Blik - 01.03.1936, Blaðsíða 6

4
BLIK
BINDINDI — STARF
Eftir síra JES A. GÍSLASON
E Ð A L hinna mörgu
’asakana, sem andstæð-
ingar banns og bind-
indis bera á bindindísmenn, séi-
staklega Good-Templara, er það,
að þe)r séu ekki nögu ötulir,
framsæknir og árvakrir í starfinu.
Þeir gætu komið svo miklu meira
til vegar í ahugamálum þeirra,
ef þeir nenntu að vinna. Staifs-
aðferðir þeirra séu þunglamalegar
og rangar. Þeir tali mikið, haldi
margar ræður, gagnslausar auð-
vitað og þrungnar otstækb Betta
og ýmislegt flbira þessu líkt veiða
bindindismenn að hlusta á fiá
munni þeirrá, sem stefnuna vilja
feiga, eða að minnsta kosti vilja
ekki láta hana komast lengra á-
leiðis en góðu höfi gegnir. Pað
skal játað, að við bindindismenn
eium ekki nægilega duglegir, að
við vinnum niinna en æskilegt er,
þessu þjöðþiifamáli til eflingar.
Til þess eru margar ástæður, en
sú fyrst og frernst, að við allflest.ir
erum bunlnir öðrum stöifum tii
lifsframfæris sjálfum okkur og
okkar nánust.u, og verða því þessi
stöif — bindindisstaifið — auka-
stöif. Óskiftir geta fæstir gefið
sig að því, til þess skortir fé, því
að allflestir eru þessir menn fátækir.
Bindindishreyfingin er upphaflega
borin fram af þeim mönnum, sem
ekki veiða með auðmönnum taldir,
En um leið og það er játað,
að við eium ekki nægilega dug-
legir, skal það tekið fram, að það
er þó séistaklega eitt atriði í
þessu máli, sem veist hefir farið
með málstað okkar, og það er
það, að við höfum ekki verið
nógu séðir gagnvait þeim, sem
viliað hafa stefnuna feiga, sbr.
hvernig smeygt var t. d. inn kon-
súlabrennivíninu.Iæknabi ennivíninu
o. fl. auðvitað til þess að fleyga
málið og koma því á kné. Óg
þá eru það biridindisræðurnar, sem
andstæðingarnir minnast svo oft
á, svo sem væru þær spor í öf-
uga átt. Þetta er auðvitað af sama
toga spunnið af þeirra hálfu, og
ber auðvitað að líta svo á það^
Sjálflr riota þeir háværar ofstækis-
ræður og ritstörf mikil, máli sínu
til framdráttar. það þykir þeim
sjálfsagt, en ef bindindismenn
rita eða ræða sínu máli tilstyrkt-
ar, þá er það að þeirra dómi
bindindismálinn til óþurftar. Þeir
kjrsu auðvitað helzt þögn af okk-
ar hálfu, því að þá ytði aðstaða
þeirra betii til að koma hugsjónum
sínum í framkvæmd. Þetta er svo
bersýnjleg mótsögn, að um þenna
flutning málsins þaifekki aðiæða.
Pví að það er vitanlegt., að í
hvaða máli sem er, hafa góðar