Morgunblaðið - 27.01.2021, Síða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. JANÚAR 2021
✝ Hermann A.Kristjánsson
fæddist á Landspít-
alanum í Reykjavík
11. ágúst 1966.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans 19. janúar
2021.
Foreldrar hans
eru Lena Lísa
Árnadóttir, f. 1947,
d. 1987, og Kristján
S. Hermannsson, f. 1947, maki
Sigríður Steingrímsdóttir, f.
1953. Systkini Hermanns sam-
mæðra eru Elísabet Björk Krist-
jánsdóttir, f. 1971, maki Hörður
L. Pétursson, dætur þeirra eru
Una Björk og Berta Rut. Árni
Þór Kristjánsson, f. 1976, sam-
býliskona Sigríður E. Arngríms-
dóttir, börn þeirra eru Lena
Lísa og Arngrímur Esra. Hauk-
ur Sveinn Hauksson, f. 1985,
sambýliskona Hanna Guðrún
Pétursdóttir, börn þeirra eru
Katla Lilja og Baltasar Pétur.
Systkini Hermanns samfeðra
eru Svanur Kristjánsson, f.
1984, maki Eydís E. Hólmbergs-
dóttir, börn þeirra eru Rúnar
Máni, Sara Kristín og Helga
Þórdís. Kristrún Emilía Krist-
Hermann ólst upp í Hafn-
arfirði og bjó þar til 2014. Árið
2006 fengu Hermann og Hrönn
lóð í Hafnarfirði þar sem þau
byggðu sér einbýlishús fyrir all-
an fjölskylduhópinn. Árið 2014
ákváðu þau að söðla um og
flytja, ásamt hluta barnanna, á
Siglufjörð þar sem Hrönn er
uppalin. Á Siglufirði keyptu þau
hús þar sem Hermann nýtti
menntun sína og hæfileika vel
við endurnýjun á því húsi. Að
loknum grunnskóla hóf Her-
mann störf hjá Skipasmíðastöð-
inni Dröfn þar sem hann lærði
tréskipasmíði. Síðar bætti hann
við sig í menntun og kláraði
einnig húsasmíði. Eftir að Her-
mann lauk störfum í Dröfn réð
hann sig á sjóinn í fraktsigl-
ingar hjá Nesskip. Hermann
sigldi víða, mestmegnis um Evr-
ópu, á Hvítanesinu. Hermann
hætti sjómennsku þegar Krist-
ján Helgi frumburðurinn fædd-
ist 1996. Eftir það vann Her-
mann ýmis störf við smíðar,
blikksmíði og pípulagnir. Árið
2012 réð Hermann sig til Ístaks
þar sem hann starfaði sem verk-
stjóri þar til yfir lauk.
Útför Hermanns fer fram 27.
janúar 2021 kl. 13 frá Hafn-
arfjarðarkirkju. Vegna að-
stæðna verða aðeins nánustu
ættingjar viðstaddir.
Streymi frá athöfninni:
https://tinyurl.com/y2su4oby
Virkan hlekk á slóð má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
jánsdóttir, f. 1990,
sambýlismaður
Guðmundur Magn-
ússon, sonur þeirra
er Elvar Már. Krist-
ín Björg Kristjáns-
dóttir, f. 1991, sam-
býlismaður Tómas
M. Vágseið, börn:
Dagur Freyr, Em-
ilía Mist, Kristófer
og Hilmar Daði.
Fyrrverandi
sambýliskona Hermanns er Lóa
B. Tryggvadóttir, f. 1974. Synir
þeirra eru Kristján Helgi Her-
mannsson, f. 1996, og Tryggvi
Elías Hermannsson, f. 2002.
Eftirlifandi eiginkona Her-
manns er Hrönn Hafþórsdóttir,
f. 1964. Foreldrar hennar eru
Hafþór Rósmundsson, f. 1943 og
Jónína Brynja Gísladóttir, f.
1947, maki Jón Andrjes Hinriks-
son, f. 1958. Börn Hrannar eru
Friðrik Ómar Erlendsson, f.
1985, Hjalti Kristinn Unnarsson,
f. 1989, sambýliskona Karitas
Valgeirsdóttir. Unnur María
Unnarsdóttir, f. 1999, sambýlis-
maður Þorsteinn Hansson, son-
ur þeirra er Tristan Birtir, f.
2020. Eva Hrund Unnarsdóttir,
f. 2001.
Elsku Hemmi, það er óraun-
verulegt, ólýsanlega erfitt og
bara skrítið að vera að skrifa
minningargrein um þig, elskan
mín. Mig skortir orð og viljann
til að skrifa. Langaði samt að
þakka þér fyrir allt sem þú gafst
mér, gleðina, allan hláturinn og
hamingjuna. Takk fyrir að vera
börnunum svona góður faðir,
takk fyrir góða skapið þitt, þol-
inmæðina og jákvæðnina. Þessi
ár sem við áttum saman gleym-
ast aldrei. Ferðirnar til Tenerife,
siglingin um Karíbahafið vetur-
inn 2019. Það fór þó ekki svo að
ég fengi ekki að fara með þér
eina bunu, þó svo það væri bara
á skemmtiferðaskipi, en það kall-
aðir þú sjóferðirnar þínar þegar
þú varst á Hvítanesinu. Ferðin
til Mallorka stendur upp úr því
þar vorum við öll saman fjöl-
skyldan. Það var mikið horft á
þennan stóra hóp sem við eigum.
Takk fyrir allar stundirnar sem
við eyddum við að horfa á Liver-
pool, sem var liðið þitt, keppa.
Verð ævinlega þakklát fyrir síð-
ustu jólin okkar, fá að hafa þig
heima í hálfan mánuð, eyða jól-
unum í Ístaksbústaðnum með
strákunum, hitta öll börnin okk-
ar, tengdabörn og litla Tristan
Birti, barnabarnið okkar. Þau sjö
ár sem við höfum búið á Siglu-
firði höfum við nefnilega ekki
hitt nema hluta af hópnum um
jól. Þessir síðustu dagar eru mér
mikils virði. Síðustu átta árin
varstu smiður hjá Ístaki, bæði
erlendis og hér heima og þú
elskaðir vinnuna þína og áttir
dásamlega samstarfsfélaga.
Þarna kenndir þú mér að sofa
ein, eftir að þú komst heim frá
Noregi var úthaldið 10 dagar í
vinnu og 4 heima. Oft skrapp ég
til þín hvort sem var í Reykjavík,
Kröflu eða á Selfossi sem reynd-
ist þinn síðasti staður til að vinna
fyrir Ístak. Þú gast aldrei verið
heima í fjóra daga og gert ekki
neitt. Kunnir ekki að vera að-
gerðalaus. Húsið okkar og garð-
urinn nutu góðs af, ég skal reyna
að halda áfram að laga og gera
fínt. Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst þér, fengið að eyða ár-
unum með þér. Takk fyrir allt.
Þín
Hrönn.
Það er sagt að foreldrar eigi
ekki að þurfa að fylgja börnum
sínum til grafar.
Það er ekki þannig í köldum
raunveruleikanum. Sonur minn,
Hermann Andrés Kristjánsson,
verður jarðsettur í dag, 27. jan-
úar 2021. Hann fékk mikla heila-
blæðingu og þrátt fyrir að kom-
ast fljótt í hendur færustu lækna
var lítið hægt að gera og hann
lést á gjörgæslu 19. janúar. Öllu
því frábæra fólki sem kom að
umönnun Hermanns færi ég
þakkir fyrir einstaka fag-
mennsku og nærgætni.
Hemmi sagði mér ungur að
hann ætlaði að fara á námssamn-
ing hjá Dröfn í Hafnarfirði og
læra tréskipasmíði hjá öðling-
num Sverri Gunnarssyni, sem
borinn var til grafar nýlega. Ég
vissi að tréskipasmiðir voru frá-
bærir smiðir en sagði við
Hemma að smíði trébáta væri að
leggjast af. Hann benti á að hann
þyrfti bara að bæta við sig teikn-
ingum til að öðlast líka réttindi
sem húsasmiður. Þarna mat
hann aðstæður rétt þótt ungur
væri. Nú geta þeir meistarinn og
neminn smíðað sér glæsifley
saman og siglt um eilífðarhafið.
Hemmi var duglegur til vinnu
og vinsæll af atvinnurekendum
og samstarfsfólki. Hann var
lengi í millilandasiglingum og
vann við blikksmíði og pípulagn-
ir. Sagt er að íslenskir iðnaðar-
menn séu fjölhæfari en gerist
meðal þjóða og Hemmi var sann-
arlega í þeim hópi. Síðustu árin
starfaði hann fyrir Ístak þar sem
honum voru gjarnan falin
mannaforráð. Hann fór víða til
verka, var mörg ár í Noregi, á
Grænlandi og vann við mörg stór
verkefni hér heima.
Hemmi og konan hans Hrönn
Hafþórsdóttir byggðu sér hús í
Hafnarfirði, en flytja til Siglu-
fjarðar þaðan sem Hrönn er ætt-
uð. Þar tók hún við viðamiklu
starfi sem forstöðumaður Bóka-
og héraðsskjalasafns Fjalla-
byggðar. Hemmi starfaði ekki á
Sigló heldur sótti vinnu hvar sem
verkefnin voru. Okkar föðurætt
á líka ættir að rekja til Sigló og
fyrir tilviljun kaupa þau hús á
Hvanneyrarbraut 13. Það kom í
ljós að þetta hús byggði föðurafi
minn, Kristján Hallgrímsson,
orðlagður hagleiksmaður. Fjöl-
skylda hans flutti frá Siglufirði
eftir að vélbáturinn Pálmi, sem
afi Kristján var á, fórst með
manni og mús árið 1941. Húsið
og umhverfið hafa Hrönn og
Hemmi unnið við að betrumbæta
þegar hann var heima. Meðal
annars var smíðaður stór pallur
við húsið, sem eftir er tekið. Þar
töluðum við um að hægt væri að
hafa „bryggjuböll“ – vantaði
bara síldina.
Hemmi gekk í Frímúrararegl-
una árið 2014 en hafði því miður
ekki tök á að sækja fundi eins og
hann hefði óskað, vegna vinn-
unnar. Reglan stuðlar að því að
gera hvern og einn að betri
manni og hefði verkið unnist létt
hvað Hemma varðar.
Hemmi á tvo frábæra syni frá
fyrra sambandi, þá Kristján
Helga og Tryggva Elías, sem sjá
nú á bak pabba sínum. Hann
dýrkaði strákana sína og hafði
fulla ástæðu til. Þeir áttu margt
sameiginlegt, ekki síst áhuga á
fótbolta sem þeir ræddu gjarnan
af slíkri þekkingu að ég gamall
skrúbburinn skildi nánast ekki
neitt. Þeir bræður munu spjara
sig vel í framtíðinni er ég alveg
viss um. Við þá vil ég segja: „Þú
gengur aldrei einn“ (YNWA).
Við kveðjum Hermann Andr-
és Kristjánsson með trega.
Pabbi og Sigríður (Sigga).
Þriðjudaginn 19. janúar var
heimurinn ósanngjarn og fátæk-
ari þegar hann Hemmi okkar
kvaddi okkur alltof snemma.
Þótt við höfum ekki alist upp
saman þá varstu alltaf bróðir
okkar, elsti bróðir okkar, og við
litum upp til þín með stolti. Það
er einmitt það sem einkenndi
þig, stolt. Þú varst alltaf stoltur
af fólkinu þínu, okkur systkinum
þínum og pabba okkar sem við
vitum að þú leist upp til mest
allra en fyrst og fremst varstu
stoltur og montinn af strákunum
þínum sem voru þér allt, Krist-
jáni og Tryggva, sem erfðu töff-
araskapinn í beinan karllegg og
munu búa að því alla tíð að hafa
átt þig sem pabba.
Það var alltaf stutt í hláturinn
hjá þér og þú varst ekki hrædd-
ur við að segja þína skoðun um-
búðalaust en alltaf fylgdi smit-
andi hláturinn þinn á eftir.
Þú varst alltaf til staðar; þótt
þú hafir flækst um heimsins höf,
verið erlendis með hamarinn á
lofti eða þvælst um landið vegna
vinnu þá var hugurinn alltaf
heima hjá þeim sem þér þótti
vænst um. Við gátum alltaf leitað
ráða hjá þér og munum án efa
gera það áfram því þú verður
alltaf í hjarta okkar, þú verður
alltaf hluti af okkur.
Þín systkini,
Svanur, Kristrún Emilía
og Kristín Björg.
Hermann var afar duglegur
sem ungur drengur, skapstór en
mjög þægilegur í allri umgengni.
Á unglingsaldri gekk honum vel
að hafa stjórn á skapgerð sinni
og gríni.
Hermann byrjaði ungur að
vinna og varð þess vegna góður
verkmaður. Afar ungur fór hann
að læra skipasmíði hjá Skipa-
smíðastöðinni Dröfn í Hafnar-
firði og lauk þar námi sem tré-
skipasmiður. Hann vann við það
í nokkur ár. Þá tók við far-
mennska á stóru fragtskipi í sigl-
ingum milli Íslands og megin-
lands Evrópu. Þessa vinnu
stundaði hann í nokkuð mörg ár.
Þá tók við byggingarvinna hjá
Ístaki á Íslandi, Grænlandi og
Noregi. Síðasta verk Hermanns
var á Selfossi. Megnið af tím-
anum starfaði hann sem verk-
stjóri. Hermann vann mikið með
erlendum starfsmönnum en
hafði orð á að honum líkaði vel
að vinna með þeim og kunni vel
við þá. Hermanni gekk vel að
stjórna mannskap með sinni
hógværu nálgun við starfsmenn-
ina.
Hermann var við störf á Sel-
fossi þegar hann fékk heilablóð-
fall og var fluttur þaðan með
sjúkrabíl á Borgarspítalann í
Reykjavík þar sem hann lést.
Þetta var mikið áfall fyrir alla
fjölskyldu hans.
Hermann var giftur Hrönn
Hafþórsdóttur frá Siglufirði.
Hermann átti fyrir tvo drengi
sem honum þótti gríðarlega
vænt um og var ávallt mjög
stoltur af. Hrönn átti fyrir 2
dætur og 2 drengi sem Her-
manni þótt einnig mjög vænt
um. Dóttir Hrannar eignaðist
sveinbarn sem Hermann var af-
ar hrifinn af enda þá orðinn afi.
Hermann var afar vinmargur,
skapgerð hans var ávallt föst og
ákveðin. Orðvar var hann og
hugljúfur í framkomu við allt
fólk.
Við afi hans og amma mættum
alltaf ýtrustu alúð og góð-
mennsku hjá Hermanni, enda
þótti okkur afar vænt um Her-
mann, hann var okkar fyrsta
barnabarn. Við verðum Lenu
Lísu dóttur okkar og Kristjáni
Hermannssyni þáverandi eigin-
manni hennar ávallt þakklát fyr-
ir Hermann.
Það var alveg sama hvar Her-
mann var að vinna hér syðra allt-
af var hann að koma og spurði:
„Er ekki allt í lagi hjá ykkur?“
svona kom hann fram við alla.
Hann vildi öllum vel.
Við amma og afi óskum öllum
úr hans fjölskyldu Guðs bless-
unar og bjartrar framtíðar.
Við biðjum Guð að blessi þig,
elsku afabarnið okkar.
Kveðja, amma og afi,
Jakobína Elísabet
Björnsdóttir
Árni Einarsson.
Árið 1987 hitti ég Hermann
mág minn í fyrsta skipti. Ég var
heimsækja systur hans en þau
bjuggu saman á Reykjarvíkur-
veginum í Hafnarfirði. Ég man
enn eftir því þegar ég kom fyrst
til hennar vitandi að nú væri
bróðir hennar heima. Hermann
var 4 árum eldri en ég og ég
hafði heyrt að hann gæti verið
mjög stríðinn. Ég var aðeins 17
ára og var skotinn í systur hans,
frekar viðkvæmur, því var ég við
öllu búinn að láta hann ekki slá
mig út af laginu. Það var þarna
sem ég sá fljótt hvaða mann
Hermann hafði að geyma, hann
hafði stórt hjarta, hann tók svo
vel á móti mér og átti við mig
gott og vinalegt spjall. Ég held
að hann hafi alveg gert sér grein
fyrir því að ég var svo langt í frá
öruggur með mig að hitta hann
og vini hans sem einnig voru á
staðnum. Hann sagði mér svo
mjög vinalega og brosandi að ég
yrði bara vera góður við systur
hans annars væri þeim vinunum
að mæta. Hann hafði þó lúmskt
gaman af því þegar vinir hans
sendu mér nokkrar stríðnisglós-
ur varðandi hvernig við systir
hans ættum að haga okkur þar
sem við værum eiginlega bara
börn. Mig grunaði ekki þá að 34
árum síðar værum við enn á
þeim stað að vera góðir félagar
og aldrei allan þennan tíma
myndi falla skuggi á vináttu okk-
ar. Vissulega vorum við ekki allt-
af sammála um menn og málefni
en aldrei þannig að samskiptin
væru ekki á vinalegum nótum.
Ég kom inn í líf þeirra systk-
ina á erfiðum tíma þar sem þau
höfðu stuttu áður misst móður
sína eftir mjög stutt veikindi.
Eftir það höfðu hlutirnir atvikast
þannig að Hermann og Elísabet
bjuggu tvö áfram saman í íbúð
móður sinnar. Tveir yngri bræð-
ur þeirra fóru á önnur heimili í
fjölskyldunni og var það þeim
Hermann A.
Kristjánsson
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
HELGA HERMÓÐSDÓTTIR,
lést 14. janúar á hjúkrunarheimilinu Grund.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Níels Níelsson Steinunn Harðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Heitt elskuð móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÓLÖF SIGURÐARDÓTTIR
frá Ísafirði,
áður til heimilis á Kársnesbraut 87
Kópavogi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
fimmtudaginn 21. janúar.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn
29. janúar klukkan 13.
Aðalsteinn Þórðarson
Ásdís Þórðardóttir
Brynja Þórðardóttir Mathisen
Guðlaugur Þórðarson
Þórður Ólafur Þórðarson
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Okkar yndislega
HERDÍS STEINGRÍMSDÓTTIR
sameindalíffræðingur
lést sunnudaginn 24. janúar á Royal Sussex
County-sjúkrahúsinu í Brighton á Englandi.
Hún dó ekki ráðalaus!
David Gillard
Daniel Davidsson Maija Hall
Robert Davidsson Marie Lytken
systkini og fjölskyldur
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og vinur,
GUÐNÝ SIGURÐARDÓTTIR,
Espigerði 2, Reykjavík,
lést að heimili sínu föstudaginn 22. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Friðjón Hallgrímsson
Bent Russel Helga Ingibjörg Reynisdóttir
Rúnar Russel Tuti Ruslaini
Frank Russel
Ólafur Björn Ólafsson Jolanta Marzina Glaz
Þorsteinn Bjarki Ólafsson Tatiana Malai
Helga Kristín Friðjónsdóttir Mike Klein
Rannveig Þöll Þórsdóttir Ólafur Sveinbjörnsson
Solveig Björk Sveinbjörnsd.
ömmubörn og langömmubarn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
EINAR MÁR STEFÁNSSON
frá Stöðvarfirði,
Silfurbraut 29, Höfn,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði á
Hornafirði laugardaginn 23. janúar.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á minningar- og gjafasjóð Skjólgarðs.
Sigríður Magnúsdóttir
Karl Heimir Einarsson
Hólmfríður Svava Einarsdóttir
Hafey Lind Einarsdóttir
Magnea Þorbjörg Einarsdóttir
og fjölskyldur