Lindin - 01.02.1948, Blaðsíða 11

- 7 -
7
pví um nóttina hafði drepist í eld&vélinni. Raunar var petta peirra
eigin sök, pví enginn hafði vaknaö, til pess að bœta á eldinn, og ef
einhver hefir vaknað, pá hefir hann víst ekki nennt að fara upp úr
hlýjum svefnpokanum til pess að st*n^a hrískjáxfandi á nærbuxunum
fyrir framan vélina og reyna að troða í hana nokkrum kiamolum.
Þennan dag var f&rið á skíði og skemmtu menn sér vel, en ekki var
hægt aö vera of lengi, pví petta var burtfarardagurinn.
Um kliikkan prjú var svo farið að ganga frá óllu i skálanum og
undirbúa fyrir heimferðina. Állir diskar og ílát voru pvegin upp,
og var pað sæmiiegur stafli, pví HtÓExvnttuE upppvottur hafði ekki
áöur farið fram í pess&ri ferð,- aöeins einn stórpvottur í eitt skipti
fyrir öll. Var klukkan um paö bil hálf sex, er skálinn stóö aftur auöur
og yfirgefinn, en fjórir skógarmenn prömmuðu út úr Lindarrjóðri og
voru á leið í bæinn.
Heimförin var viðburðarlítil. Bíll haföi verið pantaður upp
að afleggjara, og var hann kominn, er félagarnir náöu pangaö eftir
stranga göngu. Ekið var beint ofan á Akranes og rakleitt niður á
úryggju. Stigu ferðalangarnir par um borð í Laxfoss, sem flutti
pd síðasta spolinn til hofuðborgarinnar.
Er petta pví endirinn á ferð&l&gi pessu, og par með er sagan á
enda.
B