Strandapósturinn - 01.10.2001, Qupperneq 103

setið og seiglast við árina klukkutímum saman eða fjaran þrædd
með þungar byrðar? Bolungarvíkin, Sigríður hlýtur að hafa
horft til lands, þar er hún fædd og uppalin. Ung og glæsileg
stúlka gekk þar um garða með stóra drauma æskunnar. Rættust
þeir, var Sigríður Strandasól beisk og vonsvikin? Og íýrr en var-
ir eru þau komin undir Hornbjarg, þennan tröllaukna bergrisa
er þau sóttu heirn á hverju vori og þar sem faðir Sigríðar hafði
verið lengst allra mann fýglingur, af því hann kunni ekki að
hræðast og var eins og heima hjá sér í syllum og þræðingum
með hengiflug undir og til allra hliða. Kannski hafa þau hist á
brúnum Hornbjargs, svo kemur Hælavíkurbjarg annar tröllauk-
inn risi, Grunnavíkin og Aðalvíkin, alla þessa staði þekkja þau.
Jökulfirðirnir opnast. Þaðan lá leiðin með Djúpbátnum til Isa-
fjarðar, eftir að hafa flutt á árabátum í Furufjörð og borið og
dregið yfir Skorarheiði, hangikjöt og aðrar afurðir búsins til að
fara með þær á markað á Isafirði, en hangikjöt þeirra Stranda-
manna þótti slá öllu við, enda reykt við sag og spænir ættaðar
allar götur frá Síberíu hinni köldu.
Svo er lagst að bryggju á ísafirði. ísafjörður var stór staður, þar
voru miklir athafnamenn er ruddu braut nýjungum í sjávarút-
vegi, verslun og öðrum nútíma vinnubrögðum. Þangað lögðu
flestir Strandamenn leið sína fyrst er þeir hleyptu heimdragan-
um. Þar hafði Sigríður unnið sem ung stúlka og ekki laust við að
ungu mennirnir hafi rennt til hennar hýru auga. Þangað hafði
Pétur farið ótal ferðir með tófuskinn, selt þau og verslað til
heimilisins. Þar voru fínar búðir, fínir menn borðalagðir með
hefðarsvip, læknir og sjúkrahús. Sá sem hafði konrið til ísafjarð-
ar hér áður fyrr var allt að því sigldur og forfranraður.
En núna var undanhaldið mikla líka hafið frá Isafirði þó síð-
ar nregi segja að allt að því brysti á flótti eins og víðar í dreifð-
um byggðum landsins. Við getum deilt um hvort það sé aðeins
tímanna tákn eða hvort einn elti annan sjáandi nrargar sólir á
lofti í suðri.
Skjaldbreiðin losar festar á Isafirði og heldur út Djúpið, tekur
svo stefnuna suður með Vestfjörðum, en þá þekkja þau sig ekki
lengur Sigríður og Pétur. Framundan er ný veröld, nýr heimur,
óþekkt land, óþekkt fólk og þá er komið foraðsveður, rétt eins
101