Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt 2019, Qupperneq 23

Siglfirðingablaðið 23
að segja annað en þær hafi verið
býsna frumlegar á köflum. En það
var auðvitað alltaf verið að hyggja
að frekari markaðssetningu og
eitt sinn þegar við vorum á leið
heim eftir ágæta helgi, dúkkaði sú
hugmynd upp að fara í felur um
tíma, en birtast fáeinum dögum
síðar og gefa þá skýringu að okk­
ur hefði verið rænt af geimverum.
Ekki varð þó af því að hug­
myndinni yrði hrint í framkvæmd
þó okkur fyndist hún á þeim tíma
verulega vænleg til árangurs.
Snemma árs 1978 varð upp­
stokkun á bandinu og það rokkað
talsvert upp. Magnús tók við ba­
ssanum, Sturlaugur fór, en í hans
stað kom Guðmundur Ragnars­
son og Selma Hauks fór að syngja
með okkur. Hún reyndist vera
hinn mesti megafrontur og setti
afgerandi svip á heildina. Varla
hafa margar hljómsveitir verið
mikið duglegri að æfa því fyrstu
mánuðina voru ekki margir
dagarnir sem hópurinn kom ekki
saman og tók fyrir eitthvert lag og
hamaðist á því þar til árangurinn
varð ásættanlegur og útkoman
verð ég að segja bara nokkuð góð.
Það var allt stokkað upp, gamla
lagalistanum var einfaldlega hent
og nú léku ferskari vindar um
bandið. Aldursmunur var nokkur
í bandinu og fannst okkur það
svolítið fyndið að elsti meðlimur­
inn var 100% eldri en sá yngsti
sem var Selma. Hún var aðeins
15 ára og það fékkst einhvers
konar undanþágu fyrir hana hjá
lögreglu og barnaverndarnefnd,
því allir vildu auðvitað vera alveg
vissir um að hún yrði nú ekki sótt
inn á dansleik af þar til bærum
yfirvöldum. Maggi var hins vegar
nýorðinn þrítugur og þótti okkur
hinum það vera ansi hár aldur.
Eftir sumarið fór Selma yfir í
Gautana, Gummi í skóla og
Maggi í sjálfskipaða pásu frá
hljómsveitarbröltinu. Sturlaugur
kom þá aftur og við ásamt Bigga
héldum úti tríói næsta árið, en
snemma vors 1980 bættist okkur
góður liðsauki þegar Erla Guð­
finns og Stína Bjarna gengu til
liðs við okkur og sungu með okk­
ur þá um sumarið. Um haustið
sendi ég lag að gamni mínu í
Sönglagakeppni Sjónvarpsins sem
var haldin snemma árs 1981 og
viti menn, það varð eitt af þeim
30 lögum sem kepptu til úrslita
og endaði í 8. sæti, en alls bárust
rúmlega 500 lög. Egill Ólafsson
söngvari Stuðmanna kynnti svo
keppnina á verulega eftirminni­
legan hátt, en þau Helga Möller,
Ragnhildur Gísladóttir, Haukur
Morthens, Pálmi Gunnarsson,
Björgvin Halldórsson og Jóhann
Helgason sungu lögin. Þetta
reyndist mikið happ fyrir okkur
og við reyndum að nýta okkur
það eins vel og við höfðum vit til
sem hefði að ósekju alveg mátt
vera svolítið meira. Við vorum
alveg reynslulausir á þessu sviði og
útkoman varð nokkurn vegin eftir
því þó verr hefði getað farið. Við
reyndum að fá Ragnhildi Gísla­
dóttir sem söng lagið í keppninni
til liðs við okkur því auðvitað var
stefnt á að taka lagið upp og gefa
það út. Hún reyndist ekki tilleið­
anleg til þess, svo að við fengum
Erlu Stefánsdóttir sem hafði sung­
ið með Póló og Ingimar Eydal til
að syngja það með okkur í Stúdíó
Bimbó á Akureyri. Auk hennar
lögðu okkur lið Þeir Leó Torfason
gítarleikari, Snorri Guðvarðsson
söngvari ættaður frá Sigló og Við­
ar Eðvarðsson saxófónleikari, en
þau höfðu öll verið í fjölmörgum
Akureyrarhljómsveitum. Útkom­
an varð fjögurra laga plata sem
kom út í júni ´81 og verð ég að
segja að fáar plötur hafa elst jafn
illa og hún. Samt náði lagið “Eftir
ballið” sem Hafliði Guðmunds­
son gerði textann við, 15. sæti yfir
mest spiluðu íslensku lögin það
árið.
Þökk sé vinum okkar hjá RUV
sem héldu því ákaflega vel í spil­
un. Það var hins vegar lagið !”Af
litlum neista” sem stóð uppi sem
sigurlag keppninnar, en það var
samið af Guðmundi Ingólfssyni
frá Hvammstanga. Það sem gerð­
ist í kjölfarið hjá okkur Miðalda­