Morgunblaðið - 22.11.2021, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. NÓVEMBER 2021
an að hitta hana og ég minnist
þess tíma ætíð með þakklæti
þegar hún tók mig í fóstur inni í
Njörvasundi.
Þorsteinn G. Þórhallsson.
Ljósmynd af þremur ungum
konum með börnin sín lítil kem-
ur upp huga minn, tekin á björt-
um sumardegi. Þar eru þær
frænkurnar Bidda, Dumma og
Jónína. Dætur systkinanna
Guðnýjar og Sigfúsar Berg-
mann, úr Bentshúsi í Flatey,
þar sem þau systkinin höfðu al-
ist upp og bjuggu síðar með
fjölskyldum sínum. Frænkurnar
fylgdust að gegnum lífið og nú
er Jónína kvödd síðust þeirra.
Þær áttu góðar minningar
um æskuárin í Flatey sem þær
rifjuðu oft upp. Þær mundu eyj-
una þegar þar var enn iðandi
mannlíf og allar leiðir lágu í
Flatey meðan samgöngur voru
enn á sjó. Á stríðsárunum urðu
breytingar á högum fjölskyldu
Guðnýjar sem flutti suður til
Reykjavíkur. En það liðu ekki
mörg ár þar til Jónína var kom-
in suður til náms og bjó þá hjá
þeim. Þær festu allar ungar ráð
sitt og eignuðust börn um svip-
að leyti. Jónína giftist Jóni og
samgangur fjölskyldnanna var
alltaf mikill meðan allar lifðu.
Tónlistin var ríkur þáttur í
lífi Jónínu sem nam píanóleik
frá unga aldri og það var söng-
urinn sem tengdi þær frænkur
allt frá barnsaldri. Þær rifjuðu
oft upp þegar þær litlar sátu
saman á Bökkunum og sungu
sér til dægrastyttingar og það
kom fyrir að þær tróðu upp á
samkomum eyjaskeggja.
Byggðin í Flatey lagðist af
upp úr miðri síðustu öld. For-
eldrar Jónínu voru með þeim
síðustu sem fluttu þaðan og þá
rofnuðu tengslin við eyjuna um
tíma. En Bentshúsið stóð og
upp úr 1970 tóku gamlir Flat-
eyingar að snúa aftur. Systkinin
á efri hæðinni, Jónína og Hall-
björn, og systurnar á þeirri
neðri, Lauga, Birna og Dumma,
eyddu mörgum sumrum við
endurbætur á Bentshúsinu og
endurnýjuðu tengslin við æsku-
stöðvarnar og bernskuvini. Það
var oft glatt á hjalla að loknu
dagsverki, sest undir húsvegg
og sungið og Jónína lék undir á
harmoniku. Það var ekki bara
sungið í Flatey, því frændsystk-
inin og aðrir gamlir Flateyingar
héldu um árabil vetrarhátíð í
bænum. Þar var Jónína í lyk-
ilhlutverki, stjórnaði sönghóp
sem æfði heima hjá henni á Sel-
brautinni og hún lék undir á
píanó.
Þau voru jafnan nefnd í sömu
andrá, Jónína og Jón. Sumarið
1966 dvaldi ég hjá þeim á
Blönduósi sem barnfóstra sona
þeirra. Jón var á þessum árum
þingmaður og fjölskyldan tók
sig upp um vorið til að eyða
sumrinu í kjördæminu. Jónína
setti upp bú í snatri og við tóku
miklar annir því eiginkona þing-
mannsins hafði mikilvægu hlut-
verki að gegna. Margir áttu er-
indi við þingmanninn og Jónína
sá um að allir fengju einhverja
hressingu. Svo var farið vítt og
breitt um kjördæmið, þingmað-
urinn, eiginkonan, drengirnir og
barnapían. Þá kom sér vel að
Jónína átti ættir að rekja í báð-
ar Húnavatnssýslurnar og hún
átti því frændfólk víða um sveit-
ir. Þegar Jón hlaut góða kosn-
ingu árið eftir voru frænkurnar
ekki í vafa um að þar ætti Jón-
ína stóran hlut að máli. Jónína
var glaðvær kona, fróð og stál-
minnug. Hún var frændrækin
og henni var umhugað um fólkið
sitt. Þegar eitthvað bjátaði á
kom hún til hjálpar og lagði
gott til þegar á þurfti að halda.
Við systkinin, börn Dummu,
minnumst góðrar frænku og
sendum frændum okkar og fjöl-
skyldum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur.
Guðný Gerður
Gunnarsdóttir.
✝
Björg Gunn-
arsdóttir fædd-
ist 11. mars 1964 í
Reykjavík. Hún
lést 10. nóvember
2021 í faðmi fjöl-
skyldunnar. For-
eldrar hennar eru
Inga Dagný Malm-
berg, f. 1944, gift
Halldóri Ólafssyni
og Gunnar St.
Ólafsson, f. 1945,
kvæntur Helgu Pálínu Brynj-
ólfsdóttur. Systkini Bjargar
eru Ólafur Einar Gunnarsson,
f. 1969, og Hrefna Rún Gunn-
arsdóttir Malmberg, f. 1973.
Eiginmaður hennar er Frið-
rik Aspelund, f. 1962 á Ísafirði.
Börn Bjargar eru: 1) Salka
Rún Sigurðardóttir, f. 1984,
sambýlismaður hennar er Stef-
án Hjaltalín Vilbergsson og
eiga þau saman soninn Garðar
Steingrím, f. 2012, en fyrir á
Stefán dótturina Sögu Júlíu, f.
2000. 2) Valgerður Friðriks-
dóttir Aspelund, f. 1986, sam-
býlismaður hennar er Even
Rosenlund og eiga þau saman
Björg lauk B.Sc. í landa-
fræði frá Háskóla Íslands árið
2000 og hóf doktorsnám við
sama háskóla árið 2002. Um-
hverfismál voru henni alltaf
ofarlega í huga. Björg starfaði
hjá Vesturlandsskógum um
skeið og sem umhverfisfulltrúi
Borgarbyggðar lengst af sinn-
ar starfsævi. Hún hóf störf
sem framkvæmdastjóri Garð-
yrkjufélags Íslands á útmán-
uðum 2015 en veiktist skömmu
síðar.
Björg lauk jóganámi og
kenndi jóga í Borgarbyggð. Þá
tók hún þátt í að stofna Vinstri
hreyfinguna – grænt framboð í
Vesturlandskjördæmi og var
virk alla ævi í ýmsum fé-
lagsstörfum.
Björgu má helst lýsa sem fé-
lagslyndri, fjölskyldurækinni
og umhverfisverndarsinna sem
naut mest góðra stunda úti í
náttúrunni með börnum og
barnabörnum.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 22. nóvember
2021, kl. 13.
Sýna þarf fram á neikvætt
hraðpróf við komu í kirkjuna
samkvæmt sóttvarnalögum.
Streymt verður frá athöfn-
inni:
https://youtu.be/5iNKddlfksY
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
tvö börn, Steinunni
Eiri, f. 2016, og
Magnús Björgvin,
f. 2019. 3) Gunnar
Ingi Friðriksson
Aspelund, f. 1991,
sambýliskona hans
er Guðmunda Þóra
Jónsdóttir og eiga
þau saman soninn
Viktor Mána, f.
2021.
Björg ólst upp í
Reykjavík með viðkomu í
Þrándheimi og Ólafsfirði.
Björg hóf sambúð með Friðriki
árið 1985. Hún lauk stúdents-
prófi frá Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti árið 1986. Árið 1988
fluttu Björg og Friðrik ásamt
dætrum til Finnlands. Þar
stundaði hún nám í finnsku og
norrænum bókmenntum við
Háskólann í Helsinki þar til
sonur þeirra, Gunnar Ingi,
fæddist. Fjölskyldan bjó í Finn-
landi til ársins 1994. Þá flutti
fjölskyldan til Reykjavíkur og
þaðan á Hvanneyri tveimur ár-
um síðar, þar sem þau hafa bú-
ið síðan.
Þegar Björg kom inn í fjöl-
skylduna, ung að árum með
Sölku litlu nokkurra mánaða, var
eins og þær hefðu alltaf verið
hluti af fjölskyldunni og hún allt-
af verið við hlið bróður míns. Við
kunnum strax vel við Björgu með
sitt rólynda fas en jafnframt með
sína sterku og góðu nærveru.
Hún var hugsjónamanneskja
sem hafði mikið að segja og
kenna, var eldklár og átti auðvelt
með að sjá málin frá öðrum hlið-
um. Hún var með sterkar skoð-
anir og lifði samkvæmt þeim.
Björg var náttúrubarn fram í
fingurgóma, var á undan sinni
samtíð varðandi umhverfis- og
náttúruverndarmál og farin að
hugsa um umhverfismál löngu á
undan okkur hinum, var í raun
frumkvöðull í þeim efnum. Lífs-
gæðakapphlaup og hlutasöfnun
var mjög fjarri lífsviðhorfi henn-
ar og þeirra hjóna. Nýtni með
virðingu fyrir náttúrunni var
þeirra lífsstíll alla tíð. Þetta er sá
lífsstíll sem fleiri í dag eru og
ættu að tileinka sér fyrir jörðina
og komandi kynslóðir.
Margar góðar minningar um
þessa einstöku konu og góðu fyr-
irmynd koma upp í hugann. Þá
hæst ber að sjá hana í móður- og
ömmuhlutverkinu sem hún elsk-
aði. Gangandi eða iðkandi jóga
úti í náttúrunni, náttúrubarn sem
hluti af náttúrunni, dansandi af
innlifun í veislum í litríkum fal-
legum fatnaði og svo margt,
margt fleira.
Mikið eigum við eftir að sakna
þín elsku Björg. Erum þakklát
fyrir allar góðu minningarnar og
að hafa fengið að hafa þig í lífinu
okkar í öll þessi ár sem hefðu
mátt vera miklu fleiri. Mikill er
missir fjölskyldunnar og bróður
míns að missa sinn góða lífsföru-
naut og sinn besta vin. Takk fyrir
samfylgdina elsku Björg.
Helga Aspelund.
Björg kom inn í líf okkar á
svipuðum tíma en þó með ólíkum
hætti. Líklega voru það samt
svipaðir hlutir í fari hennar sem
vöktu forvitni okkar og athygli.
Yfir henni var einhver ró og
þroski og hún virtist ekki of upp-
tekin af því að falla inn í eitthvert
fyrirframgefið eða ímyndað
mynstur eins og unglingum er
gjarnt. Björg, fallega og vitra
vinkona okkar. Björg, örlagadís-
in okkar, sem leiddi okkur saman
þótt á óbeinan hátt væri og valdi
með okkur okkar fyrstu íbúð og
þar með hverfið sem við höfum
búið í allar götur síðan. Minning-
arnar sem við eigum um Björgu,
saman eða hvort í sínu lagi, eru
óteljandi. Björg og Biggi við
Heklurætur í upphafi goss árið
1980. Björg, Eygló og Unnur á
ferðalagi um Evrópu árið 1982 og
í Skotlandi mörgum árum síðar.
Björg í Bakkaseli, Björg í Hafn-
arfirði með Sölku unga, Björg og
Friðrik í Hátúni, á Hvanneyri
með fallegu börnin þrjú, fjarsjóð-
inn sinn. Björg að dansa, dillandi
hláturinn, fallega brosið. Súpan
hennar Bjargar, krækiberja-
líkjör, heimabakað brauð, bóka-
klúbbur, skapandi samræður,
dásamlegi garðurinn. Stundir
með Björgu í hægum takti, hröð-
um takti, margar og ólíkar. Allar
eru þær dýrmætar.
Samgangurinn var stundum
mikill og stundum minni eins og
gengur í kaflaskiptu lífi en með
tímanum þroskaðist vináttan og
styrktist eins og strengur sem
tíminn einn vefur. Barnagælan
Björg eignaðist börn sín ung og
svo loks þegar við eignuðumst
okkar fyrsta barn vildum við
halda í þá fallegu hefð sem annað
okkar hafði vanist frá Færeyjum
– að velja vandlega guðforeldri
sem héldi barninu undir skírn.
Beinast lá við að fá Björgu í það
hlutverk þótt hún hefði sjálf
ákveðið á sínum tíma að fermast
ekki, sem þá þótti nokkuð róttæk
ákvörðun en svo lýsandi fyrir
staðfestu og sjálfstæða hugsun
Bjargar. Við höfum líka oft bros-
að að því síðan að kristilega upp-
eldið heppnaðist ekki betur en
svo að viðkomandi barn fermdist
borgaralega og sagði sig seinna
meir úr þjóðkirkjunni. En þessi
gjörningur snerist í okkar huga
meira um einlæga vináttu en trú.
Björg var litríkari og marg-
brotnari persónuleiki en svo að
dregin verði upp fullnægjandi
mynd af henni með nokkrum orð-
um enda einhvern veginn ekki í
hennar anda. En kannski er það
satt sem sagt er að kjarni hverrar
manneskju komi best í ljós við
áföll eða veikindi. Að fylgjast með
Björgu takast á við veikindi sín
hefur verið kennslustund fyrir
okkur hin í æðruleysi og styrk.
Og nú hefur hún kvatt okkur allt
of snemma og tilveran ögn grárri
og fölari. En Björg lætur eftir sig
ríkidæmi, eignaðist þrjú dásam-
leg börn og barnabörnin eru orð-
in fjögur. Megi allar góðar vættir
styrkja þau, systkini, foreldra,
tengdamóður, tengdabörn og
hann Friðrik, sem gjarnan gekk
undir nafninu Friðrik hennar
Bjargar og stóð svo þétt við hlið
hennar í veikindunum.
Elsku Björg. Daginn sem þú
kvaddir settist haustsólin svo
tignarlega við hafflötinn. Eins og
hún væri þarna fyrir þig og kall-
aðist á við kjarnann í þér; frið-
söm, skapandi, staðföst og hlý.
Þannig munum við minnast þín.
Takk fyrir allt.
Unnur og Birgir.
Kæra Björg, takk fyrir sam-
fylgdina, samræðurnar, ferðalög-
in og þinn gagnrýna og skarpa
huga. Það var yfir þér kyrrð en á
sama tíma ólgandi líf. Þessir eig-
inleikar birtust á margan hátt,
kyrrðin varð að festu, bein-
skeytni og gagnrýni t.d. á þjóð-
félagsmálin.
Þú varst langt á undan okkur
flestum í umhverfismálum og
hafðir sterka sannfæringu fyrir
gildi náttúruverndar. Fallegi
garðurinn ykkar Friðriks þíns á
Hvanneyri sem þið ræktuðuð upp
og þú teiknaðir og hannaðir sýndi
sköpun og tilfinningu fyrir jafn-
vægi og fegurð.
Það eru nokkur ógleymanleg
ferðalög með þér eða til þín,
göngur og ferðir um hálendi Ís-
lands og borgarferðir til útlanda.
Þú hafðir gaman af ferðalögum,
mannamótum og gleði, varst góð-
ur ferðafélagi, bókhneigð og fróð.
Þrátt fyrir erfið veikindi síð-
astliðin ár sýndirðu mikið vilja-
þrek, ásettir þér að nýta hverja
stund og vinna að því að halda
heilsu. Þú bjóst yfir miklu jafn-
vægi elsku Björg og það var stutt
í hláturinn.
Fjölskyldan þín var þér mjög
hjartfólgin og þeirra missir er
ólýsanlegur. Nú er jarðvistinni
þinni lokið og við minnumst þín.
Góða ferð kæra vinkona.
Eygló.
Við sem þetta ritum minnumst
Bjargar Gunnarsdóttur með
trega og þakklæti. Við áttum þátt
í því að undirbúa stofnun fólk-
vangs í Einkunnum 2006, og eftir
stofnunina vorum við saman í
nefnd Borgarbyggðar um fólk-
vanginn. Þá var Björg umhverf-
isfulltrúi sveitarfélagsins. Hún
studdi nefndarstarfið af alhug,
var í raun framkvæmdastjóri
okkar. Okkur þótti eintaklega
ljúft að starfa með henni. Hún
var einlægur náttúruverndar-
sinni, áhugasöm, glaðlynd og úr-
ræðagóð. Vinnu sína batt hún
ekki við skrifstofu sína; var hve-
nær sem þurfti reiðubúin að fara
á vettvang Einkunna til yfirlits
og ákvarðana.
Blessuð sé minning Bjargar
Gunnarsdóttur. Eftirlifandi eig-
inmanni, Friðriki Aspelund, og
fjölskyldu þeirra vottum við sam-
úð okkar.
Hilmar Már Arason,
Finnur Torfi Hjörleifsson.
Björg
Gunnarsdóttir
Sigga föðursystir
var mamma númer
tvö og staðgengill
ömmu í borginni.
Hjá henni var alltaf
opið hús, hlýja, gleðihlátur, köku-
ilmur og góðgæti. Ég var ekki há
í loftinu þegar ég fór að fara sjálf
í heimsókn á Kambsveginn, það
urðu fagnaðarfundir, spjall við
matarborðið og hún settist hjá
okkur á meðan ég drakk mjólk-
ina og kjamsaði á góðgætinu sem
hún bar í mig. Svona já, aðeins
meira, henni líkaði þegar maður
tók til matar síns. Binna sat á
móti mér, við kímdum, handviss-
ar um að í dag gerðust ævintýri,
niðri í Vatnagörðum. Sigga stóð
yfir okkur og lagði lífsreglurnar,
ekki fara í sjóinn og alls ekki
klifra í klettunum! Sigga og Mar-
teinn bjuggu lengst af á Kambs-
veginum en síðar meir í Neðsta-
leiti, ég var svo heppin að fá að
vera heimagangur á báðum stöð-
um. Ég fæddist daginn eftir 31.
afmælisdaginn hennar, 6. mars,
Sigríður
Ársælsdóttir
✝
Sigríður Ár-
sælsdóttir
fæddist 6. mars
1926. Hún andaðist
8. nóvember 2021.
Hún var jarðsett
19. nóvember 2021.
þá daga áttum við
saman. Hún eignað-
ist Binnu, vinkonu
mína, 10 dögum síð-
ar og það batt okkur
enn sterkari bönd-
um. Sigga dáðist að
mér og hrósaði oft í
hástert. „Ég var að
hringja í útvarpið,
þeir voru að biðja
um tilnefningar,
mann ársins, ég
benti þeim á þig!“ „Nei, hættu nú
alveg frænka sæl, þú ert ekki
með öllum mjalla!“ Svo hlógum
við. Á sumrin kom Sigga með
stelpurnar sínar til ömmu í
Bakkakoti en þar vorum við syst-
ur fyrir og mikill var fyrirgang-
urinn. Sigga stóð vaktina í eld-
húsinu alla daga og það hvein í
hrærivélinni. Það var einn slíkan
dag sem hún nánast hneig niður
við eldhúsgluggann og hrópaði á
Jón bróður sinn eftir hjálp, barn-
ið væri í hættu uppi á súrheys-
turni, það blasti við glókollur og
bar við himin! Síðar meir horfði
hún stundum á mig af þunga
þegar hún minntist þessa dags,
hafði hreinlega haldið að ég
myndi deyja.
Gúggala, súggala, dú! hljómaði
stundum síðla dags í sveitinni
þegar Sigga söng út í loftið að til-
kynna að Vatnahundurinn væri
kominn á stjá! Það þýddi að við
Binna hentumst frá öllum leikj-
um og vorum snöggar heim. Hún
fór með okkur keyrandi um
sveitina, að hjálpa til á bæjum
eða fara að Skúmsstöðum að
hitta Gurru systur sína, það var
kært með þeim systrum og þær
voru mínar kvenhetjur í uppvext-
inum, þessar elskur.
Veislurnar á Kambsvegi voru
margar og þær héldu áfram í
Neðstaleiti, gamlárskvöldin,
skírnirnar og afmælin, já, þau
voru gestrisin Sigga og Marteinn
og alltaf var eins og það hefði
einmitt verið beðið eftir mér þeg-
ar ég kom í heimsókn. „Mig
dreymdi þig í nótt,“ átti hún til að
segja og faðmaði mig. Hún bar
hag minn alltaf fyrir brjósti, út-
vegaði mér vinnu eða gaukaði að
mér aur, mér veitti nú ekki af
þessu smáræði!
Hún og mamma hittust síðast
fyrir Covid, hlógu saman, þurrk-
uðu hvarmana í gleði og hölluðu
síðan saman höfðum sínum með
lokuð augu í augnablik, kjarna-
konur í blíðu og stríðu. Pabbi,
litli bróðir, kvaddi of snemma,
Sigga var honum stoð og stytta,
hélt veislu fyrir dætur okkar
Binnu, pabbi hélt Katerínu Ingu
undir skírn í Neðstaleiti og
kvaddi litlu síðar. Við Sigga hitt-
umst á Eir og föðmuðumst í síð-
asta sinn.
Elsku frænkur mínar og af-
komendur, innilegar samúðar-
kveðjur frá okkur mömmu.
Ingibjörg Ingadóttir.
Ástkær sonur minn, bróðir okkar og frændi,
GUNNAR SIGURGEIRSSON,
lést á heimili sínu Skógarbæ
þriðjudaginn 16. nóvember.
Útförin fer fram frá Hjallakirkju í Kópavogi
fimmtudaginn 25. nóvember klukkan 13.
Vegna sóttvarna og fjöldatakmarkana verður útförinni streymt
beint af vefnum.
Jóhanna Gunnarsdóttir
Þórdís Sigurgeirsdóttir Vermundur A. Sigurgeirsson
Arnar Geir Jónasson Hanna Rún Jónasdóttir
Kveðja.
Hljóðum skrefum
vegaslóð á enda geng.
Heyri síðustu tóna
dagsins fjara út.
Stíg inn í svala
huliðsslæðu örlaganna.
Svalt húmið blikar
í þögninni.
Strýkur vanga
blær hins óborna dags.
(V.S.)
Valgarður Stefánsson.
Annmar Arnald
Reykdal
✝
Arnald Reykdal fæddist 30. október
1938. Hann lést 12. október 2021.
Útför hans fór fram 25. október 2021.