Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2019, Síða 6

Siglfirðingablaðið6
en þær reyndust ekki margar, og
reyndi að gera mér hugmyndir
um hvernig þar væri umhorfs.
Einnig talaði ég við prófessor
Griesch, en hann var kennari Páls
Ísólfssonar og þekkti hér eitthvað
til af afspurn. Hvatti hann mig til
að fara, því hér byggi gott fólk og
örugglega engir Eskimóar, svo ég
ákvað að reyna þetta og kom til
Siglufjarðar 26. sept. 1961, eða
haustið eftir að ég útskrifaðist úr
háskólanum og hefi starfað hér
síðan.
Þekktir þú enga Íslendinga áður en
þú komst hingað?
Í háskólanum stundaði nám í
píanóleik Agnes Löve og einnig
þekkti ég mann hennar, Ingimar
Jónsson, sem stundaði íþróttanám
í Leipzig.
Hvernig hefur þér svo líkað við
fólkið og starfið hér?
Ég vil segja það fyrst, að ég gerði
mér ekki rangar hugmyndir
um landið eða fólkið, sem hér
býr. Þetta hefur reynst nokkurn
veginn í samræmi við það, sem ég
var búinn að hugsa mér. Okkur
hjónunum hefur ekki leiðst hér,
við höfum kunnað vel við fólkið
og mér hefur líkað vel að starfa
að tónlistarmálum hér. Tónlist­
aráhugi virðist vera töluverður
og tónlistarhæfileikar þeirra, sem
ég hefi starfað með eru góðir,
raddgæði söngfólksins sömuleiðis,
en fyrsta skilyrði til að hægt sé
að ná góðum árangri er að fólkið
hafi ánægju af að syngja og leika
á hljóðfæri og það þarf að hafa
ákveðið mark að keppa að. Enn­
fremur er það ekki lítils virði að
finna út hvers konar hljómlist og
tónverk hrífa nemandann og þá
jafnframt hvað er við hæfi áheyr­
endanna.Mér virðist að létt lög
hafi hér almennasta hylli.
Gætir þú hugsað þér að dvelja hér
hjá okkur eitthvað framvegis?
Um það er ekki svo gott að segja
neitt ákveðið. Við hjónin erum
bæði einkabörn foreldra okkar
og að sjálfsögðu hefðu þau ekki á
móti því að við kæmum heim til
ættlandsins. Hinsvegar get ég sagt
nokkuð ákveðið, að ég hefi ekki
löngun til að skipta um dvalarstað
á Íslandi, t. d. flytja til Reykjavík­
ur eða annað, svo vel hefur mér
líkað hér, og vil ég nota tækifærið
og bera fram einlægar þakkir til
allra Siglfirðinga og þá sérstaklega
til þeirra, sem ég hefi starfað með.
Og undir þessi þakkarorð tekur
frú Gisella og bætir við, að sér
hafi fundist hún vera hér eins og
heima hjá sér”.
40 ára afmælið.
Í aprílmánuði 1964 flytur bæjar­
blaðið Mjölnir fréttir af kórstarf­
inu og getur þess að nú sé æft af
miklu kappi undir stjórn Ger­
hards Schmidt, og síðustu vikurn­
ar hafi hinn ágæti söngkennari
Vincenzo M. Demetz raddþjálfað
kórmenn. Sl. laugardag hafi svo
afmæliskonsert verið haldinn í
Nýja bíó fyrir troðfullu húsi og
við ágætar undirtektir áheyrenda.
Á söngskránni voru íslensk og
erlend lög og þar á meðal eitt
eftir nýja söngstjórann. Einsöng­
varar voru þarna þeir Sigurjón
Sæmundsson og Guðmundur
Þorláksson. Við flutning seinni
hluta söngskrárinnar naut kór­
inn svo aðstoðar kvennakórs,
félaga úr Lúðrasveit Siglufjarðar
og tónlistarnemenda á fiðlur,
flautu og saxófóna. Einnig léku
þeir Ragnar Páll Einarsson og
Þórhallur Þorláksson með í tveim
lögum á gítar og harmoniku en
áheyrendur tóku þessari nýbreytni
með þökk og fögnuði. Fjölmennt
afmælishóf var síðan haldið á
laugardagskvöldið.
Morgunblaðaðið segir frá mikilli
menningargrósku í Síldarbænum
síðustu misserin og nefnir að þar
séu starfræktir barnaskóli, gagn­
fræðaskóli, iðnskóli og tónlistar­
skóli, tómstundaheimili, leikfélag
og lúðrasveit, en hátindur þessar­
ar menningarviðleitni hafi verið
40 ára afmælishátíð Vísis. Þar hafi
sungið milli 70 og 80 söngmenn
og konur, lúðraþeytarar og aðrir
tónframleiðendur látið til sín
heyra, en maðurinn að baki þessa
tónlistarlífs sé Þjóðverji að nafni
Gerhard Schmidt. Skemmtunin
sem hann stjórnaði hafi verið
„Mixtúra tóna og talaðs orðs”,
blönduð með lúðraþyt og söng
öllum til ánægju og skemmtunar
sem mixtúruna tóku inn, enda
var hinn kunni leikari Júlíus
Júlíusson í hlutverki apótekarans
sem framleiddi töfradrykkinn.
Hún samanstóð af tónlistarsyrpu,
umfjöllun um mixtúruna dular­
fullu, danssýningu, nautaatssýn­
ingu, þátt um Grettir og Glám,
einn hlutinn hét Trylltar trommur
(Rafn Erlendsson), hljómsveit
og kór hafi verið stjórnað af Júlla
Júll, Holdið er veikt (leikþáttur)
og ýmislegt fleira. Þá lék Matta
Rósa Rögnvaldsdóttir einnig tals­
vert hlutverk í sýningunni.
Auðvitað voru Gautarnir þarna
líka, en flest árin næsta áratuginn
voru settir upp kabarettar þar
sem sú ágæta danshljómsveit
ásamt lúðrasveitinni, leikfélaginu,
stundum kvennakórnum og
ýmsu öðru tónlistafólki lögðu
karlakórnum lið til að gera þessar
skemmtanir sem best úr garði, að
ógleymdum Hafliða Guðmunds­
syni og myndlistakonunni Höllu
Haraldsdóttir sem sáu gjarnan um
leiktjöldin.
Söngferðalögin.
Fyrsta söngförin mun hafa verið
farin undir handleiðslu Þormóðs
Eyjólfssonar sem var þá nýtekinn
við sem söngstjóri eftir Tryggva
Kristinsson þ. 24. júlí 1929,
og var þá farið til Ólafsfjarðar.
Mótorbáturinn Snorri var fenginn
til að fara með kórinn, og kostaði
hann 60 kr. fram og til baka. Árið
1928 gekk kórinn í Samband ís­