Huginn - 01.12.1938, Qupperneq 11

_ Q _
lega: "Gott kvöla, Dora".^"Gott kvöld",
sagðiýiún. Auðvitað gat hún ekki verið
að snúa neitt up^ á sig og tók því \andir
kveðjuna eins ljuflega og henni var unnt
"Þú hefur víst mikið að gera", sagði
hann. "Þykir ]?ér ekki leiðinlegt að hafa
svo mikið að gera, að pú mátt aldrei lít^
upp úr og hefur aldrei frístund?"
"Nei, nei ■, sagði hún. "Þótt ég hafi
mikið að gera, er ég ekki ófrgáls. rieim-|
ilið hérna er gott og ég má þó alltaf
líta í kringum mig, líta á fjöllin, blóm-i-
in og^sólina". |
"Já, þú ert bpartsýn", sagði hann. |
"Það er gott að xíta björt-um augum á líf
ið, ]oað eru of fáir, sem gera það".
Hun^hafði lokið við sokkaþvottinn og
fékk sér sæti við hlið hans. Þau sátu
þama góða stund. Gaij_5 harst að sveita- |
lífinu og sjávarlífinu og loks að ýmsiam |
hliðum mannlífsins.
Þau fylgdust að heim að bæmom og hvori
fór sína leið.
Litlu seinna mættust þau í bæjardyruni
um, þegar Asgeir var að ganga til svefn-
herbergis síns.
Þá leit hann á hana svo undarlega hýrt:
um leið og^hann sagði:
"Góða nótt^ Dóra mín".
ííú hafði Dora litla fengið nóg, hún
vakti langt fram eftir nóttunni við að
hugsa um hann. hann þóttist þá ekki of
góður til að tala við hana.
^etta litla ávarp: "Dóra mín", var svc
hlýtt, að það vermdi hana alla eins og
sólargeisli.
Dagarnir héldu áfram að líða með sín-
um venjulega hraða.
■^ftir þetta áttu þau oft tal saman.
tlann vissi svo ótal margt, sem henni þóttji