vel
enda er hann farinn að tala
heilmikið í kínversku og er
jafnvel farinn að túlka fyrir
mömmu sína í verslunum.
En að sjálfsögðu bitnar
þetta á honum að hluta til því
þegar ég kem með hann heim,
þá finn ég að hann er dálítið
seinn að lesa en annað er í
lagi. Það er hins vegar ómetan-
lega reynsla að dvelja í fjar-
lægu landi og kynnast ólíkri
menningu þannig að þetta að
þetta skilar sér bara í einhverju
öðru“.
Farið til læknis...
„Þegar Ívar var kominn í
skólann síðasta haust var ég
lausari við og notaði þá tím-
ann mikið til að fara í nudd og
nálastungu. Ég var búin að
vera slæm í bakinu frá því að
ég lenti í bílslysi í fyrravetur
og fór til kínversk nálastungu-
læknis sem bjargaði mér alveg
þannig að ég kom heim sem
ný manneskja um jólin. Þetta
var læknir á almennu kín-
versku sjúkrahúsi sem ég er
nú ansi hrædd um að margir
myndu ekki sætta sig við að
fara á, - allt mjög gamalt og
afar langt á eftir varðandi allt
hreinlæti. En það var stórkost-
legt að upplifa það sem þarna
fór fram. Yfirleitt voru tveir
eða þrír inni hjá lækninum í
einu og ég man eftir að einu
sinni var komið með mann
sem tveir menn studdu. Hann
var svo slæmur í baki að hann
gat ekki gengið og þetta var
bara eins og í Biblíunni, - hann
gekk heill út.
Þegar ég fór út fyrst hafði
ég lengi fundið fyrir því hvað
ég var alltaf þreytt og slöpp
og þess vegna vildi Ketill
endilega að ég færi til kín-
versks læknis sem hann hafði
fundið fyrir mig. Svo einn
laugardag fér ég til þessa
læknis ásamt túlkinum og við
sitjum eina þrjá tíma í biðröð
með eintómum Kínverjum til
að komast inn til læknisins.
Þetta varð löng og erfið bið
enda yfir þrjátíu stiga hiti og
engin loftræsting. Svo kemur
loksins röðin að okkur og við
förum inn. Þar situr maður í
hvítum slopp og með yfir-
bragð eins og hann væri hálf-
partinn einhver guð og mjög
heillandi, fannst mér. Ég sest
þarna niður og hann í róleg-
heitum á móti mér en við
gátum náttúrulega ekki talað
saman nema í gegnum túlk-
inn. Læknirinn bendir mér á
að setja fram hendurnar, legg-
ur síðan fingurnar á púlsinn
og hlustar á líkamsstarfsem-
ina. Svo segir hann túlkinum
hvað sé að mér og lýsir ein-
kennunum bara með því að
hlusta á líkamann. Þetta pass-
aði allt saman og hann lét mig
svo fá lyfseðil sem ég átti að
fara með í apótekið.
Það var pínulítill gluggi á
hurðinni inn á stofuna hjá
lækninum og meðan ég sat
þarna inni voru Kínverjarnir
að springa úr forvitni á bið-
stofunni og alltaf að kíkja inn.
Á endanum voru þeir búnir
að opna hurðina og allt orðið
fullt af fólki í kringum mig
þar sem ég sat inni hjá lækn-
inum. Það var engin athuga-
semd gerð við það og ekki
um það að ræða að maður
fengi að vera þarna í einrúmi
með lækninum“.
...og svo í apótekið
„Þegar læknirinn hafði
kveðið upp úrskurð sinn fór-
um við með lyfseðilinn í apó-
tekið þar sem við áttum að
versla og þar var þá fyrir eig-
inkona læknisins. Inni voru
skúffur á stórum vegg, uppúr
og niðurúr, og strigapokar á
gólfum. Konan fór í hinar og
þessar skúffur og tíndi upp úr
þeim eitt og annað eftir lyf-
seðlinum. Allt var þetta vigtað
jafnóðum á vog sem hún hélt
á og sett í sjö hrúgur sem
síðan voru settar í sjö plast-
poka. Auðvitað var ekki að
því að spyrja að Kínverjarnir
vildu óðir og uppvægir hjálpa
mér að setja í pokana þegar
búið var að vikta í hrúgurnar.
Því næst tók túlkurinn pokana
og fór með þá á einhvern stað
þar sem innihaldið var soðið í
mauk. Afraksturinn kom til
baka í sjö flöskum og átti ég
taka innihaldið úr einni flösku
á dag, helminginn að morgni
og hinn helminginn að kvöldi
í sjö daga. Það mátti alls ekki
Inga og túlkurinn hennar kappklæddar í ískulda á Kínamúrnum fræga.
Ívar æfir kínversku bardagaíþróttina Kungfu og sést hér ásamt kennaranum sínum.
geyma lyfið í ísskáp og ég
mátti hvorki drekka það kalt
né heitt, bara við líkamshita
eins og þarna viðgengst því
annað er talið of mikið álag á
líkamann. Nú, ég kláraði
skammtinn og í stuttu máli
sagt var bara eins og líkaminn
hrykki í gír, - alveg hreint ótrú-
legt!
Að fenginni reynslu hef ég
því alveg fulla trú á kínversk-
um læknavísindum enda eru
þetta menn sem eru búnir að
ganga í gegnum margra ára
læknanám. Kínverski nudd-
og nálastungulæknirinn sem
ég var hjá, hann var t.d. búinn
að vera í læknisfræði í átta ár
og þetta var annað eða þriðja
starfsárið hans. Þetta eru ef-
laust mikið náttúrulækningar
og þekkingin gengur í erfðir
milli kynslóða. En þarna fyrir-
finnast líka svokölluð vestræn
sjúkrahús og sú læknisþjón-
usta sem við erum vön í hinum
vestræna heimi. Á hótelinu
sem við búum er líka læknir
sem sinnir allri almennri
læknisþjónustu þar og sömu-
leiðis er horn í einni verslun
niðri sem selur þessi venju-
legu vestrænu lyf, t.d. verkja-
töflur sem eru snyrtilega pakk-
aðar í umbúðir og kínverskir
lyfsalar myndu eflaust hrista
höfuðið yfir“.
Kysi frekar
Bolungarvíkina
Aðspurð um veðráttuna á
þessu svæði, þá segir Inga að
þarna sé mjög heitt yfir sum-
arið og í rauninni of heitt fyrir
Bolvíkingana en vorin og
haustin séu yndisleg.
„Veturinn er hins vegar
mjög kaldur og frostið getur
orðið mjög mikið enda eru
vindarnir sem þarna blása
komnir frá Síberíu. Stundum
kemur líka dálítill snjór en
ekkert líkt því sem við þekkj-
um. Þetta er ekki svona snjór
sem hleðst upp þannig að það
þurfi að ryðja götur heldur er
þetta frekar snjóföl sem er eins
og púður því frostið er svo
mikið. Kínverska stúlkan sem
býr hjá okkur í Bolungarvík
er mjög hissa á vetrarríkinu
hér og finnst vera heilmikill
snjór en okkur finnst það smá-
ræði, a.m.k. miðað við oft
áður.
Annars fannst mér alveg
yndislegt að koma heim núna
um áramótin og þá sérstaklega
í hreina loftið. Á heimleiðinni
stoppuðum við nokkra daga í
Peking til að hitta vini okkar
og maður var allur orðinn
svartur í vitunum bara við að
vera úti í hálfan dag. Þannig
að mér fannst yndislegt að
koma heim í hreina loftið,
hreina vatnið og rólegheitin
því það er náttúrulega ákveðið
áreiti sem fylgir því að búa í
stórborg.
Það er harla fátt sem þessir
tveir staðir eiga sameiginlegt
og í raun um tvo gjörólíka
heima að ræða. Báðir hafa
sinn sjarma og sína kosti en
þyrfti ég að velja á milli er
ekki minnsti vafi að ég tæki
Bolungarvík framyfir. Það
gott og gaman að vera þarna
úti í Kína en ég efast um að ég
væri jafn hrifin ef fyrir mér
lægi að vera þarna til fram-
búðar. Það er ágætt að hafa
tækifæri til að njóta þess besta
sem hvor staður um sig býður
upp á en rætur mínar og hjarta
eru í Bolungarvík og þangað
mun minn vegur alltaf liggja
hvar sem ég er stödd í veröld-
inni“.
G.H.
Ívar ásamt bekkjarfélögum sínum, tveimur kennurum og
skólastjóranum.
Starfsfólk óskast
Starfsfólk vantar í býtibúrsvinnu. Vinnutími
er frá kl. 17:00-19:30 alla daga vikunnar.
Upplýsingar veitir ræstingarstjóri í síma 450
4500 frá kl. 08:00-12:00 virka daga.