Morgunblaðið - 04.01.2021, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. JANÚAR 2021
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Húsviðhald
með
morgun-
nu
✝ Hanna GretaHalldórsdóttir
fæddist á Akureyri
13. október 1938.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Hlíð
Akureyri þann 23.
desember 2020.
Hanna Greta var
dóttir hjónanna
Halldórs Ólafs-
sonar, f. 02.02.
1914, d. 23.07.
1999, og Sigurrósar Finn-
bogadóttur, f. 22.10. 1918, d.
15.06. 1990. Hanna Greta giftist
Agnari Jónssyni og eignuðust
þau fjögur börn: Sigurveig Rósa
gift Þorgrími Sverrissyni og
eiga þau þrjár dætur. Ævar
Ingi giftur Rakel Gunnþórs-
dóttur og eiga þau þrjár dætur.
Jóhanna María gift Unnsteini
Kárasyni og eiga þau tvær dæt-
ur. Berglind Ósk
gift Hans Óla
Rafnssyni og eiga
þau tvö börn. Hann
Greta átti 13 lang-
ömmubörn. Hanna
Greta og Agnar
skildu.
Hanna Greta ólst
upp á Akureyri og
í Öxarfirði, bjó síð-
an á Fáskrúðsfirði,
í Reykjavík og
eyddi ævikvöldinu á Akureyri.
Hún var húsmóðir og verka-
kona og starfaði lengst af við
fiskvinnslu og ræstingar.
Útför Hönnu Gretu fer fram
frá Akureyrarkirkju 4. janúar
2021. Stytt streymi frá útför:
https://tinyurl.com/yybfk6f4/.
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
Það eru endalausar minningar
sem koma upp í hugann núna þeg-
ar samferð okkar lýkur. Móðir
mín var um margt einstök kona.
Mér er efst í huga þakklæti fyr-
ir allt það sem hún bæði var og
gerði fyrir mig og mína.
Við vorum svo lánsöm að
mamma flutti til Akureyrar ári á
eftir minni fjölskyldu og hér höf-
um við átt ómetanlegar stundir
saman, farið í löng og stutt ferða-
lög svo ekki sé minnst á bíltúrana
okkar eftir að hún fór á Hlíð en áð-
ur en Covid tók af okkur alla
stjórn þá fórum við í bíltúr um
helgar, fengum okkur pylsu, rúnt-
uðum um Eyjafjörðinn og rædd-
um um allt milli himins og jarðar
og hlógum endalaust. Mamma var
húmoristi og oft höfum við velst
um af hlátri yfir bæði stórum og
litlum atriðum sem okkur þóttu
svakalega fyndin. Hún gerði líka
hiklaust grín að sjálfri sér. Ég hef
ekki tölu á öllum sögunum sem til
eru um ökufærni móður minnar en
það var samdóma álit hennar og
annarra sem til þekktu að hún
væri ekki besti bílstjórinn. Í gegn-
um alla sína sjúkrasögu missti
mamma aldrei dampinn og var
alltaf tilbúin til þess að berjast og
leggja mikið á sig til að bera sigur
úr býtum, sama hvort baráttan
snerist um kransæðastíflu,
lungnakrabbamein, krabbamein í
heila eða útlimamissi. Hanna
Greta gafst aldrei upp, komst aft-
ur á ról og hélt áfram að plana allt
sem hún ætti eftir að gera.
Mamma átti yndislegar vinkon-
ur sem hafa verið duglegar að
halda sambandi við hana líka eftir
að veikindi hennar fóru að ágerast
og meira að segja dreif Hrönn vin-
kona hennar hana með sér til Par-
ísar sumarið 2017. Þá var mamma
komin í hjólastól og þurfti mikla
aðstoð en þær vinkonurnar létu
það ekki stöðva sig og áttu góðan
tíma saman í París.
Hún var alltaf tilbúin til að gera
allt sem hún gat fyrir alla þá sem á
þurftu að halda og taldi ekki eftir
sér aukaskrefin við það. Henni
voru börn, barna- og langömmu-
börn afar hugleikin og öll eigum
við dásamlegar minningar um
hlýjan faðm og hughreystandi orð
þegar eitthvað bjátaði á hjá okkur.
Svo ekki sé minnst á hrósið sem
hún var óspör á þegar vel gekk.
Stundum hef ég velt fyrir mér
hvað hefði hreinlega orðið um okk-
ur ef amma Greta hefði ekki verið
til staðar. Áhrif þessarar konu á líf
okkar allra hafa verið ótrúleg.
Síðustu þrjú æviár sín naut
mamma góðrar umönnunar
starfsfólks á Furu- og Beykihlíð á
Hlíð á Akureyri og fyrir það erum
við afar þakklát.
Nú hefur einstök kona lokið vist
sinni hér hjá okkur en hún mun
ætíð lifa í hjarta okkar.
Hversu þreytt sem þú varst,
hvað sem þrautin var sár,
þá var hugur þinn samt
eins og himinninn blár:
eins og birta og dögg
voru bros þín og tár.
Og nú ljómar þín sól
bak við lokaðar brár.
(Friðmey Guðmundsdóttir)
Jóhanna María.
Þegar húmið hafði dregið sæng
sína yfir fjöll og dali, grundir og
haga síðdegis á Þorláksmessu
sofnaði mamma mín svefninum
langa. Hún var orðin lúin á líkama
en andinn ávallt sterkur. Þótt
mamma hafi alla tíð verið nett og
smá að vallarsýn var persónuleiki
hennar stór og sterkur, og skarðið
sem hún skilur eftir í hjörtum okk-
ar fjölskyldunnar ekki í neinu
samræmi við líkamsstærð hennar.
Skarðið verður ekki fyllt nema þá
einna helst með ógrynni góðra
minninga sem ylja og gleðja rétt
eins og hún sjálf gerði í lifanda lífi.
Mamma fæddist á Akureyri og
ólst þar upp ásamt því að dvelja
langdvölum hjá ömmu sinni í Öx-
arfirði. Hún leit alltaf á Norður-
land sem sínar heimaslóðir og því
lá það beinast við í hennar hjarta
að eyða ævikvöldinu þar.
Mamma vann lengst af við fisk-
vinnslu þegar ég var að vaxa úr
grasi, en þar komu tímabil þegar
mikið var að gera og vinnudagur-
inn langur og þegar heim var kom-
ið eftir margra klukkustunda
vinnu tóku við heimilisstörf, fjórir
krakkar að stjaka til og frá, baka
skúffuköku, prjóna nokkrar um-
ferðir í peysu sem var á prjónun-
um og jafnvel sest við saumavél
um stund. Mamma saumaði föt á
okkur systkinin, fallega kjóla og
kápur á okkur systur og jakkaföt á
drenginn sinn og svo áttum við
ávallt fallegar útprjónaðar peysur.
Allt unnið af vandvirkni og alúð og
mest á þeim tíma sólarhrings þeg-
ar aðrir sváfu.
Mamma mín var líka svo rík af
brjóstviti, þessu næmi og tilfinn-
ingu fyrir því hvernig öðru fólki
leið og hvað var best að segja, gera
og haga sér við hinar mismunandi
uppákomur lífsins. Og hún var for-
dómalaus, hún dæmdi aldrei nokk-
urn mann, allir fengu tækifæri og
svo ný tækifæri í hennar hjarta.
Þá var mamma mín glaðvær
kona og sá spaugilegar hliðar á
mörgum málum. Hún gerði góð-
látlegt grín að sjálfri sér eins og
þegar hún varð fyrir því óláni að
taka þurfti af henni vinstri fótinn
hafði hún orð á því að hún þyrfti að
komast í kynni við einhvern sem
hefði tapað hægri fæti og notaði
skó nr. 38, þá gætu þau keypt sér
saman skópar.
Hún var afar góð amma. Hún
elskaði barnabörnin sín og vildi
allt fyrir þau gera. Líkt og vet-
urinn þegar hún var á milli íbúða
þá bjó hún inni á mínu heimili með
minni fjölskyldu og er þetta tími
sem var, og er, börnunum mínum
svo dýrmætur. Mamma sagði
stundum að þetta hefði verið vet-
urinn sem hún fór að sofa klukkan
níu á hverju kvöldi því þegar
krakkarnir fóru í háttinn var við-
kvæðið: „amma, ertu að koma?“
og amma fór með þeim inn, las fyr-
ir þau og þau kúrðu í ömmubóli í
hlýjunni.
Og nú er mamma mín farin í
Sumarlandið, þar gengur hún um
á báðum fótum, tínir sér fallegan
blómvönd og hittir alla þá sem
farnir voru á undan. Þessu trúði
hún sjálf og mér er það huggun að
trúa því líka.
Hjartans kveðjur til þín að
ferðalokum elsku mamma mín.
Þín dóttir,
Berglind Ósk.
Elsku amma. Skemmtilegu,
yndislegu og misgáfulegu minn-
ingarnar um þig streyma yfir okk-
ur þessa dagana og er ótrúlega
sárt að hugsa um að þær verði
ekki fleiri. Við plönuðum saman að
árið sem er að líða ætti að vera frá-
bært og ætluðum við að njóta
þessa í botn saman án frekari
veikinda. En því miður urðu sam-
verustundirnar allt of fáar hjá
okkur á árinu og gleðin yfir því að
þú fengir bólusetningu milli jóla
og nýárs varði stutt. En við vonum
það svo innilega elsku amma að þú
sért dansandi um á fótunum þín-
um tveimur núna syngjandi Alli,
Palli og Erlingur hátt og snjallt
svo allir hrökkvi í kút. Þú verður
alltaf fyrirmyndin okkar í lífinu,
elskum þig til tunglsins og til
baka.
Telma Ýr og Unnur Ósk.
Elsku amma Greta. Ég hef
elskað þig allt mitt líf. Þú varst
besta langamma í heimi og ég á
eftir að sakna þín mjög mikið.
Kveðja,
Christian Rafn og
Alexander Rafn.
Elsku amma þurfti að þola ým-
islegt í lífinu, ýmis áföll og röð al-
varlega veikinda sem hefðu dregið
marga yfir í sumarlandið góða en
alltaf stóð hún upp aftur, þvert á
allar spár. Henni var iðulega líkt
við ketti í þeim efnum, að hún
hefði fengið níu líf í vöggugjöf, sem
hún svo sannarlega nýtti. Okkur
hefur orðið tíðrætt um að hún hef-
ur ekki viljað að skilja okkur eftir
ein fyrr en við værum tilbúin og
fær um að sjá um okkur sjálf.
Flest ef ekki öll barnabörnin
bjuggu hjá henni á einhverjum
tímapunkti, slíkt hefði bugað
marga en hún stóð ávallt keik.
Greta amma sýndi okkur barna-
börnunum ávallt skilning og þol-
inmæði, sama hvað gekk á. Hún
dæmdi aldrei og oftast fengum við
úrlausnir á okkar málum á yfir-
vegaðan og sanngjarnan hátt. All-
ir voru jafnir í hennar huga og
gerði hún aldrei upp á milli barna-
barna né langömmubarna og
fylgdist vel með hvað væri að ger-
ast í okkar daglega lífi alveg fram
á síðasta dag.
Við eigum margar og dýrmæt-
ar minningar um Gretu ömmu,
margar af þeim teljast ekki hæfar
til prents en ylja hjörtum okkar
engu að síður. Bílferðir með ömmu
eru þó frægar, glæfralegur akstur
hennar er iðulega hlátursefni og
flestir með varanlegt handarfar á
miðjum búk þar sem hún taldi bíl-
belti ekki nægilega vörn. Miðað
við aksturlag hennar skyldi engan
undra.
Elsku Greta amma, við elskum
þig og þín verður ávallt saknað.
Hanna, Þórunn og Agnes.
Elsku amma Greta, ég er inni-
lega þakklátur fyrir að hafa fengið
að kynnast þér, þú lést mér alltaf
finnast ég velkominn og nærvera
þín var svo góð.
Moaz Salaheldin Abdallah
Mahmoud.
Elsku hjartans amma okkar
hefur nú kvatt þessa jarðvist.
Amma Greta var okkur svo dýr-
mæt. Hún gerði allt fyrir okkur
barnabörnin sín, sýndi okkur svo
mikla hlýju og við áttum alltaf
skjól hjá henni og fyrir það berum
við djúpstætt þakklæti í hjartanu
til hennar. Öll okkar æskuár eru
lituð af yndislegum minningum
um ömmu og munu þær minning-
ar ylja okkur um ókomna tíð.
Við kveðjum þig, kæra amma,
með kinnar votar af tárum.
Á ást þinni enginn vafi,
til okkar, við gæfu þá bárum.
Horfin er hönd þín sem leiddi,
á hamingju- og gleðifundum,
ástúð er sorgunum eyddi,
athvarf á reynslustundum.
Margt er í minninga heimi,
mun þar ljósið þitt skína.
Englar hjá guði þig geymi,
við geymum svo minningu þína.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt elsku amma.
Þín barnabörn,
Ellen Rós og Unnar Ari.
Elsku systir mín. Nú þegar ég
skrifa þessar línur eru nokkrir
dagar frá andláti þínu og ég er
engan veginn búin að meðtaka
það. Af og til er ég næstum búin að
taka upp símann og hringja í þig
til að segja þér ýmsar fréttir og
bara til að spjalla, en mér fannst
svo gott að tala við þig.
Ég man fyrst eftir þér þegar við
vorum búsett í Reykjavík og þú
sóttir mig á barnaheimilið (leik-
skóla) á hjóli og varst svo góð við
mig, svona eins og önnur mamma
mín. Svo skildi leiðir þegar for-
eldrar okkar skildu og ég fór til
föðursystur okkar norður í land í
fóstur. Man svo vel eftir því þegar
þú sendir mér pakka, mér fannst
það svo spennandi.
Eftir að þú fluttir til Akureyrar
fyrir mörgum árum náðum við svo
vel saman og rifjuðum upp hvor
fyrir annarri ýmislegt gamalt. Þú
fluttir í næsta nágrenni við mig og
við heimsóttum oft hvor aðra og
áttum svo margar góðar stundir
saman.
Þú gekkst í gegnum mikil veik-
indi á nokkrum árum en hafðir þig
alltaf í gegnum þau. Ein lítil
frænka þín komst svo skemmti-
lega að orði þegar þú lentir í því að
missa annan fótinn: „Gréta lendir
alltaf í öllu í þessari fjölskyldu“. Þú
varst svo sannarlega algjör nagli,
kerla mín.
Mér fannst mjög erfitt þegar
kom að því að þú þyrftir að fara á
hjúkrunarheimili en annað var
ekki í stöðunni eins og hún var.
Þetta ár er búið að vera mjög erf-
itt út af Covid, en við töluðum þá
bara saman í síma.
Elsku Jóhanna mín. Mikið sem
þið Unnsteinn reyndust mömmu
þinni vel. Hún var sko aldeilis rík
að eiga ykkur að. Þið gerðuð svo
sannarlega allt fyrir hana sem þið
gátuð til að létta henni lífið og veit
ég að hún kunni vel að meta
gæsku ykkar og glettni.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Sibba, Ævar, Jóhanna,
Begga og aðrir afkomendur. Við
höfum öll misst mikið. Hún systir
mín var svo sannarlega stolt af
ykkur öllum.
Megi góður Guð umvefja þig,
systir mín.
Saknaðarkveðja,
Herdís Halldórsdóttir.
Hanna Greta
Halldórsdóttir
Við viljum minn-
ast Röddu okkar
með fáeinum orðum
með þakklæti fyrir
samfylgdina. Alltaf var gott að
koma í Suðurbyggðina og njóta
hennar hlýja viðmóts og gestrisni.
Radda var víðlesin og mikill fag-
urkeri. Þau hjónin Radda og Pét-
ur ferðuðust um víða veröld sem
var óvenjulegt í okkar æsku og því
mátti finna marga áhugaverða og
framandi hluti á heimili þeirra
sem vöktu óskipta athygli og for-
Ragnheiður Dóra
Árnadóttir
✝ RagnheiðurDóra Árnadótt-
ir fæddist 8. júlí
1933. Hún lést 13.
desember 2020.
Útför Ragnheið-
ar fór fram 18. des-
ember 2020.
vitni okkar barnanna
í fjölskyldunni. Nú
hefur Radda lagt af
stað í sína hinstu
ferð og hver veit
nema þar bíði henn-
ar ókannaðar slóðir.
Í Vonarstræti vakir
stjarnan mín
er veröld dagsins
hljóðnar, birtan dvín.
Og lítil ský sem lifa
stundum hátt
þau líta um öxl og hverfa í suðurátt.
Ó, ljúfi vindur ljá mér vænginn þinn,
ég læt mér nægja annan …
annan – þú átt hinn.
(ÓHS)
Hjartans þakklæti fyrir allt og
allt,
Guðbjörg Kristín, Guðlaug
María og Sigríður María.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu
gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
Rut Petersen
Sigurhannesdóttir
✝ Rut PetersenSigurhannes-
dóttir fæddist 11.
ágúst 1927. Hún
lést 2. desember
2020.
Útför Rutar fór
fram 15. desember
2020.
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur
kærleika Guðs,
kærleika sem ekki
krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina,
kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ég votta fjölskyldunni mína
dýpstu samúð og þakka elskulegri
vinkonu samfylgdina.
Blessuð sé minning hennar.
Katrín J. Björgvinsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent er ráðlegt að senda myndina á net-
fangið minning@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar