Feykir - 02.06.2021, Blaðsíða 10

Tíminn flýgur
ÁSKORANDAPENNINN | palli@feykir.is
Tíminn flýgur áfram og
hann teymir mig á eftir
sér og ekki fæ ég miklu
ráðið um það hvert
hann fer. Þessar línur
Megasar fljúga stundum
um huga minn þegar
mér finnst tíminn hlaupa
óþarflega hratt frá mér.
Já, stundum hreinlega
fljúga frá mér. En
einhvers staðar stendur
að það þýði að manni
leiðist ekki - og það get
ég alveg tekið undir.
Ég held að mér leiðist
afar sjaldan.

Ég fór að hugsa um hvers
vegna þetta væri svona
- að tíminn væri alltaf
floginn án þess að við neitt
sé ráðið. Meira að segja
í Covid-ástandi þegar
hægðist á öllu og allir
höfðu allt í einu svo mikinn
tíma - þá hefði ég alveg
getað þegið meiri tíma á
köflum, t.d. til að sinna
náminu sem ég skráði mig
í… Kannski er bara erfitt að
gera mér til geðs í þessum
efnum.
Líklegasta niðurstaða mín
er sú að ég hafi hreinlega
áhuga á of mörgu, reyndar
verður það meira að segja
svo að vinnutíminn fer að
þvælast óþarflega mikið
fyrir áhugamálunum, þrátt
fyrir að ég hafi sko mjög
gaman af vinnunni minni.
Mér finnst gaman að hreyfa
mig og fer mjög reglulega
í gönguferðir eða í tíma hjá
Erlu minni Jakobs. (Þó svo
hún segi áreiðanlega að ég
hafi lítið sést undanfarið
ef þið spyrðuð hana). Og
nú þegar við hjónin erum
búin að sækja reiðhjólin úr
vetrargeymslu þá nýti ég
hjólið mitt ekki bara til að
hjóla í vinnuna heldur líka
til heilsuræktar. „Spæni“
um götur bæjarins og
nágrannasveita.
Mér finnst gaman að
syngja og mæti nokkuð
reglulega á æfingar hjá
snillingnum honum Eyþóri
organista. Það er svo
gott að syngja. Það að
syngja hressir, bætir og
kætir - ef einhver efast þá
kemur hér áskorun um
að mæta á söngæfingu
hjá einhverjum hinna
fjölmörgu kóra sem
starfræktir eru á svæðinu.
Það er líka svo gaman að
vinna handavinnu - að
prjóna, hekla og sauma.
Hannyrðir róa nefnilega
hugann, ja sko nema þegar
illa gengur og það þarf
að rekja upp. Það hefur
þveröfug áhrif - en þá þarf
bara að nýta þroskann
sem komið hefur með
hækkandi aldri og gefast
ekki upp þó móti blási.
Nota þrautseigjuna sem
ég vil að nemendur mínir
búi yfir.
Lestur bóka er nokkuð
sem allir ættu að temja sér
og gera bara sem mest af
og oftast. Þannig örvum
við hugann, fræðumst og
ferðumst til ókunnugra
staða. Hittum fólk sem við
myndum vilja þekkja –
eða bara alls ekki!
Lestur er sko bestur.
Ekki má gleyma hvað það
er gaman að hitta fólk! Það
er ekki ofsögum sagt að
maður er manns gaman.
Ég trúi því að margir hlakki
til tilslakana sem færri smit
og fleiri bólusetningar bera
(vonandi) í skauti sér.
Er ekki gaman að vera til?
- - - - - -
Ég skora á samkennara
minn, Lilju Jóhönnu
Árnadóttur, að taka við
keflinu – enda komin í
sumarfrí frá kennslu og
hvað er þá betra en að
setjast við skriftir.
Auðunn og Berglind. MYND AÐSEND
Magdalena Berglind Björnsdóttir Blönduósi

Heilir og sælir lesendur góðir.
Það er Gylfi Þorkelsson sem er höfundur að
fyrstu vísunum að þessu sinni, munu þær
ortar, þegar nokkuð hörð umræða varð á
vinnumarkaði um hvort afköst eða menntun
ættu að ráða launakjörum.
Neysluna við nögl ég skér
nýti úr gömlum fötum.
Eftir vinnu varpa mér
vanalega flötum.
Hver er næstur sjálfum sér
að smeygjast fyrst að jötum.
Lítið gagnast menntun mér
við moðið, svona lötum.
Sá góði hagyrðingur okkar Húnvetninga,
Jón S Bergmann, mun einhverju sinni á
leið sinni til Skagafjarðar hafa farið um
Strjúgsskarð snemma morguns í miklu
blíðskaparveðri. Urðu þá þessar vísur til.
Létt er yfir Langadal
lyftir dagur brúnum.
Skrifar breiðan blómasal
björtum geislarúnum.
Eygló býður öllum grið
árla og síð um daginn.
Mörk og hlíðar mynnast við
munarþýðan blæinn.
Þrátt fyrir fallegan morgun mun veður hafa
skyndilega versnað er á dag leið, þá trúlega
með norðanstormi til hafsins eftir næstu
vísu Jóns að dæma.
Friðarandinn flýr af stað
fyrir strandarskærum
þar sem Blanda ólmast að
ystu landamærum.
Erlendur Gottskálksson mun hafa verið
virtur og góður bóndi í Garði í Kelduhverfi
skömmu fyrir aldamótin 1900. Mun hann
einhverju sinni hafa verið svikinn um
hestlán og þá ort svo.
Fótgangandi flækjast má
féll oft styttan reista.
Það er djöfull, aðra á
eitthvað þurfa að treysta.
Það er Hjálmar Freysteinsson sem segir
fréttir í næstu limru.
Eðlishvöt sumra er ýkt
og erfitt að ráða við slíkt.
Þegar Ólöf á Bakka
eignaðist krakka
sagð‘ún: „Já þetta var Þorsteini líkt.“
Ágætur vinur hagyrðinga, Ármann Þor-
grímsson, lítur yfir farinn veg og yrkir svo.
Oft mig hefur andann skort,
endar þá í rugli flest.
Ljóðið, sem var aldrei ort
alltaf fannst mér vera best.
Sá ágæti hagyrðingur og vísnavinur Ólafur
Stefánsson lætur hugann reika til fyrri ára
þegar hægt var að fá öl að eigin vali.
Vísnaþáttur 785
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
Margs oft saknar maður hvur
- mest af skrýtnu tagi.
Ef ég fengi aftur Spur
yrði flest í lagi.
Fleiri kættust við að heyra af sínum uppá-
halds drykk, Ágúst Marinósson var einn af
þeim.
Helgi í Góu er góður þó,
glaður bissness stundar.
Selur núna Sínalco
sómi í honum blundar.
Guðmundur Stefánsson lýsir sinni reynslu
frá yngri árum.
Hoppa ég á léttri löpp
líð ei fyrir strengi.
Saup ég fyrr á Sevenöpp
sem ég bý að lengi.
Sá snjalli Friðrik úr Mývatnssveitinni fékk
þef af þessum kveðskap og rifjaði upp að
í hans æsku hefði Sana á Akureyri framleitt
drykkinn Vallas, kom hann að góðum
notum eftir vísu Friðriks að dæma.
Fátítt var menn færu á bar
þó fullir væru að slaga.
Að blanda landa vinsælt var
í Vallas forðum daga.
Aftur vill Ólafur Stef rifja upp fyrri tíma.
Ef ég horfi aftur smá
að æsku í Þjórsárveri.
Ljúfust nautn var löngum þá
lítil kók í gleri.
Ágúst Marinós er til í að rifja upp fleiri
minningar frá yngri árum.
Á sveitaböllum sopið var
sukkið slæmt á drengnum.
Sjenever á brúsa bar
buxna þá í strengnum.
Vel man undirritaður þá tíma þegar vin-
sældir þessa óþverra drykks voru hvað
mestar. Var hann þá seldur í leirbrúsum
þykkum og þungum sem tóku líter, af þess-
um auma drykk. Varð oft að sulla honum
í kjaftinn ef ekkert betra var til og þá jafn-
framt vitað að illt verk yrði að æla næsta
morgun.
Ekki voru allir sammála þessari skoðun
undirritaðs á þeim árum sem ég var á vertíð
í Eyjum. Einn af góðum kunningjum sem
þar var, alvöru sjómaður, hafði þann sið að
ná talstöðvarsambandi við góðan vin sinn
í Eyjum er hann vissi hvenær komið var í
land og biðja hann að panta nóg af víni, var
þá ekki komið ríki í Eyjum. Var það gert og
sjenninn varð fyrir valinu. Var þar vel slegið
út að ýmsra mati, en vininum þakkað fyrir
með svofelldum orðum er hann fékk ölið.
Þegar ég á þurru dvel
þetta tvo þrjá daga í landi.
Átján lítra öls ég tel
engan vegin fullnægjandi.
Veriði þar með
sæl að sinni.
Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
10 22/2021