Morgunblaðið - 21.09.2021, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. SEPTEMBER 2021
✝
Gígja Guð-
finna Thor-
oddsen fæddist 4.
febrúar 1957 í
Reykjavík. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
8. september
2021. Foreldrar
hennar voru Ingv-
eldur Bjarnadótt-
ir frá Patreks-
firði, húsmóðir og
fótaaðgerðarkona í Reykja-
vík, og Einar Thoroddsen frá
Vatnsdal við Patreksfjörð,
skipstjóri og yfirhafnsögu-
maður í Reykjavík. Þau
bjuggu lengst af við Hjarð-
arhaga. Þar ólst Gígja upp
og gekk í Melaskóla, Haga-
skóla og svo Lindargötu-
skóla. Hún var ógift og barn-
laus. Systir Gígju er Ásta St.
Thoroddsen, prófessor við
HÍ, gift Bolla Héðinssyni
hagfræðingi, eiga þau fjögur
börn, Einar
Gunnar, Sverri,
Atla og Bryn-
hildi. Bróðir
Gígju er Ólafur
E. Thóroddsen
hæstaréttarlög-
maður, hann á
tvær dætur,
Ólöfu Jónínu og
Hrafnhildi.
Gígja gegndi
ýmsum störfum á
yngri árum, vann hjá Eim-
skip, SÍS og var starfsstúlka
á Hagaborg. Gígja greindist
með geðklofa 1983 og hefur
síðan þá tengst flestum þeim
opinberu stofnunum sem
takast á við veikindi geð-
sjúkra í lengri og skemmri
tíma. Síðast bjó Gígja í Star-
engi 6, búsetukjarna með
stuðningi.
Útför Gígju verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag, 21.
september 2021, klukkan 15.
Kveðja frá systur.
„Elsku hjartað mitt, ég kem til
þín á morgun.“ Þetta voru síð-
ustu orð mín til Gígju. Ég notaði
þessi orð sparlega, en þar sem ég
fann að hún var lasin, þá lét ég
„hjartað mitt“ fylgja. Hún svar-
aði: „Þú veist þá að ég er lasin,“
sem ég játti. Tólf tímum síðar var
hún öll.
Við systur vorum ólíkar og
þegar ég lít til baka má greina
ýmislegt í fari Gígju sem barns
og unglings sem kannski hefði átt
að gefa gaum. Engan grunaði þó
að hún væri haldin geðsjúkdómi
sem myndi leika hana svo grátt
sem raunin varð. Greiningin var
foreldrum okkar þungbær.
Mamma var ætíð vakin og sofin
yfir velferð Gígju þar til halla fór
undan fæti hjá henni sjálfri. Þær
voru afar nánar og Gígja saknaði
hennar mjög. Samskipti okkar
systra urðu meiri eftir fráfall
mömmu og það var kært með
okkur þótt stundum slægi í
brýnu. Símtölin voru oftast nokk-
ur á dag en fyrir komu dagar sem
hún hringdi ekki. Hún sagðist þá
hafa verið að gefa mér smá frí.
Einar Gunnar minn fæddist
þegar Gígja var 15 ára og bjugg-
um við mæðginin þá hjá foreldr-
um mínum. Gígja var einstaklega
barngóð og passaði hún frænda
sinn oft næstu árin og átti hann
sérstakan stað í hjarta hennar.
Gígja var eftirminnileg flest-
öllum sem henni kynntust. Hún
var mjög litrík persóna, gleði-
gjafi, hlý og góð, ávallt jákvæð
þrátt fyrir langvarandi erfiðleika.
Listfengi hennar og sköpunar-
gleði var óviðjafnanleg og húm-
orinn oft ráðandi. Frægar eru
myndirnar hennar af geðlæknum
í partíi þar sem alvarleikinn er að
bera þá ofurliði og þeir svo skelli-
hlæjandi í jarðarför. Hún var af-
ar gjafmild á list sína og margar
stofnanir skarta listaverkum
hennar og enn fleiri einstaklingar
sem hafa fengið málverk að gjöf.
Hún leysti flesta út með lista-
verki sem veittu henni þjónustu.
Að mála var henni mikilvægt og
hún lifði fyrir list sína. Öllum
þótti vænt um Gígju og hún
sjarmeraði alla. Hún náði að
vefja flestum um fingur sér sem
sést vel á því að ýmsir sem hún
naut þjónustu frá komu og sinntu
henni heima. Þar má nefna geð-
lækninn, tannlækninn og fótaað-
gerðafræðinginn.
Seigla er orð sem kemur upp í
hugann þegar ég hugsa um
Gígju. Hún háði marga heilsu-
farslega hildi en með seiglunni
komst hún yfir þær. Sama ár og
pabbi dó, 1991, brenndist hún
mjög illa og seiglan kom henni í
gegnum það. Eftir að hafa reykt í
um 40 ár fannst henni nóg komið.
Hún hætti 24. apríl 2019, þáði
engin hjálparlyf og lét sig hafa
það að skjálfa í 10 daga til að
komast yfir verstu fráhvarfsein-
kennin. Hún gat ekkert málað
þann tíma því hún gat ekki beitt
pensli vegna skjálftans.
Eftir að hún komst í sjálfstæða
búsetu í Starengi 6 breyttist líf
hennar mjög til batnaðar og síð-
ustu ár lifði hún hamingjuríku lífi
og var nokkuð sátt. Hún var stolt
af heimili sínu og í raun er ótrú-
legt hversu vel henni tókst að
halda heimili eftir að hafa verið
lengi á stofnunum. Starfsfólkið í
Starenginu studdi hana vel og
ánægjulegt hefur verið að sjá
hversu vænt þeim þótti um hana
og velferð hennar. Fyrir það ber
að þakka.
Gígja systir skilur eftir sig
mikið tómarúm. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Ásta St. Thoroddsen.
Á morgni lífsins var Gígja
glaðlynd lagleg stúlka, vel liðin
hvar sem hún kom, vinkonuhópur
hennar var traustur og börn voru
hænd að henni. Lífið var gott og
framtíðin blasti við. Gígja var
áhugasöm um listir og skapandi
viðfangsefni og sótti námskeið
bæði hjá Helga Skúlasyni í leik-
list og í myndlist hjá Hring Jó-
hannessyni.
Gígja tók upp listamannsnafn-
ið GÍA og varð málun og teikning
hennar helsta áhugamál síðustu
áratugi. Gígja hélt ótal myndlist-
arsýningar á eigin vegum á op-
inberum vettvangi auk fjölda
samsýninga sem hún tók þátt í.
Því til viðbótar tók hún upp nýja
hætti og hélt myndlistarsýningar
á Facebook á hverjum miðviku-
degi þegar nýjustu myndirnar
birtust á síðunni hennar: Gígja
Guðfinna Thoroddsen.
Fyrir tæpum 40 árum var
Gígja greind með geðklofa og
eins og allir sem til slíks þekkja
þá hafði margt gengið á áður en
formleg greining fór fram. Gígja
sætti sig ekki við hlutskipti sitt
frekar en aðrir sem veikindum
eru haldnir en lærði að lifa með
sjúkdómnum og gera það besta
úr þeim aðstæðum. Hennar við-
komustaðir í veikindum voru
Arnarholt, Kleppur, geðdeildir
beggja sjúkrahúsanna í Reykja-
vík, Flókagata og síðast í Star-
engi 6 þar sem búa saman nokkr-
ir einstaklingar með stuðningi.
Þar fór vel um Gígju, hún undi
hag sínum vel og gafst gott tæki-
færi til að iðka myndlist sem hún
gerði óspart. Myndir Gígju lýstu
hugarheimi hennar sjálfrar,
myndir sem hún gerði ýmist án
fyrirmyndar eða eftir myndum
gömlu meistaranna en hún átti
gott safn bóka með myndum
þeirra. Einnig sendu vinir og
vandamenn henni póstkort víða
að úr veröldinni og voru mynd-
irnar á þeim gjarnan uppspretta
myndefna hennar. Einnig teikn-
aði hún myndir af þekktum ein-
staklingum og færði þeim þær
myndir síðan að gjöf. Í þeim hópi
voru borgarstjórar og forsetar
auk Ladda sem var alla tíð í sér-
stöku uppáhaldi hjá henni, brá
hún stundum á leik og hermdi af-
ar vel eftir persónum hans og
öðrum þjóðþekktum einstakling-
um. Teikningar hennar af inn-
lendu og erlendu frægðarfólki
báru vott um þá hæfileika sem
hún bjó yfir því myndirnar námu
andlitsdrætti og karakter við-
komandi afar vel hvort sem það
var Halldór Laxness eða Marilyn
Monroe.
Í Safnasafninu við Eyjafjörð
var sett upp sýning henni til heið-
urs 2016. Með sýningunni sýndi
safnið Gígju mikinn sóma og á
fyrir það miklar þakkir skildar.
Gígja naut einnig þess heiðurs að
vera valin listamaður ársins 2017
hjá List án landamæra með til-
heyrandi viðurkenningu og kynn-
ingu.
Enginn ræður sínum nætur-
stað. Það voru orð að sönnu er
Gígja gekk inn á bráðadeild
vegna kviðverkja að kveldi og var
örend að morgni. Mágkonu minni
þakka ég rúmlega 40 ára sam-
fylgd sem var í senn bæði gefandi
og krefjandi. Gígja trúði á fram-
haldslíf og ég vona hún fái nú not-
ið samvista við móður sína sem
hún saknaði mjög enda voru þær
alla tíð mjög nánar en hún lést á
afmælisdegi Gígju fyrir átta ár-
um. Móðir Gígju, Ninna tengda-
móðir mín, lét alla tíð einskis
ófreistað að gera Gígju dóttur
sinni lífið bærilegra.
Blessuð veri minning þessarar
góðu stúlku.
Bolli Héðinsson.
Nú hefur hún Gígja kvatt
þessa jarðvist, það var óvænt og
kannski svolítið í hennar anda.
Hún hafði gaman af því að koma
á óvart og ögra svolítið. Eftir
stund með Gígju fékk maður allt-
af nýjan flöt á tilveruna. Hún
setti spurningarmerki við það
viðtekna og það kemur fram í
listinni hennar.
Hún glímdi við andleg veikindi
allt frá því að hún var ung kona í
blóma lífsins. Það var þungbært
bæði fyrir hana og ættingja. Þá
voru úrræði og meðferð með öðr-
um hætti en í dag, meiri einangr-
un og fjarvera frá samfélaginu.
Maður sér það best eftir á, hve
þungbært það var Gígju í raun,
þegar það kom í ljós hvernig hún
blómstraði þegar hún fór í sjálf-
stæða búsetu og gat lifað lífinu
með sínum, í opnara samfélagi,
þar sem hún varð virkari þátttak-
andi. Hún fór á flug í listinni og
sýndi svo ekki varð um villst hve
frábær myndlistarmaður hún
var. Húmorinn og stríðnin var
aldrei langt undan í list hennar,
en ekki síður réttsýni og heim-
speki. Við Sigga höfum átt reglu-
leg samskipti við hana undan-
farna áratugi og tíðari nú síðari
árin. Við eigum eftir að sakna
sýninganna hennar, bæði í net-
heimum og raunheimum, sím-
hringinganna til að minna á sýn-
inguna á Facebook og spjalla og
þá var hún stundum búin að æfa
brandara. Þá var oft hlegið dátt.
Að heimsækja Gígju var einstakt,
hún var búin að undirbúa heim-
sóknina frá A-Ö og leikþáttur var
alltaf partur af prógramminu.
Gígja sýndi mikinn viljastyrk,
bæði í listsköpun sinni og lífinu,
t.d. þegar hún hætti að reykja.
Við eigum eftir að sakna sím-
hringinganna frá henni, heim-
sóknanna til hennar og myndlist-
arsýninganna. Gígja var einstök,
minning hennar og list lifir.
Farðu í friði elsku Gígja, með
þökkum fyrir alla gleðina og gjaf-
irnar sem þú gafst af örlæti þínu.
Ólafur Örn Thoroddsen,
Sigríður Jónsdóttir.
Fögur sál er fallin frá segir
einhvers staðar í gömlu kvæði
nema það sé misminni og þessi
lína hafi flögrað að mér daginn
sem Gígja hvarf skyndilega úr
þessum heimi því mikill er sá
missir. Þessi ágæta símavinkona
mín hringdi að minnsta kosti
þrisvar í mánuði til að minna mig
á að nú væru komnar nýjar
myndir eftir hana á Facebook ef
ég vildi vera svo vænn að skrifa
eitthvað sniðugt um þær því
starfsfólkinu á sambýlinu þætti
það svo fyndið. Hún kallar ekki
lengur norður yfir heiðar, hlær
hvorki framar inn í tólið né fer
með gamanmál, hún trúir mér
ekki aftur fyrir þeirri dýpt sem
um dimma daga leyndist undir
sléttfleti yfirborðsins, angist og
ráðleysi þegar syrti að, kvíða fyr-
ir því að fara af bæ ein í stræt-
isvagni eða fljúga yfir hálendið til
að skoða sýningu sína í Safna-
safninu eða nefna þá ægilegu eld-
raun sem hún lenti í ung og fögur
þegar heimurinn var fram undan
með draumum og væntingum en
fuðraði upp.
Gígja var slík kona að fáar
stóðu henni jafnfætis í gjafmildi,
hún stráði ósjálfrátt gliti í slóð
sína, gladdi fólk, gaf málverk sín
þeim sem hún vissi að færu vel
með þau, bjó stöðugt til ný verk
af mikilli hugkvæmni, kímni og
sjálfsöryggi. Kynni okkar hófust
á Kjarvalsstöðum þar sem hún
var heiðruð fyrir list sína og kom
einhverra hluta vegna auga á mig
þar sem ég stóð annars hugar út
við glugga, sá aumur á mér og
brosti svo fallega að kuldinn fyrir
innan vék strax frá. Það var í eina
skiptið sem við hittumst. Ég er
henni þakklátur fyrir að hafa
brætt ísinn og veitt mér innblást-
ur á þeirri stund og síðar.
Fyrir stuttu ákvað ég að losna
undan Facebook vegna mikilla
anna og hafði samviskubit af því
að geta ekki skrifað inn á síðuna
hjá Gígju minni en í staðinn var
fastmælum bundið að ég heim-
sækti hana næst þegar ég kæmi
suður og veldi málverk á sýningu
hér nyrðra. Ég minnist einlægrar
símavinkonu minnar með sökn-
uði og leita huggunar í þeim ynd-
islegu myndverkum og teikning-
um sem hún gaf safninu og eru
ætíð í nálægð til að skoða og
skynja og sýna í náinni framtíð
svo fleiri fái notið töfra þeirra.
Það er kannski ekki við hæfi að
segja á sorgarstundu að lífinu sé
lokið fyrir fullt og fast því fögur
sál er ávallt innan seilingar eða
tekur sér bólfestu í hjartanu og
minnir á sig þegar tíminn er hall-
kvæmur og himinninn blár fyrir
utan gluggann en stakt mjall-
arský ber fyrir augu og fegrar
víðáttuna með hreinleika sínum.
Níels Hafstein.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Það þykir kannski einhverjum
ekki viðeigandi að vísa til sjálfra
Hávamála í minningargrein um
konu sem átti við erfiðan geð-
sjúkdóm að stríða og dvaldi
löngum á geðsjúkrahúsi og á
sambýli fyrir geðfatlaða. En að
mati okkar undirritaðra á það
samt enginn betur skilið en
Gígja, sem var afar virðingarverð
persóna. Hún var einstök perla
sem gat sér góðan orðstír í lifandi
lífi sem teiknari og listmálari,
sem ljúflingur og sem húmoristi.
Á yngri árum átti hún sér þann
draum að verða leikkona sem hún
hefði trúlega getað orðið ef
marka má eftirhermuhæfileika
hennar. En lífið tók aðra stefnu
en hún hafði ætlað. Ung varð hún
að sætta sig við að leggja drauma
sína og þrár til hliðar og takast á
við stærsta hlutverkið, alvöru
lífsins. Það gerði hún með mikl-
um sóma.
Nú þegar Gígja hefur kvatt
fellur tár af hvarmi. Það verður
söknuður að öllum símhringing-
unum, málverkasýningunum og
heimsóknunum fyrir jólin.
Hvíl í friði fallega sál. Minning
þín mun lifa með okkur.
Samúðarkveðjur til Ástu
Thoroddsen og fjölskyldu hennar
sem stóðu ávallt vörð um Gígju.
Hrafnhildur Thoroddsen,
Ólöf Thoroddsen,
Auður Guðjónsdóttir.
Við vinkonurnar kynntumst
Gígju fyrst í Melaskóla og síðan
bættust fleiri við í Hagaskóla.
Fljótlega stofnuðum við sauma-
klúbb sem enn er í fullu fjöri.
Gígja hætti þó að vera með eftir
nokkur ár, hún fór sínar eigin
leiðir og fljótlega fóru veikindin
að setja mark sitt á líf hennar.
Geðklofinn var mættur. Vinkon-
uböndin slitnuðu þó aldrei. Við
höfum oft rifjað upp gömlu góðu
dagana þegar við fórum út að
skemmta okkur, Gígja alltaf svo
sæt og fín í háhæluðum skóm og
alltaf var spegilinn á sínum stað í
vasanum.
Gígju varð tíðrætt um veikindi
sín og þau örlög sem lífið hafði
ætlað henni. Hún saknaði alls
þess sem hefði getað orðið og
tækifæranna sem lífið gat boðið
upp á. Eftir að hún byrjaði að
mála fyrir alvöru snerist líf henn-
ar að öllu leyti í kringum það.
Hún var spennt að halda sýning-
ar og það var henni mikils virði að
við vinkonurnar kæmum á opnun
allra sýninga hennar. Þegar hún
svo byrjaði á facebook fór líf
hennar að snúast að miklu leyti
um það að mála nógu margar
myndir í hverri viku til að geta
verið með sýningu á hverjum
miðvikudegi á facebook. Mynd-
irnar hennar Gígju sýndu ótrú-
legt hugmyndaflug og hún var
mikill meistari í litanotkun. Mið-
vikudagssýninganna verður sárt
saknað af mörgum vinum hennar
á facebook. Gígja hafði einnig
mjög gaman af að herma eftir
persónum og var orðin nokkuð
góð í því. Í hvert skipti sem við
heimsóttum hana fengum við
sýnishorn af þeim hæfileikum og
höfðum gaman af. Hún var svo
innilega góð og vildi öllum vel.
Það var stundum sem hún fékk
okkur til að roðna því hún var svo
hreinskilin og blátt áfram og
mikill húmoristi. Gígja var mikið
jólabarn og málaði alltaf nýtt
kort á hverju ári, sem fór í prent-
un ekki seinna en í lok septem-
ber, hún vildi vera tímanlega í
þessu og fannst oft október og
nóvember hræðilega lengi að líða
því hún var spennt að senda kort-
in til vina og ættingja og heyra
svo hvað þeim þætti um myndina.
Svo fór að stundum var jólakortið
frá Gígju komið inn um lúguna
áður en október var liðinn, það
var bara ekki hægt að bíða leng-
ur.
Við vinkonurnar munum
sakna Gígju okkar og alls sem
hún bauð upp á. Við vonum að
henni líði vel á nýjum stað og
megi sál hennar hvíla í friði.
Birna Guðjónsdóttir,
Guðrún Jóna Karlsdóttir,
Regína Grettisdóttir,
Svava Loftsdóttir,
Þórunn A. Erhardsdóttir.
Gígja Thoroddsen trúði því að
ástin og listin byggju innra með
okkur öllum. Þar hafði hún rétt
fyrir sér og þótt aðgengi okkar
geti verið misgott að þeim innri
auðæfum þá finnast þau þar.
Leiðir okkar Gígju lágu saman
árið 2005 þegar ég hóf störf hjá
listahátíðinni List án landamæra
og Gígja bauð mér á heimili sitt á
Flókagötu og sýndi mér verkin
sín. Samstarf okkar á vettvangi
listanna hófst þarna á Flókagöt-
unni og með sýningu hennar í
miðbæ Reykjavíkur vorið 2006. Á
innan við mínútu varð ég heilluð
af verkum hennar, myndheimi og
henni sjálfri þar sem hún sagði
mér frá merkilegri ævi sinni, lífi,
námi, ástum og áskorunum og
dró ekkert undan, enda hispurs-
laus og einlæg eins og hún var
allar götur síðan í okkar sam-
starfi, sem þróaðist yfir í góðan
vinskap.
Gígja var stór persónuleiki og
fjallaði í list sinni um aðrar stórar
persónur í sögunni. Dagurinn
þegar Obama var kosinn forseti
var ekki liðinn þegar Gígja var
búin að gera portrett af honum,
persónugalleríið hennar var alla-
vega og viðfangsefnin allt frá
Maríu mey með Jesúbarnið til
Lalla Johns.
Í viðtali sem ég átti við hana
spurði ég hana hvernig listamað-
ur hún væri. Hún sagði að sér
fyndist hún vera með eitthvað al-
veg nýtt. Hún væri að vinna með
gull, silfur og kopar og af ein-
lægni og algjörlega laus við
hroka sagðist hún vera besti
myndlistarmaður í heimi.
Verk Gígju heilla mig, þau sem
hafa heillað mig mest í gegnum
tíðina eru myndir Gígju af eigin
reynslu af geðheilbrigðiskerfinu.
Þær sýna af sömu einlægni og
hispursleysi og önnur verk henn-
ar einhvern sannleika, innsýn í
heim sem við mörg þekkjum ekki
og ekki mörg hafa gert skil í list-
um líkt og Gígja gerði.
Gígja bauð mér í heimsóknir
til sín á Kleppsspítala, þar sem
hún dvaldi um tíma. Á Kleppi var
Gígja með vinnustofu í herbergi
sínu, myndir upp um alla veggi, í
gluggakistunni og í vinnslu á litlu
skrifborði. Herbergið breyttist í
„atelier“ listakonunnar eins og
aðrir íverustaðir hennar enda
vann hún að list sinni af elju alla
tíð. Eitt sinn sýndi Gígja mér
spítalann og myndir í tugatali eft-
ir hana sem héngu í sölum og
göngum á öllum hæðum. Gígja
var gjafmild og verk hennar eru í
eigu aðila líkt og Safnasafnsins,
Landspítalans, Krabbameins-
félagsins og Friðarsetursins
Höfða. Gígja, eins og margt lista-
fólk, vildi vera í samtali við fólk
um verkin sín og deila þeim með
heiminum, enda áttu verk hennar
og hún sjálf sannarlega erindi.
Gígja vann ötullega að sínum
ferli í listinni og sýndi víðsvegar
um borgina, síðustu árin var hún
með vikulegar sýningar á face-
book þar sem hún átti fjölda
aðdáenda. Gígja hélt einkasýn-
ingu á Safnasafninu árið 2016 og
var útnefnd listamaður Listar án
landamæra 2017.
Í fallegu íbúðinni sinni þar sem
hún bjó í seinni tíð vann hún að
list sinni. Þangað var gott að
koma, fá kaffi og súkkulaði, skoða
listaverkin sem héngu upp um
alla veggi og fara yfir málin. Ég
minnist þessara stunda, samtala
og símtala með djúpu þakklæti
og söknuði.
Blessuð sé minning stórbrot-
innar listakonu og góðrar vin-
konu.
Margrét M. Norðdahl
Gígja var mikill karakter sem
hafði sterka nærveru og næma
tilfinningu fyrir ýmsum blæ-
brigðum í fari fólks, enda hafði
hún mikla leiklistarhæfileika.
Gígja var örlát á þessa hæfi-
leika sína og breytti oft gráum
hversdagslegum aðstæðum í
skemmtun með leikinni dagskrá
og eftirhermum.
Gígja var mjög fylgin sér og
gerði það sem hún ætlaði sér.
Hún var búin að sigrast á alls
konar áskorunum í lífinu og koma
sér upp fallegu og hlýlegu heim-
ili.
Alltaf var Gígja með bros á
vör, stutt í húmorinn og gleðina.
Fyrst og fremst var Gígja þó
myndlistarmaður og þar var hún
sannarlega stórtæk. Verk hennar
prýða margar opinberar stofnan-
ir, enda var það hennar einlæga
ósk að koma listaverkum sínum
sem víðast, þannig að minningin
um hana myndi lifa. Gígja átti að
baki margar sýningar og viður-
kenningar. Gígja nýtti sér líka
tæknina og samfélagsmiðla til að
koma list sinni á framfæri og allt-
af var komin ný myndaröð á fés-
bókina á miðvikudögum. Síðan
fylgdist hún vel með aðdáendum
sínum og athugasemdum þeirra
um verkin.
Myndefni hennar sýndu oft
reynsluheim hennar. Auk þess
sem sagnaandinn sveif oft yfir í
Gígja Thoroddsen