Félagstíðindi Starfsmannafélags ríkisstofnana - 29.03.1978, Blaðsíða 4

4
FÉLAGSTÍÐINDI
Slæm reynsla
ríkisstarfsmanna
af kjaranefnd
— rætt við Einar Ólafsson, formann SFR,
um úrskurð kjaranefndar og fleiri mál
"Hiðaö við úrskurð Kjaranefridar, sem nú
lliggur fyrir, og miðað við afstöðu samninga-
|nefndar ríkisins, á ég ekki von á því, að
|við komum mjög feitir út úr sérkjara-
famningnum að þessu sinni", sagði Einar
l'Jlafsson, formaður SFR, í viðtali við Fél-
|agstíðindi.
í viðtalinu sagði Einar ölafsson álit
Isitt á störfum og úrskurði Kjaranefndar,
log almennt á kjaramálunum, og fer það hér
|á eftir.
- Hvert telur þú vera hlutverk Kjaranefnd-
|ar, Einar?
"Aðalhlutverk Kjaranefndar er að raða
einstaklingum í launaflokka x samræmi við
|rammasamning BSRB.
Kjaranefnd á að vera að mínu mati
|öryggistappi á réttarstöðu ríkisstarfs-
Imanna.
£g tel að löggjafinn hafi ekki ætlað
iKjaranefnd það hlutverk að vera einskonar
handbendi annars hvors samningsaðila eða.
ríkisvalds, heldur dómur, sem tryggja á
einstaklingnum réttlát kjör í samræmi við
gerðan aðalkjarasamning og heilbrigða
|réttlætisvitund.
Því tel ég, að Kjaranefnd eigi að virka
Isem trygging einstaklingsins í ríkiskerfinu
gegn sinnuleysi eða úbilgirni stéttarfélags-
ins eða samninganefndar ríkisins. Þess
|vegna þarf hver og einn félagsmaður að vera
vakandi yfir sínum kjaramálum, kynna sér
|samningsréttarlögin, aðalkjarasamninginn
(sérstaklega 1.4) og úrskurð Kjaranefndar.
Allir félagsmenn eiga rétt á, að þeirra
jmál verði persónulega tekin fyrir. Félag-
ið verður aldrei annað en ráðgefandi og
lumboðsaðili gagnvart samninganefnd ríkisis-
Iins og Kjaranefnd. Því legg ég áherslu á
persónulegt frumkvæði félagsmanna.
FELÖGUM ER MJÖG MIS-
MUNAÐ AF KJARANEFND
_- Hvert er álit þitt á síðasta úrskurði
Kj aranefndar?
"Það má margt um hann segja, og flest
yrði það til áfellis fremur en hitt að
sinni.
Ef við lítum á heildina, þ.e. á öll
ríkisstarfsmannafélögin, þá fer ekki á
milli mála, að þar er félögunum mjög
mismunað. Hvað veldur þori ég ekki að
fullyrða um, en hins vegar eru sumar
þær skýringar, sem við höfum fengið, vart
marktækar og eingöngu til vanvirðu þyrir
stöðu og hlutleysi Kjaranefndar.
Okkar félag lagði fram sína kröfugerð
í hátt við rammasamninginn, þ.e. byggði á
þeirri reglu, að í meginatriðum skyldi r
röðun fara eftir því, sem áður hafði veriði,
en þó væri sjálfsagt að taka upp og
endurskoða ef gild rök lægju fyrir breytingu
á röðun í launaflokka.
Við tókum það ráð að leggja fram skil-
greiningar fyrir flest öll störf innan
féiagsins, og við aðhæfðum þær skilgrein-
.ingar þeim launakjörum, sem fyrir hendi
eru. Einnig reyndum við að aðhæfa þær
launagreiðslum, og þá sérstaklega launa-
greiðslum hins opinbera, annað hvort innan
félagsins eða í öðrum félögum innan BSRB,
og töldum það vera gildar ástæður til að
krefjast hækkana fyrir einstaklinga. Þetta
náði aðeins til hluta af félagsmönnum.
Skilgreiningarnar fengum við að vísu
dæmdar í úrskurði Kjaranefndar, en því mið-
ur var búið að klúðra þeim, og þrengja þær
miklu meira en æskilegt er að okkar dómi.
Þessar þrengingar virka oft rúðurávið
eftir launastiganum, og það brýtur hrein-
lega í bága við rammasamninginn, þar sem
regir, að enginn skuli laakka í launaflokki.
Það er hins vegar alveg rétt, sam haldið
er fram, að skilgreiningar okkar eru noldc-
uð opnar. Menn geta oft lesið sig, miðað
við starf sitt, í tvo, þrjá launaflokka.
Þetta tel ég vera eðlilegt, því þótt menn
vinni nokkurn veginn sömu störf, þá getur
verið nauðsynlegt að beita að einhverju
leyti persónumati við röðun, enda erfitt
að lýsa störfum það nákvæmlega í orðum, að
fyllsta réttlæti verði á því byggt. Það
hefur:' einnig oft viljað brenna við á’