Morgunblaðið - 25.11.2021, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 2021
✝
Jón Krist-
insson fæddist
á Norðfirði 10.
janúar 1932. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 26.
október 2021.
Foreldrar hans
voru Kristinn Ív-
arsson, f. 1898, d.
1973, og Sig-
urbjörg Þorvarð-
ardóttir, f. 1900,
d. 2005. Hann var næstyngstur
átta systkina en eitt dó í fæð-
ingu. Þau voru Kristín, f. 16.
júlí 1921, d. 22. apríl 2015,
Hermann, f. 1922, d. 2015, Ív-
ar, f. 1925, d. 1992, Anna Mar-
grét, f. 1927, d. 1989, Þór, f.
1928, d. 2015, og Hörður, f.
1933, d. 1954.
Jón kvæntist Þórhöllu
Sveinsdóttur, f. 6. maí 1931, d.
8. maí 2019, á sjómannadag-
inn, 2. júní 1956. Dætur þeirra
eru: 1) Ragnhildur, f. 20.12.
1954. Börn Ragnhildar og fv.
eiginmanns hennar, Valdemars
Jónssonar, f. 1956, d. 2008, eru
Þórhallur, f. 1977, d. 1982,
Arnaldur Kári, f. 1979, og
Silja, f. 1983. Börn Silju og
fyrrverandi eiginmanns henn-
ar, Þrastar Hrafnkelssonar, f.
1978, eru Kamilla Klara, f.
ur Sigríður Jónsdóttir, f. 2016.
Stjúpbörn hennar eru Júlía
Mekkín Guðjónsdóttir, f. 2008,
og Egill Kári Guðjónsson, f.
2013.
Jón gekk í barnaskólann á
Norðfirði en níu ára gamall
hóf hann sitt sjómannsstarf
sem hann átti eftir að helga líf
sitt, fyrst með föður sínum á
línuveiðum á opinni trillu.
Þrettán ára lauk hann barna-
skólanáminu og réð sig á úti-
legubát hjá vandalausum. Árið
1946 réð hann sig svo sem
messagutta á varðskipinu Ægi
og vann sig hægt og rólega
upp metorðastigann. Tvítugur
fór hann í sína fyrstu sjóferð á
millilandaskipinu Bláfelli þar
sem hann safnaði sjóferða-
tímum þar sem hugur hans
stóð til frekara náms. Árið
1956 lauk hann prófi frá Stýri-
mannaskólanum, þá 24 ára að
aldri. Lengst af sínum starfs-
ferli sem fullorðinn maður
vann Jón hjá Sambandi ís-
lenskra samvinnufélaga á Fell-
unum. Í fyrstu sem stýrimaður
en lengst af sem skipstjóri og
sigldi hann í því starfi um öll
heimsins höf. Jón lét af far-
sælli sjómennsku árið 1997, þá
65 ára að aldri. Síðustu fimm
starfsárin vann hann á skrif-
stofu Samskipa við höfnina í
Reykjavík.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
2008, og Valdemar
Kató, f. 2011. Sam-
býlismaður Silju
er Gunnar Páll
Leifsson, f. 1978.
Stjúpbörn hennar
eru Elísa Margrét
Gunnarsdóttir, f.
2009, og Sindri
Gunnarsson, f.
2013. 2) Brynhild-
ur, f. 12.6. 1962.
Börn Brynhildar
og fv. sambýlismanns hennar,
Óskars Karlssonar, f. 1954,
eru Jón, f. 1981, Arna, f. 1984,
og Alexander Ágúst, f. 1993.
Börn Jóns og sambýliskonu
hans, Thelmu Gunnarsdóttur,
f. 1984, eru Logi, f. 2008, Auð-
ur Alice, f. 2012, og Jón Úlfur,
f. 2017. Börn Örnu og sam-
býlismanns hennar, Magnúsar
Edvardssonar, f. 1982, eru
Aníta Marín, f. 2013, og Edv-
ard Aron, f. 2017. Alexander
Ágúst er í sambúð með Evu
Dögg Davíðsdóttur, f. 1994. 3)
Sigríður Haraldsdóttir (fóst-
urdóttir), f. 19.11. 1952, í sam-
búð með Magnúsi Halldórs-
syni, f. 1955. Dóttir Sigríðar er
Guðrúnhalla Daníelsdóttir, f.
1984, í sambúð með Guðjóni
Þorkelssyni Gíslasyni, f. 1981.
Dóttir Guðrúnarhöllu er Unn-
Við fráfall Jóns míns birtast
minningar, hlýjar og gefandi, um
góðan mann, innileg samskipti
og væntumþykju. Við sem eftir
lifum og söknum hans finnum að
nú eru þáttaskil í lífinu sem
verður aldrei aftur eins. Þær
góðu stundir sem ég og við
mæðgur áttum með honum eru
nú sem dýrmætar perlur. Fyrstu
minningarnar eru frá Snorra-
brautinni þegar við Agga vorum
litlar og ég man ekki eftir öðru
en að þá hafi alltaf verið gaman.
Hann og Halla alltaf svo ást-
fangin og þegar hann kom í land
var eins og jólin væru að koma.
Halla búin að pússa allt og þrífa
og hann kom með alls kyns
„gúmmelaði“ og gjafir. Bidda
fæddist á Snorrabrautinni og
heillaði pabba sinn og okkur öll
upp úr skónum. Stuttu síðar
fluttu þau á „Fífó“ og bjuggu sér
þar fallegt heimili þar sem mér
finnst í minningunni alltaf hafa
verið sól og gleði. Jón og Halla
að stússa í garðinum þegar hann
var í landi en annars sá hún um
alla hluti þegar hann var á sjón-
um. Þau keyptu efri hæðina og
síðar allt húsið en fyrstu níu árin
bjuggu Didda, systir Höllu, og
Gummi á neðri hæðinni ásamt
börnum sínum. Þau gjörbreyttu
og ræktuðu garðinn og þar var
sko líf og fjör. Þá var sko gaman
að lifa. Jón lifði viðburðaríku lífi.
Hann hélt reisn sinni fram á síð-
asta dag og var með allt á
hreinu. Guðirnir voru Jóni örlát-
ir og gáfu honum marga góða
eiginleika í vöggugjöf. Hann var
einstakur, glæsilegur, vel gefinn,
traustur og hlýr. Hann ólst upp
við vinnusemi sem var honum í
blóð borin og það var unun að
sjá hann vinna, hann gekk sko
ekki að neinu með hangandi
hendi. Hann var handlaginn og
listrænn og byrjaði að mála
myndir sem barn. Hann var
framúrskarandi kokkur og nú
loka ég augunum og læt mig
dreyma um veisluborð á Fífó hjá
honum og Höllu fóstru minni.
Það var sama hvað var á borðum
allt smakkaðist dásamlega,
hvort sem það var svartfugl,
söltuð svið eða afabollurnar
frægu sem við öll elskum og
gætum hugsað okkur að hafa í
jólamatinn. Svo ekki sé minnst á
hrísgrjónagrautinn á fimmtu-
dögum og hann grillaði líka dýr-
indis steikur og alls konar ásamt
Höllu sinni. Hann hafði góða
nærveru og það var gott að tala
við hann, sérstaklega í einrúmi.
Síðast en ekki síst var hann ein-
stakur afi og átti hann sérstakt
samband við barnabörnin sín og
langafabörnin. Guðrúnhalla mín
elskaði hann og ömmu sína út af
lífinu og það ekki að ástæðu-
lausu, eins mikinn áhuga og
væntumþykju og hann og þau
sýndu henni. Fyrir það er ég að
eilífu þakklát.
Elsku Jón minn, þessi jörð er
svo miklu fátækari án þín. Þín er
sárt saknað.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín fósturdóttir,
Sigríður Haraldsdóttir.
Elsku pabbi minn, það er sárt
að þurfa að kveðja þig.
Maður er aldrei tilbúinn, en
ég má samt vera glöð að hafa
fengið að eiga þig svo lengi. Við
vorum búin að vera svo mikið
saman sérstaklega síðustu árin,
eftir að mamma fór á hjúkrunar-
heimilið. Og síðan fórst þú í opna
hjartaaðgerð sem þú að sjálf-
sögðu komst í gegnum með
glæsibrag, eins og allt sem þú
gerðir. Það var yndislegt að
fylgjast með þér í allri þeirri um-
mönnun til mömmu sem lést í
maí 2019.
Ég var heppin lítil pabbas-
telpa sem fékk að þvælast með
þér til allra heimsins hafna frá
fimm ára aldri ekki leiðinlegt
það.
Eins man ég hvað það var
spennandi að taka á móti þér
niðri á bryggju, við mamma bið-
um spenntar eftir að landgang-
urinn væri settur niður og við
fengum að fara fyrstar um borð.
Seinna meir var ég svo heppin
að fá að vinna með þér tvö sum-
ur á Skaftafellinu, en þar naut
ég engra forréttinda að vera
dóttir þín nema síður sé.
Ég vil minnast á fimmtudags-
hittinginn til margra ára þar
sem við fjölskyldan komum sam-
an í grjónagraut og „alles“ hjá
ykkur mömmu, það var yfirleitt
mjög mikill hávaði og allir að
reyna að hafa orðið, enda er
þessi fjölskylda ekki þekkt fyrir
að tala á lágu nótunum, og of-
bauð þér stundum hávaðinn.
Pabbi, þú varst svo ólíkur mörg-
um mönnum af þinni kynslóð. Þú
var svo mikill húskarl, þó sér-
staklega eftir að þú komst í
land. Þú eldaðir, bakaðir, gerðir
kæfu, rúllupylsu og bestu fiski-
bollur í heimi. Og ekki má
gleyma því að svo settir þú líka
alltaf rúllur í hárið á mömmu.
Elsku pabbi minn, ég gæti
endalaust haldið áfram að telja
allt upp sem okkur hefur farið á
milli, það er skrítið að hringja
ekki í þig alla morgna, spila ekki
lengur, borða ekki saman, koma
við og horfa á fréttirnar og fleira
og fleira. Ég sakna þín ótrúlega
mikið og ylja mér við allar minn-
ingarnar og ekki síst síðustu
dagana þegar mér fannst við ná
svo vel saman og ég var svo stolt
af að hafa átt þig.
Elska þig pabbi minn, takk
fyrir allar dýrmætu samveru-
stundirnar og lífið sem þú gafst
mér og knúsaðu mömmu fast frá
mér.
Þín dóttir,
Brynhildur.
Við afi áttum svo margar ynd-
islegar stundir saman undanfar-
in ár. Það er erfitt að hugsa til
þess að þær verði ekki fleiri, en
svona er lífið sagði afi stundum.
Minning þín og minningar þess-
ara stunda munu fylgja mér og
okkur í fjölskyldunni alla ævi.
Það var alltaf svo notalegt að
koma til þín á Fífó, sem var oft á
tíðum eins og mitt annað heimili.
Eftir að hafa gengið inn og kall-
að hæ mætti manni: „Nei ert
þetta þú elskan“ og svo beið
manns gott knús og hlýja hjá
þér. Betri stoð og vin er ekki
hægt að hugsa sér.
Það var margt sem við bröll-
uðum saman, allt frá því að
sötra kaffi og spjalla um daginn
og veginn, brasa eitthvað í
skúrnum eða laga til í garðinum
og húsinu. Þegar komið var að
grasslætti, þá fylgdist afi með af
tröppunum eða innan úr glugga
og þegar verkinu var lokið þá
spurði afi: „Ertu búinn? …
Þetta var ekki lengi gert.“ Síðan
horfði hann á klukkuna og sagði
hversu margar mínútur fóru í
verkið.
Hjá þér var besti kaffibollinn
í bænum og jú, besta veðrið! Oft
var ég heppinn að fá að vera hjá
þér í mat, í fisk á mánudögum,
grjónagraut á fimmtudögum og
ef maður var heppinn að hitta
inn á laugardagsmatinn þá var
sko veisla. Ef vel hafði gengið og
við afi sáttir eftir laugardaginn,
þá var jafnvel deilt einum víking
á milli okkar og skálað fyrir til-
verunni. Eftir góðan kvöldmat
var ekkert meira kósí en að setj-
ast saman yfir fréttirnar og jafn-
vel dotta smá. Svo notaleg var
stundin að maður vildi helst
aldrei standa upp og fara heim.
Svona hlý og góð var nærvera
þín. Í lok dags fór afi í gluggann
eða út á tröppur meðan bakkað
var úr heimkeyrslunni og veifaði
hlýlega á eftir manni þegar
keyrt var af stað út götuna.
Afi hugsaði svo vel um sína!
Algjör stoð og traustur vinur!
Sagði skemmtilegar sögur af
sínum ævintýraferðum um öll
heimsins höf. Afi var ráðagóður,
hlýr, handlaginn og góður húm-
oristi. Hann var alltaf tilbúinn að
aðstoða og koma með brilljant
ráð, hvatningu, ást og stuðning.
Takk fyrir öll árin saman,
elsku afi! Ég sakna þín ofboðs-
lega mikið! Þitt afabarn,
Alexander.
Elsku besti afi minn. Ég á enn
erfitt með að trúa því að þú sért
raunverulega floginn yfir í sum-
arlandið. Eftir stöndum við í
sorginni og þakklætinu yfir öll-
um dýrmætu minningunum sem
streyma um hugann. Þú varst
einstakur maður, svo vel af guði
gerður, harðduglegur og með
falleg og góð gildi og forgangs-
röðunina á tæru. Fjölskyldan
var þér allt og það sem þú varst
traustur, elskulegur, ósérhlífinn
og áreiðanlegur og þið amma
stóðuð svo þétt við bakið á okkur
hvað sem á dundi. Minningarnar
eru endalausar enda vorum við
sérstaklega náin og samheldin
stórfjölskyldan og eigum við það
ekki síst ykkur ömmu að þakka.
Af þeim koma m.a. upp í hugann
við skrifin allir fimmtudags-
grautarnir á Fífó, allar stund-
irnar þar sem ég horfði á þig
setja rúllur í hárið á ömmu, allar
sólarstundirnar í garðinum þar
sem við barnabörnin ærslu-
ðumst og hreinsuðum beðin með
ykkur ömmu, róluðum okkur í
rólunum sem þú settir upp fyrir
okkur á bak við hús, héngum í
stóra akkerinu sem var þitt að-
alsmerki, skipstjórans af
Hamrafellinu, þar sem þú hélst
grillspaðanum á lofti, kaffibrúnn
með úrafarið þitt og amma
hlaupandi upp og niður tröpp-
urnar í hvítum blúndubrjósta-
haldara, allar stundirnar sem ég
kúrði í afaholu og í afafangi yfir
sjónvarpinu, allar súkkulaðirús-
ínurnar, óteljandi faðmlögin í
hlýja stóra faðminum þínum,
knúsarnir og glaðværðin í rödd-
inni þinni þegar þú tókst upp
símtólið og öll hin ómetanlega og
skilyrðislausa ást sem þú sýndir
okkur öllum, fyrirmyndin sem
þú varst okkur í veikindum
ömmu á Sunnuhlíð, ávallt sem
klettur við hlið þinnar heittelsk-
uðu konu, hringdir alltaf í hana á
slaginu kl. 21 á kvöldin og komst
alltaf í heimsókn til hennar á
slaginu kl. 14 á daginn, enda
hafði starfsfólkið orð á því að
það hefði sjaldan kynnst öðru
eins trygglyndi og þú bjóst yfir.
Þá þykir mér ekki síst vænt um
að hafa alist upp hjá mömmu á
neðri hæðinni hjá ykkur ömmu á
Fífó til sex ára aldurs. Ég var
víst ekki fyrr vöknuð á morgn-
ana en ég vildi príla upp tröpp-
urnar til ykkar og í eitt skiptið
þegar mamma kom heim var ég
komin með snuð sem mömmu
hafði ekki tekist að koma mér
upp á lagið með. Það var einfalt,
þú settir bara smá sykur á það
og þar með varð ekki aftur snú-
ið.
Elsku besti afi minn, afi er
ekki það sama og afi. Sumir afar
eru einfaldlega betri en aðrir. Þú
varst sá allra besti afi sem hægt
er að óska sér, afi sem vann sér
inn takmarkalausa ást, aðdáun
og virðingu með því einfaldlega
að rækta það sem öllu máli
skiptir í lífinu og kenna afkom-
endum þínum að rækta vel garð-
inn sinn.
Ég sakna þín meira en orð fá
lýst og elska þig út fyrir endi-
mörk alheimsins. Takk fyrir allt.
Gakk þú út í græna lundinn,
gáðu fram á bláu sundin.
Mundu, að það er stutt hver stundin,
stopult jarðneskt yndi þitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
Allt hið liðna er ljúft að geyma,
– láta sig í vöku dreyma.
Sólskinsdögum síst má gleyma,
– segðu engum manni hitt!
Vorið kemur heimur hlýnar,
hjartað mitt!
(Jóhannes úr Kötlum)
Þín afastelpa,
Guðrúnhalla.
Elsku besti afi minn. Ég
sakna þín alveg óendanlega mik-
ið. Það er svo oft sem ég er að
fara að hringa í þig eða koma við
hjá þér, ég tengi ekki alveg við
að þú sért farinn þótt mér finnist
gott að hugsa til þess að þú sért
nú í draumalandinu góða að
stíga léttan dans við ömmu.
Ég er þakklátur fyrir alla þá
hlýju og stuðning sem þið amma
hafið veitt mér og okkur í gegn-
um ævina, alveg ómetanlegt að
eiga ykkur að.
Þið eigið stóran þátt í því
hversu þétt fjölskyldan er öll og
þá sérstaklega með yndislegu
fimmtudagsmatarboðunum sem
alltaf var tilhlökkun að mæta í.
Við munum halda þeim áfram
eftir bestu getu.
Hugsa til þín og ömmu alla
daga og ég elska ykkur.
Ykkar
Jón (Nonni).
Þegar ég var barn þá var svo
sjálfsagt að eiga ömmur og afa.
Þau voru hluti af lífinu, amma og
afi við lækinn, amma og afi á
Fífó, amma sem setti okkur í
hreina mjúka sokka til að ylja
fæturna þegar við komum í pöss-
un og afi sem gaukaði að okkur
fílakaramellum eða öðru ófáan-
legu góðgæti frá útlöndunum og
sagði okkur sögur af sjónum.
Svo voru það súkkulaðirúsínur
og mjólkurglas yfir smá sjón-
varpi og að lokum kúrt með litla
koddann á milli ömmu og afa.
Svo margar dásamlegar minn-
ingar. Þegar maður eldist finnst
manni svo sjálfsagt að þau séu
alltaf til staðar, vill helst bara að
þau eldist ekkert þótt maður
eldist sjálfur, eignist börn, byrji
að búa, vinna, og á of löngu tíma-
bili er allt of lítill tími sem maður
nær að eyða með ömmu og afa.
Það er samt svo gott að vita af
þeim og kíkja við þegar tími
gefst. En þótt stundirnar séu
færri á þessum álagstímum þá
elskar maður ömmu sína og afa
alltaf jafn mikið. Það er skrítið
að þau séu bæði farin núna.
Tómlegt. Það er greinilega ekk-
ert sjálfsagt að eiga svona góða
ömmu og afa. Ég væri til í að
hafa þau alltaf hér, hjá okkur, á
Fífó. Elsku afi minn, ég á svo
margar fallegar minningar frá
liðnum tímum. Ég mun varð-
veita þær vel. Takk fyrir öll ynd-
islegu árin sem ég fékk með þér.
Takk fyrir að vera afi minn og
langafi barnanna minna. Við
söknum þín óendanlega mikið.
Sofandi barn
Nú er barnið sofnað
og brosir í draumi,
kreppir litla fingur
um leikfangið sitt.
Fullorðinn vaki
hjá vöggu um óttu,
hljóður og spurull
hugsa ég mitt.
Það glepur ekki svefninn
er gull sitt barnið missir
úr hendinni smáu
og heyrir það ei.
Þannig verður hinsta
þögnin einhverntíma.
Ég losa kreppta fingur
um lífið mitt og dey.
(Jón úr Vör)
Arna Óskarsdóttir.
Jón Kristinsson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
EINAR PÁLMAR ELÍASSON,
húsasmíðameistari og iðnrekandi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
föstudaginn 26. nóvember klukkan 14.
Sýna þarf fram á neikvætt hraðpróf við komu í kirkju samkvæmt
sóttvarnalögum. Streymt verður frá athöfninni á slóðinni:
https://promynd.is/einarel og www.selfosskirkja.is.
Bergsteinn Einarsson Hafdís Jóna Kristjánsdóttir
Örn Einarsson Steinunn Fjóla Sigurðardóttir
Sigrún Helga Einarsdóttir Sverrir Einarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Dásamlega móðir mín, amma og
langamma,
BRYNHILDUR SIGURÐARDÓTTIR,
Smyrilshólum 2,
lést fimmtudaginn 18. nóvember.
Útförin fer fram í kapellu Fossvogskirkju,
miðvikudaginn 1. desember klukkan 15.
Hildur Zoëga
Diljá Ámundadóttir Zoega
Luna Diljárdóttir Zoega
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA GUÐFINNA
AÐALSTEINSDÓTTIR,
Hólum, Dýrafirði,
áður Stapakoti 2, Innri-Njarðvík,
lést laugardaginn 6. nóvember.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 26. nóvember
klukkan 13.
Thor Alli Beatrice
Philip Sebastian
Lucas Christoffer
Brynja Alexandra