Lindin - 02.05.1956, Blaðsíða 8

38
glápti á spjaldið. "Hva. Hver dirfist," hrópaði hann ösku vondur.
"Hver dirfist að hengja þetta upp. Sá sem það gjörði skal settur
í tveggja ára fangelsi. Já sá hinn sami, gefi sig'fram."
En auðvitað gaf enginn sig fram.
" Já, horði hann ekki að gefa sig fram þá læt ég málið til her-
lögreglxinnar og þá skal hann fá f j ögur ár. "
Enginn gaf sig fram. Smith strunsaði af stað. Svo sannar-
lega skildi hann kæra þetta fyrir herlögreglunni. Hann hélt heint
að aðalstöðvum herfögreglunnar, sem einmitt voru í þessum kamp.
Á leiðinni þangað gekk hann framhjá íbúð sinni. Var hað sem honum
sýndist var ekki hvítt spjald á dyrunum. Smith gekk nær. Jú,
á dyrnar á íhúð hans sjálfs, hafði verið hengt spjald sem á stóðs
"Ihúð Tmiths nasistaforingja."
Nasistaforingja, nasiBtaforingja. Hann sem hataði nasista af
Öllu sínu hjarta og hann sem þráði ekkert heitar, en að vera úti
á vígvellinum til að berja á þessum þýzku nasistum.
Smith reif spjaldið niður og gekk inn í íbúð sína. Vonskan
sauð og ólgaði í brjósti hans. En það er einn stærsti gallinn á
General anith, að þegar hann verður mjög reiður kemur allt öfugt
út úr honum. Smith nasistaforingi, Smith nasistaforingi söng í
eyrum hans. Hann gekk beint að símanum og hringdi í herlögregluna.
"Halló, herlögreglan," var svarað.
Nú var Smith orðinn svo utanvið sig að hann gleymdi að kynna
sig hvað þá meira.
"Ég ætla bara að láta yður vita að jþetta allt saman er tóm
lýgi, " hrópað'i hann r símann.
"Ha, lýgi, hvað,"
"Ja, þetta er allt saman tómur uppspuni og haugalýgi."