Morgunblaðið - 08.10.2021, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. OKTÓBER 2021
sinn hressileika og orku. Samband
hennar og Finnboga var náið og
myndaðist þeirra á milli einstakur
vinskapur og kærleikur. Hann tók
þátt í lífi og störfum hennar í
nokkrum löndum, kom með gleði
og ástúð. Með Finnboga hófst nýr
kafli hjá systur minni þar sem úti-
vist, fjallgöngur og ferðalög urðu
hluti af venjulegu lífi og gaf því
frekara gildi. Þátttaka Íslands í
Evrópumótinu í Frakklandi og
heimsmeistaramótinu í Rússlandi
á sama tíma og hún gegndi sendi-
herrastöðu í viðkomandi löndum
voru stórkostlegir og krefjandi
tímar hjá þeim. Ég náði að sækja
báða þessa viðburði með þeim og
er það ógleymanlegt ævintýri. Við
starfslok þeirra stefndi hugurinn
til Akureyrar, fæðingarbæjar
Finnboga, með búsetu og til að
njóta þar fegurðar og fjölbreyti-
leika íslenskrar náttúru.
Þegar litið er yfir störf og verk-
efni Finnboga um ævina sést að
fáir hafa komið að íslensku at-
hafnalífi með sama hætti og hann.
Hann kom að iðnaðaruppbygg-
ingu við Eyjafjörð, var leiðandi í
stærstu sjávarútvegsfyrirtækjum
Íslands, stýrði Nýsköpunarsjóðn-
um þar sem fyrirtækjasprotar
framtíðarinnar voru ræktaðir og
síðan kom hann að uppbyggingu
íslenskra lykilfyrirtækja eftir
efnahagshrunið 2008 í gegnum
Framtakssjóð Íslands. Auk þessa
sat hann í stjórn Háskólans á Ak-
ureyri, sem hann hafði hvatt til
stofnunar á, sem og í fjölmörgum
öðrum stjórnum. Loks tók hann
þátt í markaðsuppbyggingu ís-
lenskra tæknifyrirtækja í Rúss-
landi á meðan hann bjó þar.
Við Finnbogi áttum oft langt
spjall um viðskipti og viðskipta-
tækifæri og sótti ég oft í hans
reynslubanka með þau verkefni
sem ég var að fást við. Ég kom
aldrei að tómum kofunum hjá
Finnboga, einlægur áhugi hans
samfara yfirgripsmikilli reynslu
og þekkingu skilaði sér ávallt í
mjög ígrunduðum tillögum eða
ráðgjöf. Hann hugsaði alltaf stórt,
sá vel í gegnum þokuna og verk-
efnin í stóru samhengi.
Jafnan var ekki ráðist á garðinn
þar sem hann var lægstur, sem
endurspeglaðist í áhuga hans á
krefjandi ferðalögum og að klífa
há fjöll, sum af hæstu fjöllum við-
komandi heimsálfa, og þá kominn
fram á miðjan aldur. Hann hjólaði
t.d. allan pílagrímaveginn San-
tiago de Compostela á Norðvest-
ur-Spáni með litlum undirbúningi.
Finnbogi kleif meðal annars Ki-
limanjaro í Afríku og síðar Elbrus
í Rússlandi, þá 70 ára gamall, og
hafði hug á að fara á fleiri há fjöll
en var talaður frá því, slíkur var
hugurinn. Finnbogi var ekki endi-
lega í besta líkamlega forminu í
slíkum ferðum en hann bætti það
upp með einstökum vilja, ástríðu
og baráttugleði að takast á við
nýja áskorun. Því miður dugði það
ekki til í síðustu áskorun Finnboga
í lífi hans.
Við Sigurveig þökkum Finn-
boga samfylgdina og sérlega
ánægjulegar stundir. Innilegar
samúðarkveðjur til Berglindar,
dætra hans og fjölskyldna þeirra.
Hvíl í friði.
Lárus Ásgeirsson.
Finnbogi Jónsson kom inn í
fjölskyldu okkar fyrir um 16 árum
og er mér minnisstætt þegar ég
hitti hann í fyrsta sinn í samkvæmi
bróður míns. Þar hitti ég hávax-
inn, myndarlegan og brosmildan
mann sem mér var sagt að væri
vinur systur okkar Lárusar. Frá
þessum tíma varð Finnbogi hluti
af okkar fjölskyldu og þó að hann
og Berglind dveldu ekki mikið á
Íslandi fann maður hversu góð
áhrif hann hafði á Berglindi og
hversu vinskapur þeirra styrktist
með árunum. Það voru ófáar
myndir af þeim á fjöllum og á
ferðalögum hérlendis sem og er-
lendis sem birtust á samfélags-
miðlum og ljóst að mikill kærleik-
ur ríkti á milli þeirra. Finnbogi var
greinilega mikill fjölskyldumaður
og hafði gaman af því að heim-
sækja foreldra okkar til að ræða
málin. Hann sinnti dætrum sínum
vel og svo í seinni tíð sá maður
hversu stoltur hann var af barna-
börnum sínum og tók virkan þátt í
þeirra lífi og gerði sér m.a. ferðir
út á land til að fylgjast með kapp-
leikjum þeirra. Tengsl Finnboga
við Akureyri voru sterk, en hann
ólst þar upp og flutti þaðan eftir
að námi lauk við Menntaskólann á
Akureyri. Ein af okkar síðustu
samverustundum er mér minnis-
stæð, en þá hittum ég og dóttir
mín, Ragnheiður Anna, þau Berg-
lindi á Akureyri vorið 2020 og rölt-
um við um æskuslóðir Finnboga.
Ljóst er að æska hans var ekki
auðveld og þurfti hann að flytja
oft með móður sinni á árunum
fram yfir fermingu. Finnbogi
sýndi okkur húsið sem hann fædd-
ist í og hvar hann síðan bjó á
hverju ári fram til 15 ára aldurs
þegar hann flutti að heiman til að
undirbúa sig fyrir landsprófið.
Það sem kom mér á óvart var
hversu stoltur og glaður hann var
með upplifun sína á þeim stöðum
sem hann hafði búið. Hann sýndi
okkur hvar hann og leikfélagar
höfðu gert at í húsum og hvar
hann lék sér og spilaði fótbolta.
Þessi morgunstund með honum
gaf manni góða innsýn inn í hvern-
ig Finnbogi leit á lífið. Æska hans
hefur greinilega mótað hann og
maður skildi betur hvernig hann
hefur þurft að treysta á sjálfan
sig, gefast ekki upp, og vera áræð-
inn. Þessi eiginleiki nýttist honum
í starfi en árangur hans í viðskipt-
um var mikill og sá maður fljót-
lega að á bak við brosið reyndist
alvara sem kom í ljós þegar við-
skipti bar á góma. Við kveðjum
þennan sómamann sem hvarf úr
lífi okkar svona skyndilega, og
sendum samúðarkveðjur til Berg-
lindar og barna hennar, dætra og
tengdasona Finnboga, barna-
barna og systkina.
Þór Ásgeirsson og fjölskylda.
Það er einhvern veginn óskilj-
anlegt að Finnbogi Jónsson hafið
fallið frá svona snögglega og ég á
hreinlega erfitt með að meðtaka
það. Finnbogi, þessi hressi, glað-
legi, vinalegi og í alla staði frábæri
maður og fjallgöngugarpur.
Finnbogi kom inn í líf fjöl-
skyldu minnar í Vestmannaeyjum
þegar hann gerðist kærasti
Sveinu systur, fyrir um 50 árum.
Finnbogi heillaði alla fjölskyldu-
meðlimi strax með sinni vinalegu
og glaðlegu framkomu og ég veit
að foreldrar mínir voru afar
ánægðir og stoltir með tengdason-
inn allar götur síðan. Hann var
þeim afar hjálplegur og nærgæt-
inn og þegar Vestmannaeyjagosið
skall á og fjölskyldan þurfti að
flýja eyjuna um miðja nótt með
allt sitt þá stigu þau Finnbogi og
Sveina fram og buðu allri fjöl-
skyldunni samastað hjá þeim í
litlu íbúðinni á Hringbraut þó
þröngt væri.
Finnbogi og Sveina eignuðust
tvær dætur þær, Esther og
Rögnu, og voru þær sólargeislar
pabba síns og yndislegt að sjá
hvað hann var góður og nærgæt-
inn við þær. Þeirra missir er mik-
ill, móðurmissir fyrr 15 árum og
nú föðurmissir. Í sorginni sem
fylgir því að missa náinn ættingja
og vin er haldreipið minningin um
þann sem farinn er. Minningin um
Finnboga er yndislega góð og ég
er svo þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast honum og verða
honum samferða í gegnum stóran
hluta af lífi mínu.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
og bræðra þá votta ég ykkur,
Esther, Ragna og fjölskyldur,
Berglind og fjölskylda, innilegra
samúð og sendum við ykkur hlýj-
ar hugsanir á þessum erfiðu vega-
mótum lífsins.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Ragnar Sveinsson
(Raggi mágur).
Við Finnbogi bjuggum í sama
húsi, Grænugötu 10 á Akureyri,
fram til sex ára aldurs, ég í risinu
en hann í kjallaranum. Þá vorum
við Addi og Brói og lékum okkur
saman meira og minna alla daga. Í
huga minn koma fram ýmsar
minningar frá þessum tíma en
þær sem ég man best eru sam-
verustundir okkar með Finnboga
afa. Afi og amma bjuggu þá á
Eiðsvallagötu. Við vorum í pössun
hjá honum meðan mæður okkar
og amma voru í vinnu og undum
okkur vel. Við fundum báðir vel
fyrir dálæti afa á sjómennskunni
og fór hann stundum með okkur í
skipasmíðastöð KEA þar sem þá
voru í smíðum tveir 30 og 40 tonna
bátar. Við fylgdust með fram-
vindu smíðanna um alllanga hríð.
Afi ræddi við smiðina og við hlust-
uðum upprifnir á þá ræða um
byrðing, lunningu, stafn og skut á
þessum fleyjum. Við spurðum afa
eitt sinn hvorn bátinn hann vildi
eiga. Gamli formaðurinn svaraði
ekki strax, horfði á bátana frá
nokkrum sjónarhornum og sagði
að lokum að hann veldi þann
minni, sá væri örugglega betra
sjóskip. Ég er ekki frá því að sam-
vistir með afa hafi kveikt með okk-
ur áhuga á sjómennsku og þá sér-
staklega hjá Finnboga sem
stefndi fram á unglingsár að því
að feta í fótspor föður síns og afa.
Við fluttum úr Grænugötunni
upp á Brekku, hann í Löngumýri
og ég í Þórunnarstræti. Ekki var
langt á milli okkar og tengslin
sterk þótt við eignuðumst aðra
vinahópa hvor um sig. Þetta var
tími framkvæmda. Smíðaðir voru
kofar úr timburbútum frá ný-
byggingum í grenndinni allt upp í
þrjár hæðir. Það þarf ekki að
spyrja að því að 3. hæðin varð til
vegna ötullar framgöngu og
áeggjanar Finnboga.
Unglingsárin runnu upp og 15
ára vorum við komnir á síldarver-
tíð hjá Alla ríka á Eskifirði. Á
þessum árum þreyttum við frum-
raun okkar á sjónum ásamt ýms-
um störfum tengdum sjávarút-
vegi.
Við fórum í Menntaskólann á
Akureyri og þar varð til nýtt sam-
félag sem enn heldur tryggð við
uppruna sinn, ekki síst vegna eld-
móðs og elju Finnboga og fleiri
sem létu hugmyndir verða að
veruleika. Ferðir MA ’70-ár-
gangsins til Rússlands og Siglu-
fjarðar nú í sumar áttu uppruna
sinn í kolli hans og hann lagði
kraft sinn og dugnað í að koma
þeim í framkvæmd. Svona var
Finnbogi, hann lét verkin tala.
Komið er að kveðustund
skyndilegar en nokkurn óraði fyr-
ir. Ég kveð hér minn kæra frænda
og fyrsta leikfélaga og ylja mér
við ljúfar minningar.
Við Droplaug vottum Berg-
lindi, Esther, Rögnu og fjölskyld-
um þeirra okkar innilegustu sam-
úð.
Áskell Jónsson.
Finnbogi frændi tilheyrði Ak-
ureyrararmi fjölskyldu minnar.
Kynni tókust með okkur á
menntaskólaárunum, en áður
höfðu mér borist til eyrna afrek
hans á landsprófi og dugnaður í
vinnu. En það var ekki fyrr en
Finnbogi og Sveina fluttu frá
Norðfirði til Hafnarfjarðar að
með okkur tókst traust vinátta.
Finnbogi var frændrækinn með
eindæmum, hlýr og vinmargur.
Hann var myndarlegur, bjó yfir
miklum persónutöfum og ávann
sér hvarvetna virðingu og vin-
sældir. Eftirminnilegt er Aust-
firðingamót, þar sem þeim hjón-
um var tekið með kostum og
kynjum rétt eins og þjóðhöfðingj-
ar væru á ferð. Það segir sína sögu
um framlag þeirra til mannlífs þar
eystra.
Finnbogi var ákafamaður í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur, og
skipti þá engu hvort viðfangsefnin
snerust um vinnu, veisluhöld eða
ferðalög. Minnisverð eru glæsileg
heimboð í Fagrahvammi og síðar
á Huldubraut, þar sem glaðst var í
góðra vina hópi.
Mikil umskipti urðu í lífi Finn-
boga og dætranna við þungbært
fráfall Sveinu, en þá raun tókst
Finnbogi á við með aðdáunar-
verðum hætti. Þegar frá leið fet-
aði hann á nýjar slóðir og gerðist
útivistarmaður af lífi og sál.
Hann naut sín á fjöllum og minn-
isstæðar eru margar ferðir með
honum um óbyggðir. Ógleyman-
leg er frumraun Finnboga í
öræfaferð, þegar hann óvænt og í
miklum vatnavöxtum lóðsaði
ferðafélagana af miklu öryggi yf-
ir stríðar kvíslar Hverfisfljóts.
Þar næst arkaði hann eftir Síðu-
jökli undir níðþungum bakpoka,
hlöðnum munaðarvöru. Veigun-
um deildi hann síðan ríkulega
með ferðafélögunum, sem höfðu
veigrað sér við slíkum burði.
Þegar Berglind kom inn í líf
Finnboga varð hún kærkominn
hluti af ferðagenginu, en saman
skipulögðu þau ógleymanlegar
ferðir um Barðaströnd og Víkurn-
ar og síðar Gerpissvæðið. Þau
Berglind og Finnbogi náðu ævin-
týralegum tökum á fjallgöngum
eins og svo mörgu öðru, sem þau
tóku sér fyrir hendur saman.
Frækileg för á Kilimanjaro er til
vitnis um það. Meðan Berglind
sinnti störfum sendiherra í Rúss-
landi vann Finnbogi það afrek að
ganga á Elbrus, hæsta fjall Evr-
ópu.
Finnboga voru falin ótal trún-
aðarstörf, hann var aldrei verk-
laus og hafði iðulega mörg járn í
eldinum. Verkefnin fönguðu hug
hans allan og hann nýtti hverja
þá stund sem gafst til að ýta mál-
um áfram – jafnvel við erfiðar að-
stæður á fjallstindum. Í hugan-
um bregður fyrir mynd af
Finnboga á göngu yfir Ljósufjöll
með síma á lofti og spjaldtölvu
innan seilingar, sem hann notaði
óspart til bregðast við brýnum
erindum.
Finnbogi og Berglind voru far-
in að hlakka til þess að geta varið
meiri tíma með fjölskyldu og vin-
um hér heima. Akureyrarræturn-
ar toguðu í Finnboga og fyrir
skömmu festu þau Berglind kaup
á fallegu húsi við Helgamagra-
stræti, þar sem þau hugðust
dvelja löngum stundum heim-
komin frá Kanada. En margt fer á
annan veg en ætlað er. Það var
mikið reiðarslag að Finnbogi
veiktist skyndilega og lést eftir
skammvinn veikindi.
Á þungbærri kveðjustund vott-
um við Auður og fjölskylda okkar
Berglindi, Esther, Rögnu og fjöl-
skyldunni allri okkar einlægustu
samúð. Blessuð sé minning Finn-
boga.
Ingvar og Auður.
Mig langar að skrifa nokkur
orð um kæran frænda og móður-
bróður. Ég minnist Finnboga sem
bjarts, glaðlegs og hlýs. Við hitt-
umst reglulega í jólaboðum og
fjölskylduafmælum. Það var ein-
staklega nærandi að hitta hann og
spjalla um málefni líðandi stund-
ar. Hann hafði svo þægilega nær-
veru. Því miður var langt liðið frá
síðasta fundi okkar, afmælin og
jólaboðin blásin af.
Ég leit upp til frænda míns og
var ákaflega stoltur af afrekum
hans. Hann kom víða við og áork-
aði miklu á lífsleiðinni. Hann var
minn viti og leiðarljós í mörgu.
Lenti ég í vandræðum eða erfiðu
úrlausnarefni leiddi ég ósjaldan
hugann að því hvað Finnbogi
frændi hefði gert í sömu stöðu.
Finnbogi var atorkusamur og
duglegur. Hann var mikill útivist-
armaður og göngugarpur. Hann
hljóp upp hvern tindinn á fætur
öðrum og einn sólarhringinn lágu
þeir 24 að baki. Hann ferðaðist
víða ásamt Berglindi sinni og
hafði ávallt margt fyrir stafni. Ég
minnist jólakortanna frá honum
sem voru í raun margra síðna
annáll frá því sem á daga þeirra
hafði drifið á árinu.
Nýlega höfðu Finnbogi og
Berglind fest kaup á húseign á
Akureyri og ætlunin var að flytj-
ast þangað þegar færi að hægjast
um og njóta þar ævikvöldanna.
Þau urðu því miður færri en nokk-
urn óraði fyrir.
Ég sendi Berglindi, Esther,
Rögnu og fjölskyldum þeirra mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Finnboga verður sárt saknað.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvíla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason)
Vilhjálmur Bergs.
Við Finnbogi vorum æsku-
félagar og tilheyrðum strákahópi
á Akureyri sem tók sér ýmislegt
fyrir hendur eins og gengur. Sett-
um fyrsta þorskastríð Breta og
Íslendinga á svið í móunum sem
þá voru á milli Þórunnarstrætis
og Byggðavegar, byggðum kofa
sem við svo rifum til þess eins að
byggja á ný, gerðum út öskudags-
hóp o.fl. Ekki er ofsagt að Finn-
bogi hafi oftast verið í forystu í
leik okkar. Hann lét sér ekkert
fyrir brjósti brenna, hugmynda-
ríkur og framtakssamur sem
hann var alla tíð í margvíslegum
og mikilvægum störfum. Þetta
eru eftirminnileg ár. Við fylgd-
umst svo að í skóla allt til stúd-
entsprófs frá MA 1970. Þar var
Finnbogi gjarnan í forystu í fé-
lagslífi og leik, hrókur alls fagn-
aðar þegar svo bar undir.
Við sem vorum með honum í
skólaárgangi nutum oft dugnaðar
hans og frumkvæðis, nú síðast í
júní sl. þegar hátt í eitt hundrað
manns hittust á Siglufirði til þess
að fagna 51 ári frá útskrift frá MA
og njóta samvista í tvo daga. Ekki
aðeins hafði hann frumkvæðið
heldur annaðist hann, með aðstoð
góðra félaga, skiplagningu afar
vel heppnaðrar hátíðar okkar.
Ekki var annað að sjá en þar færi
fílhraustur maður. Og ekki eru
nema liðlega fjögur ár síðan stór
hópur okkar fór í afar eftirminni-
lega ferð til Pétursborgar og
Moskvu fyrir tilstilli hans og und-
ir öruggri forystu hans og Berg-
lindar sem sannarlega var orðin
hluti af hópi okkar, og aftur með
dyggri aðstoð góðra félaga. Þar
var hann í essinu sínu. Öruggur,
úrræðagóður og umfram allt
skemmtilegur félagi.
Andlát Finnboga bar óvænt að.
Hans verður sárt saknað í hópi
MA stúdenta 1970 en missir
Berglindar, dætra og stjúpbarna
Finnboga og fjölskyldna er mest-
ur. Við Gréta vottum þeim inni-
lega samúð okkar.
Ingimundur Friðriksson.
Elsku Finnbogi.
Það er ótrúlegt að hugsa til
þess að þú sért ekki lengur meðal
okkar eftir að hafa kvatt okkur
óvænt og allt of snemma. Þú
komst inn í líf fjölskyldunnar í
gegnum mömmu og varst fljótur
að koma þér vel fyrir og verða
stór hluti af henni. Það var aldrei
lognmolla í kringum þig og þegar
þú varst ekki að kasta þér út í ný
störf eða dunda þér við nýsköpun,
varstu að skipuleggja eitthvert
ævintýri. Þú settir þig alltaf vel
inn í allt sem var að gerast hjá
okkur Hildigunni, hlustaðir af at-
hygli og gafst okkur góð ráð, hlýju
og stuðning hvert sem viðfangs-
efnið var. Einnig varstu alltaf af-
skaplega jákvæður og drífandi
sem kristallast kannski best í því
að þú ákvaðst að fylgja mömmu út
í heim, en á sama tíma fannstu þér
ótal verkefni innanlands sem utan
og hélst áfram að bæta við þig
áhugamálum. Það var frábært
hversu mikið þú studdir mömmu í
öllu því sem hún tók sér fyrir
hendur og lagðir áherslu á að þið
tvö nytuð lífsins við hvert tæki-
færi. Sérstaklega þótti mér þó
vænt um hvað þú gafst þig að
börnunum mínum sem æddu allt-
af til dyra kallandi afi Finnbogi!
þegar þú komst í heimsókn.
Mér varð hugsað til þess við
þessar sáru fréttir af andláti þínu
að þrátt fyrir að þú kveðjir okkur
allt of snemma er ekki mikið sem
þú áttir eftir ógert. Þegar þú
fékkst áhuga á einhverju fórstu í
að framkvæma það og lífið var
ávallt núna í þínum huga og
gjörðum. Við munum sakna lífs-
gleði þinnar, hlýju og umhyggju.
Líf fjölskyldunnar er sannarlega
ríkara af því að þú komst inn í það
og við hefðum viljað hafa þig hjá
okkur miklu lengur.
Ásgeir Gíslason.
Finnbogi Jónsson, fyrrverandi
forstjóri Síldarvinnslunnar í Nes-
kaupstað, er látinn. Finnbogi kom
austur til Neskaupstaðar og tók
við forstjórastarfinu á viðsjár-
verðum tímum í íslenskum sjáv-
arútvegi. Fjárhagsstaða fyrir-
tækisins var erfið, íslenska
kvótakerfið nýlega komið til, nei-
kvæð afkoma í sjávarútvegi og
greinin fjarri því að vera sjálfbær.
Það var í reyndinni ekki sjálfgefið
að Síldarvinnslan héldi velli.
Finnbogi var vel gefinn baráttu-
maður sem tókst á við viðfangs-
efni sín af festu og ákveðni. Hann
skipaði sér fljótlega í framvarða-
sveit íslensks sjávarútvegs, tókst
á við lélega fjárhagsstöðu fyrir-
tækisins og leiddi það farsællega í
gegnum hina erfiðu tíma. Hann
byggði upp fyrirtækið og sam-
félagið eystra studdi hann í hví-
vetna. Finnbogi mótaði þá stefnu
sem Síldarvinnslan fylgir enn og
það er stefnan sem skilaði fyrir-
tækinu í fremstu röð íslenskra
sjávarútvegsfyrirtækja. Þannig
lagði hann grunninn að fyrsta
frystihúsinu, sem var sérhæft til
vinnslu á uppsjávartegundum, og
eftir 1991 hóf hann að fjárfesta í
aflaheimildum til að ná sem bestri
nýtingu á skip og vinnslubúnað.
Skortur á fjármagni til uppbygg-
ingar leiddi til þess að Síldar-
vinnslan var skráð á markað og
það var gert undir stjórn Finn-
boga. Þegar Finnbogi hvarf frá
Síldarvinnslunni var staðan allt
önnur og margfalt betri en þegar
hann kom. Hann hafði skapað
traustan grunn sem unnt var að
byggja á.
Eftir að Finnbogi hvarf á braut
frá Neskaupstað fylgdist hann
ávallt með rekstri Síldarvinnsl-
unnar af miklum áhuga. Þegar
fréttir bárust af skipakaupum
fyrirtækisins eða öðrum mikil-
vægum fjárfestingum eða fram-
faraskrefum gladdist hann mjög.
Þá varð hann áhyggjufullur þegar
á móti blés. Mér er sérstaklega
minnisstætt þegar viðskiptabann
við Rússland skall á, en þá var
okkar maður ekki sáttur enda
hafði hann fullkominn skilning á
áhrifum bannsins á íslenskan
sjávarútveg.
Finnbogi hélt góðu sambandi
við fyrrverandi samstarfsmenn
sína eystra og þar var um gagn-
kvæma vináttu og virðingu að
ræða. Hann reyndi ávallt að
sækja hin landsfrægu Komma-
blót og fylgjast með mannlífinu í
bænum.
Ég hef alltaf borið mikla virð-
ingu fyrir störfum Finnboga.
Hann var opinn og skemmtilegur
félagi sem ávallt var tilbúinn að
gefa góð ráð og rökræða málefn-
in. Við Anna áttum þess kost að
heimsækja Finnboga og Berg-
lindi til Rússlands. Þau tóku okk-
ur opnum örmum og okkur sýndu
okkur perlur Moskvuborgar.
Finnbogi og Berglind komu síðan
austur til okkar í fyrrasumar á
fallegum degi þar sem Norðfjörð-
ur skartaði sínu fegursta. Við
sigldum út að Barðsnesi og þá
þurfti ekki mikið til að mana
Finnboga til að stinga sér í sjóinn.
Hann var frumkvöðull, traustur
og skemmtilegur gleðimaður sem
var tilbúinn til að taka áskorunum
og njóta stundarinnar. Hann var
líka mikill fjölskyldumaður og
stoltur af stelpunum sínum og
barnabörnum, sem hann naut að
fylgjast með og leika við.
Ég vil þakka Finnboga allt gott
sem hann gerði hér eystra um leið