Reginn - 01.02.1968, Blaðsíða 1

mm
I o-c-T
BLAÐ TEMPLARA í SIGLUPIRÐI
1.—2. tölufolað. Fimmtudaglnn 1. febrúar 1968. 31. árgangur.
Hver er skylda okkar við æskuna?
SKÓLAÆSKAN
Mikill hluti æskufólks er í skólanum frá 7 ára aldri og fram um
tvítugt. Á þessum þroskaárum er æskumanninum lífsnauðsyn að vera
bindindismaður. Það er skylda allra, sem við skólana starfa að stuðla
að því, að nemendur neyti ekki áfengis eða tóbaks. Góður félagsskap-
ur getur þar miklu góðu til leiðar komið, og hefur forðað mörgu
góðu mannsefni frá óreglu og lífsglötun.
Fordæmi kennara hefur þar mikið að segja. Það er skylda allra
sem við skóla starfa, að benda æskunni á hættur þær, sem fylgja
neyzlu áfengis. Geri þeir það ekki, bregðast þeir skyldu sinni við
æskuna, — Kenndu mér að varast hættuna. Þá kennir þú mér vel.
Áfengi og tóbak fyrir meira en
milljarð 1967
Áfengi fyrir 543 milljónir króna
Árið 1966 keyptum við íslendingar áfengi og tó-
bak fyrir einn milljarð króna og hafði þá neyzla
þessara eiturtegunda aukizt verulega á því ári.
Endanlegar tölur fyrir árið 1967 liggja ekki alveg
fyrir hvað tóbak snertir, en vitað er, að heildar-
upphæðin er við höfum eytt til áfengis- og tóbaks-
kaupa 1967, er nokkuð yfir einn milljarð króna.
Áfengissalan nam 543 millj. kr. og þar má svo
bæta við allmiklu af „ólöglegu" áfengi og því sem
íslendingar neyta erlendis. Það fer aldrei hjá því,
að fjáreyðslan fyrir áfengi og tóbak nemi um 5.500
kr. á hvert einasta mannsbarn í landinu, eða um
27.500 kr. á hverja fianm manna fjölskyldu. Auk
þessara peninga hefur þjóðin orðið að greiða fyrir
þetta með tugum mannslífa og heilsu og hamingju
þúsundanna. Þvílíkt er þjóðarböl.
Svo itala menn um gróða ríkisins!!!
Það góða sem ég vil, gjöri
ég ekki. Það illa, sem ég
ekki vil, gjöri ég. — Ættu
efcki þessi orð að vera for-
skrift fyrir öllu, er við segj-
um og gjörum i sambandi
við vandamál þau er leiða
af ofneyzlu þjóðarinnar á
áfengum drykkjum og tó-
baki. Vita ekki alhr, og
flestir viðurkenna það, að
óhófleg áfengis- og tóbaks-
neyzla er meiri bölvaldur og
hættulegri mannlegum lík-
ama en flest annað er vér
skiljum og skynjum.
Vita efcki flestir fullorðn-
ir menn, að fátt er æskunni
hættulegra en neyzla áfeng-
is og tóbaks. Hvaða foreldr-
ar vilja að böm þeirra eyði-
leggi heilsu sína og framtið
með ofnautn áfengis og tó-
baks? Er það ekki okkar
góði vilji og ósk að þau
komist hjá slíku?
En hvað gjörum við til að
forða okkur sjálfum og
þeim frá slíku? Er það ekki
staðreynd í dag að fjöldi
foreldra og annarra uppal-
enda stuðla að því með for-
dæmi sínu, að böm og ungl-
ingar byrja að neyta áfeng-
is og tóbaks? Og aðrir láta
það afskiptalaust.
Hvemig stendur á þessu?
Er ekki yfirskriftin: Það
góða sem ég vil, gjöri ég
ekki. Það iha sem ég ekki
vil, gjöri ég.
Yfir 30 ára reynsla sýnir
okkur og sannar að því
rýmra sem er um sölu á-
fengra drykkja, því meira
er neytt af þeim. Það gefur
því auga leið, að enn hefur
sigið á ógæfu hlið á síðasta
ári í þessum efnum hjá okk-
ur. Áfengisútsölum hefur
fjölgað og meim eytt fyrir
áfengi og tóbak en nokkm
sinni fyrr. Og afleiðingarn-
ar hafa heldur ebki látið á
sér standa. iFleiri menn hafa
látizt af völdum áfengissjúk-
dóma. Fleiri, þar á meðal
böm og konur, drepnir og
limlestir í umíerðaslysum
eða á annan hátt af völdum
áfengisneyzlu annarra. Verð-
mæti upp á milljónir 1 farar-
tækjum og öðrum eignum
eyðilagt vegna áfengisneyzlu
einstakra manna. Vinnuafl
og heilsa hundraða manna
á bezta aldri, bæði í fram-
leiðslu- og þjónustustörfum,
tapast þjóðinni vegna áfeng-
isneyzlu manna 1 öllum stétt-
um og stöðum. Fjöldi heim-
ila em lögð 1 rúst. Hundmð
ibama svipt því uppeldi er
foreldrar og þjóðfélagið á
að veita þeim. Allt vegna
áfengisneyzlu hinna fuh-
orðnu. Fjöldi glæpa, allt frá
morðum og niður í rán og
hnupl, em framin í ölvunar-
æði manna. Svik, óheiðar-
leiki og starfsleysi manna,
em afsökuð með vínneyzlu
viðkomandi aðila. Og lög-
gjafiim og ríkisvaldið, þeir
aðilar, sem skulu lög setja
og fordæmi skapa, veita
sjálfum sér „ódýrt“ áfengi
til neyzlu og veizluhalda, en
telja sjálfsagt að aðrir borgi
sem mest fyrir skaðvaldinn.
Er hægt að komast öllu
lengra í að gera það illa,
sem það góða í manneðlinu
vill ekki?
Svo má ihu venjast að
gott þyki. Það má vel vera
að svo fari mörgum. En heil-
brigt mannvit, mannleg til-
finning og manndómur
krefst þess að svo sé ekki
látið vera.
Ber okkur ekki að viður-
kenna staðreyndir og mann-
dómsleysi okkar sjálfra.
Ber okkur ekki að gera hið
góða, sem við viljum og vit-
um að við eigum að gera?
Ber okkur ekki að hfa og
starfa sjálf þannig að aðrir,
æskan, sjái að okkur sé al-
vara og við meinum eitthvað
með fræðslu oifckar og leið-
beiningum? Er það ekki
Framjh .á 3. síðu