Morgunblaðið - 14.04.2021, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. APRÍL 2021
✝
Jóhanna Svav-
arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 21.
júní 1940. Hún lést á
Landspítalanum 3.
apríl 2021.
Foreldrar hennar
voru Svavar Sig-
urðsson, f. 10. maí
1912, d. 25. júlí
1976, og Ingibjörg
Ágústa Kolbeins-
dóttir, f. 26. ágúst
1915, d. 15. júní 1998.
Systkini Jóhönnu voru Aðal-
heiður Sigríður Svavarsdóttir, f.
1. febrúar 1937, d. 25. október
2013, Sigfús Kristinn Svav-
arsson, f. 23. mars 1944, d. 20.
september 2011, og Kristín Svav-
og Remí Þór, f. 9. desember
2019. 2) Viðar Rúnar, f. 2. ágúst
1967, en hann er kvæntur Gerði
Ísberg, f. 27. maí 1967.
Jóhanna fæddist í Reykjavík
og ólst upp við Hverfisgötu þar
sem hún gekk í Miðbæjarskól-
ann, gagnfræðaskólann við Lind-
argötu og svo í verknámsdeild
við Brautarholt. Hún vann við
skógrækt, ýmis afgreiðslustörf
og á tilraunastöðinni að Keldum.
Árið 1963 fluttu Geir og Jóhanna
til Noregs þar sem Hildigunnur
fæddist. Þau fluttu aftur heim
1965. Eftir heimkomuna starfaði
hún um hríð á tilraunastöðunni
að Keldum en hóf síðar störf á
rannsóknarstöð Hjartaverndar.
Síðustu starfsárin vann hún á
skrifstofu þjónustuíbúða aldr-
aðra við Lönguhlíð.
Útför hennar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 14. apríl
2021. Vegna fjöldatakmarkana
verða einungis fjölskylda og nán-
ir vinir viðstödd athöfnina.
arsdóttir, f. 30.
ágúst 1947.
Hinn 28. desem-
ber 1963 giftist Jó-
hanna Geir Svav-
arssyni, f. 16.
janúar 1940, d. 29.
ágúst 2020, og eign-
uðust þau tvö börn:
1) Hildigunnur
Geirsdóttir, f. 6 nóv-
ember 1964, og gift-
ist hún Alberti Guð-
brandssyni, f. 8. október 1965, og
eiga þau tvö börn, Daníel Frey, f.
19. apríl 1989, og Brynju Dís, f. 4.
mars 1992. Daníel er kvæntur
Guðnýju Stefánsdóttur, f. 8.
október 1988 og eiga þau tvö
börn, Elvar Leó, f. 24. apríl 2014,
Elsku mamma, það er ótrúlegt
að þú sért farin frá okkur líka,
svona stuttu eftir að pabbi fór. Það
er þó huggun að vita að hann tók á
móti þér. Þið fylgdust að allt lífið,
pabbi fæddist nokkrum mánuðum
á undan, og hann fór héðan nokkr-
um mánuðum á undan þér.
Það er langt síðan ég heyrði
ykkur tala um að þið vilduð finna
ykkur stað til að verja ævikvöldinu
á. Stað þar sem stutt væri í alla
þjónustu og yrði auðveldara fyrir
þig að vera ein. Það var einhvern
veginn eins og þið vissuð það alltaf
að það yrðir þú sem færir á eftir.
Við systkinin vorum einstak-
lega lánsöm að fá þig sem
mömmu. Þú varst alltaf til staðar
fyrir okkur, verndaðir og studdir,
en á sama tíma kenndir þú okkur
þau góðu gildi að vera umhyggju-
söm, nærgætin og samviskusöm
gagnvart samferðafólki okkar.
Þú vildir aldrei taka of mikið
pláss og alls ekki krefjast mikils.
Þið pabbi voruð alltaf til taks fyrir
alla í kringum ykkur og þótti það
meira en sjálfsagt að hjálpa til. Við
systkinin nutum góðs af því marg-
oft og ekki síður barnabörnin.
Þú varst mjög skapandi og hafð-
ir gott auga fyrir fallegum hlutum.
Þér tókst alltaf að skapa fallegt og
notalegt heimili fyrir þig og fjöl-
skylduna. Það segir mikið til um
hve gott andrúmsloft þér tókst að
skapa, að við systkinin völdum
heldur á unglingsárunum að vera
heima á föstudags- og laugardags-
kvöldum en að vera úti með vinum.
Það voru margar góðar hefðir
sem þú komst á, sem við höfum
haldið í. Ein er t.d. að laga heitt
súkkulaði og smyrja brauð á jóla-
dagsmorgni. Þessi hefð var til um-
ræðu á kennarastofu grunnskóla
Hveragerðis þegar börnin voru
spurð að því hvað væri það besta
við jólin. Þá höfðu bæði barnabörn-
in þín svarað, hvort í sinni stofu, því
sama. „Að vakna á jóladagsmorgun
við ilm af heitu súkkulaði og
smurðu brauði, og að finna fyrir
kyrrðinni sem fylgir eftir erilinn
sem skapast oft fyrir jólin.“ Takk
fyrir þetta elsku mamma!
Þakklæti var ein af þínum góðu
dyggðum. Þú hafðir oft orð á því
hve heppin þið pabbi væruð þegar
þið þurftuð á einhverri þjónustu
eða hjálp að halda. Í veikindum
ykkar pabba síðasta árið heyrðum
við þig aldrei tala um ósanngirni
eða af biturð út í hvernig komið
væri, heldur var þér efst í huga
þakklæti til alls þess góða fólks sem
var ykkur til aðstoðar. Það lýsir
umhyggjusemi þinni vel að síðustu
nóttina sem þú gast talað við okkur
og áttir svo erfitt með að anda,
hafðir þú meiri áhyggjur af að við
Brynja misstum nætursvefn en
ástandinu á þér.
Þegar við á skírdag opnuðum lít-
il páskaegg eftir matinn, ein af
góðu hefðunum þínum, og lásum
málshættina upphátt kom í ljós að
þinn var einstaklega viðeigandi.
„Allir vilja eldast, en enginn vill
verða gamall.“
Það má segja að það hafi verið
lífið þitt í hnotskurn. Þú varst ein-
staklega glæsileg kona allt þitt líf.
Síðustu tvær vikurnar hafðir þú á
orði að þú værir orðin gömul, eitt-
hvað sem við höfðum aldrei heyrt
þig segja fyrr. Þú varðir því rúmum
80 árum í að eldast og tveimur vik-
um í að vera gömul.
Hvíl í friði elsku mamma og takk
fyrir allt.
Þín dóttir,
Hildigunnur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Í dag kveðjum við Jóhönnu
Svavarsdóttur eða Jonnu eins og
hún var ávallt kölluð. Jonna háði
stranga baráttu við sjúkdóm sem
sótti hana heim og lagði að velli.
Þegar sorgin ber að dyrum er
margs að minnast og margs að
sakna. Jonna var einstök mann-
eskja sem stóð sig vel í lífsins
verkefnum. Hún sinnti fjölskyldu
sinni og heimili af ást og alúð og
atvinnu af samviskusemi og dugn-
aði. Jonna var einstaklega um-
hyggjusöm, alltaf reiðubúin til að
rétta hjálparhönd og veitti enda-
lausan stuðning. Hún gerði yfir-
leitt lítið úr því sem hún gerði og
krafðist einskis.
Það var ánægjulegt að um-
gangast Jonnu, hún var hrein og
bein í samskiptum og ávallt tilbúin
að gleðjast með öðrum. Þegar
gesti bar að garði voru móttökur
góðar, fallega lagt á borð og biðu
börn jafnt sem fullorðnir eftir
dásamlegu kleinunum hennar.
Jonna var gift Geir Svavars-
syni, móðurbróður mínum, sem
lést 29. ágúst sl. Geir var öllum
mikill harmdauði og er hans einn-
ig sárt saknað. Jonna og Geir voru
einstaklega samhent hjón. Þau
áttu fallegt heimili, sinntu fjöl-
skyldu sinni vel og voru einstak-
lega hjálpsöm bæði tvö, gjafmild
og hlý. Samvinna Jonnu og Geirs
var einstök og það var fallegt að
verða vitni að þeim kærleika sem
ávallt ríkti á milli þeirra.
Það er margs að minnast og
fyrir svo margt að þakka þegar lit-
ið er yfir farinn veg. Á þessum
tímamótum er efst í okkar huga öll
sú umhyggja, hlýja og hjálpsemi
sem þau hjónin sýndu Svövu, móð-
ur minni, sem í mörg ár hefur
glímt við óminni sitt. Þau hjónin
höfðu alltaf fastar heimsóknir til
móður minnar í viku hverri og
þegar þau birtust voru þau sem
frelsandi englar og gleðin sem þau
færðu móður minni var svo tær og
falleg. Það var sérstakt samband
milli þeirra systkina, Geirs og
mömmu, og Jonna studdi við
þeirra samband með sinni hlýju.
Sumt fólk snertir líf okkar og
hverfur á braut. Það dvelur um
stund og skilur eftir sig spor í
hjarta okkar svo við verðum aldrei
söm og áður. Það voru forréttindi
að eiga vináttu Jonnu og Geirs og
nú ríkir hjá okkur mikill tómleiki
þegar þau bæði eru fallin frá. Við
erum þakklát fyrir þær minningar
sem við eigum um þessi heiðurs-
hjón og minnumst þeirra með ást
og virðingu.
Við þökkum Jonnu okkar fyrir
samfylgdina og vottum Viðari og
Gerðu, Hildigunni, Albert og
börnunum okkar innilegustu sam-
úð.
Ásdís Gígja, Sigurgeir
og synir.
Það er skammt stórra högga á
milli. Jonna vinkona mín til 72 ára
kveður nú þessa jarðvist, en Geir
eiginmaður hennar lést í ágúst á
síðastliðnu ári. Þau voru afar sam-
rýnd, unnu hlutina saman og
kveðja nú með stuttu millibili.
Við Jonna vorum átta ára þegar
við kynntumst. Við vorum skóla-
systur og yfirleitt samferða í skól-
ann og aftur heim. Við brölluðum
ýmislegt saman og alltaf var gam-
an hjá okkur og mikið hlegið. Við
söfnuðum servíettum og leikara-
myndum, lékum með dúkkulísur,
fórum í París og lékum hina ýmsu
boltaleiki.
Við vorum báðar svo heppnar
að eiga yngri systkin. Meðan við
vorum að alast upp voru ekki sím-
ar í hverju húsi en stutt var á milli
heimila okkar Jonnu. Til að koma
skilaboðum á milli skrifuðum við
litla miða og létum yngri systkin
okkar hlaupa með á milli húsa. Ég
man að á einum miðanum stóð til
dæmis Máttu koma í bíó klukkan
3?
Árin liðu og önnur verkefni
tóku við af leikaramyndasöfnun
og boltaleikjum, svo sem hjóna-
bandið og barneignir. Þrátt fyrir
það hélst þessi sterka vinátta milli
okkar og alltaf var Jonna trygg,
traust og hjálpsöm. Vináttan sem
við áttum er ómetanleg og er ég
mjög þakklát að hafa átt Jonnu að
sem vinkonu.
Jonna var glæsileg kona, há-
vaxin og samsvaraði sér vel. Hún
var með þetta fallega þykka rauða
hár sem eftir var tekið. Samveru-
stundirnar okkar voru alltaf
skemmtilegar og oft þurfti ekki
nema lítið til að valda hláturköst-
um sem erfitt var að stoppa.
Jonna sá vel um heimili sitt.
Hún hafði gaman af fallegum hlut-
um og þótti gaman að ýmiss konar
tónlist. Einnig var hún mjög
myndarleg í höndum, saumaði og
prjónaði.
Við áttum margar góðar sam-
verustundir í gegnum lífið. Farnar
voru margar skemmtilegar ferðir,
við gengum um landið okkar og
skoðuðum ýmsa staði, svo sem
Vestmannaeyjar, Ásbyrgi og
Þórsmörk. Oft var dvalið í sum-
arhúsum og góður matur borðað-
ur að loknu heitu og góðu potta-
baði.
Ég finn fyrir miklum söknuði
eftir lát Jonnu minnar en eftir
sitja góðar minningar.
Börnum og fjölskyldu Jonnu
sendum við hjónin okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Minningin um
Jonnu vinkonu mun lifa.
Kristjana R. Birgis.
Á innan við ári hafa þau sam-
hentu hjón Jóhanna Svavarsdótt-
ir, f. 21. júní 1940, og Geir Svav-
arsson, f. 16. jan. 1940, látist.
Hann lést 29. ágúst 2020 en hún
þann 3. apríl sl. Samhent til enda.
Við byrjuðum að hittast öðru
hvoru að kvöldlagi með handa-
vinnuna heima hjá hver annarri
þegar við vorum í sumarvinnu hjá
Skógræktarfélagi Reykjavíkur í
Fossvogi. Síðan teygðist á lopan-
um, þráðurinn hélt og við erum nú
búnar að halda hópinn í yfir 60 ár.
Einhverjar heltust úr lestinni á
langri leið en kjarninn var eftir og
hefur haldið vel saman.
Eins og gengur og gerist hjá
góðum saumaklúbbum voru hald-
in haust og vorpartý og einnig
sumarbústaðaferðir og þá fengu
karlarnir og stundum börnin að
vera með.
Í janúar, fyrir rétt rúmu ári,
hittumst við í Saumaklúbbnum
okkar og áttum skemmtilegt
kvöld saman. Við vorum þá búnar
að taka karlana okkar inn í hóp-
inn. Einn okkar hafði forskot í
aldri og var kominn á níræðis-
aldurinn en aðrir nálguðust hann
óðfluga.
Geir reið á vaðið og varð átt-
ræður í janúar 2020. Skömmu eft-
ir samkvæmið greindist hann með
krabbamein sem svo ágerðist og
hann lést 29. ágúst 2020.
Jonna varð áttræð 21. júní 2020
og um það leyti greinist hún líka
með krabbamein. Um tíma voru
þau bæði inniliggjandi á Landspít-
alanum. Lengi héldum við í vonina
um að hún kæmist yfir meinið en
það náði yfirhöndinni og hún lést
þann 3. apríl sl. Við áttum góða
stund saman tveimur dögum áður
en hún lést og ég gerði ráð fyrir að
við gætum endurtekið leikinn og
hist aftur en það fór á annan veg.
Ég sakna þeirra beggja svo sann-
arlega.
Við Jonna vorum oft samferða í
saumaklúbbana. Hún keyrði ekki
bíl svo það lá beint við að ég kippti
henni með. Enda vorum við þre-
menningar og því náskyldar og
maður hugsar um sína. Við lentum
stundum á villigötum þegar ein-
hverjar úr klúbbnum skiptu um
heimilisfang en alltaf náðum við
réttri lendingu að lokum. Þessar
villuferðir okkar gáfu bara lífinu
lit og léttu lundina.
Við höfum brallað margt gegn-
um tíðina sem ekki verður tíundað
hér en allar stundir okkar hafa
einkennst af gleði og skemmtileg-
heitum.
Með þessum fátæklegu minn-
ingarorðum færi ég kveðjur og
þakkir frá saumaklúbbnum. Við
vottum afkomendum þeirra hjón-
anna innilega samúð og óskum
þeim alls góðs á þessum erfiðu
tímum og í framtíðinni.
Vilhelmína Þórdís
Salbergsdóttir (Villa).
Við Jonna töluðum saman á
miðvikudag fyrir páska þegar ég
var á leið úr bænum og þá sagði
Jonna mér hversu alvarleg veik-
indin væru orðin. Hún var svo
glöð að vera komin heim af
sjúkrahúsinu og að Hildigunnur
og dóttir hennar Brynja væru
komnar til að sjá um sig en fjöl-
skylda Hildigunnar býr í Noregi.
Viðar hafði sinnt mömmu sinni
einstaklega vel mánuðinn á
sjúkrahúsinu og farið til hennar
hvern dag. Það var Jonnu líkt að
gleðjast yfir því góða en vera
ekki að velta sér upp úr að ekkert
væri hægt að gera við veikind-
unum. Við ákváðum að ég kæmi
til hennar í kaffi strax eftir páska
og við ættum gæðastund. En hún
lést þremur dögum seinna áður
en páskahátíðin gekk í garð.
Jonna var hávaxin og falleg kona,
afar heilsteypt og glaðsinna. Það
var reisn yfir henni. Hún var
mikill vinur vina sinna og svo góð
manneskja. Við kynntumst ung-
ar í Noregi þegar mennirnir okk-
ar voru þar við nám. Jóhanna
Svavarsdóttir og Geir Svavars-
son giftust ung og eignuðust
Hildigunni í Noregi og Viðar eftir
heimkomu. Þau voru meðvituð
um sitt barnalán og áttu sterkt
samband við börnin og seinna
barnabörnin. Í Noregi vorum við
þröngi vinahópurinn eiginlega
fjölskylda hvert annars ekki síst
á jólum og stórhátíðum og pöss-
uðum fyrir hvert annað ef svo bar
undir. Minningarnar þaðan eru
allar mjög ljúfar. Eftir heimkom-
una héldum við mörg vel saman
en með tímanum vorum við,
Jonna og Geir og Adda og Stebbi,
þétt vinagrúppa sem hittist mik-
ið, ferðaðist saman, hélt matar-
boð og við fylgdumst vel með fjöl-
skyldum hvert annars. Þær
stækkuðu með tímanum, áhuga-
mál breyttust og samverustund-
um fækkaði en alltaf var jafn gott
þegar eitthvað leiddi okkur sam-
an. Það var svo gaman þegar
Jonna og Geir fluttu í Kópavog
fyrir fáum árum og við áttum
samverustund hjá þeim í nýja
staðnum sem var í göngufæri við
okkur. Bjartar áætlanir gerðar
um útivist og hitting en lífið
breyttist. Síðasta hálfa annað ár
varð þeim mjög erfitt vegna veik-
inda Geirs og skömmu eftir að
hann veiktist kom upp mein hjá
Jonnu. Við kvöddum Geir í byrj-
un september og nú sjö mánuð-
um seinna er Jonna farin. Ég er
mjög þakklát fyrir áralöng kynni
okkar hjóna og mér þykir vænt
um þá góðu vináttu sem ég fann
alltaf hjá Jonnu. Það var óhjá-
kvæmilegt þegar við áttum
gæðastund að endurupplifun yrði
á vikuferð okkar sexmenninga til
New York. Við reyndum að skoða
allt sem markvert var í borginni
og fórum á frægar söngleikjasýn-
ingar og óperu. Allskonar uppá-
komur urðu sem allar eru um-
vafðar gleði og gríni í
minningunni. Það var gaman að
fylgjast náið að á lífsbrautinni í
svo mörg ár og gott hvað vináttan
er umvafin hlýju. Við Sverrir
vottum Hildigunni, Viðari og öðr-
um í fjölskyldunni innilega sam-
úð á kveðjustund. Blessuð sé
minning góðrar og sterkrar
konu. Takk fyrir allt,
Jonna.
Jóhanna
Svavarsdóttir
Elskulegi maðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi
TRAUSTI Ó. LÁRUSSON,
f.v. framkvæmdarstjóri
lést á Líknardeild Landspítalans 12. apríl.
Í ljósi Covid verður tilhögun jarðarfarar
auglýst síðar.
Hanna M. Kjeld
Auður Traustadóttir Guðmundur Á. Tryggvason
Anna Kristín Traustadóttir
Sigrún Traustadóttir
Elín Ósk Guðmundsdóttir Ómar Bendtsen
Trausti Guðmundsson Ása Bergsdóttir Sandholt
Svava Dís Guðmundsdóttir Friðjón Ástmundsson
Bjarni Guðmundsson Vaka Dagsdóttir
og langafabörn
Elskuleg mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR VILMUNDARDÓTTIR
frá Hjarðarbrekku,
Grenigrund 14, Selfossi,
lést fimmtudaginn 8. apríl á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Lundi, Hellu.
Elsie Júníus Runólfur Haraldsson
Vilmundur Rúnar Ólafsson Helga Sigurðardóttir
Svala Ólafsdóttir Svavar Jóhannesson
Guðrún Bára Ólafsdóttir Árni Snævar Magnússon
og fjölskyldur
Yndisleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÚN BRYNJÓLFSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum 26. mars.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju
föstudaginn 16. apríl klukkan 15.
Vegna fjöldatakmarkana verða aðeins nánustu aðstandendur
viðstaddir. Streymt verður frá athöfninni á
https://youtu.be/hWYIZvSgPcc
Brynjólfur Jónsson Dagný Guðnadóttir
Þorlákur Jónsson
Þorgerður Jónsdóttir Sigurjón Björnsson
Jón Erlingur Jónsson Anna Stefánsdóttir
Þuríður Jónsdóttir Atli Ingólfsson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug vegna andláts og útfarar
okkar kæru
SIGRÍÐAR BENEDIKTSDÓTTUR
frá Efra-Núpi,
Miðfirði, V-Hún.
Sérstakar þakkir fá Jóna Jónsdóttir, vinkona Siggu, fyrir elsku
hennar og einstaka umhyggju, og starfsfólk Hrafnistu í
Reykjavík fyrir hlýhug og alúð við umönnun hennar.
Aðstandendur