Heimilispósturinn - 16.02.1951, Síða 5

V -
**- íft K; *
að einu sinni vorum við nokkrir
félagar, sem spiluðum þá á
Hótel Heklu, beðnir að hvíla í
hléinu hjá útlendri hljómsveit í
einu skemmtihúsi bæjarins.
Þetta gerðum við, en þegar við
ætluðum að fara, eins og um
hafði verið samið, heimtaði
fólkið, að við yrðum kyrrir, og
komumst við bókstaflega ekki
á burt og spiluðum því það, sem
eftir var. — Þegar við komum
svo út í Heklu með föggur
okkar, sagði Guðmundur Kr., að
við gætum alveg eins farið fyr-
ir fullt og allt, úr því við hefð-
um svikizt á burt frá honum í
eitt skipti.
Telur þú aö íslenzlár danshljóö-
fœraleikarar standi jafnfætis
erlendum starfsbræörum sín-
urn ?
Yfirleitt já, en svo koma ein-
stöku undantekningar — frægir
listamenn, sem gnæfa yfir alla
hina, en allur þorri íslenzku
hljóðfæraleikaranna er vel
starfi sínu vaxinn, enda þurfa
íslenzku danshljómsveitirnar að
gera enn meira til að hafa
program sitt margbreytilegt en
sums staðar tíðkast erlendis, og
er ástæðan sú, að hér er yfir-
leitt sama fólkið, sem sækir
dansleikina, og ekki þýðir að
bjóða því sömu lögin kvöld eftir
kvöld.
Margir, sem spila fyrir dansi,
eru einnig mjög frambærilegir
til annarra starfa á sviði tón-
listar. Af þeim sex, sem eru í
hljómsveit minni, eru þrír með-
limir Sinfóníuhljómsveitarinn-
ar, þeir Þorvaldur Steingríms-
son, Skafti Sigþórsson og Jónas
Dagbjartsson, en þeir leika þar
allir á fiðlur.
Hverjir eru, auk þeirra, í hljóm-
sveit þinni?
Páll Bernburg og Jóhann
Halldórsson, hvort tveggja
ágætir listamenn.
Við eigum alltaf í talsverðum
örðugleikum með að fá nýjar
nótur, en það er okkur mikil
nauðsyn að geta fylgzt með því,
sem er að gerast í þessum mál-
um í umheiminum. Það bætir
þó mikið úr skák, að ýmsir vin-
ir okkar, sem eru í förum,
kaupa oft nótur erlendis, sem
þeir gefa okkur eða lána, eða
þá grammofónplötu með nýj-
asta slagaranum, sem við skrif-
um þá upp í snatri og spilum
fyrir þá næsta kvöld.
Hvaöa tegund dansmúsikur þyk-
ir þér skemmtilegust?
Það fer allt eftir því hvernig
liggur á manni, en líklega oft-
ast tangóar, foxtrottar og svo
Vínarvalsar. Ég held, að þessi
músik sé þægilegust og bezt,
bæði fyrir okkur spilarana og
eins fyrir þá, sem dansa. Ýmis-
leg önnur afbrigði geta verið
mjög skemmtileg, einkum þó að
sjá þau og heyra í senn, en
sumt af því, sem bezt er gert,
nýtur sín t. d. varla í útvarpi,
nema fyrir þá, sem unna jassi
alveg sérstaklega eða kunna
einhver skil á honum, umfram
það, sem algengast er um hlust-
endur. „Heiti jassinn“ er frem-
ur varité númer, ,,bopparnir“,
eða hvað það nú heitir allt
saman, — reyndar mjög freist-
andi og skemmtilegt fyrir
hljómsveitirnar til að spreyta
sig á, en naumast dansmúsik í
hinum venjulega skilningi þess
orðs.
HEIMILISPÓSTURINN
3