Víkurfréttir - 17.03.2021, Blaðsíða 18

Larz.is:
Fegurðin
í smáatriðunum
Flestir tengja nafn Einars Lars Jónssonar við knattspyrnu
en þessi knái Keflvíkingur hefur haft knattspyrnuþjálfun
hjá Keflavík að aðalstarfi í meira en áratug. Lars hefur tvær
alþjóðlegar þjálfaragráður UEFA A og UEFA ELITE. Hann er auk
þess með B.A. gráðu í heimspeki frá Háskóla Íslands og
lærði ítölsku við Ca ́Foscari háskólann í Feneyjum.
Lars hætti hins vegar allri þjálfun síðasta haust og lét
gamlan draum rætast – í honum blundar nefnilega hlið sem
fáir þekkja en Lars er náttúruunnandi og áhugaljósmyndari
með næmt auga fyrir smáatriðunum sem við hin tökum
sjaldnast eftir. Myndirnar hans eru einstakar og hefur hann
opnað vefsíðuna larz.is með myndum sínum.
„Ég hef haft þessa ljósmyndadellu
síðan svona 2006,“ segir Lars þegar
hann er spurður út í áhuga sinn á
ljósmyndun. „Þetta byrjaði fyrst á
gamla Nokia-samlokusímann minn.
Þá var ég með símann á lofti að
taka mynd af hverju sem er, vinir
og fjölskylda skildu ekkert í mér.
Myndefnið var mjög fjölbreytt,
allt sem hafði litadýrð, falleg form
og áferð vakti athygli mína. Ég var
mestmegnis að skoða þetta smáa og
reyna að taka eftir fegurðunni sem
er allt í kring. Þetta eru nærmyndir
af náttúru.“
– Ertu búinn að dufla við þetta
síðan 2006 – í tólf, þrettán ár?
„Þetta lagðist nú í dvala í svolítinn
tíma. Ég var „all in“ þarna fyrst en
svo átti fjölskyldan og fótboltinn
hug minn allann, ég var bara þar.
Þetta blundaði samt í mér en maður
hugsaði alltaf: „Þetta er svo mikið
bull – að hanga út í móa, takandi
myndir af einhverju grjóti.“ Það
var svolítið hlegið að þessu og flest
nei-in voru svona í kringum mann.
„Þetta er ekki nógu öruggt“ og „þú
ert ekki að fara að verða einhver
listamaður“ svo ég setti þetta til
hliðar. Þetta hefur samt alltaf verið
þarna og ég get bara ekki hugsað um
þetta lengur – ég þarf bara að koma
þessu frá mér. Mér líður vel þegar
ég er að skapa og mér finnst gaman
að fara einn út að labba í einhvers
konar náttúruskoðun. Maður er ekki
á leiðinni neitt heldur bara að skoða
umhverfi sitt, að vera í núinu. Til-
finningin þegar maður er einn í nátt-
úrunni er mögnuð, athyglin eykst
gríðarlega og stundum fara hárin að
rísa og ef einhver kemur að manni
í þessu ástandi þá getur manni
brugðið alveg þvílíkt,“ segir Lars og
það skín í gegn hversu mikla ástríðu
hann hefur fyrir þessari listsköpun
sinni. „ Núna er kominn tími og ég
ákvað að opna heimasíðuna með
hjálp góðra manna. Svo er ég búinn
að vera að láta hina og þessa vita af
síðunni og það er búin að vera svo-
lítið traffík á henni upp á síðkastið.“
– Ertu þá ekki að undirbúa sýn-
ingu?
„Jú, mig langar að gera það. Það
er kannski bara rökrétt framhald
myndi ég halda. Ég hef selt nokkrar
myndir en það kostar peninga að
halda svona sýningu og ég verð að
nota ágóðann af myndunum til þess
að fjármagna sýninguna. Stefnum á
það í sumar.“
– Ertu að selja mörg eintök af hverri
mynd?
„Ég ætla að selja 52 eintök af hverri
mynd.“
– Af hverju 52?
„Fimm og tveir gera sjö og talan sjö
er mér mikilvæg. Svo hefur þetta
eitthvað með vikurnar, fæðingardag
og fleira að gera. Það er eitthvað við
töluna sjö sem heillar mig.” Ég ætla
að gera fimm myndir í hámarks-
stærð t.d. [90 sm x 135 sm], þannig
að þær verða í aðeins veglegri útgáfu
heldur en hinar 47. Ef það myndi
gerast að ég yrði einhvern tímann
eitthvað nafn, þá myndi ég fækka
eintökunum en við byrjum þetta
svona. Næsta sería af myndum yrði
kannski 25.
Pappírinn sem myndirnar eru
prentaðar á er mjög vandaður. Hann
er mattur og virkar stundum eins og
það sé einhver þrívídd í myndunum.
,,Mér finnst myndirnar koma enn
betur út á pappírnum en þær gera á
skjánum,“ segir Lars og blaðamaður
getur tekið undir það því hann velti
einmitt fyrir sér hvort einhver áferð
væri á myndunum.
Lars hefur mest verið að taka
myndir á Suðurnesjum. „Ég fer á
Bergið, í fjörurnar, út á Stafnes og
víðar. Svo hef ég farið eina ferð
austur þegar ég var að vinna fyrir
KSÍ, þá þurfti ég að ferðast um allt
landið og ég nýtti tækifærið og
heimsótti Ásbyrgi og Atlavík. Þetta
hefur ekki verið þannig að ég farið
í sérstakar ferðir út á land eingöngu
til að mynda, ég hef frekar gripið
tækifærið þegar það gefst. Kannski
er komin tími til þess núna, loksins
þegar þetta er orðið raunverulegt.
Það eru svo margir fallegir staðir
á Íslandi sem mann langar að ljós-
mynda. Svo er það líka listin að finna
fegurðina í ljótleikanum, ég hef tekið
margar myndir af ryði sem er að
brotna niður eða hlutum sem eru
jafnvel við það að rotna. Þar er oft
mikið myndefni að finna.“
– Þú hefur ekki verið einn af
þessum tólf þúsund sem fóru að
klappa hvalnum og mynda?
„Nei, ég gerði það ekki. Ég að spila
golf í Leirunni og það var þvílíkur
straumur af fólki þar, maður var í
því að segja fólki að hvalurinn væri
ekki í Leirunni heldur við golfvöllinn
í Sandgerði,“ segir Lars og brosir.
Falda fjársjóði er
víða að finna
– Þannig að þú ert hættur allri
þjálfun og þetta tekið við?
„Ég er alla vega atvinnulaus sem
stendur, svo neyðin kennir naktri
konu að spinna. Ég hef þetta og mér
finnst ég hafa eitthvað fram að færa.
Það er ekkert öllum sem finnst þetta
flott en ég hef samt trú á þessu.
Þetta er líka eitthvað sem heltekur
mig, þegar ég er að vinna í þessu þá
gleymi ég stað og stund. Mér líður
vel í sköpunarferlinu og langar að
gera meira.“
Lars segist hafa ferðast mikið með
foreldrum sínum sem barn, “ég held
að þessi náttúruskoðun hafi byrjað
þar. Svo bjó ég á Heimavöllum 7
og hafði móann í bakgarðinum hjá
mér. Þá var maður oft úti í móa,
klifrandi í trönum og alltaf skoðandi
eitthvað. Þegar ég fer út að mynda
þá er ég í fjársjóðsleit, það er falinn
fjársjóður víða. Ég myndi ekki segja
að það væri einhver djúp merking að
baki myndanna, ég er bara að reyna
að fanga fegurð. Ég sé fallega liti,
áferð og sérkennileg form sem gefa
ákveðna möguleika. Það er hægt að
segja að megnið af myndunum séu
abstrakt-myndir. Túlkunin er opin,
þú sérð eitthvað en ég gæti kannski
séð eitthvað allt annað. Mér finnst
það áhugavert að myndirnar veki
ímyndunaraflið. Ég vinn ljósmynd-
irnar mismikið í tölvunni, styrki liti,
kalla fram skugga eða birtu. Sumar
spegla ég en aðrar ekki og mjög mis-
jafnt hvað fólki finnst um þær en
yfirleitt finnur það eitthvað við sitt
hæfi því þær eru fjölbreyttar.“
Þótt stutt sé síðan Lars setti
síðuna í loftið hefur hann selt þó
nokkur af verkum sínum. Sem dæmi
hefur Arion banki keypt verk eftir
hann. „Listavinir Arion banka keyptu
mynd eftir mig, eitt af fjörutíu
verkum sem mörg hver voru eftir
mjög þekkta listamenn. Ég er mjög
stoltur af því að hafa komist í þann
hóp.“
Larz með zetu
– Segðu mér, af hverju larz.is með
zetu?
„Helsta ástæðan fyrir því er hrein-
lega að lars.is var upptekið. Mamma
vildi hins vegar skíra mig Einar Larz
með zetu en mannanafnanefnd vildi
ekki leyfa það. Þannig að mútta er
mjög sátt við þetta.“
Villtist af leið
„Ég villtist af leið og náði ákveðnum
botni árið 2010. Það endaði í með-
ferð á Staðarfelli þar sem ég gekk
mikið um svæðið og tók myndir, það
var ákveðin þerapía fólgin í því.
Ég byrjaði þetta venjulega djamm
þegar ég var sextán ára, svo ágerðist
það bara og maður náði sér ekki ein
hvern veginn út úr þessari rútínu.
Svo var maður allt í einu kominn
á einhvern stað sem ég vildi ekki
vera á. Ég var búinn að kynnast
kærustunni minni, henni Hönnu
Rún Viðarsdóttur, og eignast með
henni þrjú börn áður en ég stoppaði.
Ég hefði örugglega ekki stoppað
nema af því að hún hjálpaði mér,
hún hefur staðið þvílíkt með mér í
gegnum erfiða tíma. Þannig að ég á
henni mikið að þakka – og auðvitað
mömmu og pabba,“ segir náttúru-
unnandinn Lars að lokum.“
Jóhann Páll Kristbjörnsson
johann@vf.is
Lars með fjölskyldnni sinni, Hönnu Rún Viðarsdóttur,
Óliver (sextán ára), Þórunni Önnu (þrettán ára), Ólöfu
Rún (ellefu ára) og Einari Steini (átta ára).
Lars við verkið Fenris. Ljósmyndin er tekin inn í bergið
þegar verið var að meitla í það fyrir Skessuhelli. VF-mynd: JPK
Myndin Týndur sem tekin
var á Staðarfelli 2010.
Nokkrar af myndunum á Larz.is
18 // vÍkurFrÉttir á suðurNEsJuM Í 40 ár