Feykir - 26.08.2020, Blaðsíða 8

fleiri góðum voru komnir
á bragðið um það sem
gerðist í firðinum langt á
undan öllum öðrum. Mér
er sérstaklega minnistætt
þegar ég flaug útaf í
hálku fyrir tveimur árum í
lögreglugallanum á leið til
vinnu en þá hafði ég velt
smábíl sem ég var á og ég
náði að húkka mér far með
skólabílnum aftur upp á
Hofsós þar sem ég var síðan
sóttur. Um klukkustund
síðar var ég mættur í kaffi
til Árna og hafði ekki sagt
sálu frá óhappinu þegar að
Árni spurði mig um atvikið.
Þá hafði hann heyrt af því
og líka útgáfuna hjá Símoni,
sem hann kappkostaði við
að dreifa, um að ég hefði
hlaupið út á veg í lögreglu
„uniforminu“ og stoppað
fyrsta bíl til að spyrja
vegfarandann hvort hann
hefði einhverjar upplýsingar
um meint umferðaróhapp í
umdæminu.
- - - - - -
Ég læt staðar numið í bili
og skora á stórvin minn
og fyrrum samstarfsmann
Pétur Björnsson til að taka
við pennanum. Að endingu
vil ég nota tækifærið og
þakka samferðafólki mínu í
lögreglunni og annars staðar
fyrir frábæra viðkynningu
og ég kem sannarlega aftur
hvort sem þeim líkar betur
eða verr!

Heilir og sælir lesendur góðir.
Það er Magnús J. Jóhannsson sem er
höfundur fyrstu vísunnar að þessu sinni.
Er þar snilldarvel gerð hringhenda á ferð
bendir okkur á þá staðreynd að nú gæti
hvenær sem er farið að grána í fjöll.
Klettahjalla, klif og stalla
klæða alla skuggatjöld.
Litinn fjallið lét á skalla
ljósan mjallarhött í kvöld.
Eftir orðræðu við konu sína mun Magnús
hafa ort svo:
Konan mína knöppu vörn
kveðst ei vilja heyra.
Ég á að smíða bíla, börn,
báta, hús og fleira.
Maður úr söfnuði „Votta Jehóva“ lýsti því
yfir að heimsendir kæmi kannski á næsta
ári, gerði hann það í mörg ár án þess að
nokkuð skeði. Þegar svo hafði gengið
lengi, orti Magnús:
Ekki vel með glópsku gekk
gömul spá er fallin.
Heimsendinum frestað fékk
frægur dellukallinn.
Eitt sinn er Magnús var staddur í sundlaug
sá hann þar konu sem var klædd í svo
efnislítil sundföt að hann hafði ekki séð
annað eins áður.
Allt þetta, sem ekki sést
eflaust vert er fatanna.
Heillar mig þó held ég mest
haftið milli gatanna.
Þar sem blessuð sólin er enn nokkuð hátt
á lofti er þetta er skrifað, er gott að heyra
næst frá Pétri Stefáns.
Þegar sólin gyllir grund
og gerir veröld bjarta,
geng ég um með létta lund
og lífsins gleði í hjarta.
Freistandi að fá aðra fallega birtuvísu eftir
Bjarna frá Gröf.
Eins og ljós er lífsins hlíf
list er að mínum dómi,
það sem gefur ljóði líf
og litinn hverju blómi.
Stefán Stefánsson frá Móskógum veltir
fyrir sér einni af fornsögunum og yrkir
svo:
Sagnir fornar sækja fram
síst má liðnu gleyma.
Eflaust færi ég út í Hvamm
ef Auður væri heima.
Fleiri slíkar frásagnir verða að yrkisefni.
Ástin finnur afdrep nóg
á sér leynistaði.
Faðmast enn í rökkurró
Ragnheiður og Daði.
Þá langar mig til að leita til lesenda með
upplýsingar um höfund að næstu vísum.
Eru þær ortar í kringum 1970 og merktar
Vísnaþáttur 766
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
gömlum Skagfirðingi. Kannski eitthvað
til í skjalasöfnum í Skagafirði um þær.
Það er okkar Matta að meta
og miðlungshyski gefa svar.
Öreigarnir eiga að éta
aðeins minna en áður var.
Íhaldið matar á margan hátt
manninn á lyginni hráu.
Það brýnir oft kutann og brytjar smátt
bitana handa þeim smáu.
Víst er stjórnin þarfaþing
því má enginn neita.
Framsókn hefir farið hring
fjöllynd má hún heita.
Í þessu drasli mínu kemur fram að
þessi gamli Skagfirðingur hafi sökum
lasleika dvalið um mánaðartíma á
Landspítalanum. Eftir það fékk hann
sér til hressingar pláss á Vífilsstöðum og
líkaði þar mjög vel. Eftir heimkomu til
Skagafjarðar orti hann svo:
Ég get hvergi yndi fest
orðið lífs á tröðum,
en hugurinn leitar held ég mest
heim að Vífilsstöðum.
Endurtek ósk mína um að fá upplýsingar
um þennan gamla Skagfirðing.
Held að þessi ágæta vísa muni vera
eftir Jón S. Bergmann:
Hirði ég hvorki um stund né stað
studdur fárra griðum.
Þannig fer ég aftan að
öllum mannasiðum.
Það mun hafa verið Egill Jónasson sem
virti fyrir sér ástfangið par og orti svo:
Þeim hefur verið þörf að sjást
þrá í æðum blossar.
Skyldu þeir vera í ætt við ást
allir þessir kossar.
Nú í sumar hefur endalaust dunið á fólki
að ferðast innanlands og jafnvel ganga á
fjöll. Jón Ingvar hefur reynslu af því.
Sumarkvöld við sundin blá
seint úr minni líða,
er á sveittur á þér lá
Esjan barmafríða.
Það er Hjálmar Freysteinsson sem mun
hafa tekið næsta viðtal.
Ég nenni ekki að norpa í skjóli
en nýt mín á hæsta stóli
þar sem útsýni er mest
ég uni mér best
mælti Hreggviður blindi á Hóli.
Skáldið kunna Gísli Ólafsson, héðan frá
Eiríksstöðum, orti eins og margir vita
mikið af góðum vísum. Gott að enda með
einni frá honum.
Guð er sem greiddi mér veginn
gegnum hætturnar römmu,
og til hans barni mér bentu
bænirnar hennar mömmu.
Veriði þar með
sæl að sinni.
/Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
Fyrir þremur árum flutti ég
norður til að prófa fyrir mér
lögreglustarf hjá Lögreglunni
á Norðurlandi vestra. Sem
sumarstarfsmaður árið 2017
dvaldi ég ýmist hjá ömmu
og afa í Hofsós eða í íbúð
Stínu frænku á Sauðárkróki
og líkaði dvölin vel sem og
starfið. Mér líkaði starfið í
raun það vel að ég ílengdist
á Sauðárkróki alveg fram til
maí síðastliðinn þegar ég
flutti heim aftur.
Það var þó ekki tilviljun
ein sem réði því að ég
sótti í Skagafjörðinn fyrir
rúmum þremur árum
enda mitt móðurfólk úr
Skagafirði. Það vakti því
mikla lukku hjá móður minni
þegar ég ákvað að fara í
Skagafjörðinn, hvort sem
það var að ég skyldi leita
á hennar heimaslóðir eða
fara af hennar heimili þori
ég ekki að segja til um. Þó
að mamma sé Skagfirðingur
í húð og hár þá var ég ekki
einungis að sækja hennar
fortíð heldur var pabbi á
svipuðum slóðum á mínum
aldri fyrir einhverjum
áratugum síðan þegar að
hann flutti í Skagafjörðinn.
Helsti munurinn á okkar
búferlaflutningum er kannski
sá að þegar hann gekk
inn í útibú Kaupfélags
Skagfirðinga á Hofsósi
fann hann sinn maka í
afgreiðslunni til næstu þrjátíu
ára. Ég sjálfur fór á öllum
mögulegum tímum í sama
útibú í þrjú ár samfleytt og
eini sem afgreiddi mig var
Árni Bjarka og það varð
ekki til þess að ég færi á
skeljarnar þó ágætur sé.
Þó ég hafi ekki gengið út
á þessum tíma sem ég
var í Skagafirði þá nýtti ég
tímann vel við ýmsa aðra
dægrastyttingu eins og að
spila við ömmu, þroska afa í
pólitík, drekka brennivín með
vinnufélögum og heimsækja
háaldraða föðursystur mína
og hennar kall. Ég held að ég
hafi fengið góða innsýn inn í
samfélag eins og Skagafjörð
í mínu starfi í lögreglunni,
enda samstarfsfólkið
fjölbreytt sem og verkefnin
og starfið þannig uppsett að
fátt fer fram hjá manni. Ég
lærði samt miklu fleiri sögur
úr útibúi KS á Hofsósi en
nokkurn tímann lögreglunni,
sem þó vaktar samfélagið
allan sólarhringinn. Það var
oft sem að afi minn Pálmi
og Símon heitinn ásamt
ÁSKORENDAPENNINN
Rúnar Gíslason er skagfirskur í móðurætt
Árin mín þrjú í Skagafirði
UMSJÓN
Soffía Helga Valsdóttir
Rúnar Gísla. MYND AÐSEND
8 32/2020