Lindin - 01.02.1948, Blaðsíða 12

8
- 9 -
ERT ÞU J.ESUS ?
Einu sinni var slökkviliösmaður í London, Christof Berm að
nafni. Félagar hans virtu hann mjög mikið, pví peir vissu að hann
skaraði fram úr peim ölluia i hugrekki, snarræði og fórnarvilja.
Eitt sinn varð mikill eldsvoöi. Fólkið sem safnaðist saman til að
horfa á brunann var fullt eftirvæntingar og staröi á stórt hús, sem
umluktað var eldslogunum. Tvö lítil börn voru enn inni i húsinu,
og Ctoristof Berm hafói farið inn í hættuna til pess að gera tilraun
til aö bjarga börnunum. Nokkrar mínútur liðu, mínútur, sem fólkinu
fanst vera óendanlega langar. Mundi hinn hugprúöi björgunarmaður
ekki kafna sjáifur i reyiœum eða verða undir brakinu, sem féil niður?
Getur hann funaio börnin, og skyldu bau lifa ennpá?- Þá kvað viö
fagnaöaróp, fólkið hafði komið auga á ^ern^per sem hann stóð vió
giuggann og hélt á báöum litlu börnunum vafin í teppi í örmum sér.
Hsgt og rólega klifraði hann út í stigann og fór niöur. En um leið
og hann náði niöur á jörðina og rétti fólkinu börnin, féll hann
máttvana niöur,-
Fyrstu oröin, er hann sagði, pegar hann kom aftur til meðvitund-
ar, voru pessi:”Kœru börn, trú ykkar hefur styrkt mína trú. Héöan
í frá skai Jesús, frelsarinn okkar, vera lika minn Drottinn og
meistari.” Hár hans haföi sviðnað af höfðinu, og andlit hans og hendur
voru pakin brunasárum, og löng sjúitralega beið hans, en hann bar
veikindi sln og pjáningar meö hugprýði og var fuliur pakklmtis
og lofgjörðar til Drottins, sem hefði ekmi aöeins haldið verndarhendi
yfir honum, heldur einnig vakið andiegt líf X hjarta nans, líf, sem
hann hafói ekki pekkt áður. ^ann nefur sjálfur sagt frá pessum atburöi:
"Herbetgin voru svo full af reyk, að pað var me;. naumindum, að ég
gat endað. Eg var alveg ruglaour, pegar ég náöi að komast inn í
herbergið, þar sem börnin voru. Eg sá pau ekki, því að pau höfðu
skriðið undir teppi, en ég heyrði eidra barnið segja:"V/illy, elskan,