Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.11.2021, Side 19

ina. Við þurftum að vera með grímur
og súrefniskút,“ segir Anna Marín og
viðurkennir að það séu kannski ýkjur
að þau hafi notað súrefniskút.
„En okkur leið þannig! Við skrúbb-
uðum sem sagt hundrað ára gamalt
tóbak af veggjunum og máluðum svo.
Sums staðar þurftum við að fara sjö
umferðir af því að nikótínið kom alltaf
í gegn,“ segir
hún og segir þau
hafa skrúbbað
upp gömlu borð-
in sem höfðu
verið á knæp-
unni, enda eru
þau mjög með-
vituð um að end-
urnýta.
„Við opnuðum
í júní og það er
fyrst núna sem
nikótínlyktin er að fara úr borðunum.
En borðin voru flott og passa vel
þarna inn. En við hentum út teppum
sem voru á gólfum og endurnýjuðum
bæði bað og eldhús,“ segir hún og
segir þau hafa gert mikið sjálf, ásamt
vinum sínum.
Að dúlla okkur í eldhúsinu
Hafið þið reynslu af kokkamennsku
og veitingarekstri?
„Enga. Við sem erum ljósmyndari
og blaðamaður, þetta „meikaði engan
sens“,“ segir hún og hlær.
„Þetta var algjör kórónuákvörðun,
ég veit ekki hvað við vorum að spá.
Við ætluðum bara að dúlla okkur í
eldhúsinu til skiptis og þjóna sjálf,“
segir hún og segir það ekki alveg hafa
gengið upp. Fljótlega kom í ljós að
eyjamenn og ferðamenn voru spennt-
ir.
„Það var oft röð út á götu og mat-
urinn kláraðist reglulega. Þetta er
fyndið núna, en var hryllingur á með-
an á þessu stóð.
Það var svo mikið
að gera, að ég fór
hreinlega að
gráta,“ segir hún
og segir þau hafa
séð að það þyrfti
að ráða starfsfólk,
enda réðu þau
engan veginn við
alla vinnuna.
„Núna erum
við með sautján
manns á launaskrá. Við erum stærsti
kúnninn hjá bjórframleiðandanum á
eyjunni. Við skiljum þetta ekki al-
veg.“
Innan raða starfsfólksins eru nú
fjórir fastráðnir kokkar sem galdra
fram matinn, sem er að mestu undir
spænskum áhrifum.
„Við erum með góðan vínseðil og
mjög góðan lókal bjór. Konseptið er
að bjóða upp rétti sem hægt er að
deila með fólki; þannig er hægt að
smakka svo margt. Þetta er öðruvísi
staður en hafði áður verið í eyjunni.
Þarna er hægt að hittast eftir vinnu,
fá sér vínglas eða flösku eða deila
réttum. Nú eða fara út að borða um
helgar, eitthvað annað en að fara á
sama flatbökustaðinn helgi eftir
helgi,“ segir Anna Marín og segir að
þau keyri mikið á milli Jótlands og
Fjóns, því þau haldi í raun heimili
bæði í eyjunni og í Árósum þar sem
börnin ganga í skóla.
„Í sumar var opið alla daga frá tíu
til tíu en nú er opið fimmtudaga til
sunnudags. Þannig að ég fer á mið-
vikudegi til Langelands og svo kemur
Carsten með börnin yfir helgina og
svo vikuna á eftir skiptum við. Þetta
er tvískipt líf.“
Gert öll mistök í bókinni
Í dag er veitingareksturinn orðinn
fullt starf hjá bæði Önnu Marín og
Carsten.
„Það er skrifstofuvinna fyrstu þrjá
daga vikunnnar og svo þarf að
preppa og gera allt klárt og allt sem
því fylgir, fullt af hlutum sem við viss-
um ekki að fylgdu svona rekstri,“
segir hún og hlær.
Kom ekki þessi velgengni á óvart?
„Jú, mjög. Í fyrsta lagi höfðum við
ekki hugmynd um að allt þetta fólk
væri þarna. Það vantaði greinilega
einhverja tilbreytingu fyrir eyja-
skeggja, eitthvað annað en pítsastað
eða krá. Svo koma margir ferðamenn
á sumrin til Langeland,“ segir hún.
„Veitingastaðurinn heitir Gaard-
haven sem er bakgarðurinn. Það er
mjög huggulegt að sitja þarna úti í
garði og fólk situr þar enn þótt komið
sé haust.“
Ertu ánægð að hafa tekið þetta
skref?
„Já, mjög. Þetta er það skemmti-
legasta sem ég hef gert og ég er í ess-
inu mínu,“ segir Anna Marín og seg-
ist hafa lært ótalmargt á þessu hálfa
ári síðan þau opnuðu.
„Við erum að læra inn á hvað við
kaupum mikið inn af mat. Við höfum
þurft að læra af reynslunni og gert
fullt af mistökum. Eiginlega öll
mistök sem hægt er að gera, höf-
um við gert. Ég ætti kannski að
opna hjálparsíma fyrir fólk sem
er að byrja í rekstri,“ segir hún
og hlær.
„Ég veit ekki hversu oft ég
hef keypt vitlaust inn, til dæmis
átta kassa af eggaldin í staðin
fyrir átta stykki. Ég hafði ekkert
að gera við öll þessi eggaldin,“ segir
hún og hlær.
„Við fáum bara vörur tvisvar
í viku og því þurfum við
stundum að breyta matseðl-
inum eftir því hvað við eig-
um til,“ segir hún og bætir
við: „Það góða við það er
að ég ræð hvað er í mat-
inn.“
Anna Marín sér fram á
að vera áfram í rekstri svo
lengi sem fólk kemur í Ga-
ardhaven og lætur hún sig
dreyma um að flytja alfarin til
Langelands.
„Það er draumurinn, hann verð-
ur kannski að veruleika þegar börnin
eru flutt að heiman.“
Litríkt salat
úti í sólinni
klikkar ekki.
Carsten og Anna Marín eru
hér með börnum sínum þrem-
ur, Illuga Knúti, Edith og Marín.
Ljósmyndir/Anna Marín Schram
’
Við þurftum að
skrúbba alla veggi; það
er erfitt fyrir fólk að skilja
hversu mikið nikótín safn-
ast í veggi, en við skrúbb-
uðum og skrúbbuðum og
nikótínið lak niður vegg-
ina. Við þurftum að vera
með grímur og súrefniskút.
Hægt er að
koma í kokteil
á Gaardhaven.
7.11. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19