Morgunblaðið - 12.05.2021, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. MAÍ 2021
konu sem brosir blítt núna en það
er hún mamma, núna er hún búin
að fá Sigga sinn til sín.
Elsku Guðrún mín og fjöl-
skylda, ég sendi ykkur mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Minning
um góðan mann mun alltaf lifa í
hjarta okkar. Hvíldu í friði ynd-
islegi bróðir minn, ég elska þig.
Þín litla systir,
Ingibjörg Pétursdóttir
(Bökka litla).
Elsku Siggi, það var ótrúlega
erfitt að taka á móti fréttum um
andlát þitt. Þetta gat bara ekki
verið satt en er þó staðreynd. Þú
sem varst alltaf svo sprækur og
hress. Það var fallegur strákur,
bróðir, sem fæddist 29. júní 1960.
Við áttum heima í Eskihlíðinni
þegar litli bróðir fæddist. Mikið
var þessi litli gutti brosmildur og
mikill fjörkálfur. Ég var svo
ánægð með þennan litla bróður og
var ansi dugleg að passa hann. Við
fluttum svo í Árbæinn þar sem
stutt var í fallega náttúru og þar
byrjaðir þú að spila golf sem var
síðan þín atvinna og sport. Golfið
var þér allt og oftlega varst þú
langt fram eftir kvöldi á golfvell-
inum og þá bara lítill gutti. Smátt
og smátt varst þú heltekinn af
golfinu og náðir góðum tökum á
því. Þú varst bara 16 ára þegar þú
varst valinn í landsliðið í golfi. Þú
varst snillingur á svo mörgum
sviðum og mikill húmoristi og
grínið var alltaf með í för. Þú
kynntist svo Guðrúnu sem var líka
í golfinu og ástin blómstraði hjá
ykkur og þvílíkt barnalán, hvert
öðru yndislegra. Það var ótrúlega
yndisleg stund sem við systkinin
áttum er við vorum öll saman að
skipta búi foreldra okkar eftir
andlát móður okkar þó sorgin
væri með í för. Þá var líka grín og
glens og varst þú þar hrókur alls
fagnaðar, brandarar og allslags
grín kom á færibandi frá þér. Okk-
ur leið svo vel saman systkinun-
um. Það yljar að eiga þessa minn-
ingu. Elsku Guðrún og fjölskylda,
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur til ykkar.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Hvíl í friði, elsku Siggi, og hafðu
þökk fyrir samfylgdina.
Anna Bára, Freysteinn
og börn.
Bróðir minn elskulegi, Siggi Pé,
hefur kvatt okkur og eftir stönd-
um við með hugsunina um hve
brothætt lífið er. Hvern hefði órað
fyrir því, þegar við kvöddum móð-
ur okkar hinstu kveðju í nóvember
2019, að það yrði í síðasta skipti
sem við myndum hittast? Svo kom
Covid með ferðahömlunum. Við
fjölskylda okkar minnumst þín
með hlýju og söknuði.
Siggi var skírður í höfuðið á föð-
urbróður sínum Sigurði Péturs-
syni, bónda á Staðarfelli í Dölum,
sem lést skömmu fyrir fæðingu
Sigga. Það kom fljótlega í ljós að
þeir voru gæddir líkum eiginleik-
um. Höfðu svipað lundarfar,
óvenjumikla atorku og ósérhlífni.
Öll fáum við fjölbreytt verkefni
til að vinna úr á ævinni, miserfið
úrlausnar. Erfiðustu verkefnin
hefur Siggi áreiðanlega fengið í
tengslum við störf sín hjá lögregl-
unni, en þar kom hann oft að sorg-
legum atburðum í umferðinni og í
heimahúsum. Þeir atburðir safn-
ast saman með árunum af fullum
þunga á sálina. Siggi var mjög
brosmildur, yfirleitt léttur í skapi,
grínisti mikill og hafði góða nær-
veru. En hann átti sínar erfiðu
stundir sagði hann mér sjálfur,
þær komu oftast í kjölfar fyrr-
greindra atburða, en oftast ekki
fyrr en talsvert var frá liðið og
þegar þess var jafnvel síst von.
Hann átti þess kost að geta breytt
til og fann andlega hvíld í golfinu.
Allar golfferðirnar, og þær
voru margar, kröfðust þess að
Guðrún konan hans Sigga sá ein
um heimilið, jafnvel vikum saman
milli ferða. Hún var hans stoð og
stytta í lífinu, annars hefði þetta
ekki verið hægt. Þau eiga barna-
láni að fagna, öll börnin yndisleg
og hæfileikarík.
Sem barn var Siggi mikill orku-
bolti, alltaf eitthvað að bralla allan
daginn, oft með bolta af ýmsum
stærðum og gerðum, fljúgandi í
átt að einhverju marki.
Siggi var sex ára þegar við
fluttum í Hraunbæ 170. Við Anna
systir fórum þá að fara í göngu-
ferðir með Sigga upp á Grafar-
holtsvöll til að horfa á golfarana
leika golf. Alltaf vildi hann koma
með, fékk strax áhuga svona ung-
ur. Háu moldarhaugarnir í
Hraunbænum breyttust svo í
brautir með holum um allt og golf-
kylfur voru spýtur og steypujárn.
Hann var stundum svolítið
prakkari og það var guðs mildi að
hann slasaðist ekki þegar hann, þá
þriggja ára gamall, útfærði eitt
prakkarastrikið. Þetta vetrar-
kvöld í Eskihlíð 14a tók Siggi
stefnuna beint í átt að innstungu í
einu horni stofunnar með gaffal í
hendi. Þá kom leiftrandi hvellur
og honum tókst að slá allri blokk-
inni út. Það er þekkt meðal félaga
Sigga að það hafi tekið hann 28 ár
að fara holu í höggi. Þetta er ekki
allskostar rétt ef tekið er með
höggið hans í innstunguna. Þar
átti Siggi flotta sveiflu með gaffl-
inum og fór tvær holur í einu
höggi. Teinarnir framan á gafflin-
um hurfu reyndar og gaffallinn
líktist meira lítilli golfkylfu.
Að leiðarlokum viljum við
þakka þér fyrir allar samveru-
stundirnar, Siggi minn, og við
munum minnast þín með söknuði
og hlýhug. Elsku Guðrún mín. Við
vottum þér, börnum ykkar og fjöl-
skyldum okkar dýpstu samúð og
biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Guðmundur og
Sigrún Ingibjörg.
Elsku Siggi okkar.
Það er með mikilli sorg sem við
ritum örfá orð um einstakan og
þann ómetanlega vin sem þú varst
okkur. Það er alveg sama hvert
við höfum litið síðustu daga, upp
hrannast dýrmætar minningar
um elsku Sigga P. Þú varst ekki
bara með eindæmum skemmtileg-
ur og mikilvægur heldur líka
traustur og góður vinur bæði í leik
og starfi. Það var hægt að tækla
allt með þér við okkar hlið og það
er stórt skarð hoggið í vina- og fé-
lagahóp okkar lögreglumanna.
Við söknum þín ólýsanlega
mikið og munum gera okkar allra
besta við að halda minningu þinni
á lofti um ókomna tíð.
Megi algóður guð þín sálu nú geyma
Gæta að sorgmæddum, græða djúp sár
Þó kominn sért yfir í aðra heima
Mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Sendum fjölskyldu og vinum
Sigga okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hönd til kveðju upp.
Þínar vinkonur,
Stella, Hildur, Hafdís og Adda.
- Fleiri minningargreinar
um Sigurð Pétursson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Sigurður Pétursson
✝
Ólafur Örn Arn-
arson fæddist í
Arnardrangi í Vest-
mannaeyjum 27. júlí
1933. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni í Reykjavík
1. maí 2021. For-
eldrar hans voru
Guðrún Ólafsdóttir
húsmóðir, f. 30.
október 1909, d. 13.
ágúst 1985, og Örn
Hauksteinn Matthíasson bókari,
f. 27. ágúst 1907, d. 13. júní 1994.
Systir Ólafs var Sylvía, f. 9. febr-
úar 1935, d. 2. febrúar 2016, eft-
irlifandi eiginmaður hennar er
Magnús Snorrason, f. 16. desem-
ber 1935. Bróðir Ólafs var Ing-
ólfur, f. 25. ágúst 1943, d. 25.
október 2007, eiginkona hans var
Halldóra Haraldsdóttir, f. 30.
september 1951, d. 12. maí 2003.
Ólafur Örn giftist 20. sept-
ember 1957 Kristínu Sólveigu
Jónsdóttur læknaritara, f. 21. maí
1933, d. 24. júlí 2014. Þau eign-
uðust þrjú börn: 1) Guðrún bygg-
ingarverkfræðingur, f. 7. nóv-
ember 1959. 2) Sverrir rafmagns-
verkfræðingur, f. 14. nóvember
1960, giftur Ingibjörgu Hauks-
dóttur listakonu og kennara, f.
17. janúar 1961. Börn þeirra eru:
a) Ólafur Haukur, f. 18. desember
1981, giftur Láru Kristínu Skúla-
dóttur, f. 29. desember 1979.
Börn þeirra eru Elísa Karítas, f.
10. september 2009, Bergur Jarl,
f. 3. júní 2011, og Hugi Bjartur, f.
1. apríl 2015. b) Atli Örn, f. 10.
apríl 1984, giftur Evu Kristínu
Dal, f. 4. febrúar
1985. Börn þeirra
eru Birkir Michael,
f. 27. júlí 2015, og
Egill Arnar, f. 16.
janúar 2020. c)
Snorri, f. 23. októ-
ber 1989, giftur
Leslie Wenglein, f.
29. nóvember 1987.
d) Kristín Björg, f.
8. október 1996,
maki David Hicks,
f. 17. desember 1987. 3) Katrín
hagfræðingur, f. 25. janúar 1965,
maki Ole Aaboe Jørgensen f. 8.
ágúst 1963.
Ólafur Örn og Kristín bjuggu
lengst af í Reykjavík og á Sel-
tjarnarnesi, auk þess í Bandaríkj-
unum 1963-1969.
Ólafur Örn útskrifaðist sem
stúdent frá MR 1953 og sem
cand.med. frá HÍ 1961. Hann
stundaði framhaldsnám við New
Britain General Hospital 1963-
1966 og sérfræðinám í þvagfæra-
skurðlækningum í Cleveland Cli-
nic 1966-1969, báðir í Bandaríkj-
unum. Ólafur Örn starfaði lengst
af sem sérfræðingur í þvagfæra-
lækningum á Landakotsspítala
1970-1996, þar af yfirlæknir frá
1980. Dósent í þvagfæralækn-
ingum við læknadeild Háskóla Ís-
lands 1977-1986. Frá 1996 þar til
hann hætti störfum vann hann
sem framkvæmdastjóri upplýs-
inga- og gæðamála á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur.
Útför Ólafs fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 12. maí 2021, og
hefst athöfnin klukkan 11.
Það hangir einhver óljós leyni-
þráður milli okkar sem settumst í
fyrsta bekk MR haustið 1947 og
urðum seinustu ekta busarnir í
þeim skóla. Flest okkar voru 14
ára og sátum þar sex ár. Við vor-
um þrjátíu talsins og tíu tóra víst
enn. Eftir að hundrað bættust við
í 3. bekk eftir landspróf átti Pálmi
rektor það til að kalla okkur
„kjarnann“ í bekknum við litla
hrifningu hinna nýkomnu.
Sumt í gamla skólahúsinu mun
hafa verið með hálfgerðu 19. aldar
sniði. Það var gægjugat á hurðum
og spýtubakki í einu horni
kennslustofunnar. Útidyrum var
læst klukkan átta, rektor kom í
hverja stofu og spurði inspektor
með kladdann hverja vantaði. Síð-
an hringdi hann heim til þeirra
sem höfðu síma og fékk stundum
óblíðar viðtökur hjá mæðrum
stúlkna með tíðaverki. Einn morg-
un hjálpuðum við Sigurði Þórar-
inssyni landafræðikennara inn um
glugga en hann hafði komið mín-
útu of seint að læstum dyrum.
Pálmi varð hvumsa við þegar
hann sá Sigga í kennarastólnum.
Hvernig komst þú inn?
Flest okkar komu úr þrem
skólum í Reykjavík, Miðbæjar-,
Austurbæjar- og Laugarnesskól-
anum. Svo sem tveir þriðju tóku
þátt í einhverju félagslífi eins og
svonefndum partíum og fyrsta
kastið hélt hver sig að mestu við
sína gömlu kunningja úr barna-
skóla. Smám saman fór fólk að
skiptast meir eftir áhugamálum,
sumir voru í íþróttum, aðrir í ein-
hverjum listgreinum, sumir fóru
að stunda kaffihúsasetur, voru
byrjaðir að reykja og jafnvel fá
sér í staupinu. Aðgreiningin varð
enn meiri með aldri og eftir að
hópurinn fjórfaldaðist í 3. bekk.
Óli Örn var á þessum árum lið-
tækur bæði í handbolta og á kaffi-
húsi.
Eftir stúdentspróf skildust leið-
ir enn meir eftir námsgreinum,
námslöndum og búsetu og oft kom
fyrir að maður sást ekki árum
saman nema á stúdentsafmælum.
En þá var því líkast að stórfjöl-
skylda kæmi saman. Við Óli urð-
um aldrei heimagangar hvor hjá
öðrum en jafnvel á efri árum
fannst mér ég geta talað við hann
sem lækni eins og hann væri ná-
kominn frændi.
Árni Björnsson.
Ólafur Örn
Arnarson
- Fleiri minningargreinar
um Ólaf Örn Arnarson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝
Guðrún Erna
Sæmundsdóttir
fæddist 24. júlí 1930
í Finnbogahúsi við
Kringlumýri í
Reykjavík. Hún lést
30. apríl 2021 á
Dvalarheimilinu Ási
í Hveragerði. For-
eldrar hennar voru
Sæmundur Bjarna-
son gas- og pípu-
lagnameistari, f. 14.
maí 1906, d. 9. des. 1991, og
Kristín Grímsdóttir prjónakona
og húsmóðir, f. 8. apríl 1911, d.
20. maí 1999. Var Guðrún Erna
elst fimm systkina. Næst kom
Ingunn Ragna, f. 3. ágúst 1931, d.
14. sept. 2012; Bjarni, f. 21. sept.
1932; Örn, f. 19. mars 1947, d. 25.
des. 1950; Gylfi, f. 15. ágúst 1948.
Flutti fjölskyldan í Fagradal í
Reykjavík er Guðrún var fjög-
urra ára og bjó þar uns hún flutti
á Akranes.
Hinn 8. apríl 1951 giftist Guð-
rún Erna Lúðvík Friðriki Jóns-
syni, f. 9. okt. 1927, d. 20. des.
1975, frá Ársól á Akranesi (Lúlli í
Ársól). Fyrstu hjúskaparárin
bjuggu þau í Reykjavík, en fluttu
síðan á Akranes og bjuggu þar til
þau tvö börn og tvö barnabörn.
Fyrir átti Grímur eitt barn og
fimm barnabörn.
7. Sæunn. f. 2. nóv. 1961. M.
Gunnar Egilsson. Eiga fjögur
börn og 10 barnabörn.
8. Sólveig Friðrikka, f. 4. júlí
1966. M. Gísli Guðmundsson.
Eiga þau þrjú börn og sjö barna-
börn.
Afkomendur Guðrúnar Ernu
eru átta börn, 25 barnabörn og
53 barnabarnabörn. Alls 86 af-
komendur.
Árið 1977 fór Gunna, eins og
hún var alltaf kölluð, sem ráðs-
kona að Breiðabólstað í Fljóts-
hlíð. Þar kynntist hún Hreiðari
Jónssyni bónda í Árkvörn. Flutti
hún í Árkvörn og hóf búskap þar.
Árið 1979 giftu þau sig í Hlíð-
arendakirkju. Bjuggu þau í Ár-
kvörn þangað til þau hættu bú-
skap og fluttu á Selfoss 1989.
Hreiðar lést 1996. Bjó Guðrún á
Selfossi allt þar til hún fór á dval-
arheimilið Ás í Hveragerði, þar
sem hún lést 30. apríl sl.
Guðrún verður jarðsungin frá
Selfosskirkju í dag, 12. maí 2021,
klukkan 13 og jarðsett verður
frá Hlíðarenda í Fljótshlíð sama
dag.
Sökum aðstæðna í samfélag-
inu verða einungis nánustu að-
standendur viðstaddir útförina.
Útförinni verður streymt:
https://selfosskirkja.is
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
ársins 1969, er þau
fluttu á Selfoss. Um
tíma bjuggu þau á
Eyrarbakka, síðan í
nokkur ár í Kefla-
vík, eða þar til Lúð-
vík lést 1975.
Alla tíð voru þau
kölluð Gunna og
Lúlli í Ársól. Saman
eignuðust þau átta
börn:
1. Lovísa Kristín,
f. 15. jan. 1950. Maki Sven Magn-
ar Ellendarsen. Eiga þau tvö
börn og fimm barnabörn.
2. Erna, f. 14. febr. 1951. M.
Sigurður Jóhannesson. Skildu.
Eiga þau fjögur börn og sex
barnabörn.
3. Guðmundur Rúnar, f. 18.
jan. 1954. Sambýliskona Inga
Rósa Kristinsdóttir. Á hann þrjú
börn og 10 barnabörn.
4. Ægir, f. 14. okt. 1955. M. Ás-
gerður Jóhannesdóttir, d. 7. júní
2010. Eiga þau þrjú börn og þrjú
barnabörn.
5. Jón, f. 6. júlí 1957. M. Þor-
björg H. Halldórsdóttir. Eiga þau
þrjú börn og fimm barnabörn.
6. Grímur. f. 14. apríl 1960. M.
Unnur Ingadóttir. Skildu. Eiga
Elsku mamma þá ertu farin í
sumarlandið og trúi ég að margir
hafi tekið á móti þér fagnandi.
Langar mig að þakka þér fyrir svo
margt, svo margar minningar. Ég
man tjaldútilegur, skátamót og
veiðiferðir, þar sem okkur krökk-
unum var kennd virðing fyrir lífi
og landi, man þig og pabba sitja á
tjaldskörinni, gula A-tjaldið eftir
hossing á gamla Moskvitchnum,
þið tveir gæslumenn skrafandi yfir
nýuppáhelltu kaffi og við krakk-
arnir í röðum á vindsængum að
fara að sofa með prímusinn suð-
andi við undirleik mófugla.
Veiði var eitt af því sem þið
pabbi elskuðuð og kennduð okkur
krökkunum og það eru margar
minningar tengdar því og ein af
þeim dýrmætari sem ég á er síð-
asta ferðin sem við fórum að Þing-
völlum rétt áður en þú veiktist. Þar
sátum við yfir kaffibolla og rifjuð-
um upp gamlar minningar, hlógum
mikið og að sjálfsögðu varst það þú
sem komst með fisk heim í soðið.
Ég minnist margra stunda í Ár-
kvörn þar sem þú og Hreiðar fóstri
minn stiguð niður sem einn maður,
kleinubakstur, heyskapur og að ég
tali ekki um sauðburður sem var
þinn uppáhaldstími og þá bakaðir
þú stóran hleif af rúgbrauði í kind-
urnar, hafðir í vasanum og laum-
aðir upp í þær sem voru að bera.
Þú vissir að þær þyrftu aukaorku
enda sjálf búin að ala átta börn. Ég
minnist margra reiðtúra inn í
Þórsmörk og á milli vatna með
nesti. Takk fyrir öll jólin sem þú
varst hjá okkur og öll samtölin, all-
ar ráðleggingarnar og allt og allt.
Takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur Gísla, fyrir börnin okk-
ar og tengdabörn og fyrir barna-
börnin.
Blessuð vertu baugalín.
Blíður Jesú gæti þín,
elskulega móðir mín;
mælir það hún dóttir þín.
(Ágústína J. Eyjólfsdóttir)
Þín dóttir,
Sólveig Friðrikka
Lúðvíksdóttir (Rikka).
Hárin grá á höfði þér
og höndin svona æðaber
er ætíð fegurri í augum mér
en allt það skraut sem jörðin ber.
Þakka þér mamma fyrir að
kenna mér muninn á réttlæti og
ranglæti, dugnaði og iðjuleysi. Þið
pabbi kennduð mér allt sem þurfti
til að standa á eigin fótum. Ekki
síst þakka ég þér fyrir að sleppa af
mér hendinni í fyllingu tímans og
treysta mér til að feta táningsald-
urinn á minn hátt og skapa mér
framtíð að eigin vali.
Þú varst dugleg, sjálfstæð og
glæsileg kona, Reykjavíkurmær
sem elskaði náttúruna, sveitina, að
dansa á fallegum skóm og ekki síst
að renna fyrir fisk. Þú varst alla
tíð með sterkar skoðanir á öllu og
öllum og lúrðir ekki á því að tjá þig
um málefnin, hvort sem áheyr-
andanum líkaði það betur eða
verr. Framsóknarkona í gegn en
studdir tengdasoninn dyggilega
til sveitarstjórnarmála þrátt fyrir
að hann hann væri í kolvitlausum
flokki að þínu mati. Gaman var að
fylgjast með hressilegum skoðana-
skiptum ykkar Gunnars míns,
aldrei logn, fyrr en upp var staðið.
Fyrsta minning mín er frá
sumrinu áður en ég varð 4 ára. Við
vorum í útilegu við litla á, allir
krakkarnir komnir með stöng og
farnir að veiða í matinn en mamma
og pabbi tjölduðu. Á mig var sett
barnabeisli með reipisspotta í,
fengið prik með flotholti og öngli á.
Mér var svo plantað uppi á árbakk-
ann og hæluð rækilega niður svo
ég færi mér ekki að voða, alsæl.
Við mamma höfum deilt þessari
veiðiástríðu æ síðan. Enga aflakló
þekki ég sem kemst með tærnar
þar sem þú hafðir háu hælana þeg-
ar kom að silungsveiði.
Ég minnist líka þess líka þegar
ég, að verða 5 ára, sat á Morgun-
blaði við síldarrennuna og sneri og
lagði fyrir þig síldina sem þú
kepptist við að raða og salta í tunn-
ur. Þú varst sjaldan ráðalaus, sama
hvað á gekk, verkin þurfti að vinna
og afla tekna fyrir stórt heimili.
Hrædd um að það vefðist fyrir nú-
tímakonunni að halda heimili með
átta börnum og vinna úti í ofanálag
þrátt fyrir öll nútímaþægindi.
Þú varst aðeins 45 ára þegar þú
missir pabba. Seinna meir barst
þér sú gæfa að kynnast Hreiðari í
Árkvörn, og þið rugluðuð saman
reytum. Við börnin og barnabörnin
fengum að njóta góðmennsku og
heiðarleika hans. Hann var klett-
urinn þinn. Þið fenguð 15 frábær
ár saman en þá lést Hreiðar.
Lífið var þér ekki alltaf auðvelt,
en hvað um það, mun fleiri voru
gleði- og gæðastundir sem lýstu
svo skært að engum skugga var
vært nálægt þér.
Óborganlega eftirminnileg var
ferðin okkar til Tyrklands þar sem
við fjölskyldan sigldum frjáls á
Yrsu, gúllöðunni okkar, frá einum
stað til annars, hoppuðum í tæran
sjóinn hvar og hvenær sem okkur
fýsti eða flutum með straumnum
eitthvað út í buskann á vindsæng-
inni. Svo var ankeri kastað úti fyrir
fallegri vík og synt eða duggað í
land, borðað í landi eða eldað um
borð og legið svo á dekkinu og
dáðst að stjörnum himins á heiðum
næturhimninum. Þú kunnir að
meta svona ævintýri og frelsi,
naust þín til fullnustu og varst góð-
ur ferðafélagi.
Takk fyrir allar minningarnar
sem við eigum saman.
Við segjum ekki bless, við segj-
um: Góða ferð, sjáumst næst,
Ture-lu.
Sæunn.
Guðrún Erna
Sæmundsdóttir