Lindin - 01.02.1948, Blaðsíða 6

2
2
FJÖRIR FERÐALANGAR.
Það vissi enginn, hver átti upptökin, en eitt er víst, að helgina
milli jóla og nýárs 1947 fóru fjórir náungsr í Vatnaskóg og dvöldu p^r
í tvo og hálfan dag. I raun og veru er petta atvik ekki svo mikilsvert,
aö skrifandi sé um pað,— en alltaf er gaman iyrir pá, sem upplifa
atvikin, að líta til baka og lifa allt saman upp á ný. Pað ætla ég
að gera í kvold,--- bregöa mér dálítið aftur 1 tímann, og ef pió
viljið fylgjast með mér, pá er pað velkomið.
Já, það vc.r iaugardaginn milli jóla og nýárs, að f jórir lífs-
glacir náungsr sátu hlió vió hlið í stórurn rútubíl á leió fyrir
Hvalfjorö, og var förinni heitið segi leið liggur í okkar kæra, gamla
Lindarrjóður i Vatnaskógi.
pað var frost, pað mesta sem komið hefur pennan vetur. Mældist pað
12 í bænum pennan laugardagseftirmiðdag. Ekki voru farpegarnir miklu
fieiri en peir fjórir félagar, pví níu var heildartalan á fólKinu
innanborðs, aö bílstjóranum meotöldum. Feró pessi fyrir fjöröinn var
heldur tilbreytingarlítil og daufleg. Allir gluggar voru paktir ^ykku
hríiai, svo ekki var viðlit að sjá út um pá. Samferöafólkið var ekki
beint ræðió, pví allir höfðu nóg meö ac reyna að halda á sér hita,
og voru óspart notuð öll pau tep^i og ábreiöur, sem fyrir fundust
í farartækinu. Það eina sem lífgaöi dálítió upp á heyrnina, fyrir
utan suöió'í vél bílsins, var hriktið í skícunum, sem lágu á milli sæt-
anna eí'tur í bílnum, og svc hringl í flöskum, sem voru að flækjast
og slást sarnan einhvers staðar undir sætunum. Þeir félagar reyndu að
hafa ofan af i'yrir sér meo getraunum, sögum og fleiru, eða pá peir
dottuöu í sætum sínum við og við.
Skal nú ekki orölengja þessa ferð meira, en taka heldur par til
er peir félagar stóðu hliö viö hlið á afleggjaranum fyrir ofan
Saur-bæ og horföu á eftir bílnum, sem hélt áfram í áttina til Akraness.
Kvöld var komið, en samt bjart, sem um miðjan dag, pví fullt