Morgunblaðið - 29.12.2021, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. DESEMBER 2021
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
.Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
.Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
.Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
.Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
.Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Bílar
Nýr 2022 Ford Transit 350 Trend
Double Cab 7 manna með palli.
Þessir bílar eru ófáanlegir í dag en
við eigum þennan til afhendingar
strax !
Verð: 5.300.000 án vsk.
www.sparibill.is
Hátúni 6 A – sími 577 3344.
Opið kl. 10–18 virka daga.
Húsviðhald
Tek að mér
ýmisskonar
húsaviðhald og
ýmis smærri verk-
efni .
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
Vantar þig
pípara?
FINNA.is
Færir þér
fréttirnar
mbl.is
Raðauglýsingar
Nauðungarsala
Uppboð
Ath. Grímuskylda er á uppboðum.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Eyrarvegur 25, Akureyri, fnr. 214-6062, þingl. eig. Ómar Valur Stein-
dórsson og Sæbjörg Rut Guðmundsdóttir, gerðarbeiðandi Íslands-
banki hf., þriðjudaginn 4. janúar nk. kl. 11:00.
Setberg, Svalbarðsstrandarhr, fnr. 216-0359, þingl. eig. AUTO ehf,
gerðarbeiðendur Svalbarðsstrandarhreppur og Sýslumaðurinn á
Norðurlandi eys og Íslandsbanki hf., miðvikudaginn 5. janúar nk.
kl. 10:00.
Kumblavík, Langanesbyggð, 4,1667% ehl, fnr. 216-8069, þingl. eig.
Halla Hallmarsdóttir, gerðarbeiðandi Sýslumaðurinn á Norðurlandi
ves, miðvikudaginn 5. janúar nk. kl. 11:15.
Sýslumaðurinn á Norðurlandi eystra
28. desember 2021
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar 4 Smíðastofa með leiðbeinanda kl. 9-15.30. Opin vinnu-
stofa kl. 9-15.30. Hádegismatur kl. 11.30-12.30. Kaffisala kl. 14.45-
15.30. Heitt á könnunni. Allir velkomnir. Sími 411-2600.
Félagsmiðstöðin Hæðargarði 31 Kaffisopi og spjall kl. 10-11.
Hádegismatur kl. 11.30-12.30. Lokum kl. 14.
Garðabær Pool-hópur í Jónshúsi kl. 9. Gönguhópur fer frá Jónshúsi
kl. 10. Skák í Jónshúsi kl. 10.30. Gönguhópur fer frá Smiðju kl. 13.
Seltjarnarnes Kaffikrókur á Skólabraut frá kl. 9-11.30 alla virka daga.
Félags- og tómstundastarf eldri bæjarbúa er komið í jólafrí fram yfir
áramót. Byrjum aftur miðvikudaginn 5. janúar. Óskum ykkur öllum
gleðilegrar hátíðar, árs og friðar og þökkum samveru og samstarf á
liðnum árum.
✝
Garðar Stein-
sen fæddist 19.
nóvember 1931 í
Reykjavík. Hann
lést á hjúkrunar-
og dvalarheimilinu
Grund 23. desem-
ber 2021. Foreldr-
ar Garðars voru
Vilhelm Steinsen
(f. 28. júlí 1903, d.
4. júní 1992) og
Kristensa Marta
Sigurgeirsdóttir (f. 11. sept-
ember 1906, d. 19. desember
1982).
Systkini Garðars: 1) Guðrún
(f. 1929, d. 1953), maki Emil
Ágústsson (f. 1926, d. 1983), 2)
Anna Katrín (f. 1935, d. 1965),
maki Þorvaldur Jónsson (f.
1936, d. 2020), 3) Örn Steinsen
(f. 1940), maki Erna Franklín (f.
1941).
Garðar gekk að eiga Ásthildi
Guðmundsdóttur 27. desember
1952.
Ásthildur G. Steinsen fæddist
2.11. 1930 í Reykjavík. Hún lést
á Grund 27. október 2021. For-
eldrar Ásthildar voru
Guðmundur Benjamínsson
klæðskeri (f. 1900, d. 1966) og
un árs 1970 fluttu þau á Öldu-
götu 4. Frá 1978 bjuggu þau í
Smyrlahrauni 20 í Hafnarfirði
en síðustu árin þar dvöldu þau
um vetrartímann í húsi sínu
Villa Marta á Spáni. Þau komu
svo aftur í Vesturbæinn árið
2000 á Boðagranda 7 og svo
Aflagranda 40. Síðustu tvö árin
dvaldi Garðar svo alfarið á
Grund og þangað flutti Ásthild-
ur til hans síðastliðið haust.
Garðar hafði mikinn áhuga á
fótbolta og var KR-ingur í húð
og hár. Flug og flugvélar voru
honum hugðarefni, sem rímaði
vel við sameiginlegt áhugamál
Garðars og Ásthildar, ferðalög.
Þau sigldu fyrst með Gullfossi
árið 1964. Eftir það lágu leiðir
þeirra um alla Evrópu og um
víða veröld.
Garðar gekk í Verzlunar-
skóla Íslands en hóf störf hjá
Vegagerð ríkisins að námi
loknu. Þar átti hann allan sinn
starfsferil og varð þátttakandi í
þeim gríðarlegu breytingum
sem vegakerfi landsins tók þau
50 ár sem hann starfaði þar.
Útför Garðars fer fram frá
Neskirkju í dag, 29. desember
2021, kl. 13.
Streymt verður frá athöfn-
inni á:
https://sonik.is/gardar
https://www.mbl.is/andlat
Vilborg Einars-
dóttir (f. 1904 , d.
1950).
Synir Garðars
og Ásthildar eru: 1)
Már Steinsen (f. 26.
maí 1952), maki El-
ín Garðarsdóttir
Steinsen (f. 14.
mars 1962). Börn:
a) Pétur Steinsen
(f. 5.6. 1975), b) Ja-
cob Suddergaard
Steinsen (f. 8.10. 1979), c) Vala
Elfudóttir Steinsen (f. 6.3.
1984), d) Vilborg Steinsen (f.
6.9. 1997) og fósturdóttir Hel-
ena Jónsdóttir Steinsen (f. 30.4.
1991).
2) Vilhelm Steinsen (f. 17.
júní 1960), maki Þóra Guðna-
dóttir (f. 24. mars 1964). Börn
þeirra eru: a) Ásta Kristensa
Steinsen (f. 1.3. 1994), b) Una
Kamilla Steinsen (f. 17.12. 1996)
og c) Garðar Thor Steinsen (f.
10.5. 1998).
Fyrstu æviárin bjó Garðar á
Sólvallagötu 55, á heimili for-
eldra hans, og þar hófu hann og
Ásthildur búskap árið 1952.
Hjónin fluttu í sína fyrstu íbúð á
Kvisthaga 25 árið 1957. Í byrj-
Þegar kveðja skal í hinsta
sinn finnst mér engin orð geta
gert tengdapabba nógu góð skil.
Frá fyrstu kynnum okkar fyrir
hartnær 35 árum tókst með
okkur einlægt samband byggt á
gagnkvæmum skilningi og trún-
aði.
Hvert sem hann fór var tekið
eftir sterkri röddinni og hann
heilsaði með þéttu handabandi.
Garðar var sannkallaður „sént-
ilmaður“ af gamla skólanum,
alltaf flottur í tauinu, háttvísin
og snyrtimennskan í fyrirrúmi.
Umfram allt var Garðar
traustur og ljúfur maður. Hann
var góður vinur sem hafði vel-
ferð sinna nánustu alltaf í huga.
Í samskiptum okkar setti hann
iðulega fram aðra höndina eins
og til að heilsa, blikkaði öðru
auganu og sagði „erum við ekki
vinir …“ en það merkti einfald-
lega „við skiljum hvort annað og
erum sammála“.
Garðar var kletturinn þar
sem Ásthildur var fiðrildið.
Staðfastur og jafnlyndur þar
sem hún var framhleypin og
leiftrandi. Henni tókst að lokka
hann út í alls kyns ævintýri sem
gáfu lífi þeirra lit og bjuggu
þeim til ótal skemmtilegar
minningar. Þótt hjónin væru um
margt ólík höfðu þau sameig-
inlega ástríðu fyrir ferðalögum
og voru í gegnum áratugina bú-
in að ferðast um víða veröld.
Þau höfðu gaman af því að rifja
upp ferðir sínar og nefndu oft
hve gaman var að bruna um
hlykkjótta vegi í Ölpunum,
syngjandi með týrólatónlist í
botni á leið til næsta nætur-
staðar. Það er mynd sem fær
mig alltaf til að brosa, það er
bara svo ekta þau. Síðasta ferð
Garðars til útlanda var á átt-
ræðisafmæli Ásthildar þar sem
stórfjölskyldan hittist í Portúgal
til að fagna. Þegar komið var
heim á hótelið eftir afmælisteit-
ið var hljómsveit að spila gamla
slagara í veislusalnum. Hópur-
inn var orðinn lúinn og á leið í
háttinn en þá kom Garðar yngri
kynslóðunum á óvart þar sem
hann leiddi „drottninguna sína“
út á dansgólfið og þau tóku
nokkrar gamalkunnar sveiflur.
Það átti svo sem ekki að koma
okkur neitt á óvart; blíðuhót,
væntumþykja og lífsgleði voru
hversdagleg í þeirra lífi.
Liðið haust hefur verið
þungt. Á aðeins tveimur mán-
uðum er mikið skarð höggvið í
líf þeirra bræðra og fjölskyld-
unnar allrar. Stutt er á milli
fráfalls þeirra hjóna en í huga
okkar flestra sem eftir stöndum
er það eins og það á að vera.
Þau höfðu varið ríflega 75 árum
ævi sinnar saman og tengsl
þeirra voru sterk og innileg. Við
sem nú syrgjum megum leita
huggunar í þeirri visku að Garð-
ar kvaddi þetta líf saddur og
sáttur. Hann er farinn í sitt
hinsta ferðalag og ég vil trúa
því að hann sé farinn að finna
alla þá sem hann hefur sjálfur
þurft að horfa á eftir og saknað.
Takk fyrir allt, minning kær
um stóran mann lifir.
Nú hnígur sól að sævarbarmi,
sígur húm á þreytta jörð.
Nú blikar dögg á blómahvarmi,
blundar þögul fuglahjörð.
Í hljóðrar nætur ástarörmum
allir fá hvíld frá dagsins hörmum.
Þóra.
Við kvöddum afa í síðasta
sinn aðfaranótt Þorláksmessu.
Á sama tíma og það er erfitt að
kveðja er það huggun að afi átti
langt og kærleiksríkt líf að baki
og við erum lánsöm að hafa átt
hann að eins lengi og við gerð-
um.
Afi Gæi var mikill fjölskyldu-
maður og honum þótti gríðar-
lega vænt um fólkið sitt og
sýndi það óspart á marga mis-
munandi vegu. Eins og allir sem
þekkja hann vita var hann gjaf-
mildur og gestrisinn og áhuga-
samur um fólk og þá helst
hverra manna það væri og
hvort það héldi ekki örugglega
með KR. Við eigum hlýjar
minningar úr Smyrlahrauninu
þar sem kveikt var upp í arn-
inum og afi nuddaði tásurnar og
raulaði um Akrafjall og Skarðs-
heiði sem voru eins og fjólubláir
draumar. Oft fór hann með okk-
ur í gönguferðir um miðbæ
Hafnarfjarðar og í Hellisgerði
eða niður á höfn að skoða skip-
in. Svo sagði hann gjarnan „allir
mínir menn!“ til að smala okkur
aftur saman og oftar en ekki
enduðu þessar ferðir á því að
við fengum ís eða nammi enda
var afi mikill sælkeri og var
þekktur fyrir að fá sér rjóma
ofan á hvað sem var, meira að
segja ritzkex.
Afi var mikill snyrtipinni og
okkur er minnisstæð rakvélin
hans sem heyrðist mjög hátt í
þegar hann rakaði sig inni á
baði. En snyrtimennskan náði
ef til vill hámarki hvað varðaði
mözduna hans sem hann kallaði
oft drossíuna og þvoði og bónaði
samviskusamlega. Við fengum
öll að keyra drossíuna í æfinga-
akstri og þá kenndi afi okkur að
tvíkúpla og keyra hægt yfir
bryndísarbrjóstin í Frostaskjól-
inu.
Það sást langar leiðir að hann
afi var góður maður. Hvert sem
hann fór heilsaði fólk honum og
ef hann hitti fólk sem hann
þekkti ekki nú þegar þá tókst
honum einhvern veginn alltaf að
rekja tengingar aftur að Sól-
vallagötunni, en sú gata hlýtur
að hafa fleiri víddir en aðrar
götur í Reykjavík því ef marka
má afa þá bjó bróðurpartur
þjóðarinnar þar á einhverjum
tímapunkti í lífi sínu.
Við söknum þín, elsku afi,
hvíl í friði.
Ásta, Una og Garðar.
Bezti vinur minn og kær
bróðir er látinn. Þúsundir minn-
ingabrota þjóta í gegnum hug-
ann og allt eins og gerst hafi í
gær. Við vorum tveir bræðurnir
og höfum verið samferða í rúm
80 ár, hann 9 árum eldri. Garð-
ar (Gæi) bróðir minn var ljúf-
lingur í orðsins fyllstu merk-
ingu. Hann var hljóðlátur og
feiminn og hafði sig ekki mikið í
frammi en var þeim mun traust-
ari og áreiðanlegri. Hann hafði
hjartað svo sannarlega á réttum
stað, hjálplegur og góður en
umfram allt mikilmenni í mín-
um augum. Hann var mín fyrir-
mynd í einu og öllu.
Gæi, eins hann var alltaf kall-
aður, ólst upp Vesturbænum,
KR-ingur í húð og hár. Hann
lék knattspyrnu með yngri
flokkum KR með þekktum
strákum eins og Herði Felixsyni
og Guðmundi Árnasyni tann-
lækni. Ein smásaga af honum
fylgdi honum alltaf. Hann var
sérlega mikill snyrtipinni og eitt
sinn þegar KR-ingar voru að
spila á Grímsstaðaholtinu var
rigning og rok. Hann var í ný-
þveginni KR-peysu og hafði lof-
að mömmu sinni að skíta nú
ekki peysuna út. Til þess að
hlífa peysunni, ef hár bolti kom
að marki, þá ákvað hann að
grípa ekki boltann heldur
„drepa“ hann niður eins og kall-
að er, því þá myndi peysan ekki
óhreinkast. Oft var hann síðar
minntur á þessa sögu, en hún
var svo sem ekkert sérstök fyr-
ir hans snyrtimennsku, því bíl-
arnir hans glóðu alltaf jafnt í
sólskini sem rigningu.
Garðar fór í Verzlunarskól-
ann og lauk þaðan prófi. Hann
vann hin ýmsu störf í æsku m.a.
við vegagerð og því lá beint við
þegar hann lauk skóla að hefja
störf hjá Vegagerðinni þar sem
hann vann síðan í 50 ár. Öll
hans störf voru unnin af trú-
mennsku, samviskusemi og
heiðarleika. Hann ferðaðist mik-
ið um landið á vegum vinnunnar
og kynntist því mörgum í gegn-
um tíðina, sem leituðu ráða hjá
honum um hin ýmsu mál. Á
ferðum okkar hjóna og vina um
landið nutum við hans leiðsagn-
ar þar sem hann þekkti menn
úr öllum landshornum sem gátu
miðlað þekkingu sinni ef upp-
lýsingar vantaði. Það er svo
sannarlega margs að minnast á
löngum ferli en ég bíð með að
ræða það við hann þangað til
við hittumst hinum megin.
Gæi kynntist konu sinni
henni Ásthildi (Hiddu) snemma
á lífsleiðinni og eignuðust þau
tvo syni, Má og Vilhelm. Þau
bjuggu víðar um ævina, bæði í
Reykjavík og Hafnarfirði, en
enduðu svo auðvitað í Vestur-
bænum. Á efri árum keyptu þau
sér svo hús á Spáni og nutu til
fullnustu í þó nokkur ár. Þar
leið þeim vel og þau ferðuðust
þaðan víða um Evrópu.
Skammt er stórra högga á
milli, þar sem Ásthildur lést
fyrir tæpum tveimur mánuðum.
Nú eru þau sameinuð aftur og
er það vel. Mikill missir er að
þeim báðum. Við Erna og börn
vottum Má, Villa og fjölskyldum
þeirra innilega samúð við lát
Garðars. Hugur okkar er hjá
þeim sem hafa misst mikið.
Hvíl þú í friði, elsku bróðir.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Örn og Erna.
Myrkrið var að byrja að
hörfa fyrir birtunni og messa
heilags Þorláks að ganga í garð
þegar okkar kæri vinur, Garðar
Steinsen, kvaddi þetta jarðlíf.
Garðar var ekki aðeins vinur
okkar, heldur litum við nánast á
hann sem tengdaföður okkar
beggja.
Hugur okkar fyllist söknuði,
en við hugsum til baka og rifj-
um upp allar gleðistundirnar
sem við áttum með hjónunum
Garðari og Ásthildi.
Garðar var traustur og
tryggur félagi, kankvís og glað-
sinna og snyrtimenni fram í
fingurgóma. Það átti við um alla
hluti sem hann umgekkst, bíla,
hús og garð, allt var tandur-
hreint og í góðu standi. Einu
sinni sem oftar þegar við kom-
um í heimsókn á Smyrlahraunið
var Garðar að pússa þröskuld-
inn á útidyrahurðinni sem var
klæddur með einhvers konar
koparhúð. Við sáum að þrösk-
uldurinn á dyrum nágrannans
var ekki eins fagur á að líta, svo
að við spurðum í gríni hvort
hann ætlaði ekki að pússa
þröskuld nágrannans líka. Okk-
ar maður glotti og svaraði: „Ég
geri það nú stundum.“ Svona
var Garðar, hann lét oftast
verkin tala.
Á allra síðustu árum fækkaði
heimsóknunum, en oftar var
hringt og spjallað. Mörg símtöl
voru stutt og laggóð, spurt var
um okkar hagi og tékkað á
heilsu barna og barnabarna.
Þess háttar símtöl verða ekki
fleiri, en í staðinn verðum við að
láta fallegar hugsanir nægja.
Það er undarlegt til þess að
hugsa að Ásthildur kona Garð-
ars hafi kvatt fyrir einungis
tveimur mánuðum. Synir þeirra
hafa því misst foreldra sína með
jafn skömmu millibili og raun
ber vitni. Og þó að aldurinn hafi
verið farinn að færast yfir þau,
skapast samt ákveðin vatnaskil
þegar báðir foreldrarnir hverfa
á braut.
Við hugsum til Garðars og
auðvitað Ásthildar líka með
söknuði og trega. Margar góðar
gjafir féllu okkur í skaut frá
þeim, en stærsta gjöfin var þó
vinátta þeirra og elskusemi í ár-
anna rás.
Innilegar samúðarkveðjur
sendum við bræðrunum og
þeirra fjölskyldum.
Megi Guð vera með ykkur,
styrkja og styðja.
Minningin um þetta yndis-
lega fólk varðveitum við í hjört-
um okkar.
Elín Ástráðsdóttir
Gunnlaugur Sveinsson.
Garðar Steinsen