Heilsuvernd - 01.12.1946, Side 35

HEILSUVERND
27
smámsaman upp á skaftið, og nú þoli ég vel 43—44 stig.
Batinn. Ég tók nú þessi 25 böð og var batinn enginn,
að því er ég bezt gat fundið. Ég liafði orð á þessu við
lækninn, að illa gengi, og liafði allt á hornum mér. En
liann tók öllu með ró bins umburðarlynda manns og
stappaði i mig stálinu að gefast ekki upp, heldur halda
áfam, unz markinu væri náð.
Eftir 30 skipti fór ég' loks að finna fyrir greinilegum
bata: Bólgan í andliti og á höndum fór smámsaman að
lijaðna, ennfremur útbrotin á bol og útlimum, er einnig
fóru mjög þverrandi. Og þegar hér var komið, fór mér
svo að segja dagbatnandi, unz ég var orðinn laus við all-
ar þjáningar, sviða og kláða eftir um það bil tvo mánuði.
Sárið á fótleggnum. Þessi bati náði þó aðeins til út-
brotanna, er ég fékk í byrjun desember, eins og fyrr er
lýst. Taldi læknirinn þau hafa stafað frá súlfalyfjunum,
sem ég tók inn i blóðeitruninni mánuði áður. En sárið,
sem ég hafði á vinstri fótlegg og' var búinn að ganga með
árum saman, var enn ógróið og illa útlítandi, þótt kláð-
inn í því væri máske ekki eins mikill og áður. Allan
þennan tíma var svo mikil úrferð úr sárinu, að furðu
gegndi. Það vall og vessaði úr þvi svo að segja viðstöðu-
laust, stundum svo að dögum skipti. Svo liætti úrferðin
allt í ein, og sárið hélzt þá máske þurt í 6—8 tíma eða
skemur, en þá byrjaði það aftur með sama liætti.
En svo fór að líða æ lengra á milli þessara „nauðsyn-
legu hreinsunartímabila“, eins og læknirinn orðaði það.
Og að lokum liætti úrferðin alveg, og þá fyrst fór sárið
að gróa, unz það var með öllu gróið í byrjun júli 1946.
Þetta er í stuttu máli saga þessa sjúkdóms, er ég að
lokum losnaði við að fullu fyrir aðgjörðir Jónasar læknis
Kristjánssonar.
Ný heilsa. En ég' get ekki skilizt svo við þessa frásögn,
að ég minnist ekki lítilsháttar á lieilsufar mitt yfirleitt
áður og eftir að ég breytti um mataræði og tók að stunda
heit böð.