Morgunblaðið - 29.06.2021, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚNÍ 2021
✝
Björk Eiríks-
dóttir fæddist
þann 6. nóvember
1959, hún lést á
heimili sínu í
Norður-Dakóta
þann 5. júní 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Margrét
Ólafsdóttir Hjart-
ar húsmóðir, f.
2.7. 1918 á Þing-
eyri, d. 19.12.
2008 í Garðabæ, og Eiríkur
Pétur Ólafsson stýrimaður, f.
19.12. 1916 í Reykjavík, d.
11.4. 1975 í Reykjavík. Systk-
ini Bjarkar eru Þórður, f.
16.10. 1940, d. 9.11. 2009,
Margrét, f. 27.10. 1941, Edda,
f. 11.2. 1947, Sigríður, f.
17.4.1951, d. 4.3.2021, og Sæ-
unn, f. 11.10. 1961.
Björk giftist 26.8.1995
Gunnlaugi Carl Nielsen, f.
21.8. 1960, d. 23.8. 1998, þau
eignuðust tvö börn saman.
Börn Bjarkar eru 1) Heimir
Freyr, f. 4.2. 1983, kvæntur
Kolbrúnu Evu. Börn þeirra
eru Kristján Freyr, Natalía
Nótt og Aníta Eva. 2) Linda
Björk, f. 15.12. 1988, gift
erlendis og var virk í sjálf-
boðastörfum. Hún var ein-
staklega stolt af öllum börn-
unum sínum og stóð þétt við
bakið á þeim.
Henni fannst virkilega gam-
an að elda fyrir fólk og hún
var eðalkokkur.
Hún vann mörg störf í
gegnum tíðina, en lengst af
vann hún við bókhald.
Eftir að hún varð einstæð
með þrjú börn vann hún
myrkranna á milli til að sjá
fyrir sér og sínum, þá vann
hún 100% vinnu á daginn og
þjónaði á kvöldin.
Sér til dundurs las hún heil
ósköp og átti fjöldann allan af
bókum, Arnaldur og Yrsa
voru þar í sérstöku uppáhaldi
og hún gat lesið þær aftur og
aftur, sem og Rauðu seríuna,
alltaf var hún með bók við
höndina. Í seinni tíð tók hún
upp prjónana aftur og prjón-
aði út í eitt, prjónaði mikið á
börn og ungabörn.
Björk tók upp prjónana á
ný í seinni tíð og prjónaði
hverja flíkina á eftir annarri,
hún prjónaði mikið á barna-
börnin og hafði mikla unun af.
Útför Bjarkar verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag, 29.
júní 2021, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Thomas Frey.
Börn þeirra eru
August Carl, Iris
Björk og Lillia
Kaye, 3) Einar
Carl, f. 24.5. 1994.
Fyrir átti Gunn-
laugur soninn
Inga Björn Kára-
son, f. 7.12. 1984,
maki Helga Björg.
Björk giftist síð-
ar Curtis Olafson,
f. 7.12. 1952. Foreldrar Curtis
voru Valdimar Franklin Olaf-
son, f. 23.7. 1898, d. 24.12.
1981, og Lovisa Gudlaug Jo-
nasson, f. 15.2. 1914, d. 20.5.
1999.
Börn Curtis eru 1) Renata
Selzer, f. 24.9. 1980, gift Greg
Selzer, börn þeirra eru Gunn-
ar og Gavin, 2) Drew Olafson,
f. 27.4. 1983, kvæntur Sam-
antha Olafson, börn þeirra eru
Clara og Halle.
Björk ólst upp í Réttarholts-
hverfi í Reykjavík og gekk í
grunnskóla þar.
Hún stundaði íþróttir af
kappi, aðallega þá frjálsar.
Björk var ævintýragjörn,
ferðaðist heimsálfa á milli, bjó
Þegar pabbi dó, þá spurðir þú
mig hvort ég vildi skrifa grein í
blaðið og ég sagði nei. Ég sagði nei
þá því ég bara hreinlega var ekki
alveg að skilja hvað það þýddi eða
hvað var í gangi á þeim tíma, en nú
geri ég það. Núna er ég skrifa
minningargreinina þína, þá veit ég
að þetta er mitt síðasta bréf til þín.
Elsku mamma mín, ég veit ekki
hversu oft ég hef tekið upp símann
til þess að hringja í þig síðan þú
fórst frá okkur. Það er á þessum
stundum sem ég átta mig á því
hversu dýrmætt lífið er og hversu
fljótt fólkið sem við elskum svo
mikið getur farið frá okkur. Við
töluðum saman flesta daga tvisvar
á dag, oftast ef ég hafði spurning-
ar og þurfti þitt álit, sem þú varst
ekki feimin við að gefa, og svo
bara um lífið og líka að leyfa
krökkunum að heyra í ömmu
sinni. Ég tek símann upp minna
og minna eftir því sem dagarnir
líða, en ég sakna þess svo mikið að
geta bara hringt í þig vitandi það
að þú svaraðir alltaf.
Ég gæti skrifað heilan helling
um hvernig þú varst sem persóna,
sem mamma okkar og sem amma
en það er bara hreinlega ekki
nógu mikið pláss í Mogganum til
þess. Við vitum öll hversu ævin-
týralegt líf þitt var, og það gleður
mitt hjarta svo mikið að þú virki-
lega lifðir þínu lífi og gerðir það
besta úr öllu sem þú fórst í gegn-
um. Mamma mín, ég vil bara nota
þessa grein til þess að segja þér
hversu mikið ég elska þig, hversu
þakklát ég er fyrir að hafa átt þig,
ekki bara sem mömmu mína held-
ur líka sem bestu vinkonu sem ég
mun nokkurn tímann eiga. Þú
kenndir mér svo margt í gegnum
lífið sem ég mun halda áfram að
tileinka mér, gafst mér ráð sem ég
mun nota og líka kenna mínum
börnum. Þú elsku mamma mín
varst sú sterkasta manneskja sem
ég veit um, þú varst svo hugrökk
og leystir úr öllum þeim áskorun-
um sem þú fékkst í lífinu. Ég er
svo stolt að hafa átt þig sem
mömmu og mun halda áfram að
vera stolt og þakklát í gegnum líf-
ið er ég fagna þér í gegnum allar
yndislegu minningarnar sem við
áttum saman.
Mamma mín, núna ertu komin
til pabba og ég veit að þið tvö vak-
ið yfir okkur, þið knúsið hvort
annað frá mér og ég held áfram að
hugsa til ykkar og tala um ykkur
við börnin okkar. Ég elska þig
óendanlega mikið og takk kærlega
fyrir allt sem þú varst, fyrir það
sem þú gerðir fyrir okkur og fyrir
að sýna mér hversu fallegt það er
að eiga mömmu sem elskar svo
sterkt. Núna er kominn tími til að
kveðja, góða nótt, elsku mamma
mín, sofðu rótt og guð geymi þig.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Þín dóttir,
Linda Björk Nielsen Frey.
Þetta eru þung skrif, elsku
Björk mín.
Ég gleymi því seint þegar ég
hitti þig í fyrsta skiptið á Hjalla-
brautinni, lást uppi í sófa að horfa
á sjónvarpið að fá þér rauðvíns-
glas eftir langan vinnudag. Heils-
aðir mér, ég og Heimir settumst í
sófann að spjalla við þig. Fyrsta
spurningin sem kom var: „Ertu á
pillunni?“ Jú, svaraði ég, 15 ára
skotta. Jú, alltaf komstu þér beint
að efninu. Eftir þetta urðum við
miklar vinkonur.
Eftir að þú fluttir til Bandaríkj-
anna áttum við óteljandi símtöl og
ræddum allt milli himins og jarð-
ar.
Ég á eftir að sakna ógurlega að
koma í sveitina og eyða tíma þar
með þér eins og ég gerði heilu
sumrin með krakkana litla.
Síðasta myndsímtal sem þú átt-
ir við elsku Anítu Evu, sem þú átt-
ir eftir að hitta, varð allt í einu
miklu dýrmætara en öll hin. Ef við
hefðum vitað að svona stutt væri
eftir hefðum við hringt á hverjum
degi.
Ég ætla ekki að fara skrifa hér
allt sem ég vildi að ég hefði getað
sagt við þig eða gert með þér held-
ur varðveita þær stundir sem við
áttum saman í gegnum tíðina, ég
er ótrúlega þakklát fyrir allar
stundirnar, símtölin og sam-
veruna sem við áttum saman.
Elsku tengdamóðir mín, að
kveðja þig er það erfiðasta sem ég
hef þurft að gera hingað til.
Minning þín lifir í hjörtum okk-
ar.
Takk fyrir allt.
Ég elska þig.
Þín
Kolbrún (Kolla).
Ég dag kveð ég mágkonu mína
Björk Eiríksdóttur sem lést 5. júní
síðastliðinn, langt um aldur fram.
Hún var gift Gunnlaugi Carli Niel-
sen bróður mínum, Gulla. Þau
voru fallegt par og framtíðin blasti
við þeim og börnum þeirra Heimi
Frey, Lindu Björk og Einari Carli
en Gulli gekk Heimi Frey í föð-
urstað. Sorgin knúði dyra þegar
Gulli lést af slysförum í Namibíu
1998 þar sem þau bjuggu en hann
var aðeins 38 ára gamall. Eftir
stóð Björk einstæð móðir með
þrjú börn og flutti aftur til Íslands
og bjó þeim heimili eftir fráfall
hans. Hún var kraftmikil og vilja-
sterk og tókst á við lífið af styrk og
eljusemi. Nokkrum árum síðar
kynntist hún eftirlifandi eigin-
manni sínum Curtis Olafsson sem
var í heimsókn hér á landi á veg-
um Íslendingafélagsins í Norður-
Dakóta. Björk flutti til Norður-
Dakóta ásamt Lindu Björk og
Einari Carli þar sem sem hún og
Curtis bjuggu þeim heimili. Björk
og Curtis höfðu ráðgert að koma
til Íslands seinnipart sumars en
veikindi hennar komu í veg fyrir
það og lést hún áður en það varð
að veruleika. Ég kveð Björk með
eftirfarandi ljóðlínum eftir Jó-
hannes úr Kötlum:
Hversu þreytt sem þú varst,
hvað sem þrautin var sár.
þá var hugur þinn samt
eins og himinninn blár:
eins og birta og dögg
Björk Eiríksdóttir voru bros þín og tár.Og nú ljómar þín sól
bak við lokaðar brár.
Kristín Nielsen.
Elsku Björk okkar. Ég var svo
lánsöm að kynnast þér Björk mín
þegar þið Gulli bró heitinn hófuð
samband. Það sem einkenndi þig
strax og var eftirtektarvert var
fyrst og fremst dugnaður þinn og
hversu umhugað þér var um allt
fólkið ykkar, og hvað það var að
aðhafast. Þú fylgdist ávallt vel
með því sem ég og mitt fólk höfð-
um fyrir stafni og hvattir mann
ávallt áfram. Fylgdist með börn-
unum mínum og oftar en ekki fór
maður á pósthúsið að sækja pakka
frá „Björk mágkonu í BNA“ en þú
varst svo örlát á gjafir, sendir
ávallt stóran „startpakka“ eins og
þú kallaðir það þegar börnin mín
komu í heiminn.
Minnisstæður er dagurinn þeg-
ar þið Gulli bró genguð í hjóna-
band, dásamlegur dagur í alla
staði og minnisstætt er hversu
tignarleg þú varst, elsku Björk
mín, líkt og alla daga, en ég fékk
að vera með þér í öllum undirbún-
ingi þess stóra dags. Svo voruð þið
fjölskyldan flogin til Namibíu á vit
ævintýranna. Það verður seint
sagt að þú Björk mín hafir átt auð-
velt eða einfalt líf, svo langt í frá.
Það að verða ekkja ung að árum,
með þrjú ung börn er eitthvað
sem maður telur engan geta stað-
ið undir. En þú Björk mín með
þinn styrk og vilja vannst vel úr
þeim aðstæðum, líkt og þér einni
var lagið. Rakst heimili fyrir þig
og börnin þrjú af myndugleik og
vannst myrkranna á milli til að
geta veitt öllum vel. Elsku Björk
mín, þvílíkur dugnaðarforkur sem
þú varst. Það var einmitt í einu af
þeim störfum sem þú sinntir sem
þú kynnist eftirlifandi eiginmanni
þínum, Curtis, og ég man hvað við
samglöddumst þér og ykkur inni-
lega. En ég hef ávallt sagt að að-
dragandinn að því sambandi
myndi sóma sér vel í góðri ástar-
sögu á prenti. Við hjónin vorum
svo lánsöm að fá tækifæri til að
heimsækja ykkur til Dakota þegar
Linda Björk gifti sig. Dásamlegur
tími og minningar, höfðinglegar
móttökur eins og alltaf.
Elsku Björk mín, ég þakka fyr-
ir það að hafa fengið að kynnast
þér, faðmaðu og kysstu Gulla bró
fast frá okkur hér, það líður ekki
sá dagur að ég hugsi ekki til hans
þótt langt sé liðið. Við hugsum um
og verðum til staðar fyrir ykkar
börn, Heimi, Lindu og Einar.
Ég læt hér fylgja með sömu
vísu og fylgdi með í minningar-
grein til Gulla bró.
Skrifuð á blað
verður hún væmin
bænin
sem ég bið þér
en geymd
í hugskoti
slípast hún
eins og perla í skel
við hverja hugsun
sem hvarflar til þín.
(Hrafn Andrés Harðarson)
Guð gefi Heimi Frey, Lindu
Björk, Einari Carli, Curtis, fjöl-
skyldu og vinum styrk í sorginni
og við þau vil ég segja þessi orð:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran).
Rannveig „Klara mágkona“
Matthíasdóttir.
Björk Eiríksdóttir Olafson lést
á heimili sínu í Þingvallabyggð í
Norður-Dakota 5. júní síðastlið-
inn. Kynni okkar hófust árið 2003
þegar hún sótti námskeið um vest-
urfara sem ég hélt í Reykjavík en
það var hugsað sem undirbúning-
ur fyrir ferð á Íslendingaslóðir í
Vesturheimi. Einkum sýndi hún
áhuga á samfélaginu, sem mótað-
ist í norðausturhorni Norður-Da-
kota. Þessi áhugi hennar skýrðist
fljótlega því að venju skipulagði ég
þetta sumar hópferð á árlega há-
tíð Íslendinga í Mountain í Norð-
ur-Dakota og þar tóku Björk og
Curtis Olafson, formaður
Íslendingafélagsins, á móti gest-
um frá Íslandi. Ekki datt mér þá í
hug að þau ættu eftir að taka á
móti hópum á mínum vegum ár
hvert næstu 17 árin, stundum fjór-
um eða fimm ár hvert. Björk tók
að sér að elda fyrir hópana og var
sjálf gestgjafinn.
Vesturfarinn Björk, líkt og ís-
lenskir frumbyggjar í sveitunum í
Norður-Dakota, var fljót að aðlag-
ast nýju umhverfi. Hún kunni að
hlusta á sveitunga sína, tók þátt í
gleði þeirra og sorgum. Hún var
þeim kostum gædd að kunna að
gefa og þiggja, af stakri hógværð
vann hún hug og hjörtu allra í ís-
lensku byggðinni, gaf fúslega ráð
þegar til hennar var leitað og þáði
þakksamlega aðstoð sem hún ósk-
aði eftir.
Samskipti mín og Bjarkar voru
ætíð fumlaus og árangursrík. Hún
áttaði sig fljótt á því að hápunktur
hverrar heimsóknar frá Íslandi
var alltaf kvöldstund eða síðdegi
með heimafólki. Fátt gladdi það
eins mikið og spjall við gestina frá
Íslandi, Björk bauð öllum, sem
áhuga sýndu á gestahópi frá gamla
landinu, að koma og njóta samver-
unnar. Á litlum, notalegum veit-
ingastað bauð hún upp á heimalag-
aðan rétt sem allir kunnu að meta.
Á slíkum stundum var tíminn ekki
til í garðinum við veitingastaðinn
jafnvel þótt drjúgur akstur væri á
náttstað að lokinni heimsókninni.
Brottfararstund réðst af gestum,
bæði heimamönum og Íslending-
um.
Áhugi minn á sögu Íslendinga í
Vesturheimi fór ekki framhjá
Björk og var hún mér hjálpleg við
heimildasöfnun. Oft leitaði fólk til
hennar með gömul sendibréf, dag-
bækur og ferðasögur sem vestur-
farar fyrri tíma skrifuðu og varð-
veittust hjá einni kynslóð af
annarri. Flestir gerðu þetta vegna
þess að efnið var á íslensku. Ekki
hef ég tölu á fyrirspurnum sem
mér bárust í gegnum tíðina frá
Björk um gildi efnis sem hún hafði
undir höndum. Mitt var að vega og
meta í hennar huga.
Þegar ég lít yfir farinn veg og
rifja upp kynni mín af Björk þá sit-
ur eftir í huganum mynd af ein-
stakri konu sem ég á svo mikið að
þakka. Samfélagið íslenska í Norð-
ur-Dakota er í sárum því þótt
flestum sem til þekktu væri ljóst
hvert stefndi hin síðustu ár þá von-
uðum við öll að hún næði bata.
Góður vinur er horfinn. Fyrir hönd
allra þeirra sem nutu gestrisni
Bjarkar með mér, sendi ég eigin-
manni hennar, Curtis Olafson,
börnum hennar og barnabörnum
og öðrum aðstandendum sem nú
syrgja okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jónas Þór.
Við kynntumst Björk árið 2003
þegar hún hafði hitt Curtis vin
okkar, stórbónda í Mountain í
Norður-Dakóta. Curtis hafði verið
hér á landi í heimsókn í nóvember
2002 og varð Björk á vegi hans við
móttöku hjá Ólafi Ragnari Gríms-
syni, fyrrverandi forseta Íslands.
Björk var þá ekkja eftir að Einar
Nielsen maður hennar lést í slysi í
Namibíu þar sem hann var við
störf og bjó með fjölskyldu sinni.
Curtis er alíslenskur að ætt þar
sem afar hans og ömmur og börn í
báðar ættir voru íslenskir innflytj-
endur og þar með barnabörn eins
og Curtis. Hann er afar stoltur af
íslensku ætterni sínu og leggur
mikinn metnað í að viðhalda og
styrkja hina íslensku arfleifð í
vesturheimi. Við það verkefni hitt-
um við Curtis fyrst 1999 og tókst
með okkur mikil og einlæg vinátta.
Björk varð mikilvægur hluti af
lífi okkar og fylgdumst við náið
með þeim hjónaleysum meðan á
tilhugalífi stóð. Eftir rúmlega eins
árs kynni gengu þau í hjónaband á
árlegri hátíð í Mountain, August
the Deuce, árið 2004. Þá flutti
Björk með tvö af börnum sínum,
þau Lindu og Einar, vestur á slétt-
una í Norður-Dakóta.
Ekki var að spyrja að því að
Björk var afar vel tekið og skipaði
hún fljótt mjög stóran sess í sam-
félagi afkomenda íslenskra land-
nema í Norður-Dakóta. Þar vestra
eru mjög dreifðar byggðir en allir
sem vettlingi geta valdið taka
höndum saman og halda stórhátíð-
ina August the Deuce árlega í
kringum mánaðamótin júlí/ágúst.
Auk þess er þetta góða fólk ávallt
boðið og búið að taka á móti gest-
um frá Íslandi og sýna þá í verki
sanna íslenska gestrisni.
Á þeim tíma í Mountain, sem
hún gat látið sína miklu starfsorku
í té, var Björk einstaklega dugmik-
il við að undirbúa og annast mót-
töku íslenskra hópa, sumra þeirra
mjög fjölmennra eða frá 50 til 100
manns. Þeir íslensku gestir sem
heimsóttu Norður-Dakóta á þess-
um árum og kynntust Björk skipta
hundruðum ef ekki þúsundum. Oft
og tíðum höfum við minnst með
samferðafólki sem var með okkur í
þessum ferðum hve frábærir gest-
gjafar Björk og Curtis voru ásamt
Lorettu Bernhöft ræðismanni og
mörgum fleiri.
Í daglegu lífi var Björk sannar-
lega hetja sem tók öllum erfiðleik-
um og mótlæti með dug og æðru-
leysi. Við minnumst Bjarkar vinar
okkar með söknuði og þakklæti í
hug og færum Curtis og börnum
hans innilegar samúðarkveðjur.
Sérstakar kærleiks- og samúð-
arkveðjur fá börn Bjarkar, Heimir
og fjölskylda hans, Linda og fjöl-
skylda sem búa í Suður-Dakóta og
yngsti sonurinn Einar. Þau syrgja
góða móður sem lagði allt í sölurn-
ar fyrir þau.
Almar Grímsson
og Anna Björk.
Björk Eiríksdóttir varð hluti af
íslenska samfélaginu í Norður-Da-
kóta fyrir tæplega 20 árum og setti
strax mark sitt á umhverfið. Kraft-
urinn leyndi sér ekki, ákveðnin,
dugnaðurinn, gleðin og bjartsýnin.
Engum duldist að hún var kjarn-
orkukona og verkin tala sínu máli
þótt tími hennar hafi verið alltof
stuttur.
Lífið á sléttunum getur verið
tilþrifalítið, ekki síst á köldum
vetrardögum, en þar sem Björk
var þar var hlýja. Við Björk og
Curtis áttum margar ánægjulegar
stundir saman fyrstu árin hennar í
Vesturheimi og hápunktur hverrar
heimsóknar til Mountain og ná-
grennis var að njóta vellystinga á
heimili þeirra í Edinburg. Þar var
ekki í kot vísað og bestu rib-eye-
steikur í heimi vekja stöðugt upp
góðar minningar. Afrakstur naut-
griparæktar fjölskyldu Curtis í yf-
ir 130 ár, en hann hefur ræktað og
kynbætt naut af Simmental-stofni
síðan 1992.
Þegar matur var annars vegar
var Björk á heimavelli. Hún
galdraði fram dýrindisrétti og
virtist ekkert hafa fyrir því. Þegar
ég boðaði komu mína á hátíðina í
Mountain fyrir nokkrum árum
svaraði hún um hæl, sagði að
nautalundin hefði verið ótrúlega
meyr og góð kvöldið áður og góðu
fréttirnar væru að hún ætti meira
til.
Ég hitti Björk síðast á
Íslendingahátíðinni í Mountain
fyrir tæplega þremur árum. Hún
sagði allt klárt nema hvað íslenskt
hangikjöt vantaði og spurði hvort
ég gæti ekki komið með úrbeinuð
hangikjötslæri. Ég sagði henni að
bandarísk og kanadísk lög leyfðu
það ekki og því kæmi ég matar-
laus. Hún skyldi það og sagði að
gestir yrðu bara að láta sér nægja
það sem væri til. Þegar til kom
var það mikið meira en nóg. Eins
og alltaf.
Björk kom eins og stormsveip-
ur inn í íslenska samfélagið í
Norður-Dakóta, var glæsileg
kona, hafði mikla útgeislun og erf-
itt er að hugsa sér Edinburg og
nágrenni án hennar. Við Gulla
sendum Curtis, börnum þeirra og
fjölskyldum innilegustu samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Bjarkar
Eiríksdóttur Olafson.
Steinþór Guðbjartsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
FLOSI GUNNAR VALDIMARSSON,
lést laugardaginn 26. júní á
Landspítalanum.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju
mánudaginn 5. júlí klukkan 15.
Anna Gísladóttir
Mjöll Flosadóttir Þórir Haraldsson
Kjartan Flosason Kristín Eggertsdóttir
Eybjörg Drífa Flosadóttir Svanur Þór Karlsson
Nanna Sjöfn Pétursdóttir
barnabörn og barnabarnabörn