Vinnan - 01.11.1985, Blaðsíða 11

„Varð að slá lán fyrirveislu-
fötum og brúðargjöf"
4.000 krónur á mánuöi
— á því er hvorki hægt
að lifa né deyja, segir
Anne Lindberg sem er
31 árs gömui og ein af
20.000 Dönum sem verið
hafa atvinnulausir lang-
tímum saman. — Maður
geggjast smám saman,
lokaður inni á
heimilinu ...
Eftir 8 ára skólagöngu vann Anne á
hárgreiðslustofu í 12 ár. Þá missti hún
starfið. Eftir það vann hún í þrjú ár við
framreiðslu á bjórstofu, en varð að
hætta þegar hún gekk með Píu sem nú
er tveggja ára gömul.
— Það var oft slegist á kránni. Ég
óttaðist að verða fyrir hnjaski og óskaði
eftir að hætta. Þá var atvinnuástandið
ágætt og ég átti von á að fá nýtt starf
þegar Pía væri fædd.
En atvinnuleysið náði einnig til
kránna. Frá þvi í september 1983 hefur
Anne lifað á atvinnuleysisbótum frá
HRF-sjóðnum, að upphæð 34.840 ísl.
kr. á mánuði. Sambýlismaður hennar,
Brian, vinnur við járnbrautirnar og hef-
ur svipuð laun.
Að frádregnum skatti (12.800 kr.),
félagsiðgjaldi og iðgjaldi til atvinnu-
leysissjóðsins (samtals 1.660 kr.) og
föstum útgjöldum heldur Anne eftir u.
þ. b. 8.000 krónum á mánuði sem eiga
að duga fyrir nauðþurftum og fötum á
hana og Píu.
— Það gengur nákvæmlega upp. Ég
gæti hugsað mér að fá tilbreytingu frá
heimilisstörfunum með því að sækja
námskeið í postulínsmálun eða leikfimi
en ég hef ekki ráð á því. Um daginn var
okkur boðið í brúðkaup hjá vinafólki
okkar og þá varð ég að slá lán fyrir
veislufötum og brúðargjöf . . .
Bæturnar helmingaöar
Borgaraleg ríkisstjórn Schluters hyggst
nú helminga atvinnuleysisbæturnar
eftir fimm ára atvinnuleysi. Venjulegur
Anne með tveggja ára gamla dóttur sína, Pt'u. Hún horfir með kvíða til framtíðarinnar.
VINNAN 11