Börn og menning - 01.09.2012, Blaðsíða 24

Þéttur leikhópur
Jóhannes Haukur Jóhannesson kemst
mjög vel frá hlutverki Mikka refs. Hann
stekkur lipurlega milli hæfilegrar ógnar og
hálfaumingjalegs kjánaskapar, sem eru tvær
lykilhliðar Mikka. Ævar Þór Benediktsson er
prýðis Lilli. Kannski hefði hann mátt vera
eilítið snaggaralegri í fasi og hreyfingum, til
að skerpa á eðlis- og stærðarmun klifurmúsar
og refs. Þar fyrir utan er undirritaður enn að
bíða eftir því að farið sé alla leið með Lilla
klifurmús: að gera þetta litla sníkjudýr eins
skelmislegt og hægt er án þess að fyrirgera
samúð áhorfenda. Jóhann G. Jóhannsson
kom Marteini skógarmús prýðilega til skila
og bakarahérarnir Örn Árnason og Snorri
Engilbertsson ná skemmtilegum samleik.
Aðrir í leikhópnum, ungir sem aldnir, standa
vel fyrir sínu og ekki verður séð að neinir
hlekkir veiki keðjuna svo neinu nemi.
Skrítin og skemmtileg sviðsmynd
Útlitslega er sýningin áferðarfalleg, með
fáeinum skemmtilegum furðulegheitum.
Ilmur Stefánsdóttir gerir nokkuð úr þriðju
víddinni í leikmynd sinni, með þremur
háum trjám, sem nýtt eru á hæðina hvenær
sem færi gefst. Til að mynda hanga áhöld
bakaranna í snúru fyrir ofan þá og aftan, sem
býður upp á skemmtilegan leik. Ennfremur
tekur kontrabassaleikarinn/krákan sig vel út
trónandi hátt yfir sviðinu. Fleiri skrýtna hluti
má finna þarna uppi í hæðum, svo sem
forláta baðkar, sem lítur lengst af út fyrir
að vera bara til skrauts, en reynist svo vera
þetta líka Ijómandi samgöngutæki. Það þótti
fylgdarkonu minni skemmtilegt, og mér líka.
Búningar Maríu Th. Ólafsdóttur líta vel
út. Eyrun sem flest dýrin skarta eru sum allt
að því óhugnanlega raunveruleg, en annars
er blessunarlega fátt natúralískt við útlit
persónanna. Dýraförðunin er vel útfærð,
einkum er útlit refsins glæsilegt.
Prúðbúnir tónar
Tónlistarstjórunum Gunnari Ben og Baldri
Ragnarssyni tekst vel upp. Þeír bregða
passlega mikið á leik með þessi alkunnu lög,
krydda hér og hvar með þjóðlagaelementum
og nýta sér sönggetu leikhópsins til að
bæta einföldum kórútsetningum inn á stöku
stað - sérstaklega kom það fallega út (
Draumahöllinni. Hljómsveitin er sýnileg og
prúðbúin, og tekur þátt í leiknum, auk þess
að spila aldeilis prýðilega. Þá er leikhópurinn
sem fyrr segir vel samsettur hvað söng
varðar: allir ráða vel við sitt.
Ekki má láta hjá líða að geta þess að
sýningin sem við sáum var táknmálssýning,
þar sem svartklæddir táknmálstúlkar komu
textanum til skila á sviðsvængnum af mikilli
fagmennsku og umtalsverðri innlifun.
Sérstaklega var skemmtilegt að fylgjast með
því hvernig táknin féllu í takt í söngtextunum,
þannig að úr varð einstaklega merkingarbær
dans.
Með þessari sýningu festir Hálsaskógur
sig enn f sessi. Ein kynslóðin enn fær að
kynnast þessari sérkennilegu vegetarísku
útópíu, og enn betur verður þegnréttur
Thorbjorns Egner á Islandi tryggður, ef ekki
staða þjóðskálds. Hvað sem þvl líður, þá
verður enginn svikinn af þessum dýrum.
Höfundur er áhugaleikari og leikskáld