Morgunblaðið - 13.01.2021, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. JANÚAR 2021
✝ Ágúst H. Guð-mundsson
fæddist á Patreks-
firði 26. ágúst
1967. Hann lést á
heimili sínu í Eyja-
fjarðarsveit 1. jan-
úar 2021.
Foreldrar hans
voru Ásgerður
Ágústsdóttir, fædd
14. apríl 1946 og
Guðmundur H.
Guðjónsson, fæddur 22. desem-
ber 1940.
Fósturfaðir Ágústar sem
gekk honum í föðurstað var
Guðmundur Jón Bergsveinsson,
fæddur 24. október 1944.
Eiginkona Guðmundar H.
Guðjónssonar er Dagný Péturs-
dóttir, fædd 20. mars 1949.
Uppeldissystur Ágústar sam-
mæðra: Ingveldur Guðmunds-
dóttir, fædd 15. apríl 1971 og
Ingibjörg Berglind Guðmunds-
dóttir, fædd 30. september 1977.
Systur Ágústar samfeðra:
Rósa Guðmundsdóttir, fædd 11.
mars 1979 og Védís Vandíta
Guðmundsdóttir, fædd 24. maí
1982.
Eiginkona Ágústar var Guð-
rún Gísladóttir, fædd 21. júní
flokka Þórs. Ágúst var formað-
ur unglingaráðs körfuknatt-
leiksdeildar Þórs í mörg ár og
sat í stjórn deildarinnar.
Hjónin Guðrún og Ágúst
stofnuðu líkamsræktarstöðina
Átak á Akureyri 2003 og ráku
allt til ársloka 2017.
Á Akureyri hélt Ágúst áfram
sjómennsku, var kokkur á Harð-
bak, en starfaði síðar hjá
Ásprenti og Kassagerðinni
þangað til hann stofnaði ásamt
fleirum fyrirtækið Neptune í því
skyni að gera út rannsóknar-
skip og þjónusta olíuiðnaðinn.
Ágúst var framkvæmdastjóri
fyrirtækisins á meðan heilsan
leyfði. Fyrir nokkrum árum
fékk hann hugmynd að smá-
virkjun innst í Eyjafjarðarsveit
og lét ekki deigan síga þrátt
fyrir erfiða baráttu við MND-
sjúkdóminn. Draumur Ágústar
rættist er Tjarnarvirkjun var
formlega tekin í notkun sum-
arið 2020.
Útförin fer fram frá Akureyr-
arkirkju í dag, 13. janúar, kl.
13.30.
Vegna aðstæðna verða aðeins
nánustu ættingjar og vinir við-
staddir.
Athöfninni verður streymt á
Facebook-síðunni: jarðarfarir í
Akureyrarkirkju, beinar út-
sendingar.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/y6k47h4a
Virkan hlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
1972. Ung felldu
þau hugi saman og
stóð sambúð þeirra
yfir í tæp 30 ár.
Börn Ágústar og
Guðrúnar eru: Ás-
gerður Jana, fædd
1. desember 1996,
Júlíus Orri, fæddur
1. september 2001,
unnusta: Glódís
Edda, fædd 1. mars
2003, og Berglind
Eva, fædd 23. september 2009.
Ágúst flutti ungur frá Pat-
reksfirði til Hafnarfjarðar, allt-
af kallaði hann sig þó Patreks-
firðing. Á Patreksfirði hóf hann
ungur sjómennsku og dvaldi í
góðu yfirlæti hjá ömmu Ingveldi
og afa Ágústi, öll sumur og há-
tíðir fram á unglingsaldur.
Körfuboltaferill hans hófst í
Hafnarfirði hjá Haukum. Fjöl-
skyldan flutti til Akureyrar þeg-
ar Ágúst var 16 ára, gekk hann
þá strax til liðs við Þór og lék
með meistaraflokki félagsins ár-
um saman. Hann þjálfaði meist-
araflokk Þórs um tíma og yngri
flokka félagsins um árabil.
Ágúst vann frábært starf, þótti
framúrskarandi þjálfari og var
mjög sigursæll með yngri
Elsku hjartans fallega ástin
mín.
Nálægð þín
Nálægð þín vakti bjartar sveiflur:
andrúmsloft hetju
með fagrahvel undir brámána
sem skoraði sjálfa þjáninguna á hólm.
Fingur þínir voru heitir líknstafir
er slævðu svaleggjar Dauðans
í krafti þess æðruleysis
sem helst veitir buguðum styrk og fró.
Nú glóir skyndilega ný fastastjarna
í bládjúpi næturhiminsins:
ástgjöf liðinna stunda
sem geislar frá sér lífi minninga.
(Jóhannes úr Kötlum)
Ég mun ætíð sakna þín og okk-
ar ástríka, fallega sambands.
Allar dýrmætu minningarnar
okkar geymi ég í hjarta mínu um
ókomin ár.
Takk fyrir allar okkar stundir
saman, allt sem þú gerðir fyrir
mig og með mér.
Ég passa fallegu börnin okkar
þrjú, þau eru hetjurnar okkar.
Ég elska þig, hvíl í friði.
Þín eina,
Guðrún.
Elsku besti pabbi. Ég man svo
vel eftir því þegar við fórum sam-
an í Monkey park á Tenerife og
við sáum górillu og þú reyndir að
æsa þig og lyftir höndum og
horfðir lengi í augun á henni og
þá stökk górillan á glerið og varð
öskureið og við fórum í hláturs-
kast á meðan en fólkinu sem var
þar fannst þetta ekki jafn fyndið.
Við hlógum lengi að þessu.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig.
Ég elska þig.
Þín
Berglind Eva.
Minn versti ótti varð að veru-
leiki þann 1. janúar 2021 þegar
elsku fallegi pabbi minn lét lífið.
Hann glímdi við MND í fjögur ár
og það er ekki hægt að finna
mann sem tók þessari erfiðu
áskorun með jafn góðu hugarfari
og hann. Hann hélt áfram með öll
sín verkefni og afrekaði mikið
þrátt fyrir sín veikindi. Já-
kvæðni, húmor, hugrekki og
styrkur skein af þér í þinni bar-
áttu og ég horfði á þig með aðdá-
unaraugum allan tímann.
Ég gæti ekki verið heppnari
með pabba en hann er og verður
alltaf langbesti vinur minn. Ég er
svo ótrúlega þakklátur fyrir allar
stundirnar, minningarnar sem
við áttum saman og allt sem hann
kenndi mér sem er nánast allt
sem ég kann.
Þú ert fyrirmyndin mín í einu
og öllu og efst í huga mér er
þakklæti!
Ég mun sakna þín endalaust
mikið og það vantar stóran part í
líf mitt þegar þú ert ekki hér en
sama hversu langt þú ert frá mér
munt þú alltaf vera fremst í
hjarta mínu.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
minn, þú átt svo sannarlega skil-
ið að fá að hvíla þig. Ég veit að þú
vakir yfir okkur fjölskyldunni.
Við munum öll gera þig stoltan.
Ég elska þig, pabbi minn, ég
er stoltur og heppinn að vera
Ágústsson.
Þinn sonur,
Júlíus Orri.
Elskulegi pabbi minn og besti
vinur, lífið er tómlegt án þín. Þú
varst tekinn frá okkur allt of
fljótt. Ég vildi að ég gæti sagt
þér aftur hversu mikið ég hef
alltaf dáðst að þér. Styrkinn og
baráttuviljann vantaði þig aldrei.
Ásamt því að berjast við MND
hugðir þú að mörgu, þar á meðal
virkjun inni í Eyjafjarðarsveit
sem varð að veruleika, enda
gastu afrekað allt sem þú ætlaðir
þér og varst magnaður leiðtogi.
Á sama tíma stóðstu þétt við bak-
ið á okkur fjölskyldunni og þér
þótti mikilvægast að öllum í
kring um þig liði vel. Hugarfar
þitt var engu öðru líkt og gat bor-
ið þig eins langt og mögulegt var.
Ég gæti talið upp svo margt
en ég minnist þess hversu hjarta-
hlýr, skemmtilegur og traustur
faðir þú varst. Dugnaður, já-
kvæðni, einlægni og húmor eru
einnig orð sem lýsa þér vel. Þú
varst mikill húmoristi og ég elsk-
aði ekkert meira en þegar þú
hlóst. Orð fá því ekki lýst hversu
mikið ég sakna þess að hlægja og
grínast með þér. Þú lést alla í
kringum þig finna að þeir skiptu
miklu máli og alltaf varstu tilbú-
inn til að hjálpa fólki, sérstaklega
þeim sem minna máttu sín. Þú
varst besti maður sem ég þekki
og einstakur. Þú gafst og kennd-
ir mér svo margt í gegnum lífið
og fyrir það er ég ævinlega þakk-
lát. Allt sem ég hef afrekað og
lært, er þér að þakka.
Minningarnar eru margar og
svo kærar. Ég minnist allra
ferðalaganna sem við fórum í. Ég
minnist þess þegar þú baðst mig
að standa upp í nýja bílnum þín-
um og dansa eins mikið og ég
gæti á meðan þú keyrðir inn
Eyjafjarðarsveit með tónlistina í
botni. Ég minnist þegar þú spil-
aðir á píanóið og ég söng. Ég
minnist þess líka þegar við fórum
saman á vélsleðann, hraðbátinn,
vespuna og fjórhjólið. Þú áttir
mörg áhugamál og varst alltaf
opinn fyrir nýjungum.
Við skildum hvort annað svo
vel og gátum talað um hlutina ná-
kvæmlega eins og þeir voru. Þig
skorti aldrei þolinmæði og ég
vissi að sama hvað var að myndir
þú hlusta á mig og ræða málin
eins lengi og þurfti. Þú varst
minn dyggasti stuðningsmaður
og sagðir mér alltaf hvað þú
varst stoltur af mér. Þú kenndir
mér að gera alltaf mitt besta og
að vera sterk þegar á móti blés.
Þú varst mín stoð og stytta og
gladdist alltaf þegar mér leið vel,
eins og ég gladdist þegar þér leið
vel.
Ég segi eins og þú sagðir við
mig. Þú ert stjarnan mín, elsku
pabbi. Ég lít upp til þín alla daga
eins og ég hef alltaf gert og mun
alltaf gera. Ég vil ekki trúa að þú
sért farinn og hugsa því að þú
sért hjá mér. Sorgin er mikil og
sár en þú sýndir mér hversu
miklum styrk er hægt að búa yfir
og ég mun alla tíð taka þig til fyr-
irmyndar. Ég gæti ekki verið
stoltari af þér og er svo ótrúlega
þakklát fyrir allar okkar stundir
saman. Ég mun sakna þín hvern
einasta dag um ókomna tíð.
Minning þín mun lifa í hjarta
mínu. Ég þakka þér innilega fyr-
ir allt sem þú hefur gert fyrir
mig. Ég elska þig.
Hvíl í friði og guð geymi þig,
elsku pabbi minn.
Þín dóttir,
Ásgerður Jana Ágústsdóttir.
Elsku stóri bróðir okkar hefur
kvatt okkur frá þessari jarðvist.
Illvígur sjúkdómur, MND, bank-
aði upp á hjá honum fyrir fjórum
árum og tróð sér inn í líf hans og
fjölskyldu, hann tók við verkefn-
inu eins og öllu öðru í lífinu, með
jákvæðni, dugnaði, styrk og létt-
leika. Með ótrúlegum vilja og
orku náði hann að vera sá sami
jákvæði sprellikarl og hann var
alltaf, barðist gegn hverju mót-
læti sem lífið færði honum en að
lokum gaf hann körfuboltamerki
um að leik væri lokið.
Eins og Ágúst vissi erum við
systur á því að hann sé ekki far-
inn, einungis fallega hulstrið sem
hann fékk afnot af. Hann gerði
óspart grín að okkur systrum
hvort sem var um andleg mál að
ræða, list eða tónlist. Á sinn hátt
var hann sama sinnis, mikill tón-
listamaður, elskaði fallega hluti,
vandaði til allra verka, leið best í
náttúrunni eða úti á sjó.
Ágúst bróðir var mikil fyrir-
mynd fyrir okkur eins og svo
marga aðra. „Hvað myndi Ágúst
gera?“, „Hvað ætli Ágúst segi?“
var ofarlega í huga okkar við
minnstu pælingar. Við eigum
margar góðar minningar saman,
hann hafði afskaplega gaman af
því að stríða okkur systrum en
einnig reyndi hann sem stóri
bróðir að fræða okkur um ætt-
fræði og hin ýmsu mál. Hann var
mjög minnugur og gátum við al-
veg fram á síðasta dag sótt í þann
banka. Hann var alltaf til staðar
og sinnti hlutverkinu „stóri bróð-
ir“ mjög vel, áhugi hans og um-
hyggja til barna okkar var af-
skaplega fallegur og spurði hann
alltaf með vissum bendingum,
eftir að hann missti málið, um
hvert barn fyrir sig, elskaði að
heyra sögur af þeim og var mikið
umhugað að þau væru öll ham-
ingjusöm. Í síðustu heimsókn
okkar systra til hans, spurði hann
okkur báðar hvort við værum
hamingjusamar.
Eftirminnileg er falleg sumar-
vika sem við áttum saman systk-
inin, í miðjum veikindum hans, en
þá fengum við það skemmtilega
hlutverk að vera hjá bróður okk-
ar. Gönguferð í Jólahúsið, bílferð
inn að virkjun, góðar spjallstund-
ir og eðalnudd frá okkur gladdi
hann og okkur. Reglulega sagði
hann eins og áður að við værum
ruglaðar og hafði gaman af. Við
horfðum t.d. á Hangover og
Ágúst hló svo mikið að öndunar-
gríman fór öll úr kerfi, en ekki
séns að hann vildi eitthvað annað
og alvarlegra. Á kvöldin lágum
við systur uppi í rúmi og spjöll-
uðum, gerðum jógaæfingar á
meðan við héldum að hann væri
sofnaður, en nei, hann var að
hlusta og taka okkur upp á sím-
ann, skemmti sér vel, „þið eruð
ruglaðar“. Síðasta kvöldið spurði
hann okkur hvort við ættum silki-
blússur. „Farið saman og finnið
ykkur vandaðar silkiblússur,
pantið flug til Reykjavíkur, ég
borga.“ Ekta Bói.
Það er mikill missir fyrir okk-
ur fjölskylduna að hafa hann ekki
lengur hjá okkur en hann lifir í
Júlíusi, Ásgerði Jönu og Berg-
lindi. Hann lifir líka alltaf í Guð-
rúnu þar sem þau voru ótrúlega
samstíga, hvort sem var í vinnu,
áhugamálum eða glötuðum húm-
or þeirra beggja, sem hún mun
því miður halda áfram með, en
það verður ljúfsárt.
Elsku Bói, við erum hamingju-
samar en eigum bara eftir að fara
suður og kaupa blússurnar.
Ingibjörg Berglind
Guðmundsdóttir,
Ingveldur Guðmundsdóttir.
Það er sárt að skrifa um Ágúst
frænda í þátíð. Við fæddumst á
sama ári með nokkurra vikna
millibili en það var ekki fyrr en á
unglingsárunum sem við innsigl-
uðum eilífa vináttu. Það má segja
að það hafi verið mikið lán fyrir
mig þegar fjölskylda Ágústs
flutti til Akureyrar. Það þýddi að
hann gisti hjá okkur þegar hann
þurfti að fara suður eða til Pat-
reksfjarðar þar sem ekki var
beint flug milli Akureyrar og Pat-
reksfjarðar. Ég minnist þess
sterkt þegar við ræddum um lífið
og tilveruna, iðulega fram á miðja
nótt eins og ungt fólk gerir. Við
áttum svo margt sameiginlegt.
Það eina sem við gátum rifumst
um var hvor íþróttin væri
skemmtilegri, handbolti eða
körfubolti. Þau voru ófá skiptin
sem ég gisti heima hjá frænda
þegar ég kom norður. Ágúst tók
mig strax inn í sinn vinahóp sem
ég lít á sem vini mína í dag.
Seinna þegar ég kom með fjöl-
skylduna mína norður í skíða-
ferðir passaði Ágúst alltaf upp á
að við hefðum gistingu. Þannig
var frændi, alltaf að passa upp á
aðra.
Það er svo margs að minnast.
Einn dag fékk ég hringingu:
„Frændi, nú förum við á hákarla-
veiðar.“ Að sjálfsögðu hlýddi ég
kallinu. Ágúst hafði fjárfest í bát
og nú átti að sigla. Ágúst skip-
stjórinn, Heimir vélstjórinn, Óð-
inn kokkur en ég fékk náðarsam-
lega að vera messagutti, enda
aldrei „migið í saltan sjó“ eins og
frændi orðaði það. Það var mikið
hlegið.
Ég fylgdist stoltur með
frænda stofna yndislega fjöl-
skyldu. Að fá að kynnast Guð-
rúnu og síðan Ásgerði Jönu, Júl-
íusi og Berglindi. Það er til
eftirbreytni hvað fjölskyldan er
samhent í leik og starfi. Svo var
það ástríðan, körfuboltinn, fyrst
sem leikmaður og síðar sem
þjálfari. Ástríðan að byggja upp
körfuboltamenn framtíðarinnar
eða öllu heldur heilsteyptar
manneskjur. Hjá Ágústi var loka-
takmarkið alltaf að skila sam-
félaginu góðum og gegnum ein-
staklingum. Þannig var frændi.
Það voru sárar fréttir þegar
frændi hringdi til að staðfesta að
hann væri með þennan hryllilega
sjúkdóm. En orðið uppgjöf var
ekki til í orðabókinni. Ágúst og
Guðrún stóðu fyrir metsöfnum
fyrir MND á Íslandi í maraþon-
inu 2018 þegar við „hlupum fyrir
Ágúst“. Baráttan við kerfið og
lækna um að prófa lyf sem lofa
góðu í baráttunni við MND. Að
byggja upp Tjarnarvirkjun. Það
eru góðar minningar að hafa
fengið að fylgjast með framvindu
verkefnisins og svo frá þeirri
yndislegu stund þegar virkjunin
var vígð síðastliðið sumar.
Ágúst hafði gaman af lífinu.
Það var gott að hlæja með
frænda, „prakkarast“ og rök-
ræða um lífið. Hann hafði svo
margar dygðir. Hann var mikill
leiðtogi, réttsýnn, heiðarlegur,
trygglyndur og ráðagóður svo
dæmi séu tekin. Frændi var ein-
faldlega einstaklega falleg mann-
eskja.
Elsku besti frændi, það verður
erfitt að hugsa sér lífið án þín en
eftir sitja fallegar minningar sem
munu fylgja mér alla ævi. Guð-
rún, Ásgerður Jana, Júlíus Orri
og Berglind Eva og fjölskylda, ég
og Linda vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og við vitum að
minningin um fallegan mann
mun styrkja ykkur í ykkar djúpu
sorg.
Hafsteinn Bragason frændi.
Nú hefur hann elsku besti
mágur minn kvatt okkur eftir sín
erfiðu veikindi en þau eins og allt
annað tæklaði hann á ótrúlegan
hátt með æðruleysi og dugnaði.
Já Ágúst hugsaði svo sannarlega
vel um sitt og sína og ávallt gat
maður leitað til hans um góð ráð
því víðsýnni mann var vart hægt
að finna. Ég held að hann hafi náð
að afreka allt í lífinu sem hann
ætlaði sér nema kannski að verða
kúabóndi, en ef ég þekki Gústa
rétt þá er hann örugglega að
spjalla við gamla kúabændur hin-
um megin. Góðar stundir áttum
við saman á rjúpnaveiðum, en þá
list kunnir þú vel, enda áhugasvið
þín mörg, sjómennska, þ.e. trillan
þín, landbúnaður, virkjunin,
íþróttamennska og nánast var
hvergi hægt að koma að tómum
Ágúst H.
Guðmundsson
✝ Gunnar Odds-son fæddist í
Reykjavík 20. mars
1932. Hann andaðist
á líknardeild Land-
spítala í Kópavogi
þann 6. janúar 2021.
Foreldrar Gunn-
ars voru Oddur Ein-
ar Kristinsson skip-
stjóri, f. 22. septem-
ber 1905 í
Reykjavík, d. 10.
desember 1985, og Stefanía Ósk
Jósafatsdóttir húsmóðir, f. 1. júní
1906 í Reykjavík, d. 14. mars
1986. Synir þeirra auk Gunnars
voru; Kristinn, f. 1933, d. 2011,
Þórir Sigurður, f. 1934, d. 1993,
og Hafsteinn, f. 1941.
Þann 16. maí 1957 kvæntist
Gunnar Guðrúnu Ólafsdóttur,
Dúnu, f. 12. ágúst 1933, d. 17.
janúar 2015. Börn þeirra eru; 1)
Sif Gunnarsdóttir, f. 31. janúar
1954, búsett í Suður-Karólínu í
anum að Núpi í Dýrafirði og raf-
virkjanámi frá Iðnskólanum í
Reykjavík. Gunnar starfaði
lengst af sem rafvirkjameistari
og sjálfstæður rafverktaki. Hann
rak rafmagnsverkstæði sem ann-
aðist viðgerðir og viðhald heim-
ilistækja auk þess sem hann sá
um nýlagnir og viðgerðir fyrir
Ísbjörninn hf. á Seltjarnarnesi og
fyrir starfsstöðvar Sölu-
sambands íslenskra fiskframleið-
enda.
Gunnar og Dúna bjuggu
lengst af á Seltjarnarnesi, til að
byrja með á Melabraut 30 (nú 2)
og í rúm 35 ár á Vallarbraut 5.
Frá árinu 2000 bjuggu þau að
Básbryggu 5 í Reykjavík. Gunn-
ar fluttist að Suðurlandsbraut
68B í Reykjavík haustið 2018.
Útför Gunnars fer fram frá
Grafarvogskirkju 13. janúar
2021 og hefst athöfnin kl. 15 (at-
hugið fjöldatakmarkanir).
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/y3phg39r
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Bandaríkjunum,
gift William A. Bur-
hans jr., öryggis-
stjóra, f. 1957. Börn
Sifjar af fyrra
hjónabandi með
Hirti Aðalsteins-
syni, f. 1953, eru
Gunnar Örn Hjart-
arson, f. 1976, Anna
Elísabet Hjart-
ardóttir, f. 1982, og
Ágúst Heiðar Hjart-
arson, f. 1984. 2) Oddur Gunn-
arsson lögfræðingur, f. 8. desem-
ber 1957, kvæntur Guðnýju
Kristínu Erlingsdóttur viðskipta-
fræðingi, f. 1960. Börn þeirra eru
Marta Katrín, f. 1992, Margrét
Dúna, f. 1993, og fósturdóttir
Odds, Ásta Axelsdóttir, f. 1981,
dóttir Guðnýjar af fyrra hjóna-
bandi.
Gunnar ólst upp í foreldra-
húsum í Reykjavík. Hann lauk
gagnfræðanámi frá Héraðsskól-
Innilegar þakkir fyrir sam-
ferðina kæri afi og nafni í þessi
44 ár sem við áttum saman.
Ég mun minnast þín í hjarta
mínu alla tíð. Við áttum margar
minnisstæðar stundir í sum-
arbústað ykkar ömmu þegar ég
var yngri, ég átti það til að
grallarast mikið og án efa
reyndi það talsvert á þolrifin hjá
ykkur en ég verð alltaf þakk-
látur fyrir þá ást og umhyggju
sem þið sýnduð svona virkum
ungum manni eins og mér, sama
hvað gekk á.
Eins og ég minnist þín þá var
áhugi þinn á skógrækt algjör-
lega óbilandi, enda enn þá að
setja niður fræ í potta alveg
fram á síðasta dag. Það tókst því
miður ekki eins vel að vekja
áhuga minn á trjárækt á þessum
árum sem við áttum saman, en
mögulega er það í undirmeðvit-
undinni og einn daginn fara
hendur mínar að grænka.
Ég er þess alviss að þú ert
kominn í fað ömmu núna og þér
líður vel.
Við Helga erum ykkur óend-
anlega þakklát fyrir allt sem þið
hafið gert fyrir okkur þann tíma
sem við áttum saman.
Megi guð geyma ykkur sam-
an um ókomin ár.
Gunnar Örn Hjartarson.
Gunnar Oddsson