Bæjarins besta - 08.07.1998, Blaðsíða 6

6 MIÐVIKUDAGUR 8. JÚLÍ 1998
Tuttug
unnið
Síðustu árin hafa verið í senn erfiður
og einkennilegur tími á margan hátt í
Súðavík, og þarf ekki að fjölyrða um
ástæður þess. Sveitarstjórinn í Súða-
víkurhreppi, Ágúst Kr. Björnsson,
kom til sérstakra verkefna í Súðavík í
febrúar 1995 og til stóð að vera hans
þar yrði stutt, en atvikin höguðu því
þannig, að hann dvaldist þar lengur
en ætlað var. Hann tók svo við starfi
sveitarstjóra þá um haustið og hefur
gegnt því síðan.
Við hittumst í húsnæði
Súðavíkurhrepps morgun einn
og ræðum saman í fundaher-
bergi hreppsnefndar, bæði um
manninn sjálfan og byggðar-
lagið. Ágúst er liðlega fertug-
ur að aldri og landsbyggðar-
blanda að uppruna, eins og
hann orðar það, þó að hann sé
fæddur og uppalinn í Vogun-
um í Reykjavík og hafi lengst
átt þar heima, – „en mér líður
afskaplega vel úti á landi“,
segir hann.
Föðurætt hans er að mestu
úr Dýrafirði. „Langafi og
langamma, Guðmundur Nat-
haníelsson og Margrét Guð-
mundsdóttir, bjuggu á Kirkju-
bóli í Kirkjubólsdal í Dýra-
firði, í Þingeyrarhreppi hinum
gamla. Þau áttu tólf börn sem
komust á legg og eitt af þeim
var amma mín, Gróa Ágústa
Guðmundsdóttir. Móðurættin
er hins vegar af Langanesi.
Þar var afi minn prestur á
Sauðanesi við Þórshöfn, séra
Þórður Oddgeirsson, ættaður
úr Vestmannaeyjum, en hann
var fimmti presturinn í beinan
karllegg. Það urðu nokkur
vonbrigði þegar það rofnaði.
Ég var líklega ein sex sumur í
sveit norður á Langanesi. Um
leið og skólinn var búinn á
vorin var maður stokkinn upp
í Þristana gömlu og farinn
norður og kom ekki aftur fyrr
en vika var búin af skóla.“
– Þú náðir því að ferðast
með Þristunum...
„Já, þetta var mikið ferða-
lag, tók nokkra klukkutíma
með viðkomu á Akureyri, og
var mikið ævintýri fyrir lítinn
pjakk.“
Ágúst á með konu sinni,
Sigríði I. Gunnarsdóttur, eina
dóttur á unglingsaldri. Hún
fór til Bandaríkjanna í síðustu
viku til dvalar hjá föðursystur
Ágústs, sem þar býr. „Þegar
ég var í skóla mátti ég ekki til
þess hugsa að missa úr ár og
verða á eftir jafnöldrum mín-
um í skóla. Nú sé ég eftir því
að hafa ekki farið utan sem
skiptinemi þegar ég var ungl-
ingur. Þetta er ákaflega gott
fyrir þroskann á unglings-
árum.“
Lánaður vestur í upphafi
Þegar Ágúst kom upphaf-
lega til Súðavíkur var hann
fenginn til þess að aðstoða
Jón Gauta Jónsson, sem þá
var settur sveitarstjóri, við að
kaupa bráðabirgðahúsnæði,
sumarhúsin sem komið upp í
Súðavík. „Það var hrein tilvilj-
un að ég var fenginn í þetta
verk. Jón Gauti bað um að fá
lánaðan mann í þessi mál, en
ég vann þá hjá Ríkiskaupum.
Verkefni mitt var í fyrstu að
kaupa húsin og koma þeim á
skip, en síðan leiddi eitt af
öðru. Ég fór vestur aftur og
var í mánuð við að koma hús-
unum niður, kom síðan á ný
þremur vikum síðar og ílentist
hér. Jón Gauti var settur
sveitarstjóri fram í miðjan
október 1995, en þá tók ég
við því starfi. Við áttum mjög
góða og farsæla samvinnu.“
Ágúst er byggingatækni-
fræðingur, útskrifaður frá
Tækniskóla Íslands 1984 og
hefur unnið mest af starfsæv-
inni í kringum verktakastörf
með einum eða öðrum hætti,
þar á meðal var hann mikið
uppi á Tungnaárhálendi í
mælingum fyrir veitumann-
virki og stíflugerð við Sultar-
tanga, Kvíslarveitu og
Blönduvirkjun.
En hvað var hann að fást
við hjá Ríkiskaupum?
„Þar vann ég á útboðssviði
og sá um útboð á ýmsum verk-
um, þjónustu og vörukaupum.
Það var fjölbreytt og skemmti-
legt starf og byggðst mjög á
mannlegum samskiptum. Ég
lenti oft í því að þurfa að kaupa
hina ýmsu hluti sem ég hafði
enga sérstaka þekkingu á og
fékk þá einhverja sérfræðinga
til aðstoðar, en sá um sam-
skiptin við þá sem voru að
bjóða út og kaupa, leiða menn
saman og koma á samningum.
Mér fellur vel að starfa við
mannleg samskipti og stjórn-
un og þess vegna er sveitar-
stjórastarfið mjög skemmti-
legt.“
Vistleg húsakynni
hreppsins
– Það vekur athygli hversu
vistleg húsakynni hreppsins
eru. Ekki var þetta svona þegar
þú komst...
„Nei, hér höfðu orðið nokk-
rar skemmdir og húsnæðið var
tekið í gegn eftir það. En þetta
er ákaflega vel búið húsnæði
og vel búin skrifstofa. Áhöld
og tæki höfðu skemmst og ný
voru fengin í staðinn, þannig
að hér er allt í góðu standi.“
– Hér er mikill fjöldi mynda
á veggjum...
„Þetta eru gamlar myndir
úr atvinnusögu Súðavíkur,
bæði skemmtilegar og verð-
mætar og gott að þær skuli
vera til. Hér við Ísafjarðar-
djúpið var einmitt stóriðja
Íslendinga á fyrri tíð. Fyrir
réttum hundrað árum voru
þrjár hvalstöðvar hér í Álfta-
firði og á einu ári voru unnir
hér 130 hvalir, eða einn hvalur
þriðja hvern dag og rúmlega
það. Þetta er á við heilt álver á
suðvesturhorni landsins í dag.
Hér á þessu svæði er geymd
mikil saga, allt frá landnáms-
öld, og Ísafjarðardjúp var alla
tíð mikil matarkista og gull-
kista. Hér var fjölbyggt og
mikið umleikis á þeirra tíma
mælikvarða. Þar má t.d. nefna
útgerðina í Ögurvíkinni. Þýski
garðyrkjumaður inn Ernst
Fresenius kom hingað til lands
á fyrri hluta þessarar aldar,
settist að inni í Reykjanesi og
hóf þar ræktun á matjurtum
og var brautryðjandi á því
sviði. Fyrsti vísirinn að stór-
iðju hérlendis var einmitt í
Reykjanesi upp úr 1770, þegar
þar var komið upp saltvinnslu
úr sjó og notaður til þess hitinn
úr hverunum. En það dugir
ekki að horfa eingöngu til for-
tíðar. Nú þarf að huga að fram-
tíðinni.“
– Þú komst hér í upphafi í
tímabundið verkefni og ætlað-
ir ekki að ílendast hér. Hefur
verið öðruvísi að vera hér en
þú bjóst við?
„Já. Ég fann það fljótt að
hér var gott að vera. Ég kom
um hávetur, mikill jafnfallinn
snjór og skafrenningur upp á
hvern einasta dag, sex og sjö
vindstig og tíu stiga frost í
þrjár til fjórar vikur. Heima-
menn sem ég þekkti þá lítið
sögðu mér að þetta væri afar
óvenjulegt á þessum yndis-
lega stað. Ég trúði því mátu-
lega þá og mér fundust lýsing-
ar þeirra á veðursældinni í
Súðavík ekki passa alveg við
skafrenninginn og skaflana
sem við þurftum að moka á
hverjum degi þegar við vorum
að koma upp sumarbústöð-
unum. Ég sagði að þetta gæti
einfaldlega ekki verið rétt. En
þegar ég kom aftur í apríl fór
ég að átta mig á því að þetta
væri rétt, og þegar sumarið
kom var ég alveg bergnuminn
af þessu svæði. Náttúran hér
er yndislega fögur, kyrrðin
mikil og aðeins rofin af fjöl-
breyttum söng fuglanna. Mér
fannst þá strax ákaflega gott
að vera hér og komst að raun
um að mér hafði verið sagt
alveg satt um þennan dásam-
lega stað. Nú er ég búinn að
biðjast afsökunar á því að hafa
dregið lýsingarnar í efa í
upphafi. Sveitirnar hér í Súða-
víkurhreppi og firðirnir henta
mjög vel til útivistar og
náttúruskoðunar, þetta er víð-
áttumikið svæði og náttúran
fjölbreytt og ósnortin.“
Náttúrufegurðin
við Djúp og hvít tófa
Undirrituðum verður star-
sýnt á geysistóra litmynd á
vegg, tekna úr lofti, þar sem
Súðavík og allur Álftafjörður
blasa við, líklega eitthvað á
þriðja fermetra. Mats Vibe
Lund sendi Súðvíkingum
þessa mynd að gjöf fyrir þrem-
ur árum. Hún er alveg ótrúlega
skörp og falleg, enda þótt hún
sé stækkuð svona gríðarlega.
– Firðirnir í Súðavíkur-
hreppi eru ærið ólíkir og
Álftafjörðurinn er ámóta hlý-
legur og mildilegur eins og
Skötufjörðurinn með Fossa-
hlíðinni er grófur ásýndum...
„Skötufjörðurinn er líka
mjög fagur á sinn sérstaka
hátt, klettamyndanirnar í
firðinum og grjóturðin í hon-
um vestanverðum er alveg