Skessuhorn - 10.02.2021, Blaðsíða 15

MIÐVIKUDAGUR 10. fEbRúAR 2021 15
Lagnaþjònusta
Vesturlands ehf.

Alhliða þjónustufyrirtæki
á sviði pípulagna
Sendu okkur verkbeiðni à
lagnavest@gmail.com eða hafðu samband
við okkur í síma 787-2999
Lilja Sigurðardóttir rithöfundur
er mörgum að góðu kunn en bæk-
ur hennar hafa notið vinsælda og
komið út á fjölmörgum tungumál-
um um heim allan. Þríleikur henn-
ar um kókaínsmyglarann Sonju og
bankakrimmann Öglu; Gildran,
Netið og búrið, er nú í vinnslu fyr-
ir sjónvarp og nýi bókaflokkurinn
sem hófst með bókinni Helköld sól,
hélt áfram fyrir þessi jól með blóð-
rauðum sjó. bækurnar þekkja marg-
ir en hins vegar vita færri að Lilja
er fædd og uppalin fyrstu árin sín
á Akranesi. „Það er rétt. foreldrar
mínir; Sigurður Hjartarson og Jón-
ína Kristín Sigurðardóttir, fluttu á
Akranes með þrjú börn árið 1969
þegar pabbi tók við skólastjórastöðu
í gamla gagnfræðaskólanum. Hann
var þar skólastjóri þangað til 1977
þegar við fluttum burt. Mamma var
húsmóðir og brá sér í síld og annað
tilfallandi öðru hverju en var aðal-
lega að hugsa um heimilið og okkur
börnin og hafði önnur börn í pöss-
un sem dagmamma. Meðal annars
prakkaralega tvíbura sem áttu eftir
að gera það gott í fótboltanum. Það
var oft gaman hjá okkur á æskuár-
unum á Akranesi,“ segir Lilja.
Fríkkaði fljótlega
„Ég fæddist 1972 með naflastreng-
inn þrívafinn um hálsinn, blá í
framan og fremur ljót ef eitthvað er
að marka lýsingar pabba. En svona
ef ég skoða myndir frá æsku minni
þá fríkkaði ég fljótlega. Allar mín-
ar fyrstu minningar eru frá Akra-
nesi og það eru góðar minningar.
Við bjuggum á horni Vesturgötu
og Stillholts, umkringd góðu fólki
þar sem samgangur var mikill og
krakkar rápuðu milli húsa og fóru
í útileiki á kvöldin. bærinn og nátt-
úran í kring á stað í hjarta mínu og
persónuleika. Mér finnst sérstak-
lega gaman núna þegar Eva björg
er að ryðja sér til rúms sem höfund-
ur að Akurnesingar eigi tvær glæpa-
konur!“
Gul-svörtu gallarnir
flottastir
Þegar Lilja var fimm ára fluttist
hún ásamt fjölskyldunni og bjuggu
þau í framhaldinu í nokkrum lönd-
um m.a. vegna rannsóknarstarfa
föðurs hennar. „Við fluttum fyrst
til Svíþjóðar og svo til Reykjavíkur
og síðan aftur til Svíþjóðar og það-
an til Mexíkó. Eftir Mexíkó bjugg-
um við í Kópavogi í nokkur ár en
svo þegar ég var unglingur fluttum
við til Spánar. Þetta er svo skrýt-
in fjölskyldu- og flutningasaga að
ég lendi alltaf í erfiðleikum með
að svara þegar fólk spyr mig hvað-
an ég sé.“ En er hún kannski bara
Skagakona? „Já, í rauninni ætti ég
bara að fara að svara því þannig.
Mér hefur fundist að ég ætti varla
rétt á því að kalla mig Skagamann
þar sem ég flutti burt fimm ára og
gekk aldrei í skóla þar eða svoleiðis.
En ég held ennþá með ÍA og finnst
gulu og svörtu gallarnir alltaf flott-
astir, svo kannski er ég Skagamað-
ur. Ef það dugar að vera Skagamað-
ur í hjartanu.“
Á heima þar sem hún
er stödd
Sjálf segir Lilja að ferðalögin hafi
gert margt fyrir sig. Hún hafi
kynnst mörgu skemmtilegu fólki
og þar af leiðandi átt í litlum erfið-
leikum með að aðlagast nýjum að-
stæðum. „Það er skringilegt hvað
það að flytja oft á milli staða sem
barn gerir mann aðlögunarhæfan.
Mér finnst ég eiginlega eiga heima
allsstaðar. bara þar sem ég er stödd
þá stundina. Ég á auðvelt með að
kynnast fólki og læt hvorki ólíka
menningu eða lífssýn standa í vegi
fyrir því. Ég hef líka mikinn áhuga
á dýrum og plöntum og náttúru og
er fremur forvitin um nýja staði og
staðhætti.“
Deila húmor
og lífsviðhorfi
„Ég bý nú við Elliðavatnið ásamt
Margréti Pálu konunni minni en
við höfum verið saman í 29 ár.
Hún er frumkvöðull í menntamál-
um og mikill orkubolti á meðan ég
er rólegri týpan í þessu sambandi.
Við erum mjög ólíkar, bæði í pers-
ónuleika og svo er líka 15 ára ald-
ursmunur á okkur en við eigum
skringilega vel saman. Við deilum
húmor og lífsviðhorfi, sem virð-
ist vera það sem skiptir máli. Svo
býr með okkur gamall hundur sem
heitir Dr. Árni því hann er með
doktorsgráðu í hundafræðum, ægi-
lega gáfaður og góður vinur. Og
síðasta sumar lét ég drauminn ræt-
ast og fékk mér hænur. Þær eru svo
skemmtilegar og það er mikil dá-
semd að fá ný egg á hverjum degi
og Magga Pála er kolfallin fyrir
þeim líka.“
Skilgreinir sig sem
spennusagnahöfund
En nú að rithöfundaferlinum. Lilja
gaf út sína fyrstu bók árið 2009 og
nú eru bækur hennar orðnar átta
talsins. „Ég skrifaði mína fyrstu
glæpasögu 2009, eftir að bókaforlag
auglýsti eftir handritum að glæpa-
sögum, og síðan eru þær orðnar átta
talsins, þar af ein á ári undanfarin
sex ár. Ég hef líka skrifað dramatískt
sviðsverk; Stóru börnin, sem varð
býsna vinsælt verk og fékk Íslensku
sviðslistaverðlaunin sem leikrit árs-
ins 2014. Ég hef líka skrifað talsvert
af sjónvarpshandritum og bráð-
lega fer það fyrsta af því að birtast
á skjám landsmanna. En glæpasög-
Segist vel geta skilgreint sig sem Skagakonu
Rætt við Lilju Sigurðardóttur sem gengur hefur vel á ritvellinum
Íslensku glæpasagnaverðlaunin hefur Lilja fengið tvisvar sinnum; fyrir Búrið 2017
og fyrir Svik 2020. Hér er hún með nýjustu bókina; Blóðrauðan sjó.
urnar eiga hug minn og hjarta. Það
er einhver sérstök lestraránægja
sem fylgir því að lesa glæpasögur.
Ég veit ekki hvort það er heilaleik-
fimin sem ráðgátan skapar manni
eða hvort það er spennan sem lað-
ar. Ég hef skilgreint mínar bækur
sem spennusögur eða það sem kall-
ast á ensku Thriller. Þá fylgist mað-
ur með framvindunni jafnóðum og
hún gerist og frásagnarmátinn er
yfirleitt hraður og mikið í húfi.“
Elskar að segja sögur
bækur Lilju hafa notið mikilla vin-
sælda. Hún hefur einnig skrif-
að leikrit. fyrir þessi verk sín hef-
ur hún fengið fjölda verðlauna og
bækur hennar verið gefnar út er-
lendis. En er hægt að lifa af því að
sitja við skriftir? „Já, ég er ein af
þeim heppnu sem hefur gengið vel.
bækurnar mínar hafa fengið afskap-
lega góðar viðtökur og gagnrýni og
koma nú út á tólf tungumálum. Það
eru mikil forréttindi að geta skrifað
á því örtungumáli sem íslenskan er
en um leið haft aðgang að lesend-
um í fleiri löndum. Það gerir mér
kleift að vinna eingöngu við rit-
störf. Ég er afskaplega þakklát fyrir
það og minni mig oft og iðulega á
að það er ekki sjálfsagt.“
Er mikill munur á að skrifa fyrir
leikhús og sjónvarp annarsvegar og
háspennusögur hins vegar? „Já og
nei. Tæknin er ólík og þegar mað-
ur skrifar fyrir sjónræna framsetn-
ingu er ekkert rými til að lýsa innra
lífi eða hugsunum persónanna og
því verður allt að koma fram í því
sem þær segja á meðan að í skáld-
sögu er allt rými heimsins til að lýsa
hugsunum og tilfinningum. En svo
eru aðrir hlutir sameiginlegir með
því að skrifa leikrit, sjónvarpsþætti
og glæpasögur eins og til dæmis
strúktúrinn eða formið sem verð-
ur að vera sterkt og sagan verður
að lúta því. Annars virkar sagan
ekki fyrir áhorfandann eða lesand-
ann. Ég hef mjög gaman af strúktúr
vegna þess hve hann er mikil glíma.
fólk talar stundum um að glæpa-
sögur séu formúlubókmenntir. Það
er að hluta til rétt en þeir einir tala
um það af fyrirlitningu sem ekki
hafa prófað að skrifa glæpasögu.
Það er nefnilega ekki mjög auðvelt
að láta söguna lúta strúktúr sem
gengur upp. En að skrifa er það
skemmtilegasta sem ég geri og þá
er mér eiginlega sama fyrir hvaða
miðil það er. Ég einfaldlega elska
að segja sögur,“ segir Lilja Sigurð-
ardóttir að endingu.
se
Lilja Sigurðardóttir rithöfundur.
Glæpasagnahöfundar, þar á meðal tveir af Akranesi. F.v. Eva Björg Ægisdóttir,
Lilja Sigurðardóttir, Yrsa Sigurðardóttir og Ragnar Jónasson.
VÍKURVAGNAR EHF.
Víkurvagnar ehf. | Hyrjarhöfða 8 | 110 Reykjavík
Sími 577 1090 | vikurvagnar.is | sala@vikurvagnar.is
Setjum undir á staðnum
Dráttarbeisli