Morgunblaðið - 05.02.2021, Síða 23

✝ Hrönn Geir-laugsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 11. september
1959. Hún lést á
heimili sínu 20.
janúar 2021. Hún
var dóttir hjón-
anna Jóhönnu Jó-
hannsdóttur, f. 22.
október 1922, d. 5.
júlí 2010, og Geir-
laugs Jónssonar
bókbindara, f. 29. mars 1932,
d. 16. júní 2014. Systir Hrann-
ar er Sigríður Hulda píanó-
leikari, f. 9. apríl 1963. Eigin-
maður hennar er Paulo
Weglinski tónlistarmaður, f. 3.
nóvember 1959. Börn þeirra
eru Þór Weglinski, f. 11. apríl
1989, og Jóhanna Weglinski, f.
víkur. Hún stundaði fiðlunám
jafnhliða skólagöngu allt til
fiðlukennaraprófs frá Tónlist-
arskóla Reykjavíkur árið 1980
og lauk jafnframt stúdents-
prófi frá Menntaskólanum í
Hamrahlíð árið 1979.
Frá 1978 starfaði Hrönn við
stundakennslu við Tónmennta-
skóla Reykjavíkur, allt þar til
hún var ráðin í fullt starf árið
1983. Þar starfaði hún allt til
ársins 2015. Hrönn lék með
fjölmörgum tónlistarmönnum
á tónleikum og skemmtunum,
við margs konar athafnir en
ekki síst í Bústaðakirkju við
hjónavígslur og aðrar kirkju-
legar athafnir. Hún var flug-
freyja hjá Flugleiðum og síðar
Icelandair frá 1985 til 2020.
Útför Hrannar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag, 5.
febrúar 2021, klukkan 13 og
verður streymt frá útförinni á:
https://www.sonik.is/hronn
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
2. september
1991.
Sonur Hrannar
er Freyr Ómars-
son viðskiptafræð-
ingur, f. 11. jan-
úar 1987, eigin-
kona hans er
Sigrún Ásta Ein-
arsdóttir fram-
kvæmdastjóri, f. 8.
september 1980.
Dóttir þeirra er
Katrín María, f. 21. september
2016. Faðir Freys er Ómar
Hallsson veitingamaður, f. 17.
mars 1948.
Hrönn ólst upp í foreldra-
húsum við Grensásveg í
Reykjavík. Hún lærði ung á
fiðlu í Barnamúsíkskólanum,
nú Tónmenntaskóla Reykja-
Hrönn systir mín. Ég er eina
manneskjan sem getur sagt
„Hrönn systir“. Hún er mín
einkasystir. Á gamalli mynd
sést Hrönn, um fjögurra ára
gömul, halda í barnavagn þar
sem ég svaf nýfædd. Blíður
augnsvipur og umhyggja í and-
litinu. Þannig var það alltaf í
gegnum uppeldisárin. En það er
svo undarlegt að þetta fyrsta
systraband, sem sést á þessari
gömlu mynd, er svo fastgróið í
mér að jafnvel eftir að við höf-
um búið hvor í sinni heimsálf-
unni í yfir 30 ár finnst mér eins
og hún haldi enn í vagninn
minn: „Eigum við þá ekki að
heyrast á morgun? Verum í
bandi.“
Ég er mjög þakklát fyrir
heimsókn hennar hingað til Ríó
í júlí 2018. Við áttum góðar
stundir saman, ferðuðumst um
landið og börnin mín, Þór og Jó-
hanna, náðu að mynda náið
samband við hana. Árið 2019
fórum við, ég og Paulo maður-
inn minn, til Íslands og
ákváðum að halda tónleika með
brasilískri tónlist. Við buðum
Hrönn þá að spila með okkur á
fiðluna í bossanovalagi eftir
Antonio Carlos Jobim sem heit-
ir „Insensatez“ (íslensk þýðing:
Kaldlyndi). Við höfðum ekki
spilað saman á fiðlu og píanó
síðan á unglingsárunum og
þetta var mikil upplifun. Og hún
spilaði frá hjartanu, eins og hún
hafði alltaf gert. Orðlausir fiðlu-
tónarnir gáfu ljóðinu líf, eins og
þeir gætu komið orðunum til
skila:
Ó, kaldlyndi, hvað hefurðu gert?
Þetta gálausa hjarta þitt
lét ástina gráta af kvöl
þessa fíngerðu ást
Hrönn var mjög listræn
manneskja. Auk þess að vera
góður fiðluleikari og gefandi
fiðlukennari hafði hún mikinn
áhuga á listum og listmálun.
Sjálfsagt voru til staðar einhver
áhrif frá föðurbróður hennar,
Jóhannesi Geir Jónssyni list-
málara. Á veggjunum heima hjá
henni héngu nokkur olíumál-
verk eftir hana sjálfa og önnur
nokkur eftir Jóhannes Geir
frænda, sem hún dáðist mikið
að.
Og hún hélt í barnavagninn,
besta eldri systir sem hugsast
getur. Hún var mín einkasystir.
Enginn annar getur sagt
„Hrönn systir“. Jafnvel eftir að
líf og dauði hafa nú skilið okkur
að, meira en heimsálfurnar
gerðu áður, mun hún alltaf búa í
mér, falleg, hæfileikarík, hug-
ulsöm.
Ég elska þig, Hrönn systir,
hvar sem þú ert. Megir þú öðl-
ast hvíld og ró.
Hulda.
Skjótt hefur sól brugðið
sumri. Hrönn frænka mín er
fallin frá. Stór hópur systkina-
barna átti frá kornæsku langar
stundir saman. Foreldrar okk-
ar, sjálf af meitluðu uppeldi,
freistuðu þess að færa það yfir á
okkur ormana. Þegar litið er til
baka við þessi hryggilegu tíma-
mót má muna gleði, gáska og
káta fundi úr þessum fyrir-
ferðamikla stapa. Orðin frændi
og frænka tákna í þennan rann
ekki bara ættartengsl heldur
ekki síður vináttu og væntum-
þykju. Þannig hafa þau ætíð
hljómað af okkar vörum. Hrönn
var frænka kær, dóttir Geir-
laugs móðurbróður míns, Gilla
frænda, yngsta barns afa og
ömmu og næstur móður minni.
Tengsl fjölskyldna okkar voru
mikil og náin alla tíð. Við
frænka þroskuðumst síðan
hvort í sína áttina eins og vera
ber, hún af sinni hugþekku hóg-
værð, en við bæði alla tíð með
vitund um vináttu og frændsemi
uppeldisins. Hrönn sýndi
snemma yfirburðahæfileika í
fiðluleik, lauk einleikaraprófi og
um árabil stundaði hún kennslu
og lék víða á tónleikum og sam-
komum með öðru hæfileikafólki.
Hún gerðist snemma flugfreyja
og og smám saman saman viku
viðkvæmir strengir hljóðfæris-
ins fyrir þungu þrýstilofti
hreyflanna í árföstu starfi skýj-
um ofar. Í flugfreyjustarfinu
átti Hrönn langan og farsælan
starfsaldur, vini og burðarása.
Hin síðari ár lágu leiðir okkar
oft saman í háloftum þessara
flugferða, í mörgum ferðum
misábatasamra viðskipta. Var
þá oft gott að vera komin hálfa
leið heim þegar Hrönn birtist
með sitt fágaða fas og fallega
bros. Teinrétt, svipdjörf og ljúf í
lund bauð hún frænda sínum
hressingu. En nepjan blés og
lífið varð vossamt í baráttunni
við heilsubrest og óvæg
mótgangsöfl. Ég minnist
frænku minnar nú og ætíð með
hlýjum hug frá öllum stundum;
uppeldis, fjölskyldufunda og
vináttu.
Kæri Freyr og fjölskylda. Við
Hrafnhildur sendum ykkur
samúðarkveðjur; frændi. Megi
miskunnandi græðihönd tímans
lækna sár sorgarinnar.
Í Guðs friði
Óskar Magnússon.
Nú er jarðnesku æviskeiði
Hrannar frænku lokið og á
slíkri stundu vill hugur hverfa
aftur í tíma og minningar þeysa
fram. Já, það var oft kátt á
hjalla þegar við frændsystkinin
hittumst við hin ýmsu tækifæri
hjá þeim systrum, mæðrum
okkar. Samgangur var mikill,
þétt staðið saman og margt
brallað. Það er gott og nauðsyn-
legt að ylja sér við góðar minn-
ingar á svona stundum.
Hrönn var alltaf tilbúin að
gefa af sér. Þjónandi allt sitt líf
og vildi öllum gott gera. Hvort
sem litið er til þjónustu við þá
sem voru á flugi milli landa eða
að njóta hennar einstöku náð-
argáfu sem fólst í fiðluleik. Hún
var einstaklega fær listamaður
með fiðluna, hvort sem var til að
gleðja áheyrendur eða leiðbeina
og kenna þeim sem vildu leggja
fiðluleik fyrir sig.
Starf þjónsins í þessu lífi get-
ur reynt á og það hefur Hrönn
þurft að takast á við. Já, öll
þurfum við að takast á við byrð-
ar lífsgöngunnar þegar við fet-
um okkur áfram þá leið, þó að á
stundum finnist manni því oki
misskipt. Núna hefur þú, elsku
Hrönn, lagt frá þér þínar byrð-
ar af þessu veraldlega lífi og
gengið inn í ljósið eina og sanna.
Þar munu tónar fiðlu þinnar
hljóma í hásölum.
Í margra huga er minning skær
og mynd í hjarta geymd.
Stöðugt okkur stendur nær,
stund sem ekki er gleymd.
Nú komið er að kveðjustund,
klökkvi hjartað sker,
genginn ertu Guðs á fund,
sem góður líknar þér.
(Kristján Runólfsson)
Far þú í friði elsku Hrönn og
góður Guð blessi minningu þína.
Elsku Freyr og fjölskylda,
elsku Hulda og fjölskylda, við
sendum ykkur hlýjar hugsanir
og okkar innilegustu hluttekn-
ingu.
Bjarni, Jóhann, Valtýr
og Sigríður Þórdís
Valtýsbörn.
Að eiga vin er vandmeðfarið
að eiga vin er dýrmæt gjöf.
Vin, sem huggar, hlustar, styður
hughreystir og gefur von.
Vin sem biður bænir þínar
brosandi þér gefur ráð.
Eflir þig í hversdagsleika
til að drýgja nýja dáð.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Á köldum vetrardegi, þegar
sólin hækkar á lofti og dagurinn
lengist, kveður elskuleg vinkona
og samstarfsfélagi þessa jarð-
vist. Við Hrönn kynntumst hjá
Icelandair þar sem við störfuð-
um saman sem flugfreyjur til
margra ára. Það var gott að
vinna með henni, hún var ljúf og
notaleg, ekki bara við okkur
samstarfsfólkið heldur farþeg-
ana okkar líka. Allir fengu
hennar tender, love and care-
meðferð. Fyrir nokkrum árum
flutti ég í götuna hennar og
kynntumst við enn betur, jafn-
vel þótt við værum ekki í dag-
legu sambandi þótti okkur báð-
um svo gott að vita hvor af
annarri. Við nutum þess að fara
saman í göngutúra um hverfið
okkar og spjalla saman og fá
smá heilsubót í leiðinni. Aldrei
skorti okkur umræðuefni því
margt áttum við sameiginlegt,
eins og klassíska tónlist og mat-
argerð. Ég á margar uppskriftir
sem Hrönn gaf mér sem eru al-
veg par excellence. Hrönn starf-
aði ásamt fluginu í mörg ár sem
fiðlukennari við Tónmennta-
skóla Reykjavíkur við Lindar-
götu. Þær eru ófáar veislurnar
og tónleikarnir sem Hrönn spil-
aði af sinni einstöku list. Fjöl-
skyldan átti hug hennar allan og
þegar hún sagði mér að hún
væri að verða amma ljómaði
hún öll og gat varla beðið eftir
litla barninu. Hvort sem það var
dúkkuleikur eða búðarleikur,
hún naut þess svo innilega að
leika við litla ömmugullið sitt.
Það er sárt að vita til þess að
við förum ekki í fleiri göngu-
ferðir saman, en hún er alltaf
með mér í hjarta mínu.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur sendi ég fjölskyldu
hennar og vinum.
Hvíl í friði, elsku Hrönn mín.
Þín vinkona,
Sigrún Siggeirsdóttir.
Kynni okkar Hrannar hófust
er við lukum kennaraprófi við
Tónlistarskólann
fyrir 40 árum, hún á fiðlu en
ég á píanó. Við tókum nokkra
sameiginlega áfanga í sálfræði
og uppeldisfræði.
Þá var Hrönn brosmildur og
glæsilegur fiðluleikari sem þá
þegar hafði reynslu af kennslu.
Hún kenndi í forföllum móður-
systur sinnar Gígju sem var þá
aðalfiðlukennari Tónmennta-
skólans.
Við kenndum saman við Tón-
menntaskólann í Reykjavík í yf-
ir 30 ár. Ég spilaði undir hjá
nemendum hennar á tónleikum
skólans og við próf. Mér er
minnisstætt hversu uppörvandi
hún var og hlýleg við nemendur
sína.
Auk þessi stjórnað hún yngri
strengjasveit skólans með mikl-
um glæsibrag.
Hrönn var ávallt glöð í bragði
og eftir því tekið hvað hún var
smart og vel til fara enda starf-
aði hún oftast sem flugfreyja
meðfram kennslunni.
Á kennarastofunni eru minn-
isstæðar dýrindisveitingar sem
hún töfraði fram. Það var keppi-
kefli okkar píanókennara að
spila með strengjaleikurunum
Hrönn og Gígju því þar var allt-
af gott með kaffinu að blásara-
kennurunum okkar ólöstuðum.
Hrönn var góður félagi og
dugleg að spyrja um hag ann-
arra. Sjálf var hún einstaklega
ræktarsöm við foreldra sína.
Hag einkasonarins bar hún þó
mest fyrir brjósti.
Við áttum báðar barn í jan-
úar 1987, bárum saman bækur
okkar um uppeldi og vorum
sannfærðar um að hér værum
við með undrabörn á ferðinni.
Í mörg ár höfum við hist,
mánaðarlega gamlir samstarfs-
félagar úr Tónmenntaskólanum.
Þar mætti Hrönn oft og tók
þátt í fjörugum umræðum. Hún
sýndi okkur myndir af ömmu-
barninu sem tók að sjálfsögðu
öllum börnum fram.
Við kollegar hennar kveðjum
hana með miklum söknuði og
þakklæti fyrir dýrmæta sam-
veru og vottum Frey einkasyn-
inum og fjölskyldu innilega
samúð svo og Huldu, Gígju og
allri fjölskyldunni.
Blessuð sé minning Hrannar
Geirlaugsdóttur.
Áslaug Gunnarsdóttir.
Yndislega Hrönn, fiðlukenn-
arinn minn sem hafði svo mikil
áhrif á mig, er fallin frá. Hún
tók á móti mér í tónlistarskól-
anum þegar ég var níu ára göm-
ul en þá var ég svo feimin að við
hvísluðumst á fyrstu árin – þol-
inmæði hennar var svo mikil.
Ég þakka Hrönn fyrir að tón-
listin hefur leitt mig í gegnum
lífið. Tónlistin er mögnuð og í
gegnum hana hef ég eignast
mína bestu vini og fyrir það er
ég óendanlega þakklát. Hrönn
var glæsileg kona, svo falleg og
það geislaði frá henni svo mikil
hlýja. Hún studdi mig og hvatti
í gegnum fiðlunámið og sýndi
mér svo mikla þolinmæði og
væntumþykju. Hún er falleg
fyrirmynd fyrir mig sem spreyti
mig nú á þessu vandasama hlut-
verki að vera fiðlukennari.
Ég hugsa til þín elsku Hrönn.
Hvíl í friði.
Elsku Freyr og fjölskylda,
ykkur sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Íris.
Í dag kveðjum við elsku
Hrönn okkar, sem allt of
snemma yfirgaf þessa jarðvist,
en við trúum því að hún hafi öðl-
ast hugarró á betri stað.
Minning um hörkuduglega,
glæsilega unga konu sem flögr-
aði um bæinn og spilaði undur
fallega á fiðluna sína öðrum til
skemmtunar á hinum ýmsu við-
burðum og samkomum. Þess á
milli flaug hún sem flugfreyja
um heiminn þveran og endilang-
an ásamt því að kenna ungum
nemendum á fiðlu við Tón-
menntaskólann í Reykjavík.
Það vantaði ekki kraftinn í
okkar konu sem að kvöldi hins
10. janúar 1987 yfirgaf brúð-
kaupsveislu undirritaðra og fór
upp á Landspítala og eignaðist
yndislega drenginn sinn, Frey
Ómarsson. Sex mánuðum síðar
fæddist frumburður okkar hjóna,
Valdimar Viktor, en með þeim
Frey myndaðist einstakt vina-
samband sem hefur tengt okkur
þéttum böndum æ síðan.
Í seinni tíma var lífsferill
hennar ekki alltaf blómum
skrýddur, en í hjarta okkar
geymum við mynd af okkar ein-
lægu og hjartahlýju Hrönn sem
alltaf var boðin og búin til hjálp-
ar ef á þurfti að halda svo ekki sé
minnst á hversu einstaklega
gjafmild hún var.
Elsku hjartans Freyr okkar,
Sigrún Ásta, Katrín María,
Hulda og fjölskylda, megi góður
Guð styrkja ykkur í þeirri veg-
ferð sem framundan er.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Íris Björk og
Jóhann Friðgeir.
Elsku vinkona mín Hrönn er
látin, mikið á ég eftir að sakna
hennar.
Okkar kynni hófust 1983
þegar dóttir mín hóf fiðlunám
hjá henni.
Ég dáðist mjög að prúðri og
blíðri framkomu Hrannar og
hvað hún var ljúf við nemendur
sína. Það skein væntumþykja
og hlýja til þeirra allra eins og
þau væru hennar eigin börn.
Það tókst með okkur vin-
skapur sem hefur svo vaxið
með árunum. Þrátt fyrir 9 ára
aldursmun hefur gagnkvæm
tryggð og traust fylgt okkur í
öll þessi ár.
Ég kem til með að sakna
okkar daglegu samtala. Ekki
minna sakna ég okkar sameig-
inlegu göngutúra núna síðustu
mánuði, þegar við hringdumst
á og fórum í göngutúr hvor fyr-
ir sig en samt saman. Hvor í
sínu landi.
Við Gísli söknum Hrannar
og þökkum henni allar sam-
verustundirnar bæði á Íslandi
og svo hér hjá okkur í Dan-
mörku.
Elsku Freyr og fjölskylda,
við samhryggjumst ykkur inni-
lega.
Erna og Gísli.
Það var áfall að heyra af frá-
falli Hrannar, samkennara
okkar til margra ára við Tón-
menntaskóla Reykjavíkur.
Hrönn átti þátt í að byggja
upp öfluga fiðludeild við skól-
ann ásamt móðursystur sinni,
Gígju Jóhannsdóttur, auk þess
að stjórna hljómsveit skólans
um árabil. Hrönn var góður
kennari, ákveðin og skýr og
bar hag nemenda sinna fyrir
brjósti. Ég man fyrst eftir
Hrönn þegar ég var lítil fiðl-
ustelpa niðri í skóla. Við vin-
konurnar horfðum á þennan
kennara af aðdáun, hún var svo
falleg og fín að hún hlaut að
vera módel.
Hrönn var líka alltaf svo góð
við okkur. Seinna komst ég að
því að hún var einnig flug-
freyja og þá fannst mér hálf-
ofurmannlegt að vera í tveimur
svo ólíkum störfum. Það var
ævintýri líkast að hægt væri að
mæta í kennslu og rúlla því
upp, eftir að hafa verið í Am-
eríku „í gær“!
Líf Hrannar var ekki alltaf
dans á rósum, en hún var af-
skaplega vel liðin af samkenn-
urum sínum, alltaf svo hress og
kát. Hún hafði líka einlægan
áhuga á hvað við hin höfðum
fyrir stafni og var alltaf til í
spjall. Hún stóð vaktina við
Tónmenntaskóla Reykjavíkur í
35 ár og skilaði fjölmörgum
betri einstaklingum út í þjóðfé-
lagið. Fyrir það ber að þakka.
Fyrir hönd samstarfsfólks
við Tónmenntaskóla Reykja-
víkur sendi ég Gígju, Frey og
fjölskyldunni allri innilegustu
samúðarkveðjur.
Anna Rún Atladóttir.
Hrönn
Geirlaugsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matthías Jochumsson)
Berglind Hafsteinsdóttir,
formaður Flugfreyju-
félags Íslands.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2021
Ástkær eiginmaður, faðir, stjúpfaðir, bróðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
HAFSTEINN LINNET
vélvirki,
Lækjargötu 10, Hafnarfirði,
lést 27. janúar á Landspítalanum við
Hringbraut. Útför fer fram 12. febrúar klukkan 11 í Fríkirkjunni
í Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir fær allt starfsliðið á blóðlækningadeild 11G á
Landspítalanum við Hringbraut fyrir alúð og hlýju.
Útförinni verður streymt.
Anna Snjólaug Arnardóttir
Helga Linnet Stefán Hreinn Stefánsson
Jóhann Linnet Suzen Mapulanga
Logi Þröstur Linnet
Guðrún Alda Linnet
Gunnar Linnet Elín Gísladóttir
Rósa Guðrún Linnet Þorvaldur Helgi Þórðarson
Eiður Ingi Sigurgeirsson
Svava Björg Sigurgeirsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn