Morgunblaðið - 17.04.2021, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. APRÍL 2021
✝
Guðfinna fædd-
ist í Reykjavík
2. nóvember 1930.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigríð-
ur Ólafsdóttir
verkakona, f. 1895,
d. 1986, frá Gest-
húsum á Álftanesi
og Jens P. Hall-
grímsson sjómaður,
f. 1896, d. 1979, frá
Keflavík, sem bæði
voru kennd við húsið Vog í
Skerjafirði, sem þau byggðu
1930.
Guðfinna var yngsta barn
ár. Börn þeirra eru Ágúst Vil-
helm, f. 1949, d. 1998, síðast bú-
settur á Nýja-Sjálandi, kvæntur
Catherine Schaumkell, Sigríð-
ur, f. 1956, maður hennar er
Hörður Jóhannesson, Ágústa, f.
1958, Sólveig, f. 1962, maður
hennar er Sverrir Arngrímsson,
og María, f. 1963, maður hennar
er Óskar Finnsson. Barnabörnin
eru þrettán og langömmubörnin
eru orðin tólf.
Guðfinna starfaði utan heim-
ilis, lengst af á Þjóðminjasafn-
inu og hjá Domus Medica, og var
virk í margvíslegu tómstunda-
og félagsstarfi.
Undanfarin tvö ár bjó Guð-
finna á Hrafnistu í Hafnarfirði
en heilsu hennar fór hrakandi á
sama tíma og hún lést þar að
kvöldi 31. mars sl.
Útför hennar hefur þegar
farið fram.
þeirra en eldri
bræður hennar
voru dr. Ólafur
Jensson, læknir og
blóðbankastjóri, f.
1924, d. 1996, Ketill
Jensson, söngvari
og fiskmatsmaður,
f. 1925, d. 1994, og
Guðbjörn Jensson
skipstjóri, f. 1927,
d. 1981.
Eiginmaður Guð-
finnu var Hjalti Ágústsson vöru-
bílstjóri, f. 1919, d. 1993. Þau
byggðu hús við Bauganes í
Skerjafirði og bjuggu þar í 40
Elsku mamma kvaddi 31. mars
sl. Það var gott að hún fékk hvíld-
ina, samt alltaf sárt að kveðja.
Við þessi tímamót lítur maður
til baka og rifjar upp það helsta
sem tengdi okkur mömmu saman.
Fyrstu minningar sem koma upp í
hugann er þegar ég fór með henni
að skúra á Þjóðminjasafninu og í
Domus Medica. Það var spenn-
andi að fylgja mömmu eftir við
skúringavinnuna en ég man að ég
var alltaf hrædd við sjómanninn
sem var í einu horninu á sjóminja-
safninu á fyrstu hæð safnsins.
Ég er númer fjögur í röðinni í
systkinahópnum og var mjög
spennt fyrir því að byrja að fara í
skóla eins og þau. Með aðdáun
fylgdist ég með Siggu og Gústu
fara í skólann og fór síðan að
herma eftir þeim að sögn mömmu.
Þá fór ég út á stoppistöð með
„plat“-skólatösku þar sem fimman
stoppaði og gerði eins og þær, beið
eftir strætó en fór að sjálfsögðu
ekkert í strætóinn. Síðan kom ég
heim og sagði mömmu að nú væri
ég að fara í leikfimi eins og systur
mínar. Mamma tók þátt í leiknum
með mér og hafði gaman af. Þetta
rifjuðum við oft upp og hlógum
saman. Það endaði þannig að
mamma gafst upp og bað um að ég
byrjaði ári undan í skóla enda
fædd í mars. Það var látið eftir og
ég hef ekki borið skaða af því.
Um árabil vorum við fjölskyld-
an að bera út Tímann og Þjóðvilj-
ann og fékk ég að selja afgangs-
blöðin í Shell-stöðinni í
Skerjafirði. Þegar ég var í sölu-
mennskunni þar fannst mér oft
góð matarlykt berast úr mötu-
neytinu. Þar sem ég var ekki mik-
ið fyrir fiskinn, sem var ansi oft í
matinn heima, fannst mér tilvalið
að vingast við matráðskonuna og
hún fór að bjóða mér stundum í
mat. Þá hafði ég þann háttinn á að
ég hringdi í mömmu og sagði:
„Mamma, hvað er í matinn?“ og ef
hún svaraði: „Solla mín, það er
fiskur.“ „Já, allt í lagi, þá ætla ég
að borða á Shell.“ Mamma sagði
ekkert við þessu, fannst þetta
bara fyndið og lék oft fyrir mig
þessi símtöl þegar við vorum að
spjalla í seinni tíð.
Mömmu fannst gaman að
skapa og hún var smekkleg og
hafði næmt auga fyrir litum og
efnum. Hún málaði postulín og
saumaði á okkur systurnar falleg
föt. Það var líka heppilegt að við
systurnar erum fæddar á sjö ár-
um og fötin gátu gengið á milli. Ég
hef svo oft hugsað um það hvernig
hún fór að þessu en ég held að
mamma hafi upplifað það sem ein-
hvers konar núvitund eins og það
er kallað í dag. Mála postulínið,
sauma í saumavélinni, baka og
fleira.
Við mamma bjuggum nálægt
hvor annarri í Salahverfinu í mörg
ár og það var ómetanlegur stuðn-
ingur að hafa hana nálægt mér og
börnunum mínum þegar þau voru
að alast upp þar. Mamma var
mjög ánægð í Hlynsölum þar sem
hún bjó sér fallegt og notalegt
heimili og var dugleg að sækja
Salalaugina.
Mamma var sjálfstæð og dug-
leg kona, það var ekki alltaf auð-
velt hjá henni, en ég er þakklát
fyrir það sem hún kenndi mér.
Hún átti ekki auðvelt með að tjá
sig á einlægan hátt, en það var
alltaf jafn gaman að sýna henni
það sem ég var búin að prjóna því
hún kunni að meta það enda hún
og móðir hennar miklar hand-
verkskonur. Elsku mamma, ég
mun sakna þín. Þín
Sólveig (Solla).
Með þakklæti en sorg í hjarta
kveð ég hana mömmu. Ég veit að
hún er fegin því að fá hvíldina.
Hún hafði rætt það við mig og
okkur systurnar nokkuð oft undir
það síðasta. Mamma var dugnað-
arkona og hörkutól, hún vann
mikið alla tíð og féll aldrei verk úr
hendi. Henni fannst gaman að
vinna og kvartaði aldrei yfir því.
Hún var dugleg að stunda sund og
það var hennar líkamsrækt alla
tíð, þar hafði hún líka skemmti-
legan félagsskap. Hún hafði mjög
gaman af því að mála postulín og
þegar allir voru sofnaðir þá fékk
hún næði, settist niður og fór að
mála. Í máluninni fann hún ró og
naut þess mjög. Hún skilur eftir
sig marga fallega muni sem við,
stelpurnar hennar, eigum nú til
minningar. Hún var ekki bara
dugleg húsmóðir heldur tók hún
t.d. fullan þátt í að mála húsið og
hún gat verið „hættuleg“ með
pensilinn og með afgangsmáln-
ingu því þá var allt málað. Einu
sinni málaði hún skjólborðin á
vörubílnum hans pabba án þess að
ræða það frekar og hún málaði
þau blá. Pabbi fór svo inn á stöð og
vinnufélagarnir fóru að spyrja
hann út í þetta og gerðu smá grín
en hann tók ekkert eftir þessu,
enda var hann litblindur. Mamma
naut þess að ferðast til útlanda og
sjá eitthvað nýtt. Ég spurði hana
nýlega hvað hefði nú verið
skemmtilegast hjá henni síðustu
30 árin, þá var hún fljót að svara:
„Þegar ég fór að ferðast“ og
minntist sérstaklega á ferð til
Flórens með starfsfólki Þjóð-
minjasafnsins sem hún var svo
lánsöm að fá að taka þátt í. Hún
fór líka í margar ferðir með Or-
lofsnefnd húsmæðra, bæði innan-
lands og erlendis. Stundum dreif
hún sig bara ein í ferðir og ekki
vantaði kjarkinn í hana. Við
mamma vorum góðar vinkonur og
við fórum saman í nokkrar utan-
landsferðir, meðal annars að
heimsækja Guðfinnu mína. Henni
fannst það mjög skemmtilegt. Við
brölluðum margt saman í þeim
ferðum.
Hún var ekki alltaf ánægð með
hvað við þvældum henni mikið en
svo gátum við flissað yfir því sam-
an, enda aldrei langt í hláturinn
hjá mömmu. Hún var kát að eðl-
isfari og mikill húmoristi. Við syst-
urnar fórum líka í nokkrar
skemmtilegar utanlandsferðir
með mömmu og eigum góðar
minningar frá þeim. Ég gæti sagt
margar sögur af mömmu en ein
mjög minnisstæð er þegar hún
kom með mér í Tískuverslunina
Adam að skoða hermannajakka,
sem mig langaði til að eignast, því
ég hafði mátt velja mér flík í stað-
inn fyrir fermingarkápu. Hún las
svo yfir starfsmanni verslunarinn-
ar hvað væri verið að selja ung-
lingum svona flíkur og hermanna-
jakkann fékk ég ekki. Ég
skammaðist mín svo hroðalega að
við fórum ekki í sama strætó heim
og ekki saman í bæinn í nokkur ár
eftir þetta. Þegar ég réð mig í vist
í Búðardal var hún dugleg að
senda mér pakka og það var alltaf
jafnspennandi að fara á pósthúsið
og sækja pakkann frá henni. Hún
var hugulsöm, bóngóð og vildi allt
fyrir okkur gera. Hún var stolt af
fólkinu sínu, okkur stelpunum og
bræðrum sínum sem hún leit mik-
ið upp til. Það var alltaf kært á
milli þeirra systkinanna enda ein-
staklega góðir bræður.
Áfram veginn í vagninum ek ég
inn í vaxandi kvöldskuggaþröng.
Ökubjöllunnar blíðróma kliður
hægur blandast við ekilsins söng.
Nú er söngurinn hljóður og horfinn,
aðeins hljómar frá bjöllunnar klið.
Allt er hljótt yfir langferða leiðum
þess er leitar að óminni og frið.
(Freysteinn Gunnarsson)
Minning þín lifir, elsku
mamma.
Ágústa.
Guðfinna Jensdóttir var falleg
kona, glöð og jákvæð, drífandi og
stundum stjórnsöm, létt í lund,
með beittan húmor blandaðan
kaldhæðni, allt til enda. Hún var
ekki grimm en gerði þá sjálfsögðu
kröfu að fólk stæði með sjálfu sér,
skárra væri það nú, og stæði í
lappirnar. Hún kom eins fram við
alla og var ófeimin.
Ég var ungur þegar ég fór að
venja komur mínar í Bauganesið.
Allt í einu átti ég kærustu, – en þá
fylgdi tengdamamma með. Við
piltarnir úr Smáíbúðahverfinu
höfðum ekki tekið það með í reikn-
inginn enda ekki vanir að hugsa
lengra en til næstu helgar. Það var
ekkert að óttast í mínu tilviki. Ég
komst fljótt að sannri merkingu
orðsins og það var fyrir tilstilli
Guðfinnu, allt með jákvæðum for-
merkjum. Hún dekraði við mig frá
fyrsta degi og var hvetjandi og já-
kvæð þegar baslið okkar Siggu
hófst fyrir alvöru.
Guðfinna var ekki göldrótt en
hafði sambönd. Hún þekkti fólk
alls staðar. Hún hafði frumkvæði
að því að láta hluti gerast. Hún var
oftast á bak við tjöldin og skildi
aldrei eftir nein fingraför. Hvaða
leyniþjónusta sem er gæti notað
slíkan starfsmann. Hún hvorki
skaraði eld að eigin köku né að-
hafðist í þágu eigin hagsmuna.
Hún var að hjálpa og vildi fólki vel.
Það leið t.d. ekki langur tími þar
til laus var íbúð sem við Sigga gát-
um fengið. Sigga var komin með
vinnu fyrir tilstilli hennar og þeg-
ar mig vantaði sumarvinnu hittist
svo á að Bubbi bróðir hennar
þekkti til á góðum stað, – og ég var
ráðinn. Ekkert af þessu vissi ég
fyrr en löngu síðar. Það gat reynd-
ar gerst að hún færi fram úr sér og
fengi athugasemdir fyrir óbeðinn
erindisrekstur. Það truflaði hana
ekki, hún hélt sínu striki, kannski
rétt fyrst með ósannfærandi lítil-
læti sem kom fram í orðunum:
„Án þess að mér komi það við …“
Guðfinna Jensdóttir hafði
gjarnan mörg járn í eldinum og
óumbeðin sinnti hún fjölda þjón-
ustuverkefna samhliða húsmóður-
starfinu og vinnu utan heimilis.
Þiggjendur þeirrar þjónustu voru
aldraðir foreldar hennar, fjöl-
skyldan öll, vinir og kunningjar,
jafnvel nágrannar. Nú heitir þetta
allt eitthvað og sumt er kennt í
skólum, jafnvel á háskólastigi;
leikskólakennsla, heimahjúkrun,
viðburðastjórnun, leigumiðlun, at-
vinnumiðlun, öldrunarþjónusta.
Hún hafði góð tök á öllu þessu en
krafðist aldrei endurgjalds. Þessi
snaggaralega og sívinnandi kona
dró saman seglin síðustu árin og
þegar æviárin urðu níutíu varð
eitthvað undan að láta. Síðustu
mánuðirnir voru ekki spennandi,
sjón og heyrn farin og fingurnir
krepptir og máttvana. Hún var
búin að fá nóg og var sátt við að
fara. En hún var enn að hugsa um
velferð fjölskyldunnar og gaf
ordrur fram á síðasta dag.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst henni og fengið að vera
henni samferða og eiga hana að
vinkonu og trúnaðarvini. Hún var
drifin áfram af kærleikanum ein-
um saman og tók gjarnan á sig þá
skyldu sem ber umbunina í sjálfri
sér. Hún lét verkin tala og þoldi
Guðfinna
Jensdóttir
Sálm. 86.7
biblian.is
Þegar ég er í
nauðum staddur
ákalla ég þig
því að þú
bænheyrir mig.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
FRIÐFINNA JÓNSDÓTTIR,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
10. apríl. Útförin fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 21. apríl
klukkan 13.
Hansína Hafsteinsdóttir Hermann Björn Erlingsson
Elín Vala Jónsdóttir Ólafur Páll Ragnarsson
Ólöf Indíana Jónsdóttir Stefán Antonsson
Laufey Hlín Jónsdóttir Hallgrímur Arthúrsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, systir, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN BIRNA HANNESDÓTTIR
tónlistarkennari,
varð bráðkvödd á heimili sínu, Bólstaðarhlíð
50, Reykjavík, miðvikudaginn 14. apríl.
Útför auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Sigurðardóttir
Jóhann Sigurðarson Guðrún Sesselja Arnardóttir
Ólöf Sigurðardóttir Stígur Snæsson
Þorsteinn Gauti Sigurðsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
JÓNU GUÐNÝJAR JÓNSDÓTTUR,
Álftamýri 26.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á deild B6,
Landspítala Fossvogi.
Aðalheiður Benediktsdóttir Hörður Árnason
Jón Ágúst Benediktsson Jónína Sigurðardóttir
Guðrún Þóra Benediktsd. Hjörtur Erlendsson
Þórður Benediktsson Kristín Unnur Þórarinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar elskaða eiginkona, móðir, dóttir
og systir,
JÚLÍANNA RUT BOGADÓTTIR,
Löngumýri, Selfossi,
lést þriðjudaginn 30. mars á gjörgæsludeild
Landspítalans.
Útför fer fram frá Grafarvogskirkju mánudaginn
19. apríl klukkan 15. Fjölskyldan sendir innilegar þakkir til
starfsfólks gjörgæslunnar 12B á Landspítalanum við Hringbraut.
Bergur Sverrisson
Aníta Eva Birgisdóttir
Katrín Sara Birgisdóttir
Óliver Darri Hjaltalín
Bogi Eggertsson
Þóra Soffía Bjarnadóttir
Bjarnhildur Ólafsdóttir
Þorbergur Ólafsson
Ólöf Snædís Ólafsdóttir
Þórunn Eva Bogadóttir
Eggert Bjarni Bogason
Útför elsku mömmu okkar, tengdamömmu,
ömmu og langömmu,
INGU KRISTJÖNU HALLDÓRSDÓTTUR,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
19. apríl klukkan 15. Í ljósi aðstæðna verða
aðeins nánustu aðstandendur
og vinir viðstaddir. Útförinni verður streymt á
www.exton.is/streymi
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hjúkrunarheimilið
Grund.
Þórunn Liv Kvaran
Halldór Kvaran Kristín Gísladóttir
Hildur Hrefna Kvaran Sigurjón Gunnsteinsson
Hörður Kvaran Edda Herdís Guðmundsdóttir
Gunnar Kvaran
barnabörn og barnabarnabörn