Morgunblaðið - 10.05.2021, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. MAÍ 2021
✝
Ágústa Tóm-
asdóttir fæddist
í Ólafsvík 15. mars
1956. Hún lést á
blóð- og krabba-
meinslækn-
ingadeild Landspít-
alans við
Hringbraut í
Reykjavík 27. apríl
2021.
Foreldrar
Ágústu voru Tómas
Þórhallur Guðmundsson, raf-
virkjameistari í Ólafsvík, f. 9.6.
1926, d. 21.1. 2004, og Halldóra
Óskarsdóttir húsfreyja, búsett á
sama stað, f. 17.7. 1931, d. 24.2.
2008. Tómas fæddist á Bergs-
stöðum í Vestmannaeyjum en
Halldóra í Hábæ í Þykkvabæ í
Rangárvallasýslu.
Systkini Ágústu eru Unn-
steinn, f. 29.1. 1950, Guðmundur,
f. 5.3. 1953, Elín, f. 5.3. 1953, d.
3.6. 1991, Óskar, f. 26.12. 1957,
Jökull, f. 3.3. 1961, d. 6.11. 1965,
Sesselja, f. 16.1. 1963, Þórhildur,
f. 18.2. 1965, Steinunn, f. 8.9.
1967, Goði, f. 8.4. 1970, og Njörð-
ur, f. 8.4. 1970.
Árið 1979 kynntist Ágústa
Ágústa ólst upp í foreldra-
húsum, Hjarðartúni 12 í Ólafsvík
en húsið var nefnt Arnarhóll.
Hún stundaði nám við Sjönu-
skóla, grunnskólann í Ólafsvík
og við Hlíðardalsskóla. Á ár-
unum 1973-76 fór hún sem au
pair til Syracuse í Bandaríkj-
unum og stundaði síðan ljós-
myndanám við háskólann í
Syracuse. Hún lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum við
Sund árið 1983.
Ágústa tók sér ýmislegt fyrir
hendur; kynntist síldarævintýr-
inu og starfaði sem kokkur á sjó
á Sigurvin SH 243. Hún starfaði
hjá Landsbankanum í Austur-
stræti um fimm ára skeið og síð-
an hjá ferðaskrifstofu Flugleiða.
Ágústa starfaði m.a. við aflestur
á hitaveitumælum hjá OR og eft-
ir að börnin flugu úr hreiðrinu
starfaði hún við verðlagskann-
anir hjá Hagstofu Íslands.
Ágústa og Tryggvi bjuggu all-
an sinn búskap í Reykjavík,
lengst af í Hjálmholti, en einnig
bjuggu þau á Háaleitisbraut og í
Nóatúni. Síðustu æviár sín bjó
Ágústa í Mánatúni.
Útför Ágústu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 10. maí
2021, og hefst athöfnin klukkan
15. Útförinni verður streymt á
eftirfarandi vefslóð:
https://youtu.be/yS_u7iQ1E1A
Streymishlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
eiginmanni sínum,
Tryggva Karli Ei-
ríkssyni, f. 10.10.
1948, d. 28.3. 2012,
og gengu þau í
hjónaband 19.6.
1982. Tryggvi
fæddist á Votumýri
í Skeiða- og Gnúp-
verjahreppi og voru
foreldrar hans Ei-
ríkur Guðnason,
organisti, húsa-
smíðameistari og bóndi á Votu-
mýri, f. 14.12. 1915, d. 15.6. 2002,
og Elín Eiríksdóttir, húsfreyja á
sama stað, f. 29.10. 1917, d. 6.9.
1995. Eiríkur fæddist á Miðbýli,
Skeiðahreppi, en Elín á Löngu-
mýri, í sama hreppi. Systkini
Tryggva eru Hallbera, f. 12.6.
1947, og Guðni, tvíburabróðir
hans, f. 10.10. 1948.
Börn Tryggva og Ágústu eru:
1) Erla Berglind, f. 2.4. 1985,
maki Þórður Ófeigsson, f. 8.2.
1981, dætur þeirra eru: a) Jónína
Margrét, f. 11.2. 2006, b) Stein-
unn Ágústa, f. 5.10. 2009, c) Þór-
dís Erla, f. 12.10. 2011. 2) Ragn-
hildur Ýr, f. 13.7. 1986. 3) Ástþór
Hugi, f. 3.7. 1987.
Við fórum oft á bókasafnið í
Kringlunni. Þú varst algjör lestr-
arhestur og last fyrir mig þegar
ég gisti hjá þér. Þú sast einnig oft
við borðið heima hjá þér og leystir
Sudoku og krossgátur. Ég sat
stundum hjá þér, fylgdist spennt
með og lærði ný orð í leiðinni.
Í þau ófáu skipti sem ég gisti
hjá þér vaknaði ég snemma á
morgnana og gat ekki sofnað aft-
ur. Þà skoðaði ég oft bókina sem
við höfðum lesið saman kvöldið áð-
ur. Síðan þegar ég ætlaði að fara
fram úr þá sagðir þú mér alltaf að
vera aðeins lengur upp í með þér
og reyna að sofna aftur, en ég gat
ekki sofnað og kúrði þá í fanginu
þínu. Þú svafst alltaf lengi út á
daginn en á meðan þú svafst gerði
ég morgunmat handa okkur,
steikt egg, beikon og kakómalt.
Árið 2018, þegar ég var 12 ára,
bauðstu mér með þér til Tenerife.
Við gistum á mjög flottu hóteli þar
sem var mjög góður matur og flott
sundlaug. Þú varst mikið í sólbaði
á meðan ég var í sundlauginni.
Aumingja þú fékkst stórt bruna-
sár á bakið og baðst mig um að-
stoð að bera Aloe Vera á það. Þú
elskaðir að vera brún og sjá sund-
bolafarið á líkama þínum, enda
varstu mikið úti í sólbaði. Ég man
þegar við vorum á ströndinni sam-
an, hvernig þú dáðist að því þegar
ég gerði fimleikastökk. Við feng-
um okkur ís og þú fékkst þér alltaf
myntuís, en það var uppáhalds ís-
inn þinn. Við fórum í keppni í pílu-
kasti á hótelinu með fólki á þínum
aldri. Ég vann keppnina og ég
man hve hissa og stolt þú varst.
Við áttum góðar stundir saman og
ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að fara í svona skemmtilega
ferð með þér.
Í febrúar bauðstu okkur fjöl-
skyldunni í mat. Eftir matinn fór-
um við tvær saman inn í herbergi
þar sem þú treystir mér fyrir
leyndarmáli sem þú hefur ekki
sagt neinum öðrum frá. Mér þótti
mjög vænt um það að þú skyldir
treysta mér fyrir þessu og fannst
við verða mun nánari fyrir vikið.
Þú varst indælasta manneskja
sem ég hef kynnst og varst sterk
og yndisleg kona. Þú fannst alltaf
eitthvað jákvætt við allt og það er
eitt af mörgu sem mér fannst mik-
ilvægt við þig. Þú áttir svo marga
vini að í hvert skipti sem við fórum
eitthvert saman þá hittir þú alltaf
einhvern vin þinn. Þú varst alltaf
með bros á vör og sýndir kærleika.
Þú varst líka mjög djörf, t.d. fyrir
nokkrum árum vorum við í búðinni
saman og þú drakkst úr kókflösku
áður en þú borgaðir fyrir hana.
Þú varst mín uppáhaldsamma
því þú kenndir mér nýja hluti,
hugsaðir vel um mig og leyfðir
mér að elda með þér.
Fyrir sirka fimm árum síðan
horfðum við saman á myndina
„Sagan af Pí“ og þegar ég heim-
sótti þig á spítalann varstu að lesa
bókina. Ég sagði þér frá því að við
hefðum horft saman à myndina,
þú brostir og sagðist muna aðeins
eftir því. Þú barst þig vel og spjall-
aðir lengi við mig þrátt fyrir að þú
værir orðin svona veik.
Það er svo skrítið að þú sért
farin og ég mun aldrei gleyma þér.
Takk fyrir að hafa gert lífið
skemmtilegra. Ég vona að þú haf-
ir það gott á nýja staðnum, með
afa.
Þín,
Jónína Margrét.
Ég kynntist Ágústu þegar
Berglind bauð mér heim til sín í
Hjálmholtið. Ágústa og Tryggvi
voru einstaklega gestrisin hjón,
svo gestrisin að innan tíðar var ég
fluttur inn og bjó hjá þeim í tæpt
ár. Ágústa var alltaf svo ljúf
manneskja sem gott var að spjalla
við, enda var það augljóst af öllum
gestaganginum á heimili þeirra
Tryggva að þau voru eftirsóttur
félagsskapur. Ágústa var frábær
kokkur og einnig handlagin við
sauma- og prjónaskap, þar sem
hún útbjó m.a. föt á barnabörnin
og leiktjald sem passaði á borð-
stofuborðið okkar.
Ágústa hafði unun af því að
ferðast og oft á tíðum sátu hún og
Tryggvi fram eftir kvöldi og
skipulögðu möguleg ferðalög í
þaula. Ég fékk að kynnast þessari
skipulagni af eigin raun þegar
Ágústa og Tryggvi heimsóttu okk-
ur til Danmerkur árið 2007 og
tóku okkur með sér í ferðalag um
Danmörku og Svíþjóð. Þarna var
búið að skipuleggja ferðir um alls-
konar króka og kima Danmerkur
og Svíþjóðar, gist m.a. á dönsku
sveitabýli og sænskri hyttu.
Ágústa hafði einstakt lag á að
finna falda gullmola í litlum bæj-
um, eins og t.d. minnsta barinn í
gervallri Danmörku. Einnig varð
hún ávallt að prófa að kíkja í bak-
aríið í hverju þorpi.
Í seinni tíð, eftir fráfall Tryggva,
hélt Ágústa áfram að ferðast og
bauð eitt skiptið elsta barnabarni
sínu, henni Jónínu, með sér til Te-
nerife. Þessi ferð skilur eftir sig
frábærar minningar hjá dóttur
okkar um ömmu sína.
Ágústa var mikil amma í sér og
var ávallt í uppáhaldi hjá barna-
börnum sínum þremur. Þegar
krakkarnir gistu hjá henni var
ýmislegt brallað saman, bæði í
formi föndurs, baksturs og fleira.
Þetta var dýrmæt samvera sem
börnin eiga án efa eftir rifja upp
þegar þær hugsa til ömmu sinnar.
Elsku Ágústa takk fyrir sam-
fylgdina og yndislegu samveru-
stundirnar.
Þinn tengdasonur,
Þórður.
„Hjartanlega velkomin“ stóð í
skilaboðum sem ég fékk frá
Ágústu systur þegar ég sendi
henni fyrirspurn, kaldan morgun í
apríl, hvort ég mætti heimsækja
hana eftir vinnu upp á Borgarspít-
ala. Hún mátti aðeins taka á móti
einum gesti á dag og fleiri búnir að
melda sig. Ágústa leysti þetta að
einskærri snilld! „Hittu mig niðri
á kaffistofu, ég kem niður.“ Þann-
ig gat hún tekið á móti fleiri gest-
um, sannarlega úrræðagóð. Síðan
spjölluðum við í 2 klst. um heima
og geima. Hún fylgdist vel með
börnunum mínum og hvernig
þeim gengi í lífinu. Ég sagði henni
að ég væri að stefna á Tenerife í
sumar, þá lifnaði hún við, varð
mjög spennt og sagði mér allt um
Tenerife, eyju hins eilífa vors.
Hún var mjög fróð um eyjuna en
Ágústa elskaði að ferðast, keypti
sér ferðabækur, las þær spjald-
anna á milli og var óspör á að lána
mér þær.
Á meðan Tryggvi eiginmaður
hennar var á lífi ferðuðust þau
víða og er ógleymanlegt þegar þau
dvöldu eitt haust í París. Hann var
í skiptivinnu gegnum Hagstofuna
og hún að lesa undir jólaprófin í
Lúxemborgargarðinum, þar leið
þeim sannarlega vel.
Ágústa var mikill sælkeri, elsk-
aði góða mat og var frábær kokk-
ur. Síðustu ár ferðaðist hún mikið
ein og naut hverrar ferðar til hins
ýtrasta. Við töluðum mikið saman
í síma og eitt skiptið var ég stödd á
Tenerife, mér leiddist mikið og
hringdi í Ágústu, hún var alveg
hissa og sagði að sér „leiddist aldr-
ei“. Ég hafði brunnið á bakinu og
leiddist að borða ein en Ágúst
hafði svar við því og sagði mér að
vera alltaf með bók við höndina,
þá myndi mér ekki leiðast að
borða ein. Síðan kenndi hún mér
að skanna sundlaugargestina,
þykjast vera að lesa en horfa vel í
kringum mig og finna einhvern
sem gæti borið á bakið á mér og
einnig hvaða fólki væri gaman að
kynnast og jafnvel fara með út að
borða. Hún var óhrædd og aldrei
hvarflaði að henni að vera feimin.
Í huganum rifjast upp Tomasy
criminal-útilega frá Arnarstapa,
við Ágústa vorum samferða, hún
var lærbrotin í gifsi og leigði sér
herbergi en við hin vorum á tjald-
svæðinu. Við vorum fyrstar á vett-
vang, tókum frá tjaldsvæði, góðan
stað þar sem stutt væri í klósett og
uppvask, allt útpælt. Síðan bauð
hún mér í G&T á meðan við biðum
eftir hinum og þá var mikið spjall-
að og hlegið dátt.
Elsku Ágústa mín, það er skrít-
in tilfinning að geta ekki kíkt í
kaffi til þín í fallegu íbúðina þína,
boðið þér í kjötsúpu, farið mér þér
á kaffihús eða listasafn og spjallað
um heima og geima. Ennþá sárara
er að þurfa að kveðja þig á besta
aldri og fá ekki hlýtt faðmlag og
fallegan hlátur. Ég þakka þér fyr-
ir öll þau góðu ár sem þú hefur
verið stóra systir mín og stutt mig
og styrkt í gegnum súrt og sætt.
En þegar ég hugsa til þess að nú
ert þú komin til hans Tryggva
þíns, sem þú elskaðir ofurheitt,
hlýnar mér um hjartarætur og
veit að þú þarft ekki að þjást leng-
ur.
Elsku Berglind, Ragnhildur,
Ástþór og fjölskylda, sendi ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum, guð
blessi ykkur og verndi.
Kærleiksveðja, þín systir
Sesselja.
Í dag kveðjum við elsku Ágústu
okkar með miklum söknuði og
trega. Ég vil þakka elsku bestu
systir minni fyrir dýrmæta og fal-
lega samfylgd. Hún var mín stóra
fyrirmynd, full æðruleysis og
veitti mér ómælda umhyggju og
elsku.
Takk fyrir að leiðbeina og
fylgja mér í gegnum lífið.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Steinunn litla systir.
Ágústa stóra systir mín er látin
eftir baráttu við krabbamein og er
það okkur sem stöndum henni
næst afar þungbært. En eftir situr
minning um frábæra manneskju.
Ágústa systir var á einhvern ótrú-
legan hátt alltaf svo jákvæð, gef-
andi og umhyggjusöm við okkur
hin í fjölskyldunni. Hún var til
staðar þegar eitthvað bjátaði á og
tilbúin til að hjálpa manni að finna
lausnina þegar á reyndi. Þegar við
yngri systkinin vorum lítil þá tóku
Ágústa systir og Tryggvi okkur
oft með að gera eitthvað skemmti-
legt eins og fara í sumarbústað og
voru það ógleymanlegar stundir.
Þá var spilað, farið í berjamó, sult-
að, siglt út á bát, veitt og margt
annað brallað. Þegar við heimsótt-
um þau hjónin, Ágústu og
Tryggva, upp í Nóatún eða Hjálm-
holt var heimilið alltaf opið og
nægur tími til að kryfja málin, um-
ræðurnar opnar og fordómalausar
og þá var fundin besta lausnin við
vandamáli líðandi stundar.
Á menntaskólaárunum var oft-
ar en ekki setið við eldhúsborðið
hjá þeim og lært undir próf og var
það mikil hjálp. Ágústa systir var
sú sem kom með eitthvað nýbakað
handa öllum í fjölskylduútilegurn-
ar og naut þess að bjóða öllum að
smakka á kræsingunum, tala við
öll börnin, heyra í þeim hljóðið og
ræða stöðu mála. Hún hafði
ákveðna natni þegar kom að því að
velja afmælis- og jólagjafir fyrir
börnin okkar Gunnhildar, Sturlu,
Perlu og Tómas, og lagði mikið í
það. Oftar en ekki hitti hún á rétta
bolinn sem passaði við þann sem
átti afmæli hvort sem hinn sami
var 5 eða 15 ára. Svona var
Ágústa, jákvæð, yndisleg og gef-
andi og svona voru þau hjónin,
Ágústa og Tryggvi. Blessuð sé
minning þeirra.
Hugur okkar fjölskyldunnar er
hjá börnum Ágústu, tengdasyni
og barnabörnum, Ragnhildi, Ást-
þóri, Berglindi og Dodda, Jónínu
Margréti, Steinunni Ágústu og
Þórdísi Erlu.
Njörður Tómasson, Gunnhildur,
Sturla, Perla og Tómas.
Það er með miklum trega sem
ég kveð elsku, ljúfu, einstöku
Ágústu mína með þessu ljóði:
Ég þakka þau ár, sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði.
Þín mágkona
Hjördís.
Ég sit við hlið Ágústu frænku
minnar á tröppunum í Hábæ og
tvíburarnir Ellý og Muggur eru
með okkur. Ágústa er árinu eldri
en ég og er á sjötta ári. Frænd-
systkini mín eru komin í heimsókn
alla leið frá Ólafsvík í Þykkva-
bæinn, með viðkomu í Reykjavík.
Þar hafa systurnar fengið rauða,
afar dömulega leðurskó. Og nú
sitjum við þarna og látum taka af
okkur mynd, systurnar kunna svo
sannarlega að stilla sér upp, þær
eru heimsborgaralegar, en ég er
með fýlusvip, finnst ég vera bústin
sveitastelpa í bomsum og ullar-
buxum. Ég öfunda Ágústu af fínu
fötunum sem hún klæðist, sérlega
rauðu skónum. Eftir myndatök-
una fer ég úr fýlunni því nú taka
við ærsl og leikir, hvílík gleði, það
er gaman að eiga öll þessi frænd-
systkini.
Ekki löngu síðar erum við
mamma og bróðir minn flutt inn á
heimili þeirra í Ólafsvík. Og við
frænkurnar bindumst böndum
sem vara ævilangt. Við verðum
eins og systur. Sætt og súrt, en
oftast sætt. Barnaskarinn er stór
á heimili móðursystur minnar, þar
leiðist engum.
Ágústa frænka mín er engum
lík. Fögur er hún með stór brún
augu og fallegt bros, býr yfir ein-
stökum sjarma. Allir strákarnir
eru skotnir í henni og sumir trúa
mér fyrir því að þeir myndu gift-
ast henni á stundinni ef hún bara
segði já. Stundum finnst mér hún
vera Marína sem bjó í Rómar-
stræti 10. Ágústa fer sínar eigin
leiðir. Er dugleg að læra en fer
samt ekki hinn hefðbundna
menntaveg. Útþráin er henni í
blóð borin, til Ameríku skal farið.
Hún klárar bara stúdentsprófið
síðar. Hún skeytir engu um al-
menningsálitið og gerir bara það
sem henni þóknast. Hún er svo
góðhjörtuð að hún tekur að sér
hlutverk í lífinu sem fáir eða engir
geta leikið eftir. Allt leysir hún
með rósemd, kærleik, jákvæðni og
ljúfum húmor. Eins og hún leysti
uppeldishlutverk sitt með ein-
stökum hætti, tókst hún með sama
hætti á við veikindi sín. Hún sagði
að það væri miklu erfiðara að vera
veikur ef maður gæti ekki litið á
jákvæðu hliðarnar.
Ég á Ágústu frænku minni
margt að þakka og sennilega er
stærsta gjöfin minn ágæti betri
helmingur, Ísólfur Gylfi. Hann
segir alltaf að Ágústa hafi borið
ábyrgð á hjónabandi okkar, því
ef ekki hefði verið fyrir hana þá
hefðum við aldrei kynnst. Og svo
kynnti hún okkur fyrir Tryggva
sínum sem var einstakt ljúf-
menni og forréttindi að eiga sem
vin.
Nú hafa þær systur Ágústa og
Ellý sem sátu við hlið mér á tröpp-
unum í Hábæ forðum daga báðar
kvatt þetta líf, allt of snemma.
Ágústa var þegar orðin dömuleg-
ur heimsborgari 5 ára gömul. Hún
sagði: „Þegar ég verð hætt að
vinna ætla ég að ferðast um heim-
inn.“ Og hún hætti snemma að
vinna, fór að ferðast og lét drauma
sína rætast.
Ég kveð frænku mína með sökn-
uði og trega, allt sem við ætluðum
að gera saman í ellinni verður gert í
annarri vídd. Þeir sem eignast mik-
ið geta líka misst mikið.
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar, minningin um
yndislega konu lifir.
Steinunn Ósk
Kolbeinsdóttir.
Ágústa
Tómasdóttir
fólk saman. Hann hafði óbilandi
trú á að þannig yrði til eitthvað
nýtt og stórkostlegt. Þegar hann
hitti áhugavert fólk þá var næst á
dagskrá að koma við í kaffi, segja
manni frá og lýsa því svo yfir ein-
hliða og án þess það væri til nokk-
urrar umræðu: „Þú verður að
hitta hann! Ég kynni ykkur!“
Það er ekki að ástæðulausu að
Árni varð vinmargur. Elskuleg-
heit hans og lífsgleði framkölluðu
vinskap. Þeir sem skrifa hér eða
hafa opinberlega orð á sorg sinni
eru einungis toppurinn á ísjaka.
Miklu fleiri sem gera eins og
Kiddi í bíómynd Árna, Brimi; lesa
minningarorð sín í hljóði, brjóta
svo ræðuna saman og stinga henni
í vasann.
Vinátta okkar hefur styrkst
fremur en dofnað undanfarin ár.
Samgangur hefur verið mikill
enda stutt milli heimilanna og ekki
hefur skemmt fyrir að elsku Iwo
og yngsti sonur minn eru miklir
vinir. Það gladdi okkur Árna að sjá
næstu kynslóð tengjast svo þétt.
Við vinirnir sem fengum tæki-
færi til að vera með Árna Óla und-
anfarnar vikur á Landspítalanum
og síðustu dagana á líknardeild-
inni í Kópavogi erum þakklátir
fyrir þær dýrmætu stundir. Í
þessum ströngu veikindum hefur
Marta staðið eins og klettur við
hlið Árna, óhagganleg og aðdáun-
arverð.
Við Ásta Sóllilja sendum allri
fjölskyldunni innilegustu samúð-
arkveðjur. Einstakur maður er
fallinn frá en minning hans lifir
um ókomna tíð.
Kjartan Örn Ólafsson.
Við kynntumst elsku Árna Óla
okkar þegar hann, átta ára gam-
all, kom til sumardvalar hjá
mömmu og pabba á Frostastöð-
um.
Það er skemmst frá því að
segja að frá fyrsta degi heillaði
litli glókollurinn okkur algjörlega.
Brosmildur, kátur og einstaklega
ljúfur. Hann varð strax einn af
fjölskyldunni og það var auðvelt
að láta sér þykja vænt um hann.
Árni Óli kom alltaf í sauðburð-
inn og dvaldi fram eftir sumri og
tók þátt í öllum tilfallandi verkum
á bænum eins og aldur hans sagði
til um. Hann hafði gaman af lömb-
unum og lék við hundana. Þá naut
hann sín vel í leik með krakka-
skaranum sem jafnan var á
Frostastöðum á sumrin. Hann var
afar velkominn sumargestur.
Minningarnar hrannast upp.
Sigurlaug: Nudd á þurrar
tærnar hans með Nivea-kremi
þegar hann var kominn upp í rúm
á kvöldin og spjall á meðan. Síðan
góða-nótt-koss á kinn.
Síðasta kvöldið okkar saman
eitt sumarið fékk Árni Óli að ráða
matseðlinum; heimatilbúnar
franskar, bananasplitt og pylsur
(ef minnið svíkur ekki). Stórveisla
hjá okkur og ógleymanlegt kvöld!
Vetrarpart „passaði“ ég hann
hluta úr degi þegar mamma hans
var að standsetja Kramhúsið. Þá
áttum við sem fyrr ljúfar og nota-
legar stundir.
Á seinni árum fengum við
reglulega kveðjur og fréttir af
Árna Óla frá mömmu hans og
fylgdumst með úr fjarlægð afrek-
um hans í kvikmyndabransanum
og vorum hreykin af okkar manni.
Einhvern tímann hafði hann á orði
að hann langaði að búa til kvik-
mynd um pabba. Ekki varð af því
en nú geta þeir lagt á ráðin. Það
verður góð mynd!
Við systkinin erum afskaplega
þakklát fyrir samfylgdina við
Árna Óla og söknum hans.
Hann var sómadrengur sem fór
alltof snemma.
Guð blessi minningu þína, elsku
vinur.
Einlægar samúðarkveðjur til
fjölskyldu og vina.
Gísli Rúnar, Sigurlaug K.,
Kolbeinn og Þorleifur
Helgu- og Konráðsbörn.
- Fleiri minningargreinar
um Árna Ólaf Ásgeirs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.