Morgunblaðið - 08.10.2021, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. OKTÓBER 2021
ég hann líka tala, og því hlógum
við mikið að því þegar hann fór í
Tækniskólann og þurfti að ljúka
prófi í dönsku. Þar var íslenski
búrahátturinn alveg upp á sitt
besta, nokkuð sem Róbert gat
oft fárast yfir, og með réttu.
Það var sárt að horfa á hvern-
ig taugahrörnunarsjúkdómur
rændi hann mætti og máli og að
lokum lífinu. Í huga þeirra sem
kynntust honum verður hann
hins vegar alltaf þessi úrræða-
góði og útsjónarsami maður sem
fór sínar eigin leiðir í lífinu, sem
hjólaði í vinnuna löngu áður en
það komst í tísku, sem endur-
nýtti og hugsaði um umhverfið
áður en aðrir tóku við sér, rækt-
aði sinn eigin mat og fram-
kvæmdi í stað þess að áforma.
Blessuð sé minning einstaks val-
mennis.
Kristján Bjarki Jónasson
Það var á sólríkum laugar-
degi í sandöldunum á eyjunni
Terschelling við Norðursjóinn
þegar síminn hringdi og Didda
sagði mér að hann Robert okkar
hefði kvatt þennan heim. Tárin
runnu niður vangana. Tilfinn-
ingarnar tóku völdin. Sorg, sam-
úð og ást fyllti hjartað. Á svona
stundu er erfitt að geta ekki ver-
ið til staðar og vafið vinkonu sína
örmum. Við hjónin horfðum út á
sjóinn, hafið sem tengir hans
heim og heima okkar. Holland
og Ísland, himin og jörð.
Flóð og fjara leika sér í sól-
inni og rúllandi öldurnar minna
mig á það þegar ég hitti Robert
síðast í ágúst. Eins og alltaf
ræddum við saman um hin ýmsu
málefni, um tilveruna og lífið,
hér og þar. Hann sagði okkur
frá því þegar hann var ungur
maður í leit að rúllandi öldum
við Ijsselmeer. Um helgar fór
hann með vinum sínum – örugg-
lega á VW-bjöllu, þótt hann hafi
nú ekki sagt okkur frá því – frá
Delden til Makkum til að leika
sér á sjóbrettum. Þeir félagar
dvöldust þá við vatnið, nutu
strandlífsins og leiksins við öld-
urnar.
Náttúruöflin tengdust því Ro-
bert í æsku en hann lét sig borg-
arlífið litlu varða. Robert var
uppalinn á fjölskylduhótelinu
Carelshaven sem staðsett er á
kastalasetrinu Twickel í hér-
aðinu Twente. Garðurinn var
stór og skartaði eplatrjám og
margvíslegum matjurtum. Um-
hverfið sem hann ólst upp í gerði
það að verkum að hann naut
þess að rækta grænmeti og hlúa
að heimilinu. Hann eldaði helst
sjálfur og iðulega hversdagsleg-
an mat. Það var eins og hann
hefði fengið nóg af dýrindisrétt-
um úr eldhúsi hótelsins.
Fyrir einhverja tilviljun
ákvað Robert að flytjast á Sauð-
árkrók. Didda var þá nýkomin
úr ársdvöl í Hollandi og varð
þeim vel til vina. Þegar ég svo
kynntist mínum manni fór ég í
tungumálakennslu hjá Robert
þar sem hann bjó á töfrandi stað
með útsýni yfir eyjar Skaga-
fjarðar. Robert hafði mikinn
metnað fyrir sjálfbærni og vildi
helst framleiða sína eigin orku
og rækta sitt eigið grænmeti.
Hann var frumkvöðull í hugsun
og hafði gott verklag.
Þegar ég var flutt út til
Hollands og hann enn þá búsett-
ur í Hegranesinu man ég eftir
einu örlagaríku símtali þegar
hann hringdi og spurði mig ráða.
Eftir það samtal varð honum al-
veg ljóst að ef hann ætlaði að ná í
hana Diddu sína væri enginn
annar kostur mögulegur en að
flytja í borgina.
Þau hjónin byggðu sér og
dætrum sínum fallegt heimili í
Kópavogi og Didda sá til þess að
garðurinn væri stór og þar væri
nóg pláss fyrir matjurtir og falleg
tré. Einnig sá hún til þess að það
væri góð vinnuaðstaða fyrir
þennan handlagna mann og auð-
vitað nóg pláss fyrir öll hjólin.
Robert var á undan sinni íslensku
samtíð í lífsstíl, matargerð og
hreyfingu. Hann var fyrirmynd
okkar allra.
Vinskapur, kærleikur og hug-
rekki eru mér efst í huga þegar
ég hugsa til okkar yndislega vin-
ar. Einnig mikið þakklæti fyrir
að hafa fengið að kynnast þessum
góða og gefandi manni. Elsku
Robert, öldurnar eru þínar,
hvíldu í friði!
Við fjölskyldan sendum inni-
legar samúðarkveðjur til Diddu,
Helgu Elínar, Kötlu og allra að-
standenda þeirra, hér og þar.
Jóhanna (Hanna) Lára.
Við kynntumst Robert árið
2012 þegar hann réð sig til starfa
hjá EFLU. Hann hafði áður unn-
ið sem tæknifræðingur hjá Vél-
smiðju Héðins og kom því inn í
okkar hóp með töluverða reynslu
sem var mikils virði við uppbygg-
ingu á véladeild EFLU.
Það var mikill fengur fyrir
EFLU að fá Robert til starfa því
hann tók að sér að leiða krefjandi
verkefni fyrir álverin og stýra
innleiðingu á þrívíddarteikningu í
hönnun sem tókst afar vel til.
Einnig má nefna að Robert var
sérfræðingur í suðumálum og
CE-merkingum.
Robert var góður og traustur
félagi, hafði einstaklega góða
nærveru og skemmtilegan húmor
sem kom okkur oft á óvart. Fjöld-
inn allur af skemmtilegum sögum
sem hann sagði af sjálfum sér og
öðrum lifa með okkur áfram.
Hann var mikill útivistarmaður
og átti góða félaga sem deildu
þeim áhuga. Hann hjólaði alla
daga í og úr vinnu og var mikil
hvatning fyrir okkur hin í þeim
efnum. Hann var okkur fyrir-
mynd í sjálfbærni og var lunkinn
í að gera við hluti og gat oftar en
ekki ráðlagt með lausnir. Hann
hafði ástríðu fyrir ræktun á alls
kyns grænmeti og kom iðulega
með afurðir í vinnuna til að leyfa
okkur að smakka.
Vinnubrögð Roberts ein-
kenndust fyrst og fremst af ná-
kvæmni og eftirfylgni í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur og naut
hann þess vegna mikils trausts
bæði hjá EFLU og viðskiptavin-
um. Það var því mikill missir þeg-
ar Robert þurfti að láta af störf-
um vegna veikinda sinna og
söknum við góðs félaga.
Fyrir hönd EFLU viljum við
þakka fyrir frábær kynni og vel
unnin störf.
Við vottum Rannveigu eigin-
konu Roberts, Helgu Elínu og
Kötlu Rut, dætrum þeirra og öðr-
um aðstandendum innilega sam-
úð.
Fyrir hönd samstarfsfólks á
EFLU,
Sæmundur Sæmundsson
framkvæmdastjóri.
✝
Hjördís Ólafs-
dóttir fæddist
í Keflavík 5. júní
1949. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 2. október
2021.
Hjördís var
næstyngst tíu
systkina. For-
eldrar hennar
voru Ólafur Ingibersson og
Marta Eiríksdóttir en þau eru
bæði látin. Systkini Hjördísar
voru þau Ingiber Marino (lát-
inn), Eiríkur Gunnar (látinn),
Jóhann (látinn), Stefán, Sverr-
ir, Hulda, Albert, Reynir og
Ólafur Már.
Hjördís giftist Sigurði Ein-
ari Birni Karlssyni 10. sept-
ember 1966, en Sigurður lést
árið 2015. Börn þeirra eru
þrjú: 1) Karl, f. 18.12. 1967,
maki hans er Heiðbjört Gylfa-
dóttir og eiga þau drengina
Gylfa Frey og Sigurð Egil. 2)
Gunnar, f. 7.1. 1971, maki
Garðabæ en færðu sig svo í
Kópavog og bjuggu þar síð-
ustu 26 árin.
Hjördís starfaði sem dag-
móðir í Búðardal, sinnti
skátastarfi og var
sóknarnefndarformaður
Hjarðarholtskirkju. Hún lauk
síðar námi sem leikskólakenn-
ari frá Fósturskólanum og
starfaði sem leikskólakennari
lengst af, þá á Bæjarbóli í
Garðabæ og síðar Arnar-
smára í Kópavogi.
Hún hafði mikinn áhuga á
söng og tónlist og var í
Kvennakór Suðurnesja,
Kirkjukórnum í Búðardal,
Samkór Kópavogs og síðast í
Árnesingakórnum. Hún fór í
söngnám og tók 8. stig í söng
frá Söngskólanum í Reykja-
vík.
Hún bætti við sig fram-
haldsnámi í listgreinum við
Fósturskólann sem hún nýtti
meðal annars við list- og tón-
listarkennslu barna við leik-
skólann Arnarsmára.
Sín síðustu ár nýtti hún til
að sinna barnabörnunum og
rækta vinskap við vini og
vandamenn.
Hjördís verður jarðsungin
frá Digraneskirkju í dag, 8.
október 2021, klukkan 11.
hans er Kristín
Halla Hafsteins-
dóttir, þau eiga
börnin Lindu Mar-
gréti og Eyþór
Inga. 3) Anna, f.
22.9. 1973, maki
hennar er Elías
Víðisson, og eiga
þau börnin Elías
Karl, Óðin, Mána,
Mörtu Marín (f.
andvana) og Bjart.
Hjördís ólst upp í Keflavík.
Snemma á barnsaldri var hún
farin að aðstoða móður sína
við heimilishald og föður sinn
við að afhenda vörur. Á ung-
lingsárum fór hún í Hús-
mæðraskólann á Staðarfelli og
nam þar hjá tengdamóður
sinni Ingigerði Guðrúnu Guð-
jónsdóttur skólastjóra.
Hjördís og Sigurður byrj-
uðu búskapinn í Keflavík.
1975 fluttu þau búferlum í
Búðardal og bjuggu þar í átta
ár eða til 1983. Þá lá leiðin
suður aftur og settust þau að í
Það kom að þeim degi að við
þyrftum að kveðja elsku bestu
móður mína. Hún var fyrir-
mynd mín á svo margan hátt.
Hún var einstaklega þrautseig
og dugleg og mætti hverju lífs-
ins verkefni með miklu æðru-
leysi og staðfestu. Hún var
þekkt fyrir hjálpsemi sína og
umvafði fólk kærleika, sem á
þurfti að halda. Hún hefur ver-
ið stoð mín og stytta síðan ég
kom í þennan heim. Þegar við
systkinin vorum ung saumaði
hún á okkur föt, eldaði og bak-
aði allt frá grunni og klippti á
okkur hárið. Á unglingsárum
mínum saumaði hún keppnis-
danskjóla, kápur og allt það
sem ég bað um. Þegar ég eign-
aðist mín eigin börn voru hún
og faðir minn mikil stoð okkar
hjóna. Við mæðgurnar höfum
alla tíð verið nánar og vorum
svo lánsamar að eignast dýr-
mætan vinskap hvor í annarri.
Ég gat ávallt leitað ráða hjá
henni, hvort sem það var um
uppeldi, eldamennsku, heimilis-
hald eða garðyrkju. Helstu
ánægjustundir móður minnar
voru samverustundir með fjöl-
skyldunni. Hún sinnti einnig
áhugamálum sínum af natni,
m.a. að syngja, og var hún í
ýmsum kórum yfir ævina og nú
síðast í Árnesingakórnum. Hún
sinnti einnig hannyrðum og
skilur eftir sig mörg falleg
handverk í formi útsaums og
tækifæriskorta. Í gegnum
ástríðu hennar á sköpun ým-
iskonar elskaði hún að deila
gleði sinni með barnabörnum
sínum í gegnum föndur og tón-
list. Hún sinnti jafnframt öllum
heimilisstörfum af mikilli vand-
virkni og var það hennar leið að
dekra við okkur fjölskylduna.
Síðustu átta ár tóku mikið á
elsku móður mína og mörg áföll
tóku sinn toll. Hún stóð sterk
eins og klettur við hlið föður
míns í gegnum hans veikindi,
en stuttu eftir að hann lést
greindist hún með mergæxli.
Hún mætti veikindum sínum af
æðruleysi, þrjósku og þraut-
seigju. Ég held ég sé ekki alveg
búin að átta mig á því að elsku
móðir mín sé í alvöru látin. Ég
mun sakna þess að geta ekki
tekið upp símann og hringt í
hana til að fá ráð, hvatningu
eða huggun. Samt sem áður er
ég innilega þakklát fyrir að hún
náði að kveðja sitt nánasta fólk
þessa síðustu daga. Að hún gat
tekið á móti væntumþykju og
þakklæti og glaðst með þeim
sem henni þótti svo vænt um.
Ég er því viss um að hún
kvaddi þennan heim með hjart-
að fullt þakklætis og að hún sé
flogin í faðm föður míns og
dóttur minnar. Ég kveð elsku-
legu móður mína með söknuði
og innilegu þakklæti. Takk fyr-
ir allt elsku mamma mín og
Guð geymi þig.
Þín dóttir,
Anna.
Nú er skarð fyrir skildi í
hópnum okkar þar sem í dag
kveðjum við hana Hjördísi vin-
konu okkar og félaga. Í mörg
ár hefur hún sungið með okkur
af hjartans lyst, alltaf jákvæð
og til í allt. Það verður sér-
stakur sjónarsviptir að henni
þegar við höldum jólabasarinn
enda var hún einstaklega viljug
að gefa vinnu og fallega hand-
verkið sitt á basarinn. Hjördís
var einstaklega mikil hann-
yrða- og föndurkona. Hún var
mjög hugkvæm og skapandi í
verkum sínum og það eru
margir fallegir gripir eftir
hana sem prýða bæði heimili
okkar og ástvina hennar.
Fyrir nokkrum árum missti
hún sinn elskulega eiginmann,
hann Sigga. Hjördís studdi
hann með ráðum og dáð gegn-
um erfitt sjúkdómsferli. Þá sást
best hversu samrýnd og sam-
hent hjón þau voru. Hún sýndi
líka ótrúlegan dugnað og seiglu
í eigin veikindum. Hún vissi að
óvinurinn var sterkur og vissi
líka að það kæmi að því að
hann sigraði en hún lét engan
bilbug á sér finna. Hún ætlaði
að lifa og gera gagn svo lengi
sem hún gæti.
Nú er hún komin til Sum-
arlandsins til hans Sigga síns
sem hefur tekið henni opnum
örmum.
Kærleikur Krists
er hlið himinsins.
Hin endanlega lækning,
náðargjöf Guðs.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Með trega og söknuði kveðj-
um við góða vinkonu og söng-
félaga.
Við vottum fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúð.
Fyrir hönd ÁR-kórsins,
Þorgerður, Ingibjörg V.
og Herdís.
Nú hefur hún Hjördís okkar
lokið sinni jarðvist. Við hittumst
svo oft í sundlauginni í Kópa-
vogi. Fyrst synti hver sinn
sprett og síðan var sest í heita
pottinn og rætt saman. Með
tímanum vorum við öll orðin svo
náin. Hver sagði frá hvað hann
var að sýsla, hvort hann ætlaði
að fara til tannlæknis eða ann-
ars læknis og hvernig það hefði
gengið. Líka hvað til stæði að
fara að gera, kaupa bíl eða fara
með bílinn í viðgerð. Við deild-
um bæði gleði og sorg hvert
annars. Við samglöddumst og
við samhryggðumst. Við heim-
sóttum hvert annað. Við vorum
reglulega góðir vinir og hlökk-
uðum alltaf til að hittast næsta
dag. Við nutum svo vináttunnar
og þess vegna er svo sorglegt
fyrir hópinn þegar eitthvert
okkar fellur frá. Hjördís var
yndisleg kona og henni var um-
hugað um þá sem henni þótti
vænt um. Hennar verður sárt
saknað. Minning um einstaka
konu lifir. Við sendum fjölskyldu
Hjördísar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd sundhópsins,
Eyþór Heiðberg.
Hjördís
Ólafsdóttir
Ástkær móðir mín, dóttir, systir og frænka,
GUÐBJÖRG SIGRÍÐUR
EINARSDÓTTIR,
Tröllakór 7,
sem lést 25. september, verður jarðsungin
frá Lindakirkju í Kópavogi 11. október
klukkan 13. Útförinni verður streymt á eftirfarandi vefslóð:
https://www.lindakirkja.is/utfarir/
Ivy Alda Guðbjargardóttir
Alda Breiðfjörð Indriðadóttir Einar Bjarnason
Bjarni Georg Einarsson Bryndís Guðmundsdóttir
Guðrún Ólöf Einarsdóttir
Jóhanna Ásgerður Einarsdóttir
og frændsystkini
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR SKÚLADÓTTIR,
lést á Hrafnistu síðastliðinn sunnudag.
Útför fer fram frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 14. október klukkan 13.
Helga Gísladóttir Gísli Steinar Gíslason
Eiríkur Sigurðsson Inga Rós Aðalheiðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
ÁRNI VALUR VIGGÓSSON,
Víðilundi 24, Akureyri,
er látinn.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 11. október klukkan 13.
Athöfninni verður streymt á facebooksíðunni Jarðarfarir í
Akureyrarkirkju – Beinar útsendingar
Vinsamlegast sendið ekki blóm eða kransa en styrkið frekar
Hollvinasamtök Sjúkrahússins á Akureyri.
Unnur Þorsteinsdóttir
Soffía, Friðjón, Zophonías, Axel,
Arnhildur, Árni Valur, Jón Ómar,
Hólmfríður, Helena, Erika, Auðunn
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
INGIBERGUR ELÍASSON
framhaldsskólakennari,
Álalind 16, Kópavogi,
lést á Landspítalanum mánudaginn
4. október. Hann verður jarðsunginn frá Lindakirkju föstudaginn
15. október klukkan 13.
Lilja Dóra Gunnarsdóttir
Eiríkur Steinn Ingibergsson
Ragnar Ingibergsson
Ingibergur Ingibergsson Edduson
Magnús Grétar Ingibergsson
Katrín Ingibergsdóttir
og fjölskyldur
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr
minningargreinum til birt-
ingar í öðrum miðlum nema
að fengnu samþykki.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar