Morgunblaðið - 17.04.2021, Page 31

ekkert væl. Nú er hún komin á
betri staðinn, en ég er alls ekki
viss um að hún hafi bankað áður
en hún gekk inn.
Hörður Jóhannesson.
Guðfinna Jensdóttir var ekki
bara amma mín heldur ein af mín-
um nánustu vinkonum. Afi minn,
Hjalti Ágústsson, lést þegar ég
var tveggja ára og því man ég ekki
eftir þeim tíma þegar amma og afi
voru eitt. Systkini mín hafa ætíð
talað fallega um tímann sem þau
áttu með ömmu og afa í Skerjó og
ekki laust við að ég hafi verið af-
brýðisöm að missa af þeim tíma.
Ég man fyrst eftir ömmu þar sem
hún bjó á Kaplaskjólsveginum,
það er mér minnisstætt hvað allt
var fínt hjá ömmu. Hún var fyrir-
myndarhúsfreyja og höfðingi
heim að sækja. Til að byrja með
var samband okkar ömmu fremur
venjulegt, þetta týpíska samband
milli ömmu og ömmustelpu, ég fór
samferða foreldrum mínum í
reglulegar heimsóknir, dekruð á
jólum og afmælum og ég tók henni
eflaust sem sjálfsögðum hlut sem
átti síðar eftir að breytast. Á tán-
ingsárum vann ég við umönnun
eldri borgara og varði ég miklum
tíma með áhugaverðu fólki á aldur
við ömmu mína. Ég fann hversu
gaman ég hafði af því að kynnast
því, sem fékk mig til þess að hugsa
af hverju ég nýtti ekki tímann til
þess að kynnast ömmu minni bet-
ur. Á þessum árum fór ég að heim-
sækja ömmu Finnu á eigin for-
sendum. Ég sótti í félagsskap
hennar og hún sóttist eftir mínum.
Þegar ég fékk loks bílpróf fóru
hlutirnir að gerast hjá okkur
ömmu. Við áttum vikuleg stefnu-
mót, stundum oftar og brölluðum
ýmislegt saman, allt milli himins
og jarðar. Okkar helsta áhugamál
var að kíkja í IKEA sem varð til
þess að vinir mínir sumir þekktu
hana undir nafninu „amma Ikea“.
Fljótlega eftir að ég fékk bílpróf
hætti amma að keyra og seldi mér
bílinn sinn, gylltan Ford Focus
innfluttan frá Bandaríkjunum,
eðalvagn í hennar augum. Það
kom sér afar vel fyrir ömmu að ég
tæki við bílnum og bílnúmerinu
þar sem hún hafði geymt bláa mið-
ann sem veitti henni leyfi til þess
að leggja í stæði fyrir hreyfihaml-
aða og var vön að taka hann með
sér í þau skipti sem við fórum
saman á bílnum. Amma var algjör
uppreisnarseggur, hún gerði það
sem henni sýndist og fannst það
ekkert tiltökumál. Gott dæmi er
þegar við fórum í fyrstu Ikea-ferð-
ina og amma fékk sér smørrebrød
og hvítvín, sem átti eftir að verða
hennar fasta pöntun, og þegar við
komum að kassanum bað af-
greiðslustúlkan ömmu vinsamleg-
ast um að skrúfa tappann af og
skilja hann eftir því það væri
bannað að taka flöskur með sér út
af veitingastaðnum. Ég hafði aldr-
ei séð ömmu eins hlessa og ég get
sagt ykkur að þetta kom aldrei
fyrir aftur. Eftir þetta var amma
alltaf með aukatappa í veskinu.
Hún bað okkur barnabörnin eitt
sinn að skila náttkjól sem hún
hafði fengið í jólagjöf, hún var ekki
ánægð með hann, hafði prófað að
sofa í honum og sett hann í þvotta-
vél. Hún var ekki viss úr hvaða
búð hann var en bað okkur að
reyna að skila honum bara ein-
hvers staðar. Já, svona var amma.
Ég hef lengi kviðið þeim degi er ég
myndi þurfa að kveðja ömmu í
hinsta skipti en í sannleika sagt er
ég meira þakklát en sár. Ég er
þakklát fyrir allan þann tíma sem
við fengum saman, þakklát fyrir
það að hún hafi leitað til mín og ég
getað verið til staðar fyrir hana.
Ég er þakklát fyrir Spánarferðina
sem hún bauð mér í, það er minn-
ing sem ég mun varðveita í hjart-
anu um ókomna tíð. Takk fyrir
allt, elsku amma, ég sakna þín og
við sjáumst vonandi síðar.
Selma Harðardóttir.
Þegar ég var barn þá var ég
mikið heima hjá ömmu og afa í
Skerjó. Það var mikill samgangur
á milli fjölskyldu minnar, systr-
anna og fjölskyldna þeirra. Oftar
en ekki fylltist húsið þeirra ömmu
og afa um helgar.
Ég á sérstaklega góða minn-
ingu frá Skerjó þegar ég var á
aldrinum 12-14 ára en þá heim-
sótti ég þau oft og gisti. Venjan
var sú að ég tók strætisvagn núm-
er 5 frá Sunnutorgi og sat sultu-
slök í vagninum alla leið á enda-
stöð en húsið þeirra ömmu og afa
var fáeina metra frá.
Þar sem þessar næturheim-
sóknir mínar voru alltaf um helgar
var viljandi vakað lengi fram eftir
vegna þess að amma og afi voru
með Stöð 2 sem þá var ekki á mínu
heimili.
Þegar kvölddagskráin hófst
vorum við afi búin að koma okkur
fyrir hvort í sínum leðurstólnum
og amma lá undir teppi í sófanum,
öll tilbúin í sjónvarpsgláp kvölds-
ins enda hvorki meira né minna en
þrjár kvikmyndir fram undan. En
elsku amma var varla lögst niður
þegar hún byrjaði að dotta yfir
fyrstu kvikmyndinni. Á milli þess
sem hún dottaði og vakti yfir kvik-
myndunum vildi hún ólm alltaf
rifja upp söguþráðinn því hún vildi
alls ekki missa af neinu.
Söguþræðirnir voru nokkrum
sinnum rifjaðir upp en þegar hún
fór fram á upprifjun á kvikmynd
sem var löngu búin og við afi langt
komin með þá þriðju þá fannst
henni vera kominn tími á að fara
inn í rúm.
Það var svo notaleg stund að
horfa á sjónvarpið með afa fram
yfir miðnætti, stundum langt fram
á nótt og með ömmu hrjótandi í
sófanum.
Eftir nokkurra klukkustunda
svefn var ég alltaf vakin klukkan
sjö því þá fórum við öll saman í
Vesturbæjarlaugina þar sem þau
voru fastagestir alla morgna. Ég
man enn í dag hvað mér leið alltaf
vel að vakna snemma, staulast út í
bíl, en þá áttu þau bláan Ford Es-
cort, verandi mjög syfjuð en samt
svo tilbúin í heita pottinn með
gamla fólkinu. Þegar við komum
heim var best í heimi fyrir ung-
linginn mig að skríða aftur upp í
rúm og sofa til hádegis.
Þessar minningar eru mér
ómetanlegar og dýrmætar þótt
mjög langt sé um liðið.
Ég heimsótti ömmu á sunnu-
deginum fyrir andlát hennar en ég
átti ekki von á því að sú heimsókn
yrði mín síðasta. Þegar ég stóð í
dyragættinni nýbúin að kyssa
hana á ennið þakkaði hún mér fyr-
ir komuna og sagði við mig:
Þú ert góð stelpa.
Elsku amma Finna, takk fyrir
samfylgdina og takk fyrir að vera
amma mín.
Þitt barnabarn,
Lára Harðardóttir.
Amma Finna, það veitir mér
hlýju bara að skrifa nafnið þitt eitt
og sér. Cocoa Puffs, Bold and the
Beautiful, íslenskar pönnukökur
og spila Ólsen-ólsen langt fram á
nótt er eitthvað sem kemur strax
upp í hugann. Þú varst naglinn
sem vaknaði klukkan sex á
morgnana til að draga mig, barn-
ið, í Salalaugina í Kópavogi þegar
ég var í pössun.
Fyndið var þegar nágranni
hafði kvartað í bréfi undan því
hvað þú kveiktir snemma á út-
varpinu og hafðir það hátt stillt.
Svo seinna meir þegar ég var með
læti þá fórum við að hlæja og töl-
uðum um það að við ættum von á
nýju kvörtunarbréfi frá grannan-
um.
Húmorinn var það sem ein-
kenndi þig. Öllu var snúið upp í
grín, bæði góðu og slæmu. Stund-
um upplifði maður sig hreinlega
vera á uppistandssýningu þegar
maður umgekkst þig, svo fyndin
varstu og var ég alltaf spennt að
segja einhverjum frá því fyndna
sem amma mín hefði sagt um dag-
inn.
Ég mun sakna þín og finna fyrir
tómleika að hafa þig ekki hér.
Húmorinn sem þú kenndir mér og
þú sjálf sem manneskja verður þó
alltaf í hjarta mér.
Hvíldu í friði, elsku amma
Finna.
Signý Ósk Sigurðardóttir.
Fyrrverandi tengdamóðir mín,
móðir barnsmóður minnar og
fyrrverandi eiginkonu, Sólveigar
Hjaltadóttur, er látin eftir erfið
veikindi.
Guðfinna hefur ávallt verið mér
kær, ekki einungis meðan á hjóna-
bandi okkar Sólveigar stóð heldur
einnig í þau tuttugu ár sem liðu
eftir að leiðir okkar Sólvegar
skildi.
Guðfinna var einstaklega skap-
góð, skemmtileg og með sérlega
ríkulegt skopskyn eins og hún á
reyndar ættir til.
Það er til marks um það hversu
samband okkar Guðfinnu var gott
að nokkrum árum eftir að við Sól-
veig skildum prjónaði Guðfinna
lopapeysu á son minn sem ég eign-
aðist með núverandi eiginkonu
minni. Tók hún þeim syni mínum
ávallt vel og lýsir það hennar já-
kvæða hugarfari í okkar garð.
Öll þau þrjátíu ár sem við Guð-
finna þekktumst var það líka van-
inn að ég færði henni vindlinga í
hvert sinn sem ég kom frá útlönd-
um, með því gafst okkur tækifæri
til að hittast þegar ég var að færa
henni vindlingana. Þá var rætt
saman, horft á veröldina og það
sem hún hefur að geyma, oftar en
ekki í glettnu ljósi.
Stundum fengum við okkur
jafnvel líka Genever í kók sam-
an … en þó bara í laumi og allt í
hófi.
Guðfinna var elskuð af börnum
okkar Sólveigar, Birkis Karls og
Signýjar Óskar og kom hún tölu-
vert að uppeldi þeirra. Að því
munu þau alltaf búa.
Síðustu mánuði hef ég ekki haft
tök á að heimsækja hana vegna
heimsóknartakmarkana. En þeir
sem gátu heimsótt hana tjáðu mér
að skopskyni hennar hefði verið
við brugðið fram á síðustu stundu.
Kemur það ekki á óvart.
Ég þakka Guðfinnu fyrir sam-
fylgdina, hún gaf mér dóttur sína
Sólveigu sem gaf mér góða tíma
og einstaklega vel gerð börn,
barnabörn Guðfinnu. Takk fyrir
það og allar skemmtilegu stund-
irnar okkar, mín kæra Guðfinna.
Sigurður Bragi
Guðmundsson.
Minningarnar eru óteljandi frá
því að ég var lítil stelpa þegar
amma og afi áttu heima í Skerja-
firðinum. Það var alltaf spennandi
að þvælast þarna um, stela rab-
arbara, hjálpa ömmu í þvottahús-
inu þó svo að hún hafi kannski
ekkert endilega verið svo hrifin af
þeirri hjálp og fá svo pönnsur.
Hún var snillingur í pönnsu-
bakstri og bakaði fyrir öll tilefni.
Það eru þessir litlu hlutir sem
verða að hlýrri minningu eins og
t.d. koddarnir og teppið sem hún
var með í aftursætinu í bílnum sín-
um svo okkur yrði ekki kalt í bíln-
um. Það mátti aldrei neinum
verða kalt og allt til síðasta dags
spurði hún gjarnan hvort maður
væri ekki örugglega með húfu eða
trefil ef henni fannst kalt úti. Það
er mér mjög minnisstætt þegar
við Guffi frændi fengum að gista
hjá henni þegar hún bjó á Kapla-
skjólsvegi. Hún hefur eflaust verið
komin með alveg nóg af okkur og
sendi okkur út í búð að kaupa RC-
Cola. Við vissum ekkert hvar búð-
in var, enda nýtt hverfi og ráfuð-
um um hverfið í dágóðan tíma áð-
ur en við fundum búðina. Ég
hugsa að það hafi akkúrat verið
planið hjá henni. Amma var hlý og
við áttum sterkt og gott samband.
Hún heimsótti mig nokkrum sinn-
um út þegar ég bjó erlendis og við
vorum alltaf í góðu símasambandi.
Hún elskaði að leita uppi góða
„díla“ og það var gaman að fá hana
til okkar þar sem ég, mamma og
amma þræddum saman markaði
og búðir og settumst svo niður í
mat og drykk. Ég hlakkaði til að
mynda aftur þetta samband við
hana þegar ég flutti heim og leyfa
dætrum mínum að kynnast henni
betur, en þá var hún komin á
Sunnuhlíð þar sem hlutirnir tóku
aðeins að breytast. Við vorum
samt duglegar að fara saman í
IKEA en hún elskaði að borða þar
og fá sér hvítvín með, henni fannst
þetta snilldarkonsept. Ég er þakk-
lát fyrir góðar stundir á þessu ári
og hún hélt í húmorinn alveg fram
á síðasta dag.
Guð geymi þig, elsku besta
amma mín, og ég veit að þú ert á
góðum stað þar sem þér líður bet-
ur og þið afi passið vel upp á hvort
annað.
Þín
Guðfinna.
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. APRÍL 2021
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Stapahrauni 5, Hafnarfirði
Sími: 565 9775
www.uth.is - uth@uth.is
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Kristín
699 0512
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
KRISTÍNAR BJARNADÓTTUR,
Sléttuvegi 19,
sem lést á Dvalarheimilinu Grund
28. febrúar. Fjölskyldan þakkar starfsfólki
Grundar fyrir einstaka alúð og umhyggju í hennar garð.
Guðrún Guðmundsdóttir Grétar J. Unnsteinsson
Hafsteinn Guðmundsson Helga Gylfadóttir
Erna Guðmundsdóttir Kristján Viggósson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir
og tengdafaðir,
HAFÞÓR JÓNSSON,
Brekkulæk 4,
verður jarðsunginn frá Áskirkju þriðjudaginn
20. apríl klukkan 13.
Vegna fjöldatakmarkana verða aðeins hans nánustu við útförina.
Útförinni verður streymt á slóðinni
https://youtu.be/gKCanjki8lw
Lilja Hjördís Halldórsdóttir
Tómas Bolli Hafþórsson Edward Duncan Subben
og aðrir ásvinir
Við þökkum af alúð hlýhug og kærleik sem
þið sýnduð okkur, elskulegu vinir, við andlát
og útför ástkærs eiginmanns, pabba,
tengdapabba, afa og langafa,
ÓSKARS KARLS ÞÓRHALLSSONAR
skipstjóra.
Hjartans þakkir sendum við starfsfólki á
Heiðmörk, Ísafold, fyrir umönnun, hlýju og virðingu.
Agnes Árnadóttir
Lárus Óskarsson Edda Þórðardóttir
Hrefna Björg Óskarsdóttir
Þórhallur Óskarsson Elín Þórhallsdóttir
Karl Einar Óskarsson Anna Pálína Árnadóttir
Kristinn Óskarsson Steinþóra Eir Hjaltadóttir
og afkomendur þeirra
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÍSAK MÖLLER,
Rauðási 1, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans
miðvikudaginn 31. mars. Útförin fer fram frá
Garðakirkju mánudaginn 19. apríl klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna verða eingöngu nánustu aðstandendur og vinir
viðstaddir. Hlekk á streymi er hægt að nálgast á mbl.is/andlat
undir liðnum: Beinar útsendingar frá útförum.
Steinunn Bárðardóttir
Bárður Eyjólfsson
Ragnar Örn Möller
Ebba Sif Möller Haraldur Gunnar Guðmunds.
Aníta Björk Kristófer Ísak
og Guðmundur Gunnar
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GRÓA JÓHANNA FRIÐRIKSDÓTTIR,
Hraunbæ 103, Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 4. apríl á
Landspítalanum, verður jarðsungin
frá Árbæjarkirkju miðvikudaginn 21. apríl klukkan 13.
Þeir sem vilja heiðra minningu Gróu eru velkomnir.
Börnum hennar þætti vænt um að fá símaskilaboð frá þeim sem
sjá sér fært að vera viðstaddir athöfnina svo fjöldatakmarkanir
verði virtar.
Athöfninni verður streymt og hlekk á streymi er hægt að nálgast
á mbl.is/andlat.
Auðbjörg Bergsveinsdóttir Jón Baldur Þorbjörnsson
Friðrik Már Bergsveinsson Júlíana Sóley Gunnarsdóttir
Berglind Bergsveinsdóttir Guðjón Grétar Engilbertsson
ömmu- og langömmubörn
Elsku eiginmaður minn, faðir, sonur, bróðir,
tengdasonur og barnabarn,
BRYNJAR GUNNARSSON,
andaðist fimmtudaginn 1. apríl. Útförin fer
fram mánudaginn 19. apríl kl. 13. Í ljósi
aðstæðna verða aðeins nánasta
fjölskylda og vinir viðstödd athöfnina en streymt verður frá henni
á eftirfarandi slóð: https://youtu.be/FaHv84a0PGg.
Þeim sem vilja styrkja litlu fjölskylduna er bent á
söfnunarreikning: 0370-22-017567 – kt. 240586-6229.
Stefanía Rafnsdóttir Máni Brynjarsson
Ína Salóme Hallgrímsdóttir Gunnar Bogi Borgarsson
Kristín Gunnarsdóttir Bjarki Páll Eysteinsson
Elísabet Katrín Jósefsdóttir Rafn Þorsteinsson
Bryndís Gunnarsdóttir Sigurður Jónsson