Morgunblaðið - 01.10.2021, Side 22

22 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. OKTÓBER 2021
arnir eru stundum langir. „Lífið með fjölskyld-
unni og á sumrin snýst meira um sól, útiveru og
hreyfingu. Við byggðum okkur gróðurhús í
miðjum kórónuveirufaraldrinum og ræktum
þar okkar eigið grænmeti saman. Að hefja dag-
inn á því að vökva blómin og drekka morg-
unkaffið okkar úti í gróðurhúsi gerir alla daga
betri, sitjum innan um ilmandi jurtir þar sem
við njótum samverunnar við hvort annað. Það er
einstakt að fylgjast með hvað grænmetisrækt-
unin heima hefur haft jákvæð áhrif á börnin
okkar. Þau borða meira grænmeti og hafa svo
gaman af því að fylgjast með gróðrinum vaxa.“
Leikmyndahönnuðir að starfa víða
Sigríður Sunna segir að sér finnist fag-
urfræðileg umgjörð í kringum líf fólks skipta
miklu máli.
„Ég hef alltaf heillast af arkitektum sem
koma með meiri ævintýri inn í byggingarlist
eins og Gaudí og Hundertwasser. Það er einnig
að færast í aukana að
leikmyndahönnuðir séu dregnir inn í verkefni
utan leikhúsanna. Ég get nefnt sem dæmi um
þetta Sky Lagoon þar sem hluti náttúrunnar er
manngerður og nýja miðbæinn á Selfossi sem er
meðal annars unninn í samstarfi við leik-
myndahönnuði.“
Hvað finnst þér mikilvægt á þínu heimili?
,,Inni á mínu heimili er ég mikið að hugsa um
áferð. Við erum með efri hæðina okkar teppa-
lagða sem dæmi, þá verður gólfflöturinn næst-
um því eins og eitt allsherjarhúsgagn þar sem
þægilegt er að sitja berfættur með börnunum
að leika og dunda.
Mér finnst líka mikilvægt að stilla upp hvíld-
arhornum sem hvetja mann til að staldra við,
glugga í bók, horfa út um gluggann og láta hug-
ann reika. Heimilið á að vera griðarstaður og
þarf að halda utan um alla sem þar búa.“
„Já, ég er sammála því. Við þurfum að gera
miklu betur sem samfélag í
úrræðum fyrir þá sem glíma við fíknivanda
og að styðja þéttar við bæði foreldra og börn,
þótt margt hafi vissulega batnað. Það er vanda-
samt að koma að verki um raunverulega mann-
eskju, sem á lifandi afkomendur. Ólafur Egill
Egilsson, höfundur og leikstjóri verksins, var í
miklu samtali við börn Ástu enda skipti að-
standendur sýningarinnar miklu máli að þau
væru sátt við verkið.
Það er ekki hægt að fjalla um móðurhlutverk
listakonu fyrir um sextíu árum án þess að skoða
það í samhengi við tíma og samfélag þar sem
voru engir leikskólar, örfáar starfandi listakon-
ur, mikil fátækt og þögn í kvennabaráttunni.
Svo veltir maður þá líka fyrir sér hvar um-
ræðan sé um hvernig karlkyns listamenn hafi
staðið sig sem feður og hvort það hafi áhrif á
umræðu um þeirra arfleið.“
Hvað með þig? Nú ertu listakona og móðir
sjálf. Hvernig fara þessi hlutverk saman í dag?
„Það er vissulega áskorun og eilíf jafnvæg-
islist. Það er oft hark að vera
sjálfstætt starfandi listamaður og vinnutím-
inn er ekki alltaf fjölskyldu-vænn. Við maðurinn
minn reynum að vera ekki í törn á sama tíma, en
það er ekki alltaf hægt að skipuleggja það þann-
ig. Þá er mikilvægt að eiga gott bakland, við er-
um með ömmur og afa sem koma reglulega til
bjargar á lokmetrunum fyrir frumsýningu.“
Að segja sögur í gegnum búninga
Í sýningunni um Ástu gegna búningar, hár og
förðun mikilvægu hlutverki.
„Hún klæddi sig í síðbuxur sem þótti mjög
róttækt á götum Reykjavíkur um miðjan 6. ára-
tuginn. Það var líka mikið talað um hvernig hún
klæddi sig eins og Hollywood-stjarna. Var í
svörtum loðfeld og litríkum kjólum sem hún
saumaði sjálf. Mér fannst lykilatriði að fá klæð-
skerann og fatahönnuðinn Sigurbjörgu Stef-
ánsdóttur til liðs við mig til segja söguna í gegn-
um búninga.
Okkur fannst sníðagerð og litaval á efnunum í
búninga Birgittu Birgisdóttur sérstaklega mik-
ilvægt þar sem Ásta var með litheyrn og mjög
næmt auga. Sem andstæðu notuðum við graf-
íska svart-hvíta pallettu, innblásna af frægu dú-
kristunum hennar.“
Ásta var þekkt fyrir sínar rauðu
varir.
,,Jú, Ásta var þekkt fyrir að vera
með sterkan rauðan varalit, sem
þótti mjög ögrandi á þessum tíma
og gjarnan tengt því að vera „í
ástandinu“. Hún litaði hárið svart,
en fáir vissu að hún var frá náttúr-
unnar hendi með ljósara rauðleitt
hár. Ég hugsa stundum til þess hvað
það er merkilegt að bera saman hvernig
Ásta skapaði ímynd sína utan frá á ná-
kvæmlega sama tíma og sem dæmi Frida
Kahlo í Mexíkó var að gera.
Ljósmyndirnar af Ástu eftir Jón Kaldal þóttu
mjög ögrandi og hafa orðið hluti af listasögunni
rétt eins og smásögurnar hennar mörkuðu spor
í bókmenntasögunni.
Það var einstakt hvernig Ásta ruddi brautina,
hvernig hún verður hluti af bókmenntasögunni
ólíkt ýmsum öðrum kvenrithöfundum sem ég
hafði ekki heyrt um áður á borð við Arnfríði
Jónatansdóttur sem kemur fyrir í leikverkinu.“
Þorir að klæðast alls konar litum
Sigríður Sunna er fallega klædd og þorir að
vera í alls konar litum. Hún segir klæðnað
skipta máli og með honum séum við alltaf að
segja einhverjar sögur.
„Ég tala oft um að við klæðum okkur í mis-
munandi búninga í hversdeginum. Við klæðum
okkur upp á í ákveðin hlutverk. Svo er áhuga-
vert að skoða hvernig við notum liti. Ég kann
svo vel að meta það þegar fólk klæðir sig upp á í
alls konar liti. Við Íslendingar getum verið mjög
svartklæddir og þess vegna finnst mér alltaf svo
gleðilegt þegar ég hitti fólk sem gefur af sér til
annarra með litagleði, ekki síst í skammdeg-
inu.“
Hún líkir lífinu í leikhúsinu við að starfa í
myrkrum kassa þar sem dramatík ríkir og dag-
„Við byggðum
okkur gróðurhús í
miðjum kórónuvei-
rufaraldrinum og
ræktum þar okkar
eigið grænmeti
saman“
Blómin leika
stórt hlutverk
á heimilinu.
Skápur sem er áferð-
armálaður af Halldóru
Hermannsdóttur.
Sigríður Sunna
er alltaf fallega
klædd.
Listaverk í bland
við blóm er alltaf
góð hugmynd.
Efri hæðin er teppalögð
svo hægt sé að sitja ber-
fættur á mjúku teppinu
og lesa og leika sér.
Í bókahorninu má
finna þessar fal-
legu borðbækur.
Morgunblaðið/Eggert